Wiciokrzew jadalny: zdjęcie, opis, charakterystyka i uprawa odmiany Violet

Po stopieniu śniegu, gdy tylko rośliny zaczynają się budzić, wprowadzany jest azot dla wzrostu i rozwoju zielonej masy: 1 łyżka. mocznik w wiadrze wody pod krzakiem. Późną wiosną pod krzewem stosuje się nawozy organiczne: wiadro próchnicy lub kompostu, ekstrakt z dziewanny.

Zielistka: pielęgnacja, rozmnażanie, podlewanie, odmiany. Wszystko o uprawie wytrzymałej i popularnej rośliny doniczkowej

Zielistka coraz częściej króluje w domach nie tylko dzięki ozdobnym liściom, ale i małym potrzebom. Poznaj odmiany tej rośliny i dowiedz się, czego wymaga ich uprawa i pielęgnacja. Podpowiadamy, jak wyhodować bujną zielistkę.

Zielistka: niewymagająca i lubiana roślina doniczkowa

Wnętrza, w których postawisz rośliny, zyskują bogatszy wystrój i czystsze powietrze. Jeśli jednak nie masz czasu na wymagającą uprawę, a podoba Ci się zielony akcent w mieszkaniu, postaw na zielistkę. To roślina doniczkowa, której największą ozdobą są długie, cienkie liście, których kolor różni się w zależności od odmiany.

Zielistka (Chlorophytum) to bylina należąca do rodziny liliowatych. Jej naturalnym środowiskiem są lasy tropikalne, choć w domowych warunkach radzi sobie nadzwyczaj dobrze. Jest wytrzymała i stosunkowo prosta w pielęgnacji, dlatego jej uprawę poleca się osobom, które miewają skłonności do częstego zaniedbywania domowych kwiatów. Ceniona jest również ze względu na oczyszczające właściwości. Usuwa z powietrza toksyczne substancje: wchłania tlenki węgla, formaldehydy, benzeny, ksyleny czy amoniak. Dodatkowo wykazuje działanie antybakteryjne za sprawą wytwarzania fitoncydów hamujących chorobotwórcze zmiany. Atutem zielistki są również drobne kwiaty, które wypuszcza w okresie wiosenno-letnim.

Najpopularniejsze odmiany zielistki

Zielistka niejedno ma imię – a w zasadzie odmianę. Jaką roślinę wybrać do przyozdobienia parapetu lub szafki? Czym różnią się poszczególne odmiany zielistki? Zobacz nasze zestawienie najpopularniejszych roślin tego gatunku.

Bonnie

Zielistka „Bonnie” (Chlorophytum comosum) to pokręcona odmiana w najbardziej dosłownym znaczeniu. Liście rośliny charakterystycznie się zawijają. Są szerokie w kolorze zielonym z jasnokremową wstęgą przechodzącą przez ich środek. Tworzą bujne kępy, które świetnie spełniają funkcję dekoracyjną. „Bonnie” przy pełnym rozkwicie wypuszcza długie rozłogi, na których wyrastają nowe kępy barwnych liści, dzięki czemu dobrze prezentuje się w doniczkach zwisających.

Wyświetl ten post na Instagramie

Ocean

Zielistka „Ocean” (Chlorophytum laxum) ma zielone liście z jasnokremową obwódką, które są ostro zakończone. Nie osiągają dużej długości, są szerokie i układają się gęsto. W przeciwieństwie do odmiany „Bonnie” rzadko możesz zaobserwować rozłogi. Z drugiej strony „Ocean” ma tendencję do szybkiego rozrostu.

Milky Way

Odmiana zielistki „Milky Way” jest rzadko spotykana, a jej liście są dużo jaśniejsze niż u pozostałych roślin z zestawienia. Wszystko za sprawą jasnokremowego zabarwienia pojawiającego się w środkowej części liścia na całej jego długości. Liście są dość długie, cienkie i wywijają się na zewnątrz krawędzi doniczki.

