Ycie zgodne z naturą

Najpowszechniej stosowany sposób, daje jednak mniejszy plon o mniej wyrównanych cebulach, szczególnie jeśli uprawia się je w rejonach o późniejszej wiośnie i chłodniejszym lecie. Przed siewem zaleca się zaprawić materiał nasienny Zaprawą Nasienną T 75 DS./WS.

Cebula cukrowa – siew, uprawa, odmiany i właściwości

Cebulę uprawia się w pierwszym roku po oborniku na słabszych glebach oraz w drugim roku na zasobnych. Zamiast obornika można stosować nawozy zielone z roślin strączkowych lub gorczycy. Dawki mineralnych nawozów dostosowuje się na podstawie analizy chemicznej gleby. Jeśli uprawę prowadzi się w pierwszym roku po oborniku, to podaje się średnio na 1 ha 100 kg N, 100–150 kg P₂O₅, 150–200 kg K₂O, jeśli w drugim roku, to dawkę azotu zwiększa się do 150 kg, a fosforu i potasu pozostają bez zmian. W zależności od odczynu gleby, jeśli zachodzi potrzeba wapnowania, podaje się 1,0-1,5 t CaO/ha. Nawozy fosforowe i potasowe wysiewa się jesienią i miesza z glebą na głębokości 20 cm. Cebula źle znosi chlor, dlatego nie powinno się stosować soli potasowej. Nawozy azotowe podaje się w połowie przed siewem, drugą połowę zaś pogłównie, najpóźniej pod koniec czerwca.

Uprawa

Cebulę cukrową uprawiać można z siewu, z rozsady i z dymki. Najczęściej stosuje się tę pierwszą metodę.

Uprawa z siewu

Najpowszechniej stosowany sposób, daje jednak mniejszy plon o mniej wyrównanych cebulach, szczególnie jeśli uprawia się je w rejonach o późniejszej wiośnie i chłodniejszym lecie. Przed siewem zaleca się zaprawić materiał nasienny Zaprawą Nasienną T 75 DS./WS.

Nasiona wysiewa się na początku kwietnia, zwykle prowadzi się siew rzędowy. Między rzędami przyjmuje się odległość 30–45 cm, mniejszą przy pielęgnacji ręcznej, większą przy mechanicznej. Siew można prowadzić również pasowo, w rzędy co 25 cm, a po 4–5 z nich ustala się pas szerokości 50 cm. Nasiona wysiewa się na głębokość 1,5–2 cm na zwięźlejszych glebach i 2–3 cm na lżejszych. Wysiane zbyt głęboko mają opóźnione kiełkowanie i mogą formować się mniejsze i wydłużone cebule. Norma siewu wynosi 4–6 kg/ha, co daje 85–100 roślin/m 2 . Nasiona kiełkują po 18–20 dniach, czasem może trwać to dłużej, w zależności od warunków. Zaleca się zakup tylko tych o wysokiej zdolności kiełkowania, która daje gwarancję wyższych plonów.

Uprawa z rozsady

Metoda ta daje większe, bardziej wyrównane i wyższe plony, lecz jest bardziej pracochłonna i kosztowna. Do obsadzenia 1 ha potrzeba ok. 4 kg nasion. Rozsadę można produkować w inspektach lub w ogrzewanym tunelu foliowym. Wysiew nasion prowadzi się od połowy lutego do początku marca, w rzędy co 5 cm i na głębokości 1 cm. Produkcja rozsady trwa 7–8 tygodni. Tydzień przed sadzeniem należy zahartować rośliny, ograniczając podlewanie i wietrząc. Dobra rozsada ma 2–3 wykształcone liście właściwe oraz 15–20 cm wysokości. Przed sadzeniem należy ją obficie podlać. Rośliny sadzi się w rzędy w takiej samej odległości jak przy uprawie z siewu, co 7–8 cm w rzędzie.

Uprawa z dymki

Metodę tę stosuje się zwykle, jeśli chce się uzyskać cebulę na zbiór pęczkowy. Cebula cukrowa źle się przechowuje, a tym bardziej uprawiana z dymki. Zaleca się zaopatrzenie w sklepie w cebulki (dymki) i wysadzenie ich. Samodzielna ich produkcja jest długotrwała i pracochłonna. Dymkę sadzi się na początku kwietnia w takiej samej rozstawie jak dla uprawy z siewu, w rzędzie co 7–8 cm. Jeśli prowadzona jest na zbiór pęczkowy, to gęściej: 20–25 x 4 cm. Aby obsadzić 1 ha pola, potrzeba ok. 0,3–0,4 t drobnych, 0,6–0,7 t średnich lub ok. 1,5 t większych cebulek. Dymkę można sadzić również jesienią, na początku października, lecz wskazane jest to w cieplejszych rejonach kraju, przy wykorzystaniu większych cebul.

Zabiegi pielęgnacyjne

Należy starannie odchwaszczać pole, szczególnie jeśli prowadzi się mechaniczne usuwanie chwastów, tak aby nie uszkodzić cebul – zapach przywabia śmietkę cebulankę, a uszkodzenia mogą powodować zgniliznę szyjki korzeniowej cebul. Można również stosować herbicydy zalecane w aktualnym Programie Ochrony Roślin Warzywnych. Bardzo ważne jest usuwanie chwastów w początkowych fazach rozwoju cebuli, osłabiają one bowiem jej wzrost. W ogródkach przydomowych warto przerywać cebule i usuwać te najsłabsze bądź chore, pozostawiając między nimi 8–10 cm odległości.

Życie zgodne z naturą.

Jak tego dokonać? Blog o zdrowym żywieniu, kuchni, rolnictwie ekologicznym oraz szeroko pojętym szczęśliwym wiejskim i miejskim życiu w zgodzie z przyrodą.

