Lagerstremia indyjska (bez południa) – wymagania, uprawa, pielęgnacja

Co do wymagań, nie są one duże, ponieważ lagerstremia zwyczajna jest łatwa w uprawie. Dodatkowo na zimę przy starszych roślinach nie trzeba wykazywać się bardzo dużą ostrożnością, bo wytrzymuje ona mrozy nawet do -20 o C, lecz praktykując uprawę w donicy, musimy liczyć się z tym, aby przenieść ją zimą do widnego pomieszczenia, w którym temperatura wynosić będzie 0-10 o C.

Cykoria sałatowa zasady uprawy, pielęgnacji i ciekawe zastosowanie

Cykoria sałatowa (Cichorium intybus var. foliosum) należy do rodziny astrowatych. Jest chyba najbardziej znanym członkiem rodzaju Cichorium. Poza nią na dużą skalę uprawia się również cykorię korzeniową, z której pozyskuje się korzeń wykorzystywany do wyrobu substytutu kawy. Obie wywodzą się od popularnej w naszym kraju cykorii podróżnik, pospolitego chwastu o niebieskich kwiatach. Cykoria występuje w stanie naturalnym niemal na całym kontynencie europejskim. Uprawę cykorii sałatowej pod postacią jasnych, bielonych główek rozpoczęto ok. 1850 r. w Belgii i w tej formie zyskała ona ogromną popularność. Warzywo ma wiele wartości odżywczych, a jego chrupiące główki dostępne są w sprzedaży przez cały rok. Cykoria słynie ze swojego gorzkiego smaku, dlatego nie przez wszystkich jest lubiana. Jeśli ktoś w niej jednak gustuje, będzie mu smakowała zarówno na świeżo jako składnik surówek, jak i jako element ciepłych dań.

Charakterystyka

Cykoria sałatowa to roślina dwuletnia. W pierwszym roku wzrostu wytworzy luźną rozetę, złożoną z podłużnych, intensywnie zielonych liści. Aby liście związały się w główki, wymaga pędzenia w ciemnym pomieszczeniu. Dzięki małej ilości światła jej liście będą miały białą lub jasnożółtą barwę. Część podziemną rośliny stanowi zgrubiały, stożkowy korzeń, dorastający do 30 cm. Dopiero w drugim roku cykoria wytwarza pęd kwiatostanowy, który może mieć nawet 1,5 m wysokości. Niebieskie kwiaty zebrane są w koszyczki, charakterystyczne dla astrowatych. Materiał siewny cykorii stanowią niełupki, które zdolność kiełkowania zachowują przez 4–5 lat.

Wymagania uprawowe

Cykoria sałatowa jest rośliną klimatu umiarkowanego. Jej wymagania cieplne nie są zbyt wysokie. Dlatego doskonale nadaje się do uprawiania w warunkach panujących w Polsce. Niezbyt wrażliwa na niskie temperatury, jednak wiosenne przymrozki mogą spowodować jarowizację roślin zbyt wcześnie wysianych. A jesienne mrozy powodować uszkodzenia stożków wzrostu, z których następnie będą wyrastać główki. Cykorię powinno się uprawiać na glebie próchnicznej, przepuszczalnej, niezbyt ciężkiej o pH w granicach 6,0–7,0. Nieodpowiednie będą gleby zlewne o wysokim poziomie wód gruntowych. Cykoria ma umiarkowane wymagania wodne, największe zapotrzebowanie na wodę przypada na okres wschodów i intensywnego wzrostu korzeni.

Uprawa

Cykorię uprawia się z siewu nasion wprost do gruntu, począwszy od połowy kwietnia, aż do czerwca. Nasiona zaczynają kiełkować już przy temperaturze ok. 3°C, ale do optymalnego wzrostu rośliny wymagają 15–20°C. Wschody następują przeważnie po 4–5 dniach. Wczesny siew pozwala przyspieszyć dojrzewanie korzeni do pędzenia, jednak niesie z sobą ryzyko jarowizacji, czyli wybijania w pędy kwiatostanowe. Jeśli chcemy przyspieszyć siew i zbierać korzenie o 2 tygodnie wcześniej, uprawę powinniśmy okryć włókniną. Nasiona wysiewamy na głębokość 1,5 cm, pozostawiając 30–40 cm odstępu pomiędzy rzędami. Gdy siewki wytworzą dwa liście właściwe, przerywamy tak, by rosły co 8–10 cm. Cykoria powinna być uprawiana w drugim roku po oborniku. Przy stosowaniu nawozów mineralnych trzeba pamiętać, by dawki azotu nie były zbyt duże. Jego nadmiar może powodować zbyt silny wzrost korzeni, które będą późno dojrzewać i gorzej się przechowywać.