Lemon

Zielistka „Lemon” cechuje się żywym zielonym kolorem liści bez przebarwień i domieszek innych barw. Młode pędy są jasnozielone, a wręcz limonkowe, dzięki czemu rośliny te świetnie ożywiają przestrzeń i bardzo dobrze wyglądają w jasnych pomieszczeniach. Pojawiające się liście przypominają nieco ozdobną trawę, są długie i pną się w górę.

Green Orange

Okazała odmiana, która skrada serca miłośnikom domowych roślin, to „Green Orange”. Zielistka (Chlorophytum orchidastrum) wyróżnia się mocno zielonymi liśćmi, które są stosunkowo krótkie i szerokie. Wyjątkową cechą jest łodyga o pomarańczowym zabarwieniu. Roślina rośnie nawet do 50 cm wysokości i tworzy spójną kępę ozdobnych liści.

Wyświetl ten post na Instagramie

Hawaiian Spider

Zielistka „Hawaiian Spider” to rewelacyjny wybór do pomieszczeń w chłodnych barwach, który pozwoli Ci ożywić wnętrze. Ma zielone liście w ciepłym odcieniu z żółto-kremowym pasem przebiegającym przez środek. Wyróżnia je również nieco szerszy kształt przypominający szablę. Delikatnie zawija się, dlatego dobrze wygląda umieszczona w zwisającej doniczce.

Zielistka a wymagania: co należy zapewnić roślinie?

Zielistka nie ma dużych wymagań względem pielęgnacji, jednak podobnie jak każda inna roślina potrzebuje odpowiedniego miejsca i warunków, które zapewnią jej prawidłowy wzrost. Co służy zielistce? Gdzie przygotować odpowiednie stanowisko? Zapoznaj się z najważniejszymi wymaganiami uprawy zielistki.

Stanowisko

Nie bez powodu przyjęło się mówić, że uprawa zielistki należy do najłatwiejszych. Roślina nie potrzebuje dużego nasłonecznienia i dobrze rozwija się nawet przy minimalnej ilości światła. Najlepiej ustawić doniczkę w miejscu o dostatecznej ilości słońca. Nie powinno się jednak całkowicie odcinać dostępu światła, ponieważ w zacienionym miejscu może nierównomiernie wykształcić pigment w liściach, który dodaje jej uroku. Zielistka może być również uprawiana na balkonie lub w ogródku, jednak zmienia się wtedy w bylinę jednoroczną, ponieważ ujemne temperatury przyczyniają się do zahamowania jej rozwoju.

Wyświetl ten post na Instagramie

Podłoże

Zielistka Sternberga energicznie rośnie na podłożu o lekko kwaśnym odczynie. Odpowiedni poziom pH gleby wynosi od 5,5 do 6,5, dlatego do sadzenia świetnie sprawdza się uniwersalna ziemia dedykowana roślinom doniczkowym. Warto zadbać o prawidłową przepuszczalność, stosując do rozluźnienia żwir, piasek lub wermikulit w stosunku 1:3 z ziemią. To wyjątkowa roślina, która poradzi sobie również z mniej żyznym podłożem i może być uprawiana także w wodzie.

Doniczka

Dla zielistki nie musisz kupować dużej doniczki. Roślina maksymalnie osiąga około 50 cm wysokości, a jej średnica wynosi około 15 cm, dlatego wybierz taką, która będzie zaledwie o kilka centymetrów większa. Odmiany takie jak „Ocean”, „Hawaii” „Spider” czy „Bonnie” wypuszczają zwisające rozłogi, na których kształtują się nowe kępy liści, więc doskonale prezentują się w doniczkach wiszących. Najlepszym miejscem dla doniczki jest ustawienie jej na parapecie, szafce lub komodzie, a także podwieszenie pod sufitem.

Uprawa zielistki w domu: najważniejsze zasady

Zielistka nie potrzebuje dużo opieki, dlatego też polecana jest wszystkim, którzy zapominają o regularnym podlewaniu. Warto jednak wiedzieć, jakie czynności sprzyjają wzrostowi zielistki. Zapoznaj się z podstawowymi zasadami podlewania, rozmnażania i przesadzania tej rośliny.

