Wydajność tynku gipsowego – ile tynku na metr kwadratowy ściany

Ciężar sklejki iglastej to 550-650 kg/m 3 , a liściastej – 650-800 kg/m 3 . Grubość sklejki wynosi 3-50 mm, szerokość – 122-150 cm, długość 244-300 cm. W wielu firmach można zamówić płyty o określonych wymiarach. Na rynku są też gotowe mniejsze formatki wykorzystywane w zabudowach meblowych jako fronty szafek lub szuflad.

Sklejka: rodzaje, zastosowanie, ceny. Co można zrobić ze sklejki?

Sklejka to ciekawy materiał o szerokim zastosowaniu. Cienkie i mocne płyty sklejki wymyślono jako materiał konstrukcyjny. Ale coraz częściej sklejka jest wykorzystywana do wykańczania wnętrz.

Sklejka to szlachetna pochodna drewna – płyta zbudowana z kilku arkuszy cienkiego forniru. Ma postać płyt wielkoformatowych, które pozwalają podziwiać urodę drewna na wielkich płaszczyznach. Dlatego sklejka chętnie jest wykorzystywana w dekoracyjnych zabudowach meblowych, na ścianach, a nawet na podłodze.

Sklejka to jednocześnie jeden z najmocniejszych produktów drewnopochodnych. Ma najwyższą wytrzymałość mechaniczną wśród płyt budowlanych produkowanych z drewna, np. wiórowych, drzewno-magnezytowych, pilśniowych. Dlatego może być wykorzystywana jako materiał konstrukcyjny, np. do budowy suchego podkładu podłogowego albo poszycia dachu.

Ze względu na to, że jest tworzona z fornirów drewnianych, sklejka jest droga, droższa od typowych budowlanych płyt wiórowych. Ze względu na walory dekoracyjne warto ją wykorzystywać w rozwiązaniach wykończeniowych we wnętrzach. Do celów konstrukcyjnych można wykorzystać tańsze (i cieńsze ze względu na wytrzymałość) płyty niższej klasy.

Sklejka liściasta ma lepsze parametry od iglastej, za to ta druga jest bardziej usłojona.

Sklejka: budowa

Sklejka składa się ze sprasowanych pod ciśnieniem i w wysokiej temperaturze cieniutkich warstw drewna (fornirów). Kolejne warstwy układa się tak, żeby w sąsiednich arkuszach włókna drewna były ukierunkowane na przemian (prostopadle względem siebie). Taka budowa zapewnia niepodatność na odkształcenia i wielką wytrzymałość mechaniczną płyt sklejki. Sklejkę wykonuje się z drewna iglastego (sosna, świerk) lub liściastego (brzoza, olcha, buk, topola lub gatunki egzotyczne). O tym, czy zostanie zakwalifikowana do danego rodzaju, decyduje rodzaj drewna zastosowanego na wierzchu. Wewnętrzne warstwy często są wykonywane z fornirów tańszego drewna, np. topoli.

Ciężar sklejki iglastej to 550-650 kg/m 3 , a liściastej – 650-800 kg/m 3 . Grubość sklejki wynosi 3-50 mm, szerokość – 122-150 cm, długość 244-300 cm. W wielu firmach można zamówić płyty o określonych wymiarach. Na rynku są też gotowe mniejsze formatki wykorzystywane w zabudowach meblowych jako fronty szafek lub szuflad.

Sklejka: rodzaje

W zależności od przeznaczenia arkusze sklejki są spajane różnymi klejami. Tam, gdzie materiał ten nie będzie narażony na wilgoć, można używać sklejki suchotrwałej powstałej z użyciem klejów mocznikowo-formaldehydowych. Sklejka wodoodporna z jasną spoiną powstaje dzięki użyciu klejów mocznikowo-melaminowo-fenolowo-formaldehydowych, a zwykła wodoodporna – fenolowo-formaldehydowych. Sklejka wodoodporna nie jest jest odporna na wodę, tak jak żadne drewno. Wodoodporność oznacza, że pod wpływem wilgoci nie puszczą w niej spoiny klejowe, czyli arkusz się nie rozwarstwi. Sklejka wodoodporna może być stosowana na przykład do wznoszenia konstrukcji w łazienkach, ale trzeba dodatkowo zabezpieczyć ją hydrofobowo.

Do kolorowych zabudów można wykorzystać sklejkę, która ma z jednej strony nałożony film melaminowy w różnych barwach, np. żółty, czerwony, zielony.