Zabiegi pielęgnacyjne

W produkcji korzeni do pędzenia najważniejsze to zapewnienie im odpowiedniej ilości wody podczas ich intensywnego wzrostu. Jeśli w tym okresie wystąpi susza, niezbędne będzie regularne podlewanie roślin. Nie należy również zapominać o wykonaniu takich zabiegów pielęgnacyjnych, jak odchwaszczanie i spulchnianie międzyrzędzi, aby zapobiec zaskorupianiu się ziemi. Wiosną, gdy zapowiadane są przymrozki lub wydłużające się okresy chłodów, aby nie zainicjowały one tworzenia pędów kwiatowych, rośliny powinniśmy zabezpieczyć włókniną. Właściwa pielęgnacja jest szczególnie ważna w początkowej fazie wzrostu i podczas rozrastania się systemu korzeniowego. Ma istotny wpływ na uzyskany plon.

Zbiór korzeni

Zbiór korzeni przeznaczonych do pędzenia przeprowadzamy na jesieni przed pierwszymi mrozami, gdy na liściach pojawią się czerwone przebarwienia. Korzenie osiągają pełną dojrzałość po ok. 5–6 miesiącach od siewu. Zazwyczaj moment ten przypada na październik lub listopad. Korzenie wykopujemy widłami o szeroko rozstawionych zębach. Uważamy, by ich nie zranić i nie połamać, gdyż podczas przechowywania zgniją i nie będą się nadawały do pędzenia. Najlepsze są korzenie, które osiągnęły średnicę ok. 3–6 cm i długość 18–20 cm. Następnie obcinamy liście na wysokości 3–5 cm nad główką korzenia. Liście zwinięte w główki przeznaczone do spożycia uzyskamy dopiero w wyniku pędzenia. Do chwili rozpoczęcia tego zabiegu korzenie powinny być przechowywane w wilgotnym i chłodnym miejscu. Może to być ciemna piwnica lub zasypany piaskiem kopiec.

Pędzenie cykorii

Pędzenie możemy rozpocząć w dowolnym terminie, najlepiej 4 tygodnie przed planowanym zbiorem główek. Powinno się je prowadzić przy temperaturze 10–20°C, najlepiej w wilgotnym i zacienionym pomieszczeniu. Jeśli nie jest to możliwe, uprawę możemy osłonić czarną folią. Korzenie umieszczamy w pojemnikach wypełnionych mieszanką piasku i torfu. Mogą one rosnąć dość gęsto. Stosuje się dwie metody. W pierwszej korzenie przykrywa się dodatkowo 20-cm warstwą ziemi, w drugiej jedynie dołuje się je w podłożu. Podczas pędzenie powinno się utrzymywać odpowiednią wilgotność podłoża, gdy zajdzie taka potrzeba, uprawę podlewamy. Główki liści zbieramy, kiedy osiągną 15–20 cm długości. Odcinamy je z 2-, 3-cm fragmentem korzenia, rozety nie będą się wtedy rozpadały. Cykorię przeznaczamy do bezpośredniego spożycia lub przechowujemy przez kilkanaście dni w lodówce.

Wartości odżywcze

Warzywo to stanowi niezwykle wartościowy składnik diety. Zawiera ważne dla zdrowia witaminy, w tym A, B1, B2, PP i C, oraz substancje mineralne, m.in. potas, żelazo, miedź, sód, magnez, cynk i fosfor. W jej składzie znajdziemy również inulinę, wartościowy cukier, który obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi. Dlatego cykoria jest polecana jako składnik diety diabetyków. Inulina jest również naturalnym prebiotykiem wspomagającym rozwój pożytecznej flory bakteryjnej, poprawiającej stan zdrowia. Ponadto cykoria działa wspomagająco na pracę wątroby i woreczka żółciowego, a jej gorzki smak pobudza apetyt i poprawia trawienie.

