Roma Tomato: charakterystyka i opis odmiany

Podlewanie odbywa się bezpośrednio w katalogu głównym. Jest to niemożliwe, aby wylać wodę na rośliny. W tym przypadku, to na pewno hit pomidory nęka.

Gawron – opis ptaka, charakterystyka i występowanie

Wydawałoby się, że tego ptaka nikomu przedstawiać nie trzeba, jest to bowiem bardzo częsty mieszkaniec wsi, miasteczek, dużych miast, a nawet metropolii. Przez swoje duże rozmiary i czarne upierzenie, trudno go nie zauważyć, a jednak większość z nas wie bardzo mało o swoim sąsiedzie. Bohaterem dzisiejszego artykułu jest gawron. Jeśli poświęcisz kilka minut na lekturę, dowiesz się jak odróżnić go od innych gatunków, jak żyje i co je. A na deser zaserwuje kilka interesujących ciekawostek. Zapraszam!

• Gawron – opis i charakterystyka
• Wymiary
• Jak odróżnić gawrona od kruka?
• Występowanie gatunku
• Biotop
• Lęgi gawrona
• Co je gawron?
• Ciekawostki na temat gawrona
• Ochrona gatunkowa

• Dorosły gawron

Gawron – opis i charakterystyka

Gawron (Corvus frugilegus) to średniej wielkości ptak z rodziny krukowatych. Pomimo wielu różnic często mylony jest z innymi ptakami ze swojej rodziny. Z wroną, do której podobny jest jedynie wielkością oraz krukiem, który upierzony jest tako samo jak gawron w czarne pióra, ale za to jest większy i posiada dużo mocniejszy dziób.

Jak już wspomniałem gawrona można rozpoznać po czarnym upierzeniu, które w słonecznym świetle często połyskuje metalicznym fioletowym blaskiem. Jest on większy od gołębia, ale mniejszy od blisko spokrewnionego kruka. Posiada kilkucentymetrowy mocny, spiczasto zakończony dziób, który u dorosłych osobników ma łysą, białawą nasadą. Ptak ten ma czarne oczy i nogi. Dymorfizm płciowy nie występuje.

Gawron – wymiary

• długość ciała – około 48 centymetrów
• masa ciała – około 0,5 kilograma
• rozpiętość skrzydeł – około 1 metra
• długość dzioba – około 5,3 – 5,7 centymetra

Jak odróżnić gawrona od kruka?

Krótko mówiąc, gawron od kruka jest dużo mniejszy i ma inaczej zbudowany dziób. Dziób gawrona jest bardziej smukły, spiczasty, a u dorosłych osobników jego podstawa jest łysa i biała. Kruk za to dziób ma potężny, gruby, zakończony bardziej tępo i przede wszystkim jest cały czarny niezależnie od wieku ptaka. Różnica jest również dostrzegalna po sylwetce w locie. Tutaj pozwolę sobie posłużyć się infografiką wykonaną na zlecenie Lasów Państwowych. Znajdziecie na niej również porównanie do czarnowrona (wrona czarna), ale ptak ten jest bardzo rzadki w naszym kraju.

• Źródło: Lasy Państwowe

Występowanie gatunku

Ptaki te można spotkać z małymi wyjątkami (półwysep iberyjski i północna część Skandynawii) w całej Europie, dużej części Azji – na przelotach w Rosji, Mongolii, Kazachstanie i na zimowiskach w Chinach, a nawet u północnych wybrzeży Afryki w Egipcie. Jest to gatunek, który w większości zasiedla obszary całoroczne, ale duża część jego populacji migruje. Gawron przylatuje w marcu, a odlatuje w październiku lub listopadzie.

W Polsce jest średnio licznym ptakiem lęgowym i choć jego rozmieszczenie nie jest równomierne to można go spotkać na terenie całego kraju. W górach widuje się je na wysokości maksimum około 900 metrów nad poziomem morza, jednak zalatuje on tam wyłącznie okazjonalnie.

• Gawron w zimowej scenerii

Szacuje się, że około 80% ptaków migruje, a na zimę pozostaje u nas około 20% rodzimej populacji ptaków. Osobniki, które zdecydowały się odlecieć zimę spędzają w Czechach, Austrii, Szwajcarii, Niemczech lub Francji. Fakt, że większa część gawronów odlatuje od nas na zimę pozostaje jednak niezauważalny dla osób nie interesujących się tym tematem. Kiedy polskie gawrony decydują się spędzić zimne czasy gdzie indziej, do nas przylatują ptaki pochodzące z północnego wschodu.

Biotop

Ptak pierwotnie pochodzi z azjatyckich stepów, gatunek ten jednak bardzo szybko zorientował się, że bliskie sąsiedztwo ludzi przynosi mu wiele korzyści. Aktualnie bardzo często można spotkać je żerujące na polach uprawnych, pastwiskach, łąkach, ugorach, w parkach miejskich, większych miejskich trawnikach, równie często widuje się je w centrach miast, blokowiskach i osiedlach domków jednorodzinnych.

Noclegownie gawronów to zazwyczaj skraje lasu, na których ptaki zbierają się gromadnie, aby o świecie ruszyć w poszukiwaniu jedzenia. Co ciekawe ptaki te przemieszczają się na żerowiska oddalone nawet o kilkadziesiąt kilometrów od miejsca noclegowego. Często można je spotkać w okolicach zbiorników wodnych.

Lęgi gawrona

Okres lęgowy tego ptaka przypada na czas pomiędzy lutym, a kwietniem. Aby zdobyć partnerkę samiec próbuje oczarować samicę swoim wdziękiem. Powolnie spaceruje wokół obserwującej go samicy, prezentuje swoje walory, głośno kracze i nisko się jej kłania. Jeśli ptaki szczęśliwie dobiorą się w parę często pozostają sobie wierni do końca życia. Jest to cecha typowa dla wielu ptaków z rodziny krukowatych.

Mniej więcej po 18 dniach od zapłodnienia samica składa około 3 – 5 mocno wydłużonych jaj w jasnym kolorze o nakrapianiu brązowym lub żółtawym. Średnie wymiary jajka gawrona to 40 milimetrów długości na 29 milimetrów szerokości. Jajka samica składa do gniazda zbudowanego z patyków w koronie wysokich drzew. Jest to ptak stadny, więc najczęściej gniazduje on w licznych koloniach. Jedna kolonia może liczyć nawet tysiące takich gniazd. Miejskie populacje tego gatunku zamiast drzew na lokalizacje swoich gniazd często wybierają dachy wysokich budynków. Samo gniazdo zbudowane jest z patyków, umocnione ziemią i gliną a wyściełane korzonkami, sierścią i suchą trawą.

Budowanie gniazd przez gawrony może być ciekawym doświadczeniem dla miłośników ptaków. Duża liczebność tych ptaków w kolonii sprzyja bowiem częstym sprzeczkom i spektakularnym kradzieżom materiałów budowlanym.

Pisklęta wykluwają się z jaj po około 19 dniach wysiadywania. Wysiadywaniem zajmuje się wyłącznie samica i jest na w tym czasie dokarmiana pokarmem jaki zdobył samiec. Młode gawrony to typowe gniazdowniki, po wykluciu przez około miesiąc pozostają w gnieździe, gdzie dokarmiane są przez oboje rodziców. Pełnie samodzielności ptaki te osiągają dopiero po okresie około 150 dni, przez ten czas uczą się od rodziców i korzystają z ich pomocy.

Co je gawron?

