Cis – drzewo śmierci w ogrodzie – uprawa, pielęgnacja, wymagania

Krzew lub drzewo z rodziny cisów nie mają nietypowych wymagań uprawowych. Trzeba zapewnić im odpowiednie stanowisko oraz podłoże, które umożliwi dobry wzrost roślin.

Poziomka – uprawa na działce i w ogrodzie

Poziomka pospolita (Fragaria vesca L.) nie jest dziką formą truskawki – jak by się mogło wydawać – ale odrębnym gatunkiem z rodziny różowatych. Jak ją uprawiać na działce i w ogrodzie? Odpowiadamy w artykule!

Uprawiana w różnych odmianach ta większa siostra poziomki jest międzygatunkowym mieszańcem dwóch amerykańskich poziomek. Poziomka pospolita, spotykana powszechnie w naszych lasach, na słonecznych polanach i przydrożach, jest gatunkiem jak najbardziej rodzimym.

Poziomka leśna jest nisko rosnącą, dekoracyjną byliną, która może się poszczycić przynależnością do tej samej rodziny Rosaceae, co wspaniałe róże albo smaczne maliny. Zastosowana w ogrodzie jako skuteczna roślina okrywowa, poziomka może nie tylko stanowić ozdobę, ale również źródło słodkich i aromatycznych owoców. Fragaria vesca należy do łatwych w uprawie, zimoodpornych roślin i przy odpowiedniej pielęgnacji szybko się rozrasta.

Poziomka – ulubiona roślina ogrodowa

Leśna poziomka, której owoce od tysięcy lat cieszą ludzi swoją słodyczą, występuje w całej Europie. Roślinę spotyka się w dużych koloniach najczęściej na obrzeżach lasu. Może to być las liściasty albo iglasty. Do uprawy w ogrodach rozpowszechnione są kultywary poziomki, które kwitną dłużej i bardziej obficie, niż ich „dzikie” leśne krewniaczki. Odmiany uprawne mają też większe owoce.

Poziomka dorasta zwykle do wysokości od 5 cm do 30 cm. Jej pięciopłatkowe małe kwiaty, o średnicy 1-2 cm, są białe z żółtymi pręcikami w środku. Owoc zmienia swoją barwę w trakcie dojrzewania z zielonobiałego na karminowoczerwony (z wyjątkiem odmian o inaczej zabarwionych owocach). Owoce pozorne poziomki, nazywane potocznie jagodami, zawierają dużo witaminy C, a także inne witaminy i sole mineralne oraz kwasy organiczne.

Gardening Know How Pielęgnacja poziomki leśnej jest podobna, jak poziomki ogrodowej, czyli truskawki.

Odpowiednie stanowisko dla poziomki

Rodzime poziomki są znacznie bardziej odporne na różne niekorzystne warunki, niż wrażliwe odmiany hodowlane. Dzięki temu zapewniają większą swobodę w doborze stanowiska. W naturalnych warunkach poziomki rosną nie tylko wzdłuż nasłonecznionych obrzeży lasu i leśnych dróg, ale również w jasnym zacienieniu wysokich drzewostanów. W związku z tym w ogrodzie albo na balkonie należy poziomkom zapewnić stanowisko o następujących warunkach:

• słoneczne do półzacienionego,
• z żyzną, próchniczną i świeżą ziemią,
• najlepiej o odczynie lekko kwaśnym do neutralnego.

Jeśli na balkonie jest trochę wolnego miejsca w osłoniętym od słońca ale jasnym miejscu, poziomki będą się tam czuły doskonale. Posadzone do wartościowego podłoża kwiatowego, rozwiną korzenie tym szybciej, im bardziej będzie ono przewiewne i próchniczne zarazem. Przed sadzeniem substrat można dodatkowo wzbogacić kompostem, torfem i piaskiem. Im bardziej będzie przypominać strukturą świeżą ziemię leśną, tym bujniej zakwitną poziomki i bardziej obficie będą owocować.

Jak sadzić leśne poziomki?

Ogrodową rabatę dla poziomek trzeba wybrać w miejscu równym i osłoniętym od wiatru. Można je posadzić na skraju kępy drzew owocowych albo jagodowych krzewów. Korzenie poziomki są płytko zagłębione i nie będzie ona stanowić konkurencji dla wysokich sąsiadów.

Pinterest Leśna poziomka, której owoce od tysięcy lat cieszą ludzi swoją słodyczