Sosna – odmiany, właściwości, wywar z sosny, olejek sosnowy

Bardzo często sosny czarne są wykorzystywane do nasadzeń miejskich (także na terenach silnie uprzemysłowionych) lub w na terenach miejskich terenów zieleni.

Sosna czarna – wymagania, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie

Sosna czarna choć rośnie wolno, jest odporna na zanieczyszczenia i niewymagająca, dzięki czemu spotkamy ją zarówno w nasadzeniach miejskich, jak i w dużych ogrodach. Długie, ciemnozielone igły i charakterystyczna, ciemnobrunatna i spękana korowina to jej cechy rozpoznawcze. Jak uprawiać i pielęgnować sosnę czarną?

Sosna czarna (Pinus nigra) swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznej, ciemnobrązowej, spękanej korowinie (u starszych drzew). Są cenione przede wszystkim za dekoracyjne, ciemnozielone i długie (nawet do 15 cm długości) igły zebrane po dwie w pęczku (cecha charakterystyczna gatunku). Uroku dodaje tym drzewom także smukły pokrój i dosyć wąska, w zarysie stożkowata i nieregularna korona oraz symetryczne i jajowate szyszki.

Jak uprawiać iglaki. Drzewa iglaste w ogrodzie

Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.

Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.

Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.

Dlaczego warto posadzić sosnę czarną w ogrodzie?

Gatunek ten znany jest z odporności na trudne warunki miejskie, zanieczyszczenia powietrza i niewielkich wymagań uprawowych. Preferuje miejsca w pełni nasłonecznione, choć daje sobie rade także w półcieniu. Nie jest także wybredny co do gleb i choć preferuje zasobne podłoża wapienne, rośnie z powodzeniem także na piaszczystych, ubogich glebach (także w miastach). Należy jednak pamiętać, że drzewo to potrzebuje przestrzeni, bo w naszym klimacie może dorastać do ponad 20 m wysokości. Nie zalicza się jednak do drzew szybko rosnących i po 30 latach uprawy osiąga dopiero około 10 m wysokości.

Autor: GettyImages
Polecany artykuł:

Sosna czarna – sadzenie i pielęgnacja

Podobnie, jak większość iglaków okazy sosny z bryłą ziemi (tzw. kopane) najlepiej sadzić po 15 sierpnia do końca jesieni lub wczesną wiosną. Okazy ukorzenione, sprzedawane w doniczkach można sadzić właściwie przez cały sezon. Najlepiej wykopać dołek większy od bryły korzeniowej i posadzić rośliny w mieszance ziemi macierzystej i podłoża do iglaków. Zanim roślina porządnie się nie ukorzeni, nie zasilamy jej, a przez pierwsze dwa, trzy sezony wymaga regularnego nawadniania. Należy jednak pamiętać, ze sosny nie tolerują nadmiaru wilgoci w glebie lub stojącej wody.

Ukorzenione rośliny można zasilać organicznie – np. kompostem, obornikiem (świeżym lub granulowanym) oraz nawozami mineralnymi przeznaczonymi dla roślin iglastych. Warto pamiętać, ze młode sosny uprawiane w ogrodzie lub w pojemnikach potrzebują nawadniania także zimą (szczególnie jeśli jest sucha i słoneczna).

• ochrona przed szkodnikami sosny czarnej

Może się zdarzyć, że na sośnie czarnej pojawią się szkodniki, np. boreczniki, osnuje i inne szkodniki. Aby unikać zagrożeń, można wiosną profilaktycznie opryskać rośliny nie chemicznymi preparatami na bazie oleju parafinowego (np. Promanal, Emulpar) lub środkami ekologicznymi (np. wyciągami z pokrzywy lub czosnku), które chronią także przed chorobami grzybowymi.

Autor: Mirosław Krogulec Sosna czarna pochodzi z Europy Południowej. Osiąga wysokość do 15 m. Lubi miejsca słoneczne. Ma ładne, ciemnozielone długie igły i duże szyszki. Jest polecana do dużych ogrodów – do sadzenia pojedynczo na trawniku lub w luźnych grupach.

Zastosowanie sosny czarnej

Sosna czarna w dużych ogrodach najlepiej będzie prezentować się jako pojedynczy, wyeksponowany akcent (tzw. soliter). Jednak bardzo dobrze sprawdza się również posadzona w grupach, jako zielona bariera, zasłaniająca nieciekawe widoki lub chroniąca przed silnym wiatrem.

Bardzo często sosny czarne są wykorzystywane do nasadzeń miejskich (także na terenach silnie uprzemysłowionych) lub w na terenach miejskich terenów zieleni.

Autor: GettyImages Sosna czarna potrzebuje przestrzeni, bo w naszym klimacie może dorastać do ponad 20 m wysokości

Odmiany sosny czarnej do mniejszych ogrodów

Sosnę czarną można uprawiać także w mniejszych ogrodach lub nawet w pojemnikach, ponieważ wyhodowano wiele karłowych lub wolno rosnących odmian, nie potrzebujących wiele przestrzeni. Ponadto, mają one często dekoracyjne, kuliste lub wąskie, kolumnowe kształty koron.