Zastosowanie

W kuchni cykorię wykorzystuje się głównie jako składnik sałatek i surówek w połączeniu z innymi świeżymi warzywami polanymi oliwą z dodatkiem soku z cytryny. Doskonale zastąpi popularną sałatę masłową. Chrupiące liście świetnie nadają się jako urozmaicenie do kanapek, zwłaszcza w okresie zimowym, kiedy świeże warzywa nie są tak dostępne jak wiosną. Wykorzystuje się ją też jako składnik ciepłych potraw. Główki cykorii z powodzeniem można zapiekać, dusić, gotować, a nawet smażyć i grillować. Poddana obróbce termicznej staje się mniej gorzka i nabiera słodkiego posmaku. Dobrze komponuje się z mięsem, owocami morza, serem lub gotowanymi warzywami. Jej gorzkawy, lekko orzechowy smak nada potrawom ciekawy charakter.

Lagerstremia indyjska (bez południa) – wymagania, uprawa, pielęgnacja

Lagerstremia indyjska to bardzo atrakcyjne drzewo, którego sadzonki są dostępne do zakupu w sklepach ogrodniczych. Zanim jednak zdecydujemy się na zakup tego drzewa, powinniśmy wiedzieć, jakie wymagania ma ta roślina i jak wygląda jej uprawa, w tym pielęgnacja i zimowanie. Warto wiedzieć, co zrobić z drzewem na zimę, ponieważ w innym przypadku często nie kwitnie.

Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach ozdobnych.

Ogrodnik – gdzie szukać ofert?

Poniżej przedstawiamy ponad 13 000 sprawdzonych ogrodników w serwisie Fixly w poszczególnych miastach:

Lagerstremia indyjska (bez południa) – wymagania, uprawa, pielęgnacja

Skąd pochodzi lagerstremia indyjska?

Lagerstremia indyjska to drzewo, które należy do rodziny krwawnicowatych Lythraceae. Rodzina ta pochodzi z rzędu mirtowców i liczy w granicach 600-650 gatunków, które dzielą się na około 30 rodzajów. Najwięcej roślin z tej rodziny jest rozmieszczonych w równikowej strefie, ale ich zasięg sięga nawet do umiarkowanej strefy, nie licząc północnej części Euroazji, Ameryki Północnej i południowej części Australii i Ameryki Południowej.

Do krwawnicowatych zaliczane są rośliny zielne, drzewa i krzewy, które mają bardzo charakterystyczne czworoboczne młode pędy i łodygi. Ich liście zazwyczaj ułożone są naprzeciwlegle, ale zdarzają się również te ułożone skrętolegle i w okółkach. Liście krwawnicowatych są pojedyncze, a u wielu różnych przedstawicieli tej rodziny u nasady ogonków pojawiają się gruczołki. Kwiaty mogą być pojedyncze lub skupione i pojawiają się w różnych kwiatostanach. Owocem tych roślin jest jagoda lub torebka, która może być sucha lub mięsista.

Lagerstremia indyjska jest bardzo często spotykana również pod nazwą bez południa. Jej łacińska nazwa to Lagerstroemia indica. Popularnością cieszy się Lagerstroemia indica Purpurea, a także odmiana Violet. Drzewo to pochodzi z Azji, a dokładniej z Chin, Wietnamu, Tajwanu, Laosu i Kambodży. Obecnie uprawiany jest już w wielu krajach. A może zainteresuje cię także ten artykuł o polecanych drzewach i krzewach ozdobnych?

Bez południa – cechy charakterystyczne

Bzy południa są drzewami, które dorastają do około 8 m wysokości. Ich korona jest szeroka i kulista, zarówno u gatunku, jak i u Lagerstroemia indica Purpurea, Violet i innych odmianach. Kora rośliny jest brązowo-beżowa, gładka, a na jej powierzchni widoczne są czerwonawe smugi, szczególnie widoczne na starszych okazach, nie na sadzonkach.

Lagerstremia indyjska ma bardzo atrakcyjne ulistnienie. Jej liście są bardzo małe, owalne, pojedyncze, a jesienią przebarwiają się na żółty kolor. Z kolei kwiaty zebrane są w wiechy, osiągające nawet do 20 cm długości. Wyrastają one na szczytach pędów. Pojedyncze kwiatki są 5-płatkowe i mogą być one w barwach białych, różowych, czerwonych i purpurowych. Mają one pofałdowane brzegi i rurkowatą nasadę. Jeśli drzewo nie kwitnie, nie jest już tak bardzo atrakcyjne, ale mimo to i tak zachęca swoim wyglądem.