Menu gawrona uzależnione jest w dużym stopniu od pory roku i lokalnych warunków. W sezonie letnim chętnie żywi się on owadami i ich larwami, chętnie też złapie w dziób jaszczurki, płazy, drobne gryzonie, dżdżownice, pisklęta i jajka innych ptaków. W sezonie zimowo- wiosennym zdecydowanie częściej żywi się pokarmem roślinnym. Często są to kiełki zbóż, ziarna, nasiona traw, owoce pozostałe w sadach. Nie gardzą też padliną czy odpadkami kuchennymi.

Ptaki te najczęściej żerują spacerując po ziemi. Spiczasto zakończony dziób sprzyja wyciąganiu pożywienia bezpośrednio z gleby. Bardzo chętnie żerują one na polach, gdzie wyjadają kiełkujące ziarna zbóż czyniąc w ten sposób szkody rolnicze. Podejście rolników do tych ptaków jest jednak obojętne ponieważ poza czynionymi szkodami, ich działania są również pożyteczne. Na wiosnę gawrony bardzo chętnie spacerują po świeżo zaoranych polach skąd wyjadają odsłonięte z gleby pędraki różnych szkodników. Chętnie również polują one na norniki, które nie należą do ulubieńców rolników.

Ciekawostki na temat gawrona

• Jesienią bardzo często można spotkać je z orzechem włoskim w dziobie. Gawrony nauczyły się, że zrzut na twardą jezdnie lub chodnik może rozłupać twardą skorupę. W dużych miastach widuje się te ptaki umieszczające orzechy przy torach tramwajowych. Przejeżdżający pojazd rozłupuje skorupę, a ptak może bez problemu dobrać się do pożywnej zawartości.
• Gawrony jak wiele innych ptaków z rodziny krukowatych cechuje się wysoką inteligencją. Potrafią one w ograniczonym stopniu posługiwać się narzędziami, a nawet same je tworzą. W eksperymentach z udziałem tych ptaków dowiedziono, że potrafią one np. posłużyć się drutem, który same wygną w kształt haczyka, aby takim narzędziem dotrzeć do pożywienia.
• Ptak ten potocznie nazywany jest również „gapą” lub „glapą”. Niestety nie znalazłem źródeł, które by mówiły czym poza podobieństwem fonetycznym początku obu nazw ptaki te zasłużyły na taki przydomek.
• Jak już wspomniałem są to ptaki stadne, które czerpią wiele korzyści z życia w grupie. Łatwiejsza możliwość odgonienia drapieżników od gniazd budowanych w kolonii to tylko jeden aspekt. Drugim jest fakt, że ptak, który znajdzie dogodne miejsce żerowania często dzieli się taką informacją z resztą kolonii.
• Gawrony zostały introdukowane w Nowej Zelandii, aktualnie uważa się je tam za szkodniki, a ich populacja jest pod ścisłą kontrolą.
• W świetle ultrafioletowym (jest to spektrum światła niewidzialne dla ludzkiego oka) gawrony mienią się wszystkimi kolorami tęczy.

Ochrona gatunkowa

Populacje miejsce gawrona objęte są częściową ochroną gatunkową, zaś populacje pozamiejskie chronione są całkowitą ochroną gatunkową.

Gatunek ten jest objęty Monitoringiem Flagowych Gatunków Ptaków prowadzonym przez Stację Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologii PAN na zlecenie Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Pomiary z ostatnich dziesięciu lat wykazują spadek liczebności tego ptaka, a szacunki na kolejne 10 lat prognozują kolejny spadek nawet o 30% populacji.

Roma Tomato: charakterystyka i opis odmiany

pomidor Roma należy do klasy średniej. Ma średniej wielkości owoc. Ten pomidor jest łatwy do konserw na zimę i jest używany do gotowania różnych potraw. Dla tej odmiany jest łatwy do opieki w czasie wzrostu i owocowania.

Roma Tomato: charakterystyka i opis odmiany

Owoce są w kształcie śliwki. Są średniej wielkości, a ich średnia masa ’65 pomidory różnią nasycony czerwono. Miąższ jest soczysty i mają mięsiste. Pomidor Roma posiada gęstą strukturę i dlatego trudne podczas transportu. Owoce długi czas pozostanie wielka prezentacja.