Do najbardziej popularnych i dekoracyjnych odmian sosny czarnej należą między innymi:

• BREPO ‘Pierrick Brégeon’ – karłowa odmiana o płasko-kulistym pokroju nadająca się do uprawy w pojemnikach i ogrodach; rośnie wolno i po 10 latach osiąga około 50-60 cm szerokości i wysokości.

• ‘Spielberg’ – powoli rosnąca odmiana o regularnym, zaokrąglonym, z czasem jajowatym pokroju; po 10 latach osiąga 1-1,5 m średnicy.

• ‘Green Tower’ – odmiana o wąskiej, kolumnowej lub wrzecionowatej koronie i wolnym wzroście – osiąga do 2,5 m wysokości i około 1 m szerokości po 10 latach uprawy; pędy skierowane do góry, mocno zagęszczone, a igły długie, ciemnozielone i błyszczące (o długości 10-12 cm).

Sosna – odmiany, właściwości, wywar z sosny, olejek sosnowy

Sosna (Pinus L. 1753) to drzewo wszystkim dobrze znane. Należy do rodziny, która obejmuje ponad 100 gatunków krzewów i drzew. Rośnie w niemal każdym zakątku świata, jednak najwięcej jej okazów znaleźć można w Azji i Europie. Sosna, oprócz tego, że doskonale się prezentuje, ma też szereg właściwości prozdrowotnych.

spis treści

• 1. Charakterystyka sosny
• 2. Odmiany sosny
• 2.1. Sosna zwyczajna
• 2.2. Sosna czarna
• 2.3. Sosna niska
• 2.4. Sosna limba
• 2.5. Kosodrzewina
• 2.6. Sosna wejmutka
• 3. Właściwości prozdrowotne sosny
• 4. Przepisy na preparaty z sosny
• 4.1. Wywar z sosny
• 4.2. Napar z sosny
• 4.3. Syrop sosonowy
• 4.4. Olejek sosnowy
• 5. Sosna w wierzeniach ludowych i zwyczajach

1. Charakterystyka sosny

Sosna kojarzy się z lasem, i słusznie zresztą, bo tam można spotkać ją najczęściej. Rośnie na glebach suchych, piaszczystych, piaszczysto-gliniastych. Nie ma zbyt dużych wymagań, dobrze znosi wahania temperatur, nie szkodzi jej mroźna aura.

Nie bez powodu sosnę sadza się również w parkach, przydomowych ogródkach oraz na miejskich skwerach. Bardzo dobrze oczyszcza powietrze, pochłania zwłaszcza szkodliwe pyły zawieszone PM.

Zobacz film: "Przepis na maść świerkową"

Sosna to gatunek drzewa, które jest idealne dla osób, które niezbyt dobrze znają się na ogrodnictwie. Nie wymaga żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Profilaktycznie dobrze jest podlewać ją wyciągami z roślin (pokrzywy, mniszka lekarskiego, czosnku).

Zdrowie kryjące się w drzewach [7 zdjęć]

Czasem nie zdajemy sobie prawy, jak wiele naturanych lekarstw znajduje się wokół nas. Kuracja bez leków,

2. Odmiany sosny

2.1. Sosna zwyczajna

Sosna niejedno ma imię. W górach rośnie kosodrzewina (kosówka) i limba, z kolei lasy porastają sosny zwyczajne i czarne.

W sklepach ogrodniczych można kupić wiele odmian tej rośliny, które idealnie nadają się na działki lub do ogrodów. Jeśli jednak planujemy zakup sosny zwyczajnej, po sadzonki najlepiej jest wybrać się do leśniczego.

Za niewielką cenę można kupić zdrowe okazy, które bardzo szybko urosną.

2.2. Sosna czarna

Sosna czarna (Pinus nigra) to jedna z piękniej prezentujących się choinek. Dorasta do 3 metrów, dobrze prezentuje się w dużym ogrodzie. Pełni rolę naturalnego oczyszczacza powietrza, stąd często sadzi się ją w centrach miast. Jest odporna na mrozy i zapobiega erozji gleby.

2.3. Sosna niska

Nie każda sosna jest wysoka i rozłożysta. Sosna niska osiąga wysokość do 1,5 metra, ma kulisty kształt. Bardziej przypomina krzak niż drzewo. Dobrze czuje się na glebach piaszczystych.

2.4. Sosna limba

Sosna limba (Pinus cembra) ma stożkowy kształt, dorasta do 2 metrów. Rośnie wolno i dobrze czuje się na niemal każdej glebie. Dobrze jest posadzić ją w ogrodzie, bo bardzo efektownie się prezentuje.

2.5. Kosodrzewina

Kosodrzewina (Pinus mugo), zwana też sosną górską, jest w Polsce gatunkiem chronionym. Rośnie m.in. w Tatrach i Sudetach. Doskonale znosi suszę, toleruje też gleby piaszczyste, ubogie w minerały. Służą jej stanowiska nasłonecznione.