Na zamówienie jest produkowana albo sprowadzana z zagranicy sklejka elastyczna z egzotycznego drewna fuma, która może być gięta wzdłuż lub w poprzek płyt. Płyty zdecydowanie cieńsze niż w przypadku innych rodzajów sklejki można wykorzystać w zabudowach łukowych.

Wzdłuż w całości przeszklonej ściany ze sklejki wykonano niski parapet pełniący funkcję siedziska

Sklejka: wygląd

Sklejka jest produkowana w wersji szlifowanej lub nieszlifowanej. Na wierzchu widać układ słojów drewna w fornirze. Gatunek drewna decyduje o kolorycie sklejki i jej wzorze. Drewno sosnowe jest jasno żółte, ma wyraziste usłojenie, mogą w nim występować dość duże, okrągłe sęki. Brzoza jest bardzo jasna, prawie biała. Usłojenie jest prawie w niewidoczne, więc z daleka płyta sklejki brzozowej wygląda bardzo jednolicie. Gdzieniegdzie mogą występować niewielkie ciemniejsze sęczki. Fornir olchowy ma zdecydowanie mocniejsze wybarwienie w tonacji czerwonawej. Na płytach widać lekko zaznaczone nieliczne usłojenia i podłużne ciemniejsze przebarwienia oraz niewielkie sęki. Fornir bukowy ma podobne usłojenie do olchy, ale w kolorze różowawym.

Sklejka: klasy jakości

Sklejka jest produkowana w kilku klasach jakości, najczęściej od 1 do 4. Zależnie od producenta wydziela się więcej klas, nawet 6-7, czasem określanych literami. Klasyfikując materiał uwzględnia się występowanie w obłogu sęków, ubytków, przebarwień, sinizn, pęcherzy kleju.

Sklejka 1 klasy (bez wad) będzie stanowić atrakcyjną i oryginalną okładzinę ścian lub podłóg, sklejka klasy 3 lub 4 (o zachowanych parametrach mechanicznych) można wykorzystać jako podkład pod podłogę lub inną konstrukcję. Niektórzy producenci oferują jeszcze sklejkę klasy nazywanej Elite, Super itp., czyli jeszcze lepszej niż klasa 1.

Sklejka: zastosowanie

Sklejka jest lekka i twarda, tnie się ją piłą ręczną lub pilarką elektryczną, a przykręca do konstrukcji nośnej wkrętami samogwintującymi. W zabudowach, w których ważna jest estetyka, można stosować niewidoczne łączenie na czopy. Sklejka może być wykorzystana:

• do konstrukcji ścian działowych,
• jako podłoga na podkładach z płyt lub na legarach,
• możemy z niej wykonać sufit podwieszany,
• nadaje się na zabudowy meblowe, szafki kuchenne, dekoracyjne półki,
• ze sklejki wykonuje się też okładzinę ścian,
• nadaje się też na podesty i stopnie schodów.

Wybierając sklejkę należy dostosować ich rodzaj do warunków panujących w pomieszczeniu. Sklejką
suchotrwałą można wykańczać ściany, sufity w miejscach nienarażonych na zalanie wodą i podwyższoną wilgotność. Taka sklejka podobnie jak płyty wiórowe wykończone fornirem sprawdzi się w pokojach i holach. Sklejka wodoodporna może być stosowana w kuchni i łazience.

Zobacz także:

Sklejka: wykończenie

Sklejka może być pozostawiona bez wykończenia. Wtedy z czasem drewno nieco zżółknie pod wpływem promieni słonecznych, a potem zszarzeje. Sklejkę można też polakierować bezbarwnie albo pokryć lakierobejcą. Dobry efekt daje olejowanie sklejki. Płyty można nawet pomalować jednokrotnie farbą kryjącą, która wydobędzie wzór usłojenia i nada mu lekka barwę, ale nie zakryje całkowicie struktury forniru.

Zobacz także:

Uwaga! Sklejkę i płyty pokryte fornirem należy klimatyzować tak, jak zaleca producent – najczęściej przechowując dzień albo dwa dni w pomieszczeniu, w którym będą układane (w fabrycznych opakowaniach).

Wydajność tynku gipsowego – ile tynku na metr kwadratowy ściany?

Tynki gipsowe mają wiele zalet i są coraz częściej wykorzystywane w budownictwie – wykonuje się je techniką jednowarstwową, a podczas gładzenia ścian powstaje mała ilość odpadów, co przekłada się na krótszy czas pracy i niższy koszt. Jaka jest wydajność tynku gipsowego i ile materiału potrzeba na 1 m²? Sprawdź.

