Cedr w ogrodzie: gatunki i odmiany, sadzenie, uprawa
Łacińska nazwa rodzajowa Photinia wywodzi się od greckiego photeinos, co znaczy błyszczący. Głogownik bywa błędnie nazywany czerwoną laurowiśnią . Wprawdzie obydwie rośliny należą do tej samej rodziny różowatych, niemniej chodzi tu o dwa zupełnie różne gatunki.
Głogownik Photinia – stanowisko, sadzenie, uprawa, cięcie
Głogownik to niezwykle dekoracyjny krzew, który wzbogaci ogród intensywną czerwienią swoich młodych liści. Pielęgnacja głogownika nie jest skomplikowana, o ile zapewnimy mu odpowiednie stanowisko.
Więcej o roślinie poniżej:
Głogownik (Photinia)
kategoria: krzewy
stanowisko: słońce
wysokość: do 4 m
mrozoodporność: do -17°C
odczyn gleby: obojętny, lekko zasadowy
preferencje glebowe: żyzna, przepuszczalna, piaszczysto-gliniasta
podlewanie: średnio
barwa liści/igieł: zielona, czerwona, pomarańczowa, brązowa, różowa, kremowo-zielona
barwa kwiatów: biała
pokrój: krzaczasty
okres kwitnienia: maj-czerwiec
wysiew: –
rozmnażanie: sadzonki zielne lub półzdrewniałe
trwałość liści: zimozielone
zastosowanie: żywopłoty, rabaty, parki, roślina miododajna, balkony, tarasy
tempo wzrostu: średnie
Głogownik – sylwetka
Łacińska nazwa rodzajowa Photinia wywodzi się od greckiego photeinos, co znaczy błyszczący. Głogownik bywa błędnie nazywany czerwoną laurowiśnią . Wprawdzie obydwie rośliny należą do tej samej rodziny różowatych, niemniej chodzi tu o dwa zupełnie różne gatunki.
Głogownik – cechy rozwojowe
Głogownik rozwija się bujnie do wysokości w przedziale od 150 do 300 cm. Młode pędy wiosenne są czerwonawe. W maju i czerwcu krzewy wydają białe pachnące kwiaty, które zapachem przypominają głóg.
Od października do grudnia pędy są ozdobione małymi czerwonymi owocami (uwaga, są one trujące!). Głogownik występuje w formach zimozielonych i zrzucających liście. Ostatnie odznaczają się bardzo ładnym jesiennych wybarwieniem.
Stanowisko dla głogownika
Głogownik preferuje półcień. Choć wiele jego gatunków to rośliny zimotrwałe, najlepiej uprawiać go w miejscach osłoniętych. Optymalne warunki rozwoju panują w kwaśnym, przepuszczalnym, próchnicznym podłożu.
Głogownik – sadzenie
Rośliny sadzi się od października do listopada, a w sezonie wiosennym od marca do maja. W nasadzeniu żywopłotowym sadzimy 3 sadzonki na metr.
Głogownik – pielęgnacja
Głogownik powinien być umiarkowanie zasilany. Powierzchowne przycinanie może być podejmowane przez cały rok. Mocne cięcie należy zaplanować na luty lub marzec. Głogowniki bywają porażane przez zarazę ogniową.
Głogownik – zastosowanie
Krzewy mogą być wykorzystywane w nasadzeniach soliterowych i grupowych, w tym oczywiście także żywopłotowych. Głogownik nadaje się także do uprawy w doniczkach, stanowiąc atrakcyjny element aranżacji balkonowej lub tarasowej.
Porada
Bardzo ciekawy efekt wizualny uzyskuje się z połączenia głogownika z laurowiśnią, np. w nasadzeniu żywopłotowym .
Cedr w ogrodzie: gatunki i odmiany, sadzenie, uprawa
Cedry (Cedrus) to potężne, wiecznie zielone drzewa, masowo uprawiane pod produkcję drewna. Mają jednocześnie duże walory dekoracyjne, dlatego sadzi się je w ogrodach i parkach. Które gatunki i odmiany cedru warto wprowadzić do ogrodu? Jak uprawiać cedr w ogrodzie?
Cedry to potężne drzewa występujące naturalnie na kilku kontynentach. Dostarczają człowiekowi cennego surowca drzewnego, a ponadto pełnią funkcje ozdobne. W Polsce można uprawiać kilka gatunków cedru w różnych „wariantach” odmianowych. Dokładne zastosowanie cedru zależy od cech gatunku/odmiany.
Iglaki w ogrodzie. Jak uprawiać drzewa iglaste?