Na podniebieniu wyraźnie odczuwalne słodkie nuty. Te pomidory podczas przygotowań do zimy i doskonale prosalivayutsya nabyć z czasem bogaty smak solanki i przypraw. Często tego rodzaju pomidorów wykorzystywanych do sosów.

Jak sadzić i kiedy

odmiany pomidora Roma można sadzić na dwa sposoby: przez nasiona i sadzonki. Najlepsze poprzednicy w rotacji to:

Rośliny te nie wyczerpują glebę, a niektóre z nich nawet zapłodnić ją. Nasiona do uprawy sadzonek sadzi się na głębokość 3 cm pod koniec marca lub na początku kwietnia w specjalnych pojemnikach. Przed tym sadzenia muszą moczone przez kilka godzin w nadmanganianu potasu w przyszłości odkażania i chronić go przed różnymi chorobami i insektami.

Po 1-2 liści należy upewnić się, że rośliny wybrać. W ten sposób możliwe jest osiągnięcie dobrego rozrost korzeni w przyszłości buszu. Pozwoli to na zwiększenie ilości owoców i odpornych roślin. Niektóre agronomów powstrzymania tego procesu i nasion oryginalnie posadzonych w doniczkach więcej.

Około 2 tygodnie przed przesadzeniem do gleby potrzebne do procesu hartowania. Aby to zrobić, należy wyjąć z pudełka roślin na zewnątrz w każdych warunkach pogodowych. W nocy z siewek wszedł z powrotem do pomieszczenia. W szklarni na ten cel w ciągu dnia otwarte drzwi i okna.

W otwartym polu pomidory sadzone są w 70 dniu życia. W szklarni, można przesyłać sadzonki po 25-30 dni po posadzeniu nasion. Tam, roślina zaczyna rosnąć i owocować wcześniej niż w otwartym terenie.

Pielęgnacja roślin

Roma pomidor wyhodowany w Stanach Zjednoczonych i jest odpowiednia do uprawy w klimacie typu klimatu. Odmiana ta nie wymaga żadnej szczególnej manipulacji. On praktycznie nie różni się od innych w opiece pomidorów.

Prowadzenie karmienia nie potrzebuje więcej niż 2-3 razy w sezonie. Proces ten nie może być przeprowadzona w czasie letnich upałów, w przeciwnym przypadku owoców i roślin „zostanie spalona.” Lepiej te manipulacje są wykonywane wieczorem lub we wczesnych godzinach porannych.

Wzmocniona podlewanie jest potrzebne przez kilka tygodni po przesadzeniu do gruntu. Wtedy nie trzeba dużo wody, aby wypełnić pomidory, lub mogą one rozwijać zarazy. Od niego cierpieć wegetatywne narządy i owoce.

Do tej choroby pomidorów Roma mniej stabilny. Ta odmiana pomidora nie lubi nadmiernej wilgoci. Przy wystarczającym wegetacji roślin trzeba związać się pionowo do wszystkich słupów drewnianych. Zatem owocne gałęzie będą mogli łatwo utrzymać upraw i plonów nie będzie dotykać ziemi, które pomogą chronić je przed zakażeniem chorobami grzybowymi.

Okresowo rozluźnianie gruntu i usuwania chwastów w razie potrzeby.

Podlewanie i nawożenie

Potrzebują pomidor Roma być podlewane co najmniej 3-4 razy w tygodniu, przez pierwszych 10 dni po przesadzeniu do gruntu. Następnie ilość nawadniania mogą być zmniejszone, a ich produkcji tylko w razie potrzeby w trakcie długotrwałego braku deszczu.