Z tego artykułu dowiesz się:

– jakie są właściwości tynku gipsowego,

– jaka jest cena i wydajność tynku gipsowego,

– czym różni się tynkowanie maszynowe od ręcznego.

Najważniejsze informacje o tynku gipsowym – wydajność i właściwości

Przy pomocy tynku gipsowego możesz idealnie wygładzić ścianę. Nie ma też konieczności stosowania innych warstw wykończeniowych (choć możesz położyć gładź gipsową, jednat to zależy od stopnia i jakości wygładzenia tynku gipsowego). Tynk gipsowy szybko wysycha, dodatkowo w odróżnieniu od tynków cementowo-wapiennych można go kolejny raz dość szybko wysezonować, bo już po 2 tygodniach. Ma biały odcień, dlatego w łatwy sposób możesz uzyskać idealny kolor podczas malowania – bez konieczności nakładania zbyt wielu warstw emulsji. W związku z tym wygładzanie ścian tynkiem gipsowym może skrócić czas remontu i obniżyć koszty poniesione na zakup materiałów budowlanych.

Ponadto tynki gipsowe przyczyniają się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach – gdy wilgotność powietrza jest wysoka, ściana pokryta tynkiem pochłania nadmiar wody. Gdy w powietrzu jest zbyt suche – ściana oddaje wilgoć. Mimo to nie poleca się tego materiału do pomieszczeń, w których panuje bardzo wysoka wilgotność.

Tynki gipsowe są też korzystne dla zdrowia – mają takie samo pH, jak skóra i nie podrażnia jej. Ponieważ tynk gipsowy charakteryzuje się znaczną porowatością, w pomieszczeniach utrzymuje się przyjazny klimat.

Warto jednak wiedzieć, że tynki gipsowe mają stosunkowo niską odporność na uszkodzenia mechaniczne, dlatego lepiej stosować je we wnętrzach, które nie są intensywnie eksplorowane i w których ściany nie są narażone na usterki, choć są wersje wzmacniane pod tym kątem.

Wskazówka! Najlepsze podłoże dla tynku gipsowego

Wydajność tynku gipsowego zależy w znacznej mierze od rodzaju podłoża. Materiał ten poleca się przede wszystkim do gładzenia ścian:

• mineralnych z cegły ceramicznej i wapienno-piaskowej,

• z betonu komórkowego i zwykłego,

• z płyt wiórowo-cementowych.

• Ile kosztuje m² tynku gipsowego? Wszystko zależy od tego, z jakiego tynku korzystasz, jak gruba będzie warstwa tynku, jaką technikę nakładania wybierzesz i czy zdecydujesz się na samodzielne kładzenie tynków, czy też na usługi specjalistów.

Cena i wydajność tynków gipsowych – ile materiału trzeba zużyć na m²?

Przeciętnie przy użyciu 1 kg tynku możesz pokryć około 1,5 m² ściany. Wszystko zależy jednak od rodzaju tynku i stanu ściany.

Ceny tynków gipsowych są różne i uzależnione od producenta oraz cech danego produktu. Tynki dostępne są w workach 30-, 25- czy 20-kilogramowych. Tynki maszynowe są często tańsze od tynków ręcznych i kosztują średnio 0,80-1,10 zł. Cena tynków gipsowych ręcznych oscyluje w przedziale 1,30-2,30 zł.

Szacuje się, że cena tynku gipsowego za m², wliczając w nią robociznę i materiały, waha się w przedziale:

• 18-23 zł – przy wykorzystaniu techniki manualnej (ręcznej),

• 25-27 zł – przy użyciu metody maszynowej.

Warto wiedzieć! Tynkowanie maszynowe a ręczne – różnice

Tynkowanie ręczne obywa się przy użyciu pacy, łaty oraz kielni. Może je wykonać praktycznie każdy, kto ma odpowiednie doświadczenie – nie potrzeba do tego żadnych specjalistycznych urządzeń. Niestety tynkowanie manualne jest czasochłonne, żmudne i wymaga precyzyjnego zacierania oraz wygładzanie. Tynkowanie maszynowe wykonuje się przy pomocy specjalnych agregatów tynkarskich. Ten sposób jest polecany przede wszystkim do tynkowania dużych powierzchni. Znacznie skraca czas prac – doświadczona ekipa tynkarska może wykończyć nawet kilkadziesiąt m² powierzchni w ciągu dnia. Cena samego tynku maszynowego jest niższa od ceny tynku ręcznego, ale robocizna zwykle kosztuje więcej.