Przechowywanie warzyw przez zimę

Przechowywanie owoców
W warunkach uprawy amatorskiej plony z naszego sadu przechowujemy najczęściej w piwnicy. Przeczytaj, co zrobić aby jabłka i gruszki z własnej działki zachowały jak najdłużej świeżość i smak. Co wpływa na trwałość przechowywanych owoców i jak uchronić je przed gniciem i chorobami? Oto kilka wskazówek, które pozwolą znacznie wydłużyć okres przechowywania owoców w piwnicy. Więcej.

Pula ramek: film o instalacji, czyszczeniu i niuansach obsługi

Lato na wsi jest cudowne: zieleń, świeże powietrze, kolacje pod gołym niebem taras. Wdzięk! Jak inaczej podnieść stopień przyjemności? Budować basen.

• Instalacja
• Przetwarzanie i napełnianie wodą
• Czyszczenie basenu

• łatwość instalacji – możesz zainstalować i napełnić wodą w kilka godzin nawet sam, nawet dla słabej kobiety;
• duży wybór modeli – o różnych kształtach, rozmiarach, odpowiednie tylko dla dzieci lub pozwalające na pływanie dużemu mężczyźnie:
• wytrzymałość i trwałość – większość modeli, z zastrzeżeniem zasad pielęgnacji, może być używana przez co najmniej 5 lat;
• konieczność demontażu na zimę.

Z reguły basen jest wyposażony w pompę filtrującą. Dodatkowo trzeba będzie zaopatrzyć się w drabinkę, siatkę do zbierania śmieci, matę pod spodem, koc, wymienny filtr, dozownik “chemii” oraz sam środek do dezynfekcji wody i przeciwdziałania rozwojowi glonów. Specjalny odkurzacz stanie się dobrym pomocnikiem w utrzymaniu czystości – bardzo pożądane jest też od razu jego zakup.

Jako przykład weźmy jeden z najpopularniejszych modeli – basen ramowy Bestway o średnicy 305 cm i wysokości 76 cm..

Instalacja

Na przygotowanym miejscu kładzie się dywan. Jego użycie jest uzasadnione – chroni dno basenu przed drobnymi zanieczyszczeniami, które są trudne do usunięcia. Tkaninę należy starannie wygładzić z fałd, na niej rozłożyć miskę basenową.

Rama składa się z lekkich rur – wsporników, prętów poziomych, trójników łączących i kołków do mocowania. Ogólnie rzecz biorąc, możesz go złożyć bez patrzenia na instrukcje – wszystko jest jasne i logiczne. Najpierw podkładki wsporcze są przymocowane do nóg ramy. Następnie wygodnie jest rozłożyć wszystkie elementy na obwodzie basenu i rozpocząć montaż.

Pręty są wkładane do skrzydełek wzdłuż obwodu miski. Podpory są wkręcane w specjalne pętle i łączone z poziomymi częściami konstrukcji za pomocą elementów w kształcie litery T, gdzie mocowane są za pomocą zabezpieczonych plastikowych kołków. Więc nadal zbieramy całą ramkę..

Następnym krokiem jest podłączenie pompy filtrującej. W przypadku jednostki, która jest dostarczana z zestawem, wyloty są zwykle oznaczone w taki sam sposób, jak otwory basenu, więc nie ma trudności z połączeniem. Jeśli zdecydujesz się kupić inną pompę filtrującą, będziesz musiał przestudiować jej instrukcje.

W misce znajdują się trzy otwory: dopływ (wkładana jest do niego dysza), wylot (do niego wkładany jest filtr) i odpływ (do niego wkładany jest korek). Dysza, filtr i korek są dołączone do basenu. Można je łatwo założyć mydłem na brzegach. Na zewnątrz węże do pompy filtrującej są szczelnie przymocowane plastikowymi złączkami.

Dwie małe dygresje. Po rozpoczęciu korzystania z basenu szybko stało się jasne, że zwykła pompa nie wystarcza – musiałem kupić inną, wydajniejszą. Otwór spustowy nigdy nie był używany, ponieważ nie można usunąć całej wody. Do opróżnienia basenu używamy łodzi podwodnej pompa, który był już na naszej farmie.

Przetwarzanie i napełnianie wodą

Basen należy zabezpieczyć od wewnątrz specjalnym środkiem przeciw glonom. Producenci oferują roztwory o różnych stężeniach, dlatego należy uważnie przeczytać instrukcje. Cała miska obrabiana jest gąbką – zarówno ścianki, jak i dno.

Teraz wypełniamy basen. Gdy tylko poziom wody podniesie się do 10-15 cm, musisz spróbować wygładzić fałdy, które nieuchronnie pojawiają się na dnie. Później, pod słupem wody, będzie to prawie niemożliwe..

Aby uruchomić pompę filtrującą, konieczne jest odpowietrzenie powietrza specjalnym zaworem w celu napełnienia komory wewnętrznej wodą. Wszystko, czego urządzenie można podłączyć do sieci.

Czyszczenie basenu

Chcę od razu powiedzieć, że codzienne rozciąganie narzuty jest męczące, ale bardzo skuteczne. Do wody dostaje się znacznie mniej kurzu, liści i gałązek oraz owadów. Do szorstkiego codziennego czyszczenia kupuje się specjalną podbierak lub taki, za pomocą którego łapie motyle – najważniejsze jest to, że uchwyt jest dłuższy.

