Perowskia – odmiany i uprawa
Roślina tworzy okazałe, silnie rozgałęzione, wiechowate kwiatostany długości 30-50 cm, złożone z wielu 2-6 kwiatowych okółków. Fioletowe drobne kwiaty mają rurkowaty, dwuwargowy kielich, gęsto pokryty włoskami i białymi bądź żółtymi gruczołkami oraz dwuwargową koronę (krótszą od kielicha) w kolorze fioletowoniebieskim. Rośliny kwitną obficie od późnego lata do wczesnej jesieni, a ich miododajne kwiaty wabią zapachem i wydzielanym nektarem pożyteczne pszczoły, trzmiele i motyle.
Trzykrotka – Charakterystyka, Odmiany, Uprawa, Pielęgnacja, Szkodniki
Trzykrotka to wyjątkowa roślina doniczkowa, która wspaniale prezentuje się w domowych wnętrzach. Nie jest to kwiat trudny w uprawie. To sprawia, że nawet początkujący miłośnicy roślin poradzą sobie bez problemu z jego uprawą. Zastanawiasz się, jak dbać o trzykrotkę i czy wymaga ona dodatkowych zabiegów pielęgnacyjnych? Sprawdź najważniejsze informacje na ten temat.
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Loading . Oszczędzasz 15% –>
Trzykrotka – co to za roślina?
Trzykrotka, czyli Tradescantia to kwiat zaliczany do rodziny roślin komelinowatych. Bardzo często określana jest również jako trzykrotka pasiasta – Tradescantia zebrina. Swoją nazwę zawdzięcza nie tyle, ile swojemu wyglądowi, a ogrodnikowi – John Tradescant – pracującemu na dworze króla Anglii, Szkocji oraz Irlandii Karola I.
Pochodzenie trzykrotki
Roślina ta w naturalnych warunkach występuje na terenach Gwatemali oraz Meksyku. Spotkać ją można w rejonie od Belize aż po Panamę. Występuje również na niektórych obszarach Wysp Karaibskich. Rosnąc w lasach deszczowych tworzy w nich zarośla, głównie na lekko kamienistym podłożu i w lekkim cieniu. Na świecie znana jest raczej jako roślina doniczkowa
Decydując się na trzykrotkę, warto pamiętać, że z uwagi na region, z jakiego pochodzi, jest raczej ciepłolubna. Oznacza to, że źle znosi niskie temperatury.
Roślina w naturalnych warunkach sadzona jest w formie okrywowej. Wówczas jej pędy mogą osiągać długość nawet do 50 cm. W hodowli domowej jest to kwiat zdecydowanie mniejszy.
Trzykrotka – odmiany cieszące się największą popularnością
Wyróżnia się kilka różnych rodzajów rośliny, jaką jest trzykrotka. Odmiany cieszące się największą popularnością to między innymi:
- trzykrotka tricolor – roślina odznaczająca się pięknymi i mocno wybarwionymi liśćmi, które dodatkowo mają różne kolory – z różowoczerwonymi, zielonymi, kremowymi i srebrzystymi smugami na nich,
- trzykrotka purpurowa – odmianę cechują znacznie większe liście w czerwonobrązowym kolorze w górnej ich części, na ich liściach nie występują jednak charakterystyczne srebrne smugi,
- trzykrotka pasiasta – roślina ma znacznie węższe liście, na ich krawędziach pojawiają się srebrne paski, środek liści jest zabarwiony w kolorze brązowym.
Trzykrotka – uprawa i wymagania do prawidłowego rozwoju rośliny
Trzykrotka z uwagi na swoje pochodzenie nie jest odporna na zimno, dlatego najczęściej sadzona jest w doniczkach. Roślina jest przy tym niezwykle łatwa w pielęgnacji, dzięki czemu każdy z łatwością sobie z nią poradzi.