Warto wiedzieć, że to drzewo ozdobne uważane jest za jedną z najdłużej kwitnących roślin, ponieważ czas kwitnięcia sięga aż 120 dni, czyli 4 miesięcy. Pora kwitnienia zaczyna się wczesną wiosną, a kończy się późną jesienią. Ta wieloletnia roślina bardzo często uprawiana jest w śródziemnomorskich krajach, ale również w strefach klimatu umiarkowanego od 6 do 11.

Lagerstremia indyjska (bez południa) – wymagania, uprawa, pielęgnacja

Zadbaj o swoje drzewa! Zobacz polecane produkty w promocyjnych cenach

Uprawa w Polsce, ale nie tylko, prowadzona jest głównie z bardziej ozdobnych kultywarów, tak samo, gdy uprawiana jest jagoda kamczacka. Oznacza to, że do uprawy wybierane są odrębne, jednorodne, ale trwałe odmiany uprawne i hodowlane, które wyróżniają się nieprawdopodobnymi walorami estetycznymi i użytkowymi. Kultywary te zostają przeważnie uzyskiwane w wyniku różnorodnych zabiegów hodowlanych. Sprawdź także ten artykuł o uprawie tulipanowca amerykańskiego.

Lagerstremia indyjska – uprawa, pielęgnacja i zimowanie

Zanim w naszym ogrodzie pojawi się Lagerstroemia indica Purpurea, Violet, czy też inna odmiana tego drzewa, warto dowiedzieć się, jakie wymagania dotyczące stanowiska, pielęgnacji, zimowania i uprawy ma bez południa. Pamiętajmy, że źle posadzone sadzonki mogą nie kwitnąć.

Co do wymagań, nie są one duże, ponieważ lagerstremia zwyczajna jest łatwa w uprawie. Dodatkowo na zimę przy starszych roślinach nie trzeba wykazywać się bardzo dużą ostrożnością, bo wytrzymuje ona mrozy nawet do -20 o C, lecz praktykując uprawę w donicy, musimy liczyć się z tym, aby przenieść ją zimą do widnego pomieszczenia, w którym temperatura wynosić będzie 0-10 o C.

Violet Le Carousel: cechy i charakterystyka odmiany, zasady uprawy i pielęgnacji

Jak i kiedy prawidłowo ciąć maliny? Odpowiadamy!

Kiedy i jak sadzić maliny? Tylko praktyczne informacje

Krzewy owocowe Maliny Krzewy kwitnące Krzewy ozdobne Żywopłoty Agrest Aktinidia Aronia Borówka Cytryna Dereń jadalny Jagoda kamczacka Jeżyna Leszczyna Porzeczka Truskawki Winorośl Rokitnik Kolcowój Żurawina Poziomki

Malina Polka – opis, uprawa i charakterystyka odmiany

Zobacz zdjęcia (1)

• TOP 8 najcześciej czytanych

3,4 /5 (677 ocen)

Odporność

‘Polka’ wykazuje niewielką podatność na krzaczastą karłowatość maliny i zamieranie pędów malin. Ta druga choroba dotyka zazwyczaj tylko okazy rosnące w niesprzyjających warunkach środowiskowych. Ryzyko obumierania krzewów jest wysokie zwłaszcza na glebach podmokłych. Maliny przycinane jesienią nie są zazwyczaj porażane przez szkodniki. W uprawie na zbiór dwukrotny problemem może stać się inwazja kistnika malinowca bądź kwieciaka malinowca.

1. Bogacz B., Malina odmiany ‘Polka’, „Mój Piękny Ogród”, nr 1/2007, s. 64-65.
2. Danek J., Uprawa maliny i jeżyny, Warszawa 2014, s. 10-11, 25.
3. Gruca Z., Cięcie krzewów malin, „Działkowiec”, nr 4/2002, s. 28-29.
4. Gwozdecki J., Bardzo słodkie maliny, „Ogrody”, nr 7/2006, s. 28-31.
5. Król K., Nie tylko w kolorze malinowym, „Działkowiec”, nr 12/2009, s. 38-39.
6. Maliny lubią ostre cięcie, „Mój Piękny Ogród. Wydanie specjalne”, nr 2/2010, s. 34.
7. Mika A., Ciąć czy nie ciąć?, „Działkowiec”, nr 9/2012, s. 48.
8. Mika A., Cięcie drzew i krzewów owocowych, Warszawa 2006, s. 184-186.
9. Mika A., Prześwietlamy krzewy, „Działkowiec”, nr 3/2013, s. 50-51.