Podlewanie

Prawdą jest, że zielistka to wytrzymała roślina, które dobrze poradzi sobie nawet w suchym podłożu, ale nie możesz całkowicie zapominać o podlewaniu. W okresie letnim, gdy temperatury są wyższe, najlepiej sprawdzi się system umiarkowanego podlewania – około 2-3 razy tygodniowo. W miesiącach zimowych możesz zmniejszyć częstotliwość tego zabiegu. Dobrze, jeśli woda trochę odstoi, zanim wykorzystasz ją do podlania rośliny. Pilnuj również, aby jej nadmiar nie zalegał w doniczce, co zapobiegnie gniciu. Nie częściej niż co dwa tygodnie możesz podczas podlewania dodać nawóz do roślin doniczkowych, który wspomoże bujny wzrost. Na zielistkę bardzo dobrze działa zraszanie, dlatego możesz czasem dodatkowo zadbać o powierzchnię liści, wykorzystując spryskiwacz z wodą.

Choroby i błędy w uprawie zielistki

Zielistka jest odporna na wiele czynników, jednak niewłaściwe sposoby pielęgnacji mogą przyczynić się do chorobotwórczych zmian. Należą do nich m.in. brązowienie i wysychanie liści oraz gnicie korzeni. Do takich schorzeń może dojść przy wysokiej temperaturze i zbyt obfitej ilości wody, czyli wskutek tzw. przelania. Gdy roślina marnieje, obserwuj liście w celu wykrycia szkodników. U zielistki mogą pojawić się wciorniastki, mszyce i tarczniki, z którymi uporasz się zarówno domowymi sposobami, jak i środkami chemicznymi.

Zielistka Sternberga to popularna roślina doniczkowa, której nie może zabraknąć w Twoim wnętrzu, jeśli chcesz dodać mu naturalnego, zielonego akcentu. Prosta uprawa pozwoli Ci cieszyć się bujnym wzrostem zielistki, gdy będziesz pamiętać o podstawowych czynnościach pielęgnacyjnych. Podobał Ci się artykuł? Zostaw komentarz i podziel się swoją opinią o roślinach w domu!

Wiciokrzew jadalny: zdjęcie, opis, charakterystyka i uprawa odmiany Violet

Violet jest owocem działalności hodowców Pawłowskiej Stacji Doświadczalnej (St. Petersburg), uzyskanej przez zapylanie materiału siewnego odmiany Roxana.

Badania cech odmianowych i metod rozmnażania w celu wprowadzenia odmiany do rzędów uprawnych roślin przeprowadziła stacja doświadczalna Instytutu Ogrodnictwa w miejscowości Krasnotsk w obwodzie charkowskim. Autorstwo należy do: A. V. Kondrikova, M. N. Plekhanova, V. A. Kibkalo.

Test stanu odmiany przeprowadzono w 1992 r., Po trzech latach uzyskano zgodę i zalecono uprawę we wszystkich regionach Rosji, a także na Ukrainie.

Opis odmian

Jadalne odmiany wiciokrzewu Violet może pełnić na miejscu podwójną funkcję: owoce i rośliny ozdobne, krzew jest bardzo piękny w rozkwicie i podczas owocowania. W zależności od gatunku wiciokrzew może być dekoracyjny lub jadalny.

Krzaki

Kompaktowe krzewy z bujną koroną o zaokrąglonym kształcie dorastają do półtora metra. Pędy brązowo-różowy odcień z grubym stosem rosną prosto. Liście są grube, osadzone na krótkich ogonkach, ułożonych parami. Liść ma szeroko owalny kształt z miękką końcówką i wyraźnym, jasnym podłużnym pasem dzielącym liść na pół wzdłuż. Kolor liści nie jest jasnozielony, górna połowa jest gładsza, dolna połowa jest nieco szorstka.

Kwitnący krzew strzela długimi łodygami kwiatów o dwóch kwiatach, kwiatach o średnicy do 2 cm, jasnoróżowym z pięcioma płatkami trzciny.