Do czyszczenia dna i ścian wynaleziono specjalne odkurzacze. Mogą być bardzo różne, nawet zrobotyzowane, ale do użytku sezonowego odpowiednie są ręczne, podłączone do pompy filtrującej. Świetnie sprawdzają się w czyszczeniu dna, ale ta czynność jest dla pacjenta. Montaż jest prosty, często w zestawie znajdują się dwie dysze – do czyszczenia dna i spoin.

Aby zobaczyć szczegółowo wszystkie etapy – montaż ramy, podłączenie pompy filtrującej, obróbkę miski basenowej od wewnątrz i oczyszczanie wody w basenie, polecam obejrzenie klipu wideo.

Oczywiście basen wymaga uwagi, ale gdy tylko zobaczysz, ile frajdy daje dzieciom, zrozumiesz – warto. A dorośli są bardzo zadowoleni z zanurzenia się w chłodnej wodzie w upalny dzień..

Przechowywanie warzyw przez zimę

Aby zapewnić sobie dostęp w okresie zimowym do świeżych warzyw pochodzących z naszej działki lub ogródka, konieczne jest przestrzeganie pewnych zasad – nie tylko co do sposobu przechowywania warzyw, ale również co do wyboru odmian nadających się do przechowywania, sposobu ich uprawy i terminu zbioru. Oto jak przez zimę przechować cebulę i czosnek, marchew, pietruszkę, seler i wiele innych warzyw.

Przechowywanie warzyw przez zimę

Jakie warzywa można przechowywać przez zimę

Do przechowywania przez zimę nadają się buraki, cebula, czosnek, chrzan, marchew, pietruszka korzeniowa, skorzonera, seler, por i kapusta. Warzywa takie jak kalarepa, kalafior, rzodkiewka, pomidory czy ogórki, mogą być również przechowywane, ale zaledwie przez kilkanaście dni. Najmniejszą trwałość mają natki warzyw i warzywa liściowe, które można przechowywać nie dłużej niż przez kilka dni.

Odmiany warzyw do przechowywania
Nie bez znaczenia jest wybór odpowiedniej do przechowywania odmiany, choć obecnie w sklepach ogrodniczych można kupić bardzo dużą gamę odmian warzyw dobrze się przechowujących. Podajemy zatem jedynie przykłady odmian, jakie najlepiej się przechowują.

Z polskich odmian cebuli do długotrwałego przechowywania doskonałe są późne odmiany: Sochaczewska (łagodna w smaku) i Wolska (o smaku ostrym). Spośród kapust polecamy odporne na pękanie: Aros F1, oraz Langedijker HOR. Wśród odmian marchwi, najlepszą trwałość przechowalniczą mają odmiany późne, takie jak Jawa, Koral i Perfekcja. W przypadku buraków, pietruszki i selerów, większość uprawianych w Polsce odmian ma podobną trwałość przechowalniczą.

• Jak przechowywać marchew na zimę. W domu czy w piwnicy?
• Jak przechowywać korzenie chrzanu?
• Jak przechować dynię na zimę?

Kiedy przeprowadzić zbiory warzyw do przechowywania

Kolejnym czynnikiem mającym niebagatelne znaczenie, jest stopień dojrzałości w momencie zbioru. Najlepiej przechowują się warzywa wyrośnięte, ale nie przejrzałe. Termin zbioru jest szczególnie ważny w przypadku cebuli i czosnku. Co ciekawe, w przypadku warzyw korzeniowych (buraki, marchew, pietruszka) większe znaczenie ma właściwy termin siewu – siew opóźniamy do przełomu maja i czerwca. Siew opóźniony stosujemy również w przypadku kapusty Kamienna Głowa (wysiew na początku maja). Odmiany kapust bardziej odporne na pękanie główek wysiewamy wcześniej (od końca marca do połowy kwietnia).

Zbiór warzyw do przechowywania przeprowadzamy przy bezdeszczowej pogodzie. Warzywa należy dokładnie przejrzeć i do przechowywania przeznaczyć tylko egzemplarze dobrze wyrośnięte, zdrowe i nieuszkodzone, które nie uległy przemarznięciu.

Podsuszanie cebuli przeznaczonej do przechowywania

Warunki przechowywania warzyw przez zimę

W czasie przechowywania warzyw, decydujące znaczenie ma odpowiednia temperatura i wilgotność powietrza. Temperatura nie powinna spadać poniżej 0°C, nie może również zbytnio wzrosnąć, gdyż warzywa mogą się wtedy zagrzać i rozpocząć ponowny rozwój (wyrastanie w korzenie i liście).

Przechowywanie cebuli i czosnku
Biorąc pod uwagę wilgotność powietrza, przechowywane warzywa dzieli się na wymagające wysokiej wilgotności w czasie przechowywania, oraz na warzywa wymagające niskiej wilgotności. Niskiej wilgotności powietrza wymaga cebula i czosnek. Z tego względu przechowuje je się w miejscach przewiewnych, takich jak strychy i altanki na działkach (tylko jeżeli mamy pewność, że przechowywane w tych miejscach warzywa nie przemarzną). Temperatura w pomieszczeniach przechowalniczych powinna wynosić od 1 do 7&#176C. Cebulę i czosnek przechowujemy powieszone w wiankach, ułożone w skrzynkach lub ułożone cienką warstwą na macie słomianej.