Podlewanie odbywa się bezpośrednio w katalogu głównym. Jest to niemożliwe, aby wylać wodę na rośliny. W tym przypadku, to na pewno hit pomidory nęka.

nawożenia roślin odbywa się trzy razy:

• Pierwszy – 10 litrów wody, rozcieńcza się 1 łyżka. nitrofosfatu łyżka 0,5 litra dziewanny;
• sekund – 10 litrów wody z 1 łyżka. . Superfosfat łyżka 1 łyżeczka siarczanu potasu, również tutaj dodano 0,5 litra ciekłego obornik;
• trzecie – 1 łyżka. humianu łyżka potasu miesza się z 1 łyżka. nitrofosfatu łyżka, mieszaninę rozcieńczono 10 litrami wody.

Każdy opatrunek wykonany z szybkością 0,5 litrów mieszaniny na rośliny. To nie może być zrobione po długiej suszy bez sztucznego nawadniania.

Zalety i wady odmian

Roślina ta należy do rodzaju wyznacznik. Tak, Bush ogranicza się rozwija, dając w ten sposób większą ilość owoców. Ponadto, przy użyciu tej funkcji można łatwo obliczyć wymaganą liczbę odmian krzewów pomidorów Romów do pewnego gruntu. Kompaktowe krzaki pomidorów.

Pomidor „Roma” (zdjęcie w artykule) mają długi okres owocowania. W ten sposób zbiory świeżych pomidorów mogą być zbierane przed końcem września. Dobre plony będzie zaopatrzyć się warzywa na zimę.

Owoce są wystarczająco silny i nie zgniotu podczas transportu. Odmiana ta może być transportowany na duże odległości. Więc to jest często sadzone w rolników do późniejszej sprzedaży pomidorów.

Odmiana ta jest odporna na choroby. Przy odpowiednim podlewaniu roślin zgodnie z zasadami nie uderzyć zarazy. Aby uniknąć takiej sytuacji, po deszczu trzeba podlewać roślinę czystą wodą w małej ilości.

Wady odmian

Potrzebne w wystarczającym słońca i ciepła dla prawidłowego rozwoju pomidorów Romów. W opisie podano stopnia, że gdy nie ma wystarczającej ilości tych składników roślin vegetatiruet złe, wydajność zmniejsza się o kilka razy. Dlatego pierwotnie posadzone sadzonki w miejscu, które jest przez większość czasu w cieniu, nie jest zalecane.

Roślina reaguje negatywnie na zwiększoną wilgotność. Na tych figurach kwiaty zapylane są złe, i uschnie. Konieczne jest, aby upewnić się, że ściśle podlewanie odbywa się bezpośrednio w katalogu głównym. W przeciwnym razie instalacja zostanie dotknięte przez choroby grzybowe.

Pomidor Roma: Opinie

Wielu ogrodników powiedzieć wysoki plon tej odmiany. Owoce są małe i idealnie nadają się do solenia na zimę jako całości. Gospodyni świętować dobrego smaku warzywo. Mięsiste owoce o lekko słodkim smaku.

W wielu restauracjach i kawiarniach, te pomidory są stosowane jako główny składnik do sosów. Doskonałe posiłki są uzyskiwane dzięki bogatym smaku pomidorów.

Chałupników i rolnicy świętują łatwość pielęgnacji roślin. Nie wymagają manipulacji, które różnią się od tych, które są wytwarzane podczas produkcji podstawowych odmian pomidorów.

Rolnicy na pozytywne strony opisują strukturę owoców. Jej grubość i elastyczność. Z tej uprawy pomidorów jest możliwość transportu do sprzedaży bez żadnych uszkodzeń.

Niektórzy ogrodnicy posadzone sadzonki w kilku etapach w ziemię. W ten sposób można uzyskać plon pomidora aż do późnej jesieni. Nasiona w szklarni na to są sadzone w odstępach czasu aż do maja włącznie. Następnie, w tym samym czasie przedziały sadzonka przenosi się do gleby.