Jagody

Pod koniec maja owoce rośliny dojrzewają. Mają nietypowy kształt: podłużny, tuberculate z wklęsłą wnęką na końcu. Ich długość wynosi do 3 cm, a maksymalna waga to 1, 5 g. Kolor owoców tuszu z niewielką warstwą wosku. Miąższ pokryty jest gęstą skórą, mięsisty z dużą ilością włókien, smak słodko-kwaśny, dobrze pachnie.

Wiesz? Tylko ciemne jagody są uważane za jadalne: czarne lub niebieskie, a jagody o jasnych kolorach są trujące. Krzewy z pomarańczowymi i czerwonymi owocami są używane do celów dekoracyjnych.

Specyfikacje techniczne

• Smaki: w różnych latach 4, 7 – 5 punktów.
• Skład chemiczny rośliny: miedź, selen, mangan, jod, A C, P, PP, glukoza, fruktoza, kwasy organiczne.
• Zapylenie: krzyż.
• Odmiany zapylaczy: Amfora, Viola, Wrzeciono niebieskie, Morena, Nimfa.
• Owocowanie: trzeci rok po posadzeniu.
• Produktywność: do dwóch kilogramów z buszu.
• Opady owoców: słabe.
• Transport: doskonały.
• Żywotność: odporna na choroby, mało podatna na owady, łatwo toleruje mróz.

Wiesz? Niektóre odmiany roślin mają naturalną cechę, złuszczają korę, odsłaniając pień. W przypadku tej funkcji wiciokrzew jest powszechnie nazywany „bezwstydnym”.

Gdzie sadzić wiciokrzew?

Zaleca się sadzenie roślin późnym latem, aż do drugiej dekady listopada. Wiosną roślina wcześnie rozpoczyna przepływ soków, więc przesadzanie lub sadzenie nie jest pożądane. Wiciokrzew fioletowy – wieloletni, lepiej od razu myśleć o stałym miejscu, aby uniknąć częstych przeszczepów, miejsce musi być przemyślane dla kilku roślin naraz. Krzew jest zapylany krzyżowo, do późniejszego owocowania potrzebuje odpowiedniej firmy zapylającej.

Do sadzenia cichego miejsca, osłoniętego przed przeciągami, ale nie w cieniu: wiciokrzew kocha słońce. Rozważ lokalizację wód gruntowych, co najmniej półtora metra od powierzchni. Zbyt blisko miejsca powoduje gnicie procesów korzeniowych. Euforbie, aster, verbascum, veronica, gaillardia, goździk, gelenium, hibiskus, gravilat i delphinium, a także wiciokrzew Violet, kochające słońce rośliny, dla których duża ilość światła słonecznego stwarza dobre warunki do wzrostu. Do uprawy odpowiednia lekka substancja odżywcza, odsączona gleba z neutralną reakcją. W zbyt kwaśnej glebie trzeba będzie wytwarzać popiół drzewny, w przeciwnym razie liście będą blade i owocowe powolne. Sadzenie gleby jest nawożone materią organiczną.

Odległość między krzakami przy sadzeniu co najmniej półtora metra, aby wraz ze wzrostem nie przesłaniały się nawzajem.

Jak dbać o ocenę

Opieka nad rośliną obejmuje standardowy zestaw procedur nawilżania, karmienia i pielęgnacji gleby oraz wyglądu krzewu. Ważne jest, aby wiedzieć, że Violet nie lubi nasiąkania wodą i nawozów mineralnych.

Podlewanie i pielęgnacja gleby

Podlewanie powinno być regularne, ale w umiarkowanych porcjach, w upale krzewu trzeba codziennie „podlewać”, wystarczająco dużo wiader wody pod krzakiem. W przypadku regularnych opadów należy ograniczyć podlewanie. Po podlewaniu, gdy wilgoć jest wchłaniana, przeprowadzają pielenie i rozluźnienie, są one niezbędne do zniszczenia chwastów i dostępu tlenu do korzeni. Nie zapomnij dodać jednego litra popiołu bezpośrednio do wiadra z wodą raz w roku w jednym z nawodnień, aby zmniejszyć kwasowość gleby.