Najważniejsze dla rośliny jest prawidłowe dobrane stanowisko. Warto postawić na dobre nasłonecznienie. Jeżeli jednak nie ma takiej możliwości, to nie trzeba się martwić. Trzykrotka poradzi sobie także w lekko zacienionym miejscu. Ilość światła, jaka jest dostarczana roślinie wpływa natomiast na barwę jej liści.
Roślina nie lubi przeciągów, dlatego miejsce przy często otwieranym oknie nie będzie dla niej idealnym wyborem. W okresie letnim nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby doniczkę z rośliną wystawić na zewnątrz. Będzie wówczas idealną ozdobą dla balkonu czy tarasu.
Trzykrotka nie ma specjalnych wymagań jeżeli chodzi o podłoże, w jakim jest posadzona. Znosi bardzo dobrze każdy rodzaj ziemi. Warto postawić na najzwyklejszą ziemię ogrodową lub gotowe mieszanki uniwersalne dostępne w większości sklepów ogrodniczych.
Roślinę należy również regularnie przycinać. Usuwać należy wierzchołki pędów, dzięki czemu będzie ona znacznie szybciej i intensywniej rosła. Pędy rośliny trzeba przycinać tuż nad liściami.
Trzykrotka – podlewanie rośliny i częstotliwość
Trzykrotka to roślina tropikalna, co oznacza konieczność zapewnienia jej właściwego poziomu wilgotności. Czasem trudno zwiększyć wilgotność w całym pomieszczeniu, dlatego też należy pamiętać o regularnym podlewaniu kwiatu lub samym zraszaniu jej liści.
Należy jednak unikać zastoju wody w doniczce. Te zaszkodziłyby roślinie i mogłyby prowadzić do gnicia jej korzeni. Nadmiar wody należy również wylać z podstawki, aby trzykrotka nie pobierała jej zbyt dużo.
W okresie zimowym ilość dostarczanej roślinie wody należy ograniczyć. Trzykrotkę należy wówczas podlewać w momencie, kiedy górna warstwa ziemi w doniczce lekko podeschnie.
Czy konieczne jest nawożenie trzykrotki?
Trzykrotka to roślina, która wymaga intensywnego nawożenia – szczególnie w okresie jej wzrostu. Począwszy od końca marca aż do początku września należy stosować nawóz wymieszany z wodą. Tak przygotowaną mieszanką podlewa się roślinę przynajmniej raz w tygodniu. W okresie zimowym trzykrotce należy dostarczać składniki odżywcze raz na cztery tygodnie, nie przerywając jednak nawożenia.
Trzykrotka – rozmnażanie rośliny
Trzykrotki nie można rozmnażać, wykorzystując w tym celu jej liście – jak ma to miejsce w przypadku różnych roślin. Jednym ze sposobów na jej rozmnażanie jest natomiast pobranie sadzonek z jej wierzchołków. Umieszczone w wodzie ze specjalnym środkiem do ukorzeniania dość szybko nadają się do zasadzenia w doniczce. Ukorzenione sadzonki należy podlewać niewielką ilością wody.
Trzykrotka – choroby i szkodniki, które jej zagrażają
Najczęściej pojawiającym się problemem, z jakim zmaga się trzykrotka jest zasychanie jej wierzchołków. Przyczyną tego stanu jest nieodpowiednie dbanie o roślinę i zbyt mała wilgotność podłoża, w jakim jest posadzona. Przyczynia się do tego również suche powietrze oraz brak regularnego zraszania liści rośliny.
Rzadziej spotykaną przypadłością jest choroba objawiająca się w postaci okrągłych lub owalnych plam w kolorze szarym, brązowym lub brunatnym na jej liściach. Plamy mogą stopniowo obumierać prowadząc również do obumierania liści. Po zauważeniu pierwszych objaw tej przypadłości należy od razu usuwać zainfekowane liście, a całą roślinę spryskać odpowiednim środkiem chemicznym.