Uwaga! Przed przechowywaniem cebulę należy dosuszyć – liście i zewnętrzne łuski muszą być zupełnie suche.

Przechowywanie warzyw korzeniowych
Warzywa korzeniowe, takie jak marchew, pietruszkę, selery i buraki, a także warzywa kapustne wymagają dużej wilgotności powietrza w czasie przechowywania i temp. od 1 do 4°C. Możemy je przechowywać w nieogrzewanych piwnicach. Układamy je luzem lub do skrzynek. Warzywa korzeniowe zabezpieczamy przed wyschnięciem, przysypując je wilgotnym piaskiem lub wykładając skrzynki folią polietynową. Kapusty natomiast nie przykrywamy ani folią ani piaskiem.

Czosnek powiązany w warkocze możemy pwiesić na strychu

Przechowywanie warzyw w kopcu
Jeżeli nie możemy warzyw przechowywać w piwnicy, możemy pozostawić je na działce lub w ogródku, ułożone w kopcach. Pod warzywa gorzej przechowujące się, takie jak marchew, pietruszkę i seler, wykopujemy rowy wąskie i głębokie (szerokości 40 do 50 cm i głębokości od 50 do 60 cm). Buraki i kapustę przechowujemy w rowach nieco płytszych (o głębokości 20 do 30 cm). Zsypując warzywa w rowach, przesypujemy je cienkimi warstwami piaszczystej ziemi. Z wierzchu przysypujemy je również warstwą ziemi (około 5 cm) i uklepujemy szpadlem. W momencie nadejścia przymrozków warstwę okrywającą pogrubiamy do kilkunastu cm. Następnie, gdy nadejdą mrozy, a ziemia na powierzchni kopca lekko zmarznie, wykonujemy okrycie zimowe – kładziemy 20 do 30 cm warstwę słomy a następnie kilkunastocentymetrową warstwę ziemi.

Pozostawienie warzyw w gruncie
Pory, oraz bardziej odporne na mróz odmiany pietruszki, możemy pozostawić na zimę w gruncie, w miejscach, w których rosły. Pietruszkę warto przykryć z wierzchu łętami lub słomą. Rośliny te możemy również zadołować. W tym celu wykopujemy rowki, w których układamy warzywa. W przypadku pietruszki, korzenie zasypujemy 5 cm warstwą ziemi. Przed nadejściem mrozów, zadołowane pory i korzenie pietruszki, okrywamy 15 cm warstwą liści, łętów lub słomy.

Uwaga!
Kopce, w których przechowujemy warzywa, co roku zakładamy w innych miejscach, aby zapobiec rozwojowi chorób na przechowywanych warzywach. Po okresie przechowywania resztki warzyw usuwamy.

Przechowywanie owoców
W warunkach uprawy amatorskiej plony z naszego sadu przechowujemy najczęściej w piwnicy. Przeczytaj, co zrobić aby jabłka i gruszki z własnej działki zachowały jak najdłużej świeżość i smak. Co wpływa na trwałość przechowywanych owoców i jak uchronić je przed gniciem i chorobami? Oto kilka wskazówek, które pozwolą znacznie wydłużyć okres przechowywania owoców w piwnicy. Więcej.

Jak przezimować truskawki pnące – zwisające balkonowe
Truskawki pnące – zwisające stały się prawdziwym hitem wśród roślin balkonowych. Trudno się dziwić skoro przez cały sezon, od wiosny do jesieni, zdobią je na przemian kwiaty i przepyszne owoce truskawek, tak lubiane przez większość z nas. Z nadejściem jesieni i pierwszych chłodów pojawia się jednak pytanie jak przezimować truskawki pnące balkonowe? Oto 3 sprawdzone sposoby zimowania truskawek zwisających! Więcej.

Jak przezimować pelargonie
Pelargonie to najpopularniejsze rośliny balkonowe. Jeżeli nie chcemy pozbywać się pelargonii, które cieszyły nas swoimi kwiatami od wiosny do jesieni, musimy je odpowiednio zabezpieczyć na zimę. Poniższy artykuł krok po kroku wyjaśnia jak prawidłowo przezimować pelargonie. Jeżeli zrobimy to poprawnie, rośliny nie tylko zakwitną ponownie w przyszłym roku ale i będziemy mogli wyhodować z nich nowe sadzonki. Więcej.

Opracowano na podstawie: M. Grzegorzewska, Sposoby przechowywania warzyw, Działkowiec, nr 10/95, s. 6 – 7, oraz C. Brickell, Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, Muza SA, Warszawa 1994, s. 316.