To ważne! Jeśli nie masz możliwości codziennego dbania o nasadzenia, przykryj pień drzewa ściółką: utrzyma wilgoć, utrzyma wzrost chwastów i utrzyma glebę w suchym stanie.

Top dressing

Po stopieniu śniegu, gdy tylko rośliny zaczynają się budzić, wprowadzany jest azot dla wzrostu i rozwoju zielonej masy: 1 łyżka. mocznik w wiadrze wody pod krzakiem. Późną wiosną pod krzewem stosuje się nawozy organiczne: wiadro próchnicy lub kompostu, ekstrakt z dziewanny.

Jesienią również nawożą materią organiczną, podłogą wiadra kompostu lub humusu i podwójnym superfosfatem 40 g. Rozważmy pierwsze lata wiciokrzewu wystarczające nawożenie zasadzone w otworze sadzeniowym, nawozy zaczynamy w trzecim roku życia.

Przycinanie

Przycinanie sanitarne odbywa się corocznie wczesną jesienią: usuń stare, uszkodzone lub połamane gałęzie, odetnij pędy rosnące w koronie.

Podczas sadzenia wiele sadzonek roślinnych ulega skróceniu, w przypadku wiciokrzewu nie powinno się tego robić, Violet będzie znacznie opóźnione wraz z wejściem w owocowanie.

Tworzą koronę w wieku sześciu lat, wykonując zabiegi przeciwstarzeniowe raz na 2-3 lata. Po usunięciu uszkodzonych lub suchych gałęzi usuń dolną warstwę gałęzi, zwłaszcza tych, które nie przynoszą owoców. Zwykle zostawiają około pięciu głównych pni.

To ważne! Nie ma potrzeby przycinania górnych części gałęzi, to na nich koncentracja pąków dających łodygi kwiatowe, których utrata wpłynie na ilość plonów.

Krzewy, które mają ponad dwadzieścia lat, zaczynają gorzej owocować, odmładzane są przy pomocy głównego przycinania. Stopniowo, w ciągu kilku lat, pnie, które nie mają gałęzi owocowych, są całkowicie odcięte.

Kontrola szkodników i chorób

Szkodniki fiołków: robaki liściaste, gąsienice (jedzą zieloną część), mszyce i rzepak (żywią się sokiem). Aby zwalczać owady, możesz użyć następujących leków:

• „Fitoverm”;
• Lepidocide;
• „Actofit”;
• Iskra-Bio;
• „Bicol”.

Leki te są biologiczne, bezpieczne dla ludzi i zwierząt domowych, a także dla owadów zapylających. Jako zapobieganie, spryskiwanie „Konfidor”, „Decis” lub „Aktara” odbywa się wczesną wiosną.

Bardzo rzadkie przypadki mączniaka prawdziwego, tutaj należy również odnieść się do bezpiecznych leków, takich jak „Fitosporin” i „Baktofit”. Jeśli chcesz, aby wiciokrzew był zdrowy i miał obfite zbiory, sprawdź główne choroby wiciokrzewu i jak je leczyć.

Odmiany zimujące

Późną jesienią miejsce, w którym rosną krzewy, jest usuwane z opadłych liści i gałęzi – przy okazji, jest to również dobry środek zapobiegawczy przeciwko szkodnikom, wiele z nich hibernuje w szczątkach roślin. Jeśli wykonałeś mulczowanie koła, resztki należy również ostrożnie usunąć.

W zasadzie wiciokrzew nie potrzebuje schronienia na zimę, doskonale toleruje przymrozki do -50 ° C, nawet pąki nie giną w temperaturze -8 ° C

Gryzonie nie są zainteresowane korą wiciokrzewu, ale ptaki mogą wyrządzić szkodę: przyciągają je pąki rośliny. Dlatego ze względów bezpieczeństwa są one pokryte gęstą siatką lub płótnem.