Szkodnikami, które najczęściej atakują roślinę, są mszyce. Szkodniki te bardzo łatwo wyeliminować, stosując opryski z wykorzystaniem środków przeciw nim. Inne insekty działające na niekorzyść trzykrotki to także przędziorki i wciornastki. Pojawiają się one, kiedy trzykrotka nie ma dostarczanych odpowiednich ilości składników odżywczych. Warto więc zadbać nie tylko o jej pielęgnację, ale także regularne i obfite nawożenie.
📍 Jak wygląda trzykrotka?
Trzykrotka wyróżnia się drobnymi kwiatami. Jej największą ozdobą są jednak liście, które zachwycają swoją barwą oraz widocznym na nich wzorem. Zależnie od stanowiska mogą one przybierać różny odcień. Kolorystyka trzykrotki zależy także w dużej mierze od tego, jaką odmianę tego kwiatu wybierzesz.
📍 Trzykrotka – jak dbać o roślinę?
Trzykrotka jest rośliną, która wymaga zastosowania właściwej pielęgnacji – ta jednak nie jest skomplikowana i każdy sobie z nią poradzi. Podstawą jest utrzymanie stałej, umiarkowanej wilgoci w doniczce, a także regularne zraszanie liści trzykrotki. Powinna ona mieć dostęp do rozproszonych promieni słonecznych, co sprawi, że liście będą pięknie wybarwione. Ważne jest także regularne nawożenie kwiatu odżywczymi preparatami.
📍 Trzykrotka – gdzie kupić kwiat?
Trzykrotka jest popularną rośliną. Można ją kupić praktycznie w każdym większym sklepie ogrodniczym. Co więcej, bardzo często dostępna jest także w kwiaciarniach, a nawet supermarketach z działem „ogród”. W ostatnim przypadku warto dokładnie sprawdzić stan rośliny i upewnić się, że nie ma na niej żadnych szkodników.
📍 Trzykrotka – jak pielęgnować roślinę?
Pielęgnacja rośliny ogranicza się głównie do jej właściwego podlewania, a także nawożenia. Jeżeli w domowym pomieszczeniu jest sucho, to należy dodatkowo zastosować zraszanie liści trzykrotki. Warto także zadbać o to, aby temperatura pokojowa nie była zbyt niska – trzykrotka jako roślina tropikalna lubi ciepło.
Dorota Czerwińska Autor
Dorota jest z wykształcenia ekonomistką, ale jej największym hobby jest fotografia i aranżacja wnętrz. Z Treehouse współpracuje od początku 2019 roku.
Perowskia – odmiany i uprawa
Swą nazwę otrzymała na cześć rosyjskiego generała Perovskiego, wielkiego miłośnika roślin, który ponad wiek temu wprowadził ją do uprawy. Ze względu na niezwykły zapach perowskia określana jest także rosyjską szałwią. To jeszcze warto o niej wiedzieć.
(zdj.: Adobe Stock)
Gdy przychodzi piękne, choć upalne lato, chciałoby się, żeby ogród tętnił życiem jak naturalna łąka. By kwitły w nim różnorodne rośliny, latały mieniące się w słońcu motyle, bzyczały na różne tony owady (byle niegryzące).
Niestety, nie da się tak naturalnego stanu osiągnąć, idąc na żywioł. Już samemu doborowi roślin musimy poświęcić trochę czasu. Najpierw należy się dowiedzieć, jakie jest rodzime siedlisko interesujących nas roślin, w jakim żyją klimacie. Już sam wygląd pozwala rozpoznać ich naturalne warunki wzrostu i kwitnienia.
I tak rośliny ze stanowisk słonecznych i suchych mają najczęściej pokrój zwarty, łodygi silne, liście małe, zredukowane lub łuskowate albo zimozielone, skórzaste i zgrubiałe. Gatunki te potrafią gospodarować wodą i chronić się przed słońcem. Transpirację ograniczają u nich zwarta i gruba skórka, nalot woskowy, a także warstewka żywicy lub wapnia. Ponadto mają zwykle skórkę osłoniętą gęstymi szarozielonymi, srebrzystymi lub białymi włoskami. Ich system korzeniowy jest najczęściej bardzo głęboki.