Basen Ramowy Do Domków Letniskowych. Wybór, Instalacja I Konserwacja

Wideo: Basen Ramowy Do Domków Letniskowych. Wybór, Instalacja I Konserwacja

• Rodzaje konstrukcji i rozmieszczenia basenów ramowych
• Plusy i minusy puli ramek
• Montaż basenu ramowego
• Woda w basenie
• Konserwacja basenu na zimę
• Na końcu

Lato zawitało do betonowo-ceglanych bloków miejskich – upalnych, zakurzonych i dusznych. Zmuszeni do przebywania na ulicy, mieszczanie wiją się zygzakiem między metrem, supermarketami i kawiarniami, nabierając siły w tych oazach klimatyzowanego chłodu. Chęć opuszczenia miasta jest silniejsza niż kiedykolwiek – liczone są dni do następnego weekendu i wyjazdu na wieś, planowane są grillowanie i wędkowanie. Ale jeśli domek letni jest dobry, to letni domek z basenem jest świetny! Kontynuując temat sztucznych stawów kąpielowych, będziemy badać baseny ramowe, zrozumieć ich rodzaje, zagadnienia projektowe i eksploatacyjne.

Rodzaje konstrukcji i rozmieszczenia basenów ramowych

Jeśli nadmuchiwane baseny zachowają swój kształt dzięki wodzie zebranej w ich misce i komórkom wypełnionym powietrzem wzdłuż boku, to kształt ramy zapewnia rama. Istnieją trzy rodzaje basenów ramowych – sezonowe, całoroczne (mrozoodporne) oraz stacjonarne.

Baseny sezonowe są montowane i instalowane na miejscu przed rozpoczęciem sezonu pływackiego, po czym są demontowane do przechowywania. Ich składana rama składa się z wydrążonych metalowych rur i elementów łączących, a misa basenowa to worek wykonany z trójwarstwowego polichlorku winylu (grubość od 0,5 do 0,7 mm) włożony w konstrukcję ramy i połączony z nią, wzmocniony między warstwami folii siatką poliester lub kevlar. Rama zapewnia wytrzymałość konstrukcji basenu i zachowuje kształt niecki po napełnieniu go wodą Z reguły baseny ramowe tego projektu są przeznaczone dla stosunkowo małej objętości wody (nie więcej niż 7 ton) i dla gości poniżej 12 roku życia.

Konstrukcja modeli o większych gabarytach i pojemności misy (mieszczącej do 22 ton wody) dodatkowo wzmocniona jest metalowym płaszczem ściennym na obwodzie boków, wykonanym z walcowanej stali ocynkowanej (grubość blachy 0,6 mm), dla większej ochrony przed wilgocią pokrytej warstwą polimeru. Sztywność metalowej ściany biegnącej wzdłuż burty zapewniają elementy ramowe mocowane od zewnątrz basenu wzdłuż dolnej i górnej krawędzi stalowej ściany, a także w poprzek niej. Wewnątrz układany jest trójwarstwowy, wzmocniony worek PVC, mocowany wzdłuż górnego obwodu listwy.

Kształt misy basenów sezonowych może być okrągły, owalny, prostokątny lub w postaci dwóch pół-owali połączonych „ósemką”. Średnia żywotność będzie wynosić 5-7 lat, cena zależy od wielkości modelu i jego producenta – przykładowo basen o długości 5,5 m, szerokości 2,74 m, o wysokości boku średnio 1,32 m (objętość wody 17 ton) kosztuje 40000 rubli.

Baseny ramowe typu całorocznego są tak nazwane, ponieważ nie można ich rozmontować w zimnych porach roku. Z założenia sztuczne zbiorniki całoroczne nie różnią się zewnętrznie od modeli sezonowych z metalową ścianą wzdłuż boku, różnica polega na tym, że ściana ta jest nieco profilowana, grubsza (0,8 mm) i pokryta kilkoma warstwami emalii lub polimeru. Dzięki stalowemu bokowi oraz wzmocnionej ramie z dodatkowymi poprzeczkami i podporami ściennymi, modele całoroczne z powodzeniem opierają się zamarzniętej wodzie w misce – wrócimy do procedury ich przechowywania na zimę.

Miska basenów całorocznych jest okrągła lub owalna. Zwykle wysokość ich boku wynosi od 1,2 do 1,5 m, ale jeden producent – niemiecka firma Krulland – produkuje modele z 2-metrowym bokiem, w których można nurkować. Na przykład basen mrozoodporny o średnicy 4,6 m i wysokości bocznej 1,2 m (objętość wody 20 ton) będzie kosztował kupującego około 45 000 rubli. Basen całoroczny, podlegający profilaktycznej konserwacji, będzie służył swoim właścicielom przez około 10-15 lat.

Stacjonarne baseny prefabrykowane składają się z profili wykonanych z łączonych materiałów – stali, duraluminium, tworzywa sztucznego i drewna, których odporność na wilgoć zapewniają specjalne impregnaty. W porównaniu do modeli składanych konstrukcja basenów stacjonarnych jest znacznie sztywniejsza i bardziej niezawodna – sekcje montuje się tylko raz, za pomocą połączeń zamkowych, śrubowych i klejonych tj. niemożliwe jest zdemontowanie takiego basenu bez krytycznego uszkodzenia miski. Po zmontowaniu wszystkich połączeń uszczelnia się, wewnątrz konstrukcji umieszcza się torebkę składającą się z trzech do czterech warstw folii polichlorku winylu (grubość każdej warstwy ok. 1–1,5 mm).