Mocne i słabe strony

Wiciokrzew Violet jest tkany z zalet, w opisie odmiany nie ma znaczących niedociągnięć. Jego główne zalety to:

• odporność na mróz;
• nie kapryśna opieka;
• rzadkie choroby;
• mała lista szkodników;
• transportowany łatwo i bez strat;
• owocuje dobrze;
• jagody są duże, o doskonałych właściwościach smakowych;
• dojrzewanie nie jest obsypane.

Wiciokrzew oprócz wszystkich wymienionych zalet ma również cenne właściwości lecznicze, w szczególności kwas askorbinowy w jego składzie pomoże znacząco poprawić układ odpornościowy.

Wiciokrzew uprawa, odmiany i cięcie

Wiciokrzew oraz suchodrzew oznaczają ten sam rodzaj roślin, pomimo tego, że odnoszą się do ich zupełnie różnych form. Naturalnie możemy je spotkać na prawie całej półkuli północnej, łącznie z Polską. Gatunki te mogą być zdrewniałe, wtedy mówi się o nich suchodrzewy lub zielne i pnące, które określa się mianem wiciokrzewów. Tymi drugimi będziemy się głównie zajmować dokładniej, by po zapoznaniu się z podstawowymi informacjami na ich temat, te przepiękne pnącza mogły zawitać również w naszym ogrodzie.

Ogólna charakterystyka wiciokrzewów

Wiciokrzewy przyjmują formę bardzo długiego pnącza, albo dorastającego nawet do ponad dwóch metrów krzewu lub drzewa (zwanych częściej suchodrzewami). Ich pędy pokryte są całobrzegimi liśćmi, wyrastającymi na dość krótkich ogonkach. Mają kolor zielony i u niektórych gatunków pozostają na roślinie nawet przez całą zimę. Kwiaty są bardzo ciekawe z wyglądu. Są pięciokrotne i posiadają rurkowate płatki. Mogą przybierać różne barwy, chociaż przeważnie są to kolory jasne – biały, kremowy, delikatny róż, czasami bardziej intensywne – czerwone, pomarańczowe, żółte. Zapylane są głównie przez pszczoły. Po przekwitnieniu pojawiają się jagodowe owoce, które u niektórych gatunków są jadalne, dzięki czemu roślina ta dorobiła się również swoich upraw.

Uprawa wiciokrzewów

Na stanowisko docelowe dla naszej rośliny najlepiej jest wybrać miejsce słoneczne lub w delikatnym półcieniu. Gatunki te nie są bardzo wymagające co do gleby, jednak najlepsze rezultaty osiągniemy przy ziemiach żyznych i raczej umiarkowanie wilgotnych. Podłoże powinno być gliniaste i próchnicze. Wiciokrzewy przeważnie sprzedawane są w pojemnikach, dzięki czemu nie powinniśmy mieć problemów z ich umieszczeniem w ziemi. Ostrożnie przenosimy do wykopanego dołka całą bryłę korzeniową i dobrze uklepujemy ziemię dookoła. Na start obficie podlewamy, ale w późniejszej uprawie nie warto przesadzać z wodą. Przyjmuje się raczej łatwo, nawet w dowolnej porze roku nie licząc zimy i miesięcy z bardzo niskimi temperaturami. Pamiętajmy jednak, iż przy mało odpowiedniej glebie, na okres sadzenia gatunków z tego rodzaju powinniśmy wybrać wiosnę, ponieważ tylko wtedy zdążą one odpowiednio zaaklimatyzować się przed zimą.

Odmiany pnące najłatwiej jest rozmnożyć poprzez odkłady. Jeżeli natomiast chcemy uzyskać młode sadzonki gatunków zdrewniałych, warto pobrać latem nieduży kawałek młodego, ale już ulistnionego pędu i ukorzenić go w ziemi.

Zabiegi pielęgnacyjne

Ilość dostarczanej wody dla naszych wiciokrzewów powinna być na tyle duża, aby cały czas utrzymywać umiarkowaną wilgotność gleby. Jednocześnie pamiętajmy, iż rośliny te nie przepadają za okresowymi suszami, a ich korzenie bardzo nie lubią terenów podmokłych.

Aby nasze okazy dobrze wyglądały, nie możemy również zapominać o ich odpowiednim przycinaniu. Sposób jego wykonywania jest w dużym stopniu zależny od odmiany jaką dysponujemy. W przypadku roślin kwitnących na pędach z zeszłego roku, nie możemy pozbawić ich zbyt dużej ilości gałązek, ponieważ utracą one większość swoich walorów ozdobnych. Jeżeli jednak pokusiliśmy się o gatunek z kwiatami na jednorocznych przybytkach, bez problemu możemy na wiosnę ucinać około 30% ich długości, dzięki czemu doprowadzimy do ich szybkiego zagęszczenia. Stare rośliny mają tendencję do gubienia części liści, dlatego też po kilku latach uprawy warto wykonać tak zwane cięcie odmładzające, polegające na radykalnym skróceniu wszystkich wieloletnich gałązek.

Roślina ta na wiosnę dosyć często nawiedzana jest przez mszyce. Jeżeli zauważymy pierwsze niepokojące oznaki, koniecznie wyposażmy się we właściwy preparat chemiczny i wykonajmy oprysk.

Najczęściej spotykane odmiany wiciokrzewów

Wiciokrzew przewiercień – gatunek występujący na terenie naszego kraju naturalnie. Przyjmuje formę pędu, który osiąga nawet 7 – 9 metrów długości. Liście są dość duże, wyrastające w parach naprzeciwko siebie i zrośnięte nasadami. Od spodu mogą przyjmować delikatnie niebieskawy odcień zieleni. Kwiaty w kolorze kremowym lub jasnoróżowym, pachnące, pojawiają się w górnych częściach łodyżek.

Wiciokrzew pomorski – zasięgiem swojego naturalnego występowania obejmuje głównie Europę zachodnią, ale także zachodnią część naszego kraju. Również przyjmuje pokrój długiego pnącza, ale w przeciwieństwie do poprzednika ma delikatnie owłosione pędy. Warto zwrócić uwagę na bardzo oryginalne i złożone kwiaty tego gatunku, które w formie nibygłówki mogą przyjmować dość spore rozmiary. Początkowo mogą być czerwone, ale w miarę kwitnienia jaśnieją, aż stają się prawie całkiem jasnożółte.

Wiciokrzew siny – krzew (suchodrzew), który może dorastać do maksymalnie dwóch metrów wysokości. Uprawiany jest głównie z powodu jego owoców, które są jadalne i coraz częściej wykorzystywane przez człowieka. Nazywamy je jagodą kamczacką. Mają wydłużony kształt i jagodowy kolor, ale pokryte są nalotem, który zmienia ich barwę na niebieską. Zbiory przeprowadzane są w drugiej połowie maja. Roślina ta na jednym stanowisku może być uprawiana nawet ponad 30 lat.

Wiciokrzew czarny (suchodrzew czarny) – może przyjmować formę zarówno krzewu, jak również niedużego drzewa. Spotykany jest najczęściej w lasach, w miejscach lekko zacienionych. Kwiaty nie są już tak atrakcyjne i z tego powodu raczej nie jest uprawiany jako roślina ozdobna. Charakterystyczne są prawie czarne owoce, tak zwane nibyjagody, które są trujące i mogą wywołać różne, niepożądane skutki uboczne spożycia.

Wiciokrzewy lub suchodrzewy to bardzo ciekawy rodzaj roślin, który w naszych ogrodach spotykany jest tylko od czasu do czasu, a szkoda. Kwiaty niektórych odmian, nawet naszych rodzimych, bez problemu mogą konkurować z najbardziej oryginalnymi roślinami egzotycznymi. Dodatkowo są one całkowicie przystosowane do zimowania w naszym klimacie, dlatego też nie musimy się martwić o ich zabezpieczanie na ten okres.