Miskanty chińskie-uprawa i pielęgnacja

Miskanty chińskie to wysokie trawy ozdobne o wyjątkowo pięknych, pióropuszowych kwiatostanach. Pasują do wielu typów ogrodów i są bardzo chętnie sadzone przez ogrodników. Możemy je spotkać także w centrach miast, a to za sprawą ich wysokiej odporności na zanieczyszczenia. Prezentują się szczególnie pięknie w grupach. Wtedy do ogromna ilość powiewających na wietrze kwiatostanów tworzy niezapomniane pejzaże i wprowadza oglądających w stan spokoju i lekkości. Zimą masywne pióropusze pokrywają się dodatkowo warstwą szronu i wyglądają niczym wyjęte z bajki. Żeby cieszyć się tymi wszystkimi wrażeniami jakich dostarczają nam miskanty chińskie, należy o nie dbać w prawidłowy sposób. Poniżej przedstawiamy Państwu wszystkie niezbędne informacje i wskazówki na temat wyglądu, uprawy oraz zastosowania tych widowiskowych traw ozdobnych.

Charakterystyka miskantów chińskich

Miskanty chińskie to silnie rosnące trawy ozdobne o malowniczych, pióropuszowych kwiatostanach. W zależności od odmiany osiągają wysokość od 70 cm do ponad 2 m. Już po 3-4 latach uprawy tworzą kępy o znacznej średnicy. Nie są jednak ekspansywne. Rosną zwarcie i nie rozchodzą się na boki. Mają równowąskie, bardzo ozdobne liście z wyraźnym białym pasem przebiegającym przez środek. U niektórych odmian ich krawędzie są ostre. Od sierpnia miskanty chińskie zaczynają wytwarzać okazałe kwiatostany o rozmaitych barwach, które stanowią ozdobę ogrodu aż do wiosny. Prezentują się szczególnie pięknie gdy są pokryte szronem lub delikatnie falują na wietrze. Ze względu na to, że zarówno źdźbła jak i pędy zakończone zakończone pióropuszowymi kwiatostanami są bardzo masywne i sztywne nie trzeba obawiać się o ich złamanie. Miskanty zawsze mają ścisły pokrój i elegancki wygląd.

Miskanty chińskie- uprawa

Te malownicze trawy ozdobne preferują stanowiska słoneczne lub półcieniste o dość żyznej glebie. Są bardzo tolerancyjne jeśli chodzi o pH podłoża, ale najbardziej odpowiada im to o odczynie lekko kwaśnym. Do intensywnego wzrostu potrzeba im odpowiedniej dawki składników pokarmowych oraz dostatku wilgoci. Stosunkowo długo mogą wytrzymać bez podlewania, ale bardzo nie lubią przewlekłych niedoborów wody. Wówczas przestają rosnąć, a ich liście zaczynają żółknąć. Miskanty chińskie należy nawozić 2-3 razy w sezonie wieloskładnikową mieszanką azotową. Dobrze sprawdza się także obornik granulowany. Aby wzbogacić glebę w materię organiczną warto na wiosną w pobliżu kępy niewielką ilość kompostu. Gatunek Miscanthus sinensis cechuje się dobrą mrozoodpornością, jednak młode sadzonki, w pierwszym roku uprawy obowiązkowo wymagają okrycia. Ich jeszcze słabo rozwinięte kłącze może przemarznąć. Tak samo groźny jak mróz jest nadmiar wody gromadzący się w pobliżu kępy. Jak prawidłowo zabezpieczyć miskanta chińskiego na zimę? Bardzo prosto- roślinę wiążemy w snopek, a dolną jej część obkładamy słomą lub suchymi liśćmi, przykrywamy agrowłókniną i delikatnie przysypujemy ziemią. Sposób ten daje praktycznie 100% skuteczności. Można go wykorzystać także do zabezpieczenia starszych kęp i spać spokojnie nawet podczas siarczystych mrozów.

Zastosowanie miskantów chińskich

Prezentują się najlepiej, gdy rosną w grupie. Są szczególnie przydatne jeśli chodzi o masowe nasadzenia w dużych, naturalistycznych ogrodach. Nadają tym miejscom lekkości i wprowadzają egzotyczny klimat. Te malownicze trawy ozdobne to nieodłączny element oczek wodnych oraz miejsc wypoczynku w ogrodzie. Ich falujące na wietrze kwiatostany oraz szeleszcząc liście pomagają się zrelaksować i zapomnieć o troskach codziennego życia. Miskanty chińskie powinny znaleźć się w ogrodzie każdego florysty. Ozdobne liście oraz kwiatostany, które nawet po wysuszeniu są bardzo trwałe świetnie nadają się do przygotowywania kompozycji kwiatowych.
Duża kępa miskanta zubaża glebę i zmniejsza wilgotność wokół siebie. W związku z tym na rabatach gatunek Miscanthus sinensis zestawia się najczęściej z roślinami o mniejszych wymaganiach pokarmowych i wodnych. Jako jego sąsiad świetnie sprawdzi się lawenda oraz inne trawy ozdobne. Dobrze współgrać będą także wysokie byliny o niewielkich potrzebach bytowych.

Ostatnie wpisy

• Rośliny miododajne- 10 najbardziej miododajnych gatunków
• Najlepsze odmiany lawendy wąskolistnej i pośredniej.
• Rowy melioracyjne- dlaczego są tak ważne?
• 3 najszybciej rosnące drzewa w Polsce. Ciesz się dużym drzewem w kilka lat.
• Topola balsamiczna- piękne drzewo do dużych ogrodów, uprawa