Prefabrykowane stacjonarne zbiorniki przewyższają oba typy prefabrykowanych składanych basenów pod wieloma względami:

• kształt miski jest zarówno prostokątny lub owalny, jak i wielopłaszczyznowy lub kompleksowo zakrzywiony;
• wysokość boku wynosi od 1,2 m do 2,4 m, czyli takie baseny mają maksymalną możliwą głębokość wśród innych prefabrykowanych zbiorników;
• dopuszczalna jest różnica głębokości w jednej misce, co jest niemożliwe w przypadku modeli składanych;
• żywotność 15 lat i więcej.

Wady stacjonarnych basenów:

• brak możliwości zmiany lokalizacji po zakończeniu prac montażowych tj. musisz dokładnie wybrać, gdzie umieścić zbiornik;
• wysoki koszt, porównywalny z kosztem budowy betonowego basenu o równych wymiarach. Prefabrykowane baseny stacjonarne praktycznie nie są reprezentowane na rynku rosyjskim.

W skład obowiązkowego kompletu basenów prefabrykowanych oprócz elementów konstrukcyjnych misy i instrukcji montażu wchodzi pompa filtrująca z wymiennym wkładem piaskowym, instalacja do chemicznego uzdatniania wody, podkład, pokrywa zamykająca misę, drabinka, siatka do czyszczenia śmieci.

Baseny składane, zarówno sezonowe, jak i całoroczne, produkowane są przez wiele firm, takich jak: chiński Intex i Bestway, hiszpański Gre i Torrente Industrial, niemiecki Krulland, Unipool, baseny D&W, Sunny pool i B. Kern, czeska Ibiza i Azuro, Amerykańska grupa Delair i kanadyjski basen Atlantic. Jeśli chodzi o prefabrykowane baseny stacjonarne, produkuje je kilka – szwedzki Folkpool, niemiecki B. Kern, francuski Desjoyaux i włoska Myrtha.

Plusy i minusy puli ramek

Prefabrykowane zbiorniki ramowe wyglądają na solidniejsze, mocniejsze i bardziej niezawodne niż nadmuchiwane. Rozważmy ich zalety:

• klasyczny kształt misy, który pozwala na umieszczenie ich w miejscu o dowolnym projekcie krajobrazu;
• szeroki wybór modeli – wybór miski o wymaganej wielkości robocizny nie będzie;
• montaż leży w gestii właścicieli basenu ramowego, którzy nigdy wcześniej nie mieli do czynienia z tym zadaniem (wyjątek stanowią prefabrykowane baseny stacjonarne);
• długa żywotność dzięki wysokiej odporności na zużycie;
• instalacja modeli całorocznych odbywa się tylko raz, z łatwością wytrzymują zimowe mrozy;
• dzięki sztywnej ramie misę basenową w razie potrzeby można wkopać w ziemię o 1/3 wysokości boku;
• system filtracji całorocznych i prefabrykowanych stacjonarnych zbiorników ze względu na swoje właściwości nie ustępuje podobnemu wyposażeniu stacjonarnych basenów;
• prefabrykowane baseny ramowe praktycznie nie ustępują klasycznym sztucznym zbiornikom pod względem żywotności, ich montaż nie wymaga dużego nakładu pracy tj. jest wykonywany znacznie szybciej;
• położenie składanych zbiorników można zmienić bez uszkodzenia konstrukcji.

Wady zbiorników ramy:

• składane modele sezonowe należy montować i demontować na początku i na końcu sezonu kąpielowego; nie można ich pozostawiać na miejscu zimą;
• trudno jest zainstalować dodatkowe wyposażenie (oświetlenie, wodospad itp.) basen, nawet z metalowym poszyciem z boku, nie jest do tego przeznaczony;
• wytrzymałość ścianek basenów sezonowych i całorocznych jest mniejsza niż w przypadku zbiorników stacjonarnych; mogą one nie wytrzymać ciężaru gościa usiłującego na nich usiąść;
• małe modele nie zapewniają wystarczającej powierzchni wody do pełnego pływania, a większe sztuczne zbiorniki nie są tanie.

Montaż basenu ramowego

Tekst i instrukcje wideo oferowane przez producentów, wraz z modelem basenu, wyjaśniają właścicielom wystarczająco szczegółowo i jasno, jak go złożyć i rozmontować. Rozważymy przygotowanie miejsca na zbiorniki całoroczne i prefabrykowane stacjonarne – w przypadku modeli sezonowych, które mają mniejszą powierzchnię i są ułożone prościej, wystarczy oczyścić obszar z twardych i ostrych przedmiotów, przykryć go materiałem bazowym.

O wyborze lokalizacji basenu decyduje dostępność wolnego miejsca na terenie obiektu, bliskość zasilaczy zespołu pompowo-filtrującego, źródło świeżej wody do napełniania misy oraz miejsce do odprowadzania cieczy podczas jej wymiany.

Decydując się na miejsce instalacji, musisz dowiedzieć się, jak pozioma jest jego powierzchnia – jeśli kąt nachylenia jest większy niż 5 °, nie będzie można całkowicie wypełnić miski basenu. Lista prac związanych z przygotowaniem terenu dorzecza obejmuje: oznakowanie i usuwanie darni; uzyskanie płaskiej, poziomej powierzchni; zasypać piaskiem; Podłogi z folii PVC; układanie arkuszy wytłaczanej pianki polistyrenowej; podłoga z płótna dostarczonego z basenem.