Spośród roślin szczególnie dobrze czujących się w słońcu można przykładowo wymienić szałwię omszoną Salvia, kocimiętkę Nepeta faassenii, lawendę Lavandula i perowskię Perovskia – wszystkie należące do rodziny jasnotowatych Lamiaceae. Rodzaj perowskia reprezentowany jest przez siedem gatunków, ale największe znaczenie w ogrodnictwie mają trzy: perowskia łobodolistna Perovskia atriplicifolia, perowskia bylicowata Perovskia abrotanoides i mieszańcowa forma Perovskia ‘Superba’.
Perowskia łobodolistna występuje w Afganistanie, Himalajach i centralnej Azji. To aromatyczny, dość zwarty półkrzew wysokości 150 cm i szerokści 100 cm o zdrewniałych u podstawy łodygach. Na jej szarobiałych pędach osadzone są szarozielone liście długości 3-5 cm, dolne – jajowate i głębokosieczne, górne – ząbkowane do klapowanych.
Roślina tworzy okazałe, silnie rozgałęzione, wiechowate kwiatostany długości 30-50 cm, złożone z wielu 2-6 kwiatowych okółków. Fioletowe drobne kwiaty mają rurkowaty, dwuwargowy kielich, gęsto pokryty włoskami i białymi bądź żółtymi gruczołkami oraz dwuwargową koronę (krótszą od kielicha) w kolorze fioletowoniebieskim. Rośliny kwitną obficie od późnego lata do wczesnej jesieni, a ich miododajne kwiaty wabią zapachem i wydzielanym nektarem pożyteczne pszczoły, trzmiele i motyle.
W uprawie występuje kilka odmian różniących się wysokością, brzegiem blaszki liściowej, barwą kwiatów, długością kwiatostanów i długością kwitnienia. Można tu wymienić: ‘Blue Spire’ mającą kwiaty fioletowoniebieskie (ciemniejsze od gatunku), ‘Lacey Blue’ o kwiatach ciemnoniebieskich, gęstą i osiągającą wysokość 50-70 cm oraz ‘Little Spire’ o kwiatach lawendowych, dorastającą do wysokości 60 cm i kwitnącą aż do października. Owocami perowskii łobodolistnej są drobne, ciemnobrązowe, jajowate orzeszki.
Wymagania i zabiegi pielęgnacyjne
Rośliny najlepiej rosną na stanowisku słonecznym, osłoniętym od mroźnych wiatrów, na każdej przepuszczalnej, lekkiej glebie o małej i umiarkowanej wilgotności, o odczynie lekko zasadowym. Są odporne na suszę i zanieczyszczone powietrze. Lubią glebę niezbyt bogatą w składniki pokarmowe, dzięki czemu zachowują charakterystyczną srebrzystość i bardziej zwarty pokrój. W kwietniu dobrze je jednak dokarmić niewielką dawką nawozu wieloskładnikowego ze zmniejszoną ilością azotu lub rozłożyć pod nimi warstwę kompostu.
Wskazane jest też rozsypanie i wymieszanie z glebą nawozu wapniowego (200-300 g na 1 m2). Co roku, wczesną wiosną, przycinamy wszystkie pędy nisko nad ziemią (10-20 cm).
Rozmnażanie
Perowskię rozmnaża się albo za pomocą sadzonek zielnych sporządzonych wiosną, albo z półzdrewniałych – latem; roślinę można też rozmnożyć przez wysiew nasion. Perowskia nie tylko nie boi się mrozów (należy do 5.-6. strefy mrozoodporności), ale nawet po ostrej zimie dobrze się regeneruje. Jednak odmiany trzeba okryć na zimę kopczykiem ziemi. Warto też pamiętać, że mimo późnego rozpoczęcia wegetacji mogą im zaszkodzić majowe przymrozki. Roślin omawianego rodzaju nie atakują szkodniki ani choroby.