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
- Cedr atlaski (Cedrus atlantica)
- Cedr libański (Cedrus libani)
- Cedr himalajski (Cedrus deodara)
- Cedr himalajski – wymagania i uprawa
- Cedr w ogrodzie – zastosowanie
Cedr atlaski (Cedrus atlantica)
W polskich warunkach klimatycznych najlepiej radzi sobie cedr atlaski (Cedrus atlantica). Podstawowy gatunek (a formalnie podgatunek cedru libańskiego) w Polsce osiąga 25-30 m wysokości. Ma rozłożysty pokrój. Igły są niebieskozielone, zebrane w pęczki po 30-40 sztuk. Ma szarobrunatną korę, łuszczącą się płytkowato.
- Jedną z najbardziej barwnych odmian cedru atlaskiego jest ‘Aurea’. Jej igły przebarwiają się na krańcach na złoto.
- Pod względem pokroju uwagę zwraca cedr ‘Glauca Pendula’. Osiąga do 12 m wysokości. Wytwarza płaczące pędy pokryte niebiesko-szaro-zielonymi igłami.
- Cenna jest również odmiana cedru ‘Saphir Nymphe’ – karłowa i wolno rosnąca, po 30 latach osiągająca 1,5 m wysokości.
Cedr libański (Cedrus libani)
Cedr libański ma miękkie igły długości 1,5-3,5 cm, zebrane w pęczki po 10-20 sztuk. Kora jest czarnobrunatna. W ogrodach, w których jest mało miejsca na rozłożyste drzewa, warto wybrać odmianę cedru libańskiego ‘Fastigata’, gdyż ma wąski i zwarty pokrój. Osiąga zwykle do 10 m wysokości. Natomiast cedr libański ‘Sargentii’ wytwarza płożące się lub pokładające pędy. Przybiera kopulasty kształt. Po wielu latach dorasta do 1 m wysokości. ‘Hedgehog’ to karłowa odmiana cedru libańskiego osiągająca do 50 cm wysokości, o bardzo długich igłach.
Cedr himalajski (Cedrus deodara)
Cedr himalajski jest najbardziej znany i rozpowszechniony. W Polsce osiąga 20-25 m wysokości (dwukrotnie mniej niż w naturalnym obszarze występowania). Ma długie igły (3-5 cm), miękkie, niebieskozielone, zebrane w pęczki po 25-30. Atrakcyjne odmiany cedru himalajskiego to m.in.
- ‘Pendula’ o płaczących pędach,i
- ‘Feelin Blue’ o niebieskich igłach, krótszych niż u podstawowego gatunku,
- krótsze igły ma także cedr himalajski ‘Karl Fuchs’. Odmiana rośnie wolno, po 15 latach osiąga do 5 m wysokości,
- ‘Golden Horizon’ ma początkowo nieregularny, lekko płożący pokrój, wraz z wiekiem nabiera stożkowatego kształtu. Przebarwia się na zielonozłocisty kolor.
Cedr atlaski (Cedrus atlantica) ‘Glauca’
Cedr himalajski – wymagania i uprawa
Cedr zaleca się uprawiać w miejscach słonecznych. Gatunki cedru o nietypowej barwie igieł lubią miejsca widne, o dużej ilości światła rozproszonego. Wtedy intensywnie wybarwiają się. Cedr dobrze radzi sobie także w półcieniu. Warto wybierać mu stanowisko zaciszne, wolne od silnych, wysuszających, jak również mroźny wiatrów (np. od strony wschodniej).
Większość gatunków i odmian cedru toleruje mrozy do ok. -17°C, a nawet -20°C. Młode drzewa są mniej odporne, dlatego przed nadejściem zimy podstawę pędu zaleca się okrywać grubą warstwą ściółki. Można stosować także ścianki osłonowe, np. od wschodu. Cedr ma niewielkie wymagania glebowe. Toleruje szeroki zakres pH.
Cedr zaleca się sadzić na początku jesieni lub wiosną (wrzesień, październik). Młode cedry warto palikować, gdyż wolno tworzą system korzeniowy i mogą być podatne na krzywienie lub przewracanie. Najważniejszy zabieg pielęgnacyjny to podlewanie cedru.
Młode rośliny podlewa się regularnie, starsze w czasie susz. Wszystkie cedry powinno się sporadycznie podlewać zimą, w czasie bezmroźnej, bezśnieżnej pogody. To ochrona przed suszą fizjologiczną. Jeśli zależy nam na szybszym wzroście raz do roku można zaaplikować cedrom nawóz do iglaków. Zabieg zaleca się wykonywać wiosną. Odmiany karłowe cedru dokarmia się nawozami o niskiej zawartości azotu. U cedru libańskiego czasem odgina się gałęzie boczne (za pomocą drewnianych podpór). Dzięki temu wyglądają jeszcze atrakcyjniej.