Oznaczenie obszaru dla okrągłego basenu odbywa się w następujący sposób – do środka wbija się metalowy lub drewniany kołek, przywiązuje się do niego grubą żyłkę lub mocny sznurek o długości 150 mm mniejszej niż promień dna miski zbiornika. Przywiązujemy spiczasty drewniany kołek do wolnego końca sznurka i za pomocą zaimprowizowanego kompasu narysujemy okrąg na ziemi. Wewnątrz powstałego kręgu całkowicie odcinamy darń, nie pozostawiając ani jednego źdźbła trawy – jeśli roślinność pozostanie pod dnem basenu, zgnije z charakterystycznym zapachem.

Aby wypoziomować i oczyścić teren z darni w poziomie, wymagany jest poziom budynku o długości co najmniej metra i płaskiej krawędzi o długości 3 m – kładziemy deskę na ziemi, kładziemy na niej poziom, sprawdzamy położenie poziome, następnie obracamy deskę zgodnie z ruchem wskazówek zegara o 90 °, patrzymy na odczyty poziom, itp. Wystającą ziemię przecinamy łopatą bagnetową, miejsce montażu zbiornika należy pogłębić o min. 30–40 mm, nawet jeśli nie zamierzamy zanurzać basenu w ziemi – potrzebne jest miejsce na poduszkę z piasku i płyty styropianowe.

Po zakończeniu wyrównania powierzchni gruntu, miejsce należy zasypać piaskiem tak, aby grubość warstwy piasku wynosiła około 10–15 mm – jeśli w miejscu montażu basenu występuje znaczne nachylenie, wymagany będzie odpowiednio głębszy dół, warstwa piasku będzie grubsza. Piasek należy wyrównać za pomocą tej samej deski o długości 3 mi poziomu budynku.

Następnie wbijamy drewniany kołek w środek terenu, kładziemy pierwszą warstwę ściółki z folii polichlorku winylu, robiąc w jego środku otwór na kołek – przy jego pomocy będzie można zamocować folię, uniemożliwić jej przesuwanie. Na wierzchu folii układamy płyty z ekstrudowanej pianki polistyrenowej o grubości 20 mm każda. Powodem wyboru płyt ze styropianu jest to, że posłużą dłużej, bo mają większą gęstość niż pianka. Płyty układane są z przesunięciem – szwy między płytami każdego następnego rzędu powinny znajdować się niżej niż w poprzednim. Nie martw się, jeśli płyty wystają na krawędziach poza obwód terenu – trzeba je będzie przeciąć zwykłym nożem, ale najpierw należy połączyć ze sobą rzędy płyt szeroką taśmą klejącą. Aby dociąć płyty styropianowe dokładnie wzdłuż obwodu terenu,ponownie zakładamy sznurek na kołek osiowy, na jego końcu tworzymy pętlę i wkręcamy w nią marker – korzystając z uzyskanego w ten sposób kompasu narysujemy linię w okręgu, a następnie odcinamy wystające poza nią części styropianu. Tak, folię położoną pod płytami w miejscach wystających poza obwód należy również przeciąć nożem lub nożyczkami.

Pozostaje tylko odciąć kołek wystający poza płaszczyznę płyt ze styropianu, położyć folię dołączoną do basenu ramy i rozpocząć montaż na przygotowanym miejscu.

Po zakończeniu montażu ramy sztucznego zbiornika należy upewnić się, że każda strona boku jest pozioma za pomocą poziomicy – jeśli jeden z boków jest wyższy, zagłębić jego podpory w ziemi, jeśli jest niższy, zastąpić drewniane klocki o odpowiedniej grubości pod podporami. Instalacji basenu ramowego w obszarze z luźną ziemią musi towarzyszyć wyłożenie drewnianych klocków pod każdym regałem.

Woda w basenie

Urządzenia czyszczące, które uzupełniają baseny ramowe – pompa cyrkulacyjna z wkładem filtrującym i skimmer usuwający cząsteczki brudu z powierzchni wody – są w stanie usunąć tylko zanieczyszczenia mechaniczne, ale nie biologiczne. Aby zwalczyć „zakwit wody”, a stojąca woda nieuchronnie „zakwitnie”, zwykle stosuje się różne chemikalia na bazie chloru, ale ich użycie jest obarczone zmianą równowagi kwasowo-zasadowej wody, z nabyciem właściwości kwasowych (pH poniżej 7,2 jednostki) lub zasady (pH powyżej 7,4 jednostki). Dodatkowa obróbka chemiczna będzie wymagana w celu wyrównania poziomu pH do optymalnego dla ludzi.

Tymczasem problem zakwitającej wody można całkowicie rozwiązać za pomocą dobrze znanego i można rzec, domowego środka antyseptycznego – nadtlenku wodoru (nadtlenek wodoru H ₂ O ₂) lub, jak to się nazywa w stanie stabilizowanym fosforanami sodu, perhydrolu. Od razu zauważam, że nadtlenek wodoru nie wpływa na poziom pH, ponieważ przedostając się do wypełnionego basenu szybko rozkłada się na tlen i wodę.

Do oczyszczenia wody w basenie ramowym potrzebny będzie 35-37% wodny roztwór nadtlenku wodoru, którego ilość określa się z szybkością 700 ml H ₂ O ₂ na 1 m 3 wody, czyli jeśli pojemność misy basenowej ramowej wynosi 19 ton, czyli około 19 m 3 wody należy wlać do niej 13,3 litra nadtlenku wodoru. Jeśli stopień zanieczyszczenia biologicznego jest wysoki, dawkę można zwiększyć do 1200-1500 ml na metr sześcienny wody. Praca z perhydrolem odbywa się wyłącznie w gumowych rękawiczkach, nie dopuszczając do kontaktu substancji chemicznej z odsłoniętą skórą – spowoduje to poparzenia!

Podobnie jak inne chemikalia, nadtlenek wodoru można stosować tylko w sztucznych zbiornikach wyposażonych w pompę filtrującą, którą należy włączać na cały czas obróbki chemicznej.

Etapy dezynfekcji wody w basenie perhydrolem:

• pojemnik z obliczoną objętością chemii jest instalowany blisko deski i nad nią – skorzystaj z drabinki dołączonej do basenu ramowego, instalując ją w pobliżu niecki zbiornika;
• jeśli nie są założone gumowe rękawiczki (rękawiczki chirurgiczne nie będą działać, są zbyt cienkie), należy je teraz założyć;
• pokrywę zdejmuje się z szyjki kanistra, opuszcza się do niej cienki gumowy wąż, jego wolny koniec zanurza się w basenie w pobliżu dyszy, przez którą załączona pompa cyrkulacyjna pobiera wodę do filtracji – z reguły moc pompy jest wystarczająca do wytworzenia niezbędnego ciśnienia w wężu i wpompowania nadtlenku wodoru do woda. Nie zbliżaj węża do dyszy poboru wody – po prostu przybliż go o 200 mm bliżej. Jeśli z jakiegoś powodu nie można zastosować tej metody wprowadzania nadtlenku wodoru, zawartość kanistra z substancją chemiczną należy ostrożnie i niespiesznie wylać w pobliżu wlotu wody pompy obiegowej;
• Po całkowitym opróżnieniu kanistra z nadtlenkiem wychodzimy z basenu na 24 godziny – w tym okresie kąpiel w nim jest absolutnie zabroniona! Jeśli dawka wprowadzonego roztworu perhydrolu przekroczy 1000 ml na metr sześcienny wody, to okres przechowywania zbiornika do dezynfekcji wyniesie pełne 72 godziny. Ostrzec gospodarstwa domowe o niebezpieczeństwach kąpieli w okresie chemicznego uzdatniania wody, zdjąć drabinkę basenową do stodoły. Nie można przykryć miski zbiornika pokrywką – przereagowany tlen musi wydostać się z wody;
• po zachowaniu przepisanego okresu dezynfekcji należy dokonać oględzin dna i ścian zbiornika – mogą mieć brązową warstwę brudu, który osiadł w wyniku reakcji nadtlenku wodoru z wodą. W przypadku stwierdzenia takiego zanieczyszczenia należy oczyścić ściany i spód ręcznie szczotką „odkurzaczową” i skimmerem. Cząsteczki brudu zawieszone w wodzie zostaną usunięte za pomocą pompy filtrującej i skimmera, całkowite usunięcie zajmie około 2 godzin;
• to koniec pracy, woda w basenie jest całkowicie oczyszczona, ma atrakcyjny niebieskawy kolor, nie ma zapachów.

W zależności od intensywności użytkowania basenu i ilości opadów w okresie letnim w okolicy woda po chemicznym oczyszczeniu perhydrolem będzie czysta przez około miesiąc, następnie należy powtórzyć wprowadzanie preparatu, zmniejszając dawkę do 400-500 ml na metr sześcienny wody.

Nie należy stosować roztworu nadtlenku wodoru w stężeniu wyższym niż 37%, ponieważ wysoko stężony nadtlenek wodoru jest bardzo wrażliwy na ciepło (aż do wybuchu) i silnie żrący dla skóry.

Zgodnie z normami sanitarnymi i przepisami dotyczącymi wody pitnej (SanPiN 2.1.4.1074-01) dopuszczalna zawartość nadtlenku wodoru w wodzie nie powinna przekraczać 0,1 mg / l, ale gdy jest używany do dezynfekcji basenu, stężenie nadtlenku będzie wynosić co najmniej 6-8 mg / l. Tutaj jednak należy wziąć pod uwagę jedno – wymagania opisane w SanPiN dotyczą wody pitnej, a wody z basenu nikt nie będzie pił, a kilka okazjonalnych łyków podczas kąpieli nie spowoduje problemów dla ciała pływaków.

Konserwacja basenu na zimę

Prefabrykowany basen mrozoodporny, w przeciwieństwie do modeli składanych, nie jest demontowany pod koniec ciepłego sezonu, podejmuje się jedynie szereg działań, aby zabezpieczyć go przed uszkodzeniem podczas mrozów. Rozważ etapy prac konserwatorskich, które należy rozpocząć, gdy temperatura zewnętrzna spadnie do +15 ° C.

Pierwszym krokiem jest usunięcie widocznego brudu. Bez spuszczania wody ze sztucznego zbiornika należy oczyścić jego dno i ściany za pomocą ręcznego „odkurzacza”, czyli szczotki na długiej wydrążonej rączce, do której przeciwległego końca podłączony jest wąż połączony ze skimmerem. Podczas czyszczenia osady brudu usunięte z dna i ścian zostaną wpompowane do filtra odpieniacza, a oczyszczona z nich woda wróci do basenu.

Drugi etap to szokowa obróbka chemiczna. Można ją przeprowadzić stosując preparaty zawierające chlor (jest to konieczne do wyrównania pH do 7,2-7,6 jednostki) lub część uderzeniowej nadtlenku wodoru (1200-1500 ml na m 3 wody). Po wprowadzeniu chemikaliów pompa cyrkulacyjna powinna pracować przez 7 godzin, po czym w celu przepłukania filtra należy przełączyć jej tryb pracy na odwrócony, a następnie postępować zgodnie z instrukcjami dla urządzenia filtrującego cyrkulację. Wprowadzona chemia ochroni wodę przed glonami i owadami w zimnych porach roku.

Trzeci etap to demontaż pompy. Po zakończeniu czyszczenia wkładu filtrującego spuścić wodę z basenu do momentu, gdy jej poziom spadnie do 80 mm w stosunku do dolnej krawędzi króćca doprowadzającego wodę z pompy (dysza doprowadzająca wodę znajduje się niżej niż wlot wody). Odłączając węże pompy od ścian zbiornika i zaślepiając otwory uformowane gumowymi zaślepkami znajdującymi się w zestawie do basenu ramowego, usuwamy sprzęt pompująco-filtrujący do przechowywania w suchym pomieszczeniu. Należy wyjąć wkład z piaskiem z pompy i przechowywać go osobno, upewnić się, że w układzie pompującym nie pozostała woda, następnie należy zatkać otwory w nim folią PVC.

Czwartym krokiem jest ochrona niecki basenowej przed rozszerzeniem objętościowym spowodowanym zamarzaniem wody. Aby skompensować rozszerzanie się wewnątrz zbiornika, stosuje się plastikowe puszki i butelki, piankowe pływaki, słabo napompowane opony samochodowe, zanurzone w wodzie co najmniej do połowy. Dylatacje należy układać tak, aby prawie całkowicie zakrywały lustro wodne (min. 1 paca na każde 0,5 m 2) powierzchni wody) – na swoich miejscach będą trzymane przez worki z piaskiem przywiązane liną do każdego pływaka-kompensatora. Nie używaj metalowych rur itp. Jako obciążenia, przymocuj ładunek do pływaka za pomocą drutu – rdza pozostawi nieodwracalne ślady na zbiorniku! Jednak samo przygotowanie pływaków, przywiązanie do nich ładunku i wrzucenie ich do wody nie wystarczy, gdyż powstający ruch wody zbierze dylatacje w jednym miejscu, a na to nie można pozwolić – trzeba zejść do wnętrza misy, położyć każdy kompensator pływakowy na swoim miejscu, a następnie związać liną i zamocuj jego końce po bokach zbiornika.

Piąty i ostatni etap. Pozostaje zamknąć nieckę basenu ramowego ekranem PCV, w który została wyposażona. Aby zapobiec gromadzeniu się wody na powierzchni pokrycia, na środku zbiornika należy umieścić i zamocować wolumetryczną poduszkę pneumatyczną lub oponę samochodową, zwracając uwagę, aby jej górne krawędzie wystawały ponad boki basenu. Jeżeli taką konstrukcję pokryjesz płótnem parawanowym, uzyskamy stożkową powierzchnię z naturalnym odpływem opadów – w przeciwnym razie będziesz musiał zadbać o to, aby poziom wody w basenie nie sięgał do otworów dla zespołu pompowo-filtrującego tj. ręcznie obniżyć jego poziom (zgarnąć).

Należy pamiętać, że nie jest możliwe całkowite opróżnienie basenu – falowanie zamarzniętej gleby nieuchronnie uszkodzi strukturę zbiornika!

Na końcu

Pomimo zewnętrznej egzotyki prefabrykowanych stacjonarnych basenów ramowych są one dość wytrzymałe i dość zdolne do konkurowania ze zwykłymi zbiornikami betonowymi, zwłaszcza że ich montaż zajmuje znacznie krócej, a ich utrzymanie jest łatwiejsze – nie ma potrzeby odnawiania wykończenia misy po kolejnym zimnym sezonie.

Nie należy jednak polegać na długich terminach deklarowanych przez producentów zbiorników ramowych – naprawa prewencyjna, która obejmuje malowanie uszkodzonych powierzchni metalowego panelu boku, emalią elementów konstrukcji ramy, odbudowę uszkodzonych obszarów worka z polichlorku winylu misy przy pomocy zestawu naprawczego i łatek, a także terminową wymianę wkładu filtra na wymagane jest wykonanie wypełniacza piaskowego.

Jeśli chodzi o walkę z zakwitem wody za pomocą perhydrol, opisana technika może być stosowana nie tylko w basenach ramowych, ale także w dowolnych stacjonarnych zbiornikach wodnych przeznaczonych do pływania. Ale – w przypadku braku filtra cyrkulacyjnego czas reakcji nadtlenku wodoru podwoi się, w zależności od proporcji zastosowanej substancji chemicznej, należy również ręcznie wymieszać dolną warstwę wody za pomocą szpatułki z szerokim drewnianym lub plastikowym bagnetem.