Potrzebuje dużo przestrzeni, gdyż rośnie wszerz. Warto sadzić ją na skarpach, gdyż zapobiega osuwaniu się terenu.

2.6. Sosna wejmutka

Sosna wejmutka (Pinus strobus) może występować w różnych odmianach: wysokich, strzelistych lub karłowatych. Największe okazy dorastają nawet do 15 metrów.

Sosna ta rośnie swobodnie, nie wymaga żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jej igliwie pachnie bardzo intensywnie. Tej odmianie nie służą zanieczyszczenia obecne w powietrzu, lepiej więc nie sadzić jej w mieście.

3. Właściwości prozdrowotne sosny

Sosna zawiera szereg cennych substancji. Wśród nich na uwagę zasługują: garbniki, olejki eteryczne, sole mineralne oraz awonoidy. Składniki te wykazują działanie przeciwzapalne, wykrztuśne, odkażające, moczopędne, rozkurczowe oraz przeciwbakteryjne.

Nic zatem dziwnego, że medycyna ludowa wykorzystywała te właściwości, by wspomóc leczenie wielu chorób. W celach terapeutycznych wykorzystywano pączki sosny, pędy, dziegieć oraz olejek sosnowy.

Pozyskiwano je w określonym czasie – wtedy, gdy wykazywały najwyższą skuteczność. I tak pączki sosny zrywano w okresie przedwiośnia, zaś pędy – pod koniec kwietnia lub na początku maja. Przygotowywano z nich następnie określone preparaty, które podawano dzieciom i dorosłym.

Najczęściej pomagały zwalczyć objawy infekcji górnych dróg oddechowych. Stosowano je, by wyeliminować przeziębienie, ból gardła, zapalenie oskrzeli, katar, zapalenie zatok.

Z kolei olejek sosnowy do dziś znajduje zastosowanie w przypadku reumatyzmu, problemów z układem moczowym oraz bólu o podłożu psychicznym. Warto stosować go profilaktycznie, by wspomóc regenerację organizmu, dodać mu energii oraz ukoić nerwy.

Olejek sosnowy wykazuje działanie lekko pobudzające.

W łagodzeniu objawów chorób skóry (łojotoku, łuszczycy) pomocne są preparaty przygotowane na bazie dziegciu sosnowego.

4. Przepisy na preparaty z sosny

Preparaty sosnowe można przygotować samodzielnie w domu, zwłaszcza jeśli mamy dostęp do sosen, które nie są narażone na zbyt dużą ilość zanieczyszczeń.

Najlepiej pozyskiwać igliwie i pędy w głębi lasów, które oddalone są od ulicy. Można je też kupić w sklepach zielarskich.

4.1. Wywar z sosny

Najłatwiej jest przygotować wywar z sosny. W tym celu należy rozdrobnić dwie łyżki igliwia, następnie zalać je dwoma szklankami wody i zagotować. Po 10 minutach wywar powinno się zdjąć z ognia, odstawić na godzinę, odcedzić.

W celach leczniczych pije się pół szklanki płynu 2-3 razy dziennie.

4.2. Napar z sosny

By przygotować napar z sosny, potrzeba pół łyżki suszonych pączków, które należy rozdrobnić, następnie zalać jedną szklanką wrzącej wody.

Po 20 minutach zaparzania, napar można odcedzić i pić po 2-3 łyżki trzy razy dziennie.

4.3. Syrop sosonowy

Łatwo też przygotować syrop sosnowy, pomocny zwłaszcza w schorzeniach przebiegających z kaszlem.

Młode pędy sosny należy pokroić, następnie układać warstwami w słoiku i zasypywać cukrem. W ciągu kilku dni w naczyniu powinien pojawić się syrop.

4.4. Olejek sosnowy

W aptekach lub w sklepach zielarskich kupić można ekologiczny olejek sosnowy. Warto dodawać go do kąpieli lub wykorzystać do masażu. Wystarczy kilka kropel, by łatwiej się oddychało i poczuć się odprężonym.

Olejek sosnowy ponadto pomaga udrożnić nos w infekcjach zatok. W tym celu wystarczy wlać kilka kropel do miski z wrzątkiem, pochylić się nad nią i nakryć głowę ręcznikiem. To najlepszy i najskuteczniejszy sposób inhalacji.

5. Sosna w wierzeniach ludowych i zwyczajach

Sosna, podobnie jak brzoza, znana była dawnym ludom, które przypisywały jej magiczne właściwości. Czcili ją Słowianie, starożytni Grecy i Rzymianie oraz mieszkańcy Azji. Roślina miała symbolizować sprawiedliwość, zdrowie, długowieczność i odwagę.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

12.01.2023 16:04
Agnieszka Gotówka

Redaktor. Zdobywczyni I nagrody w konkursie Dziennikarz Medyczny 2016 Roku. Z dziennikarstwem medycznym związana od 2010 r. Członek Stowarzyszenia Dziennikarze dla Zdrowia oraz Dziennikarskiego Klubu Promocji Zdrowia. Z wykształcenia filolog polski i specjalista ds. komunikacji społecznej, od 2014 roku doktorantka Instytutu Slawistyki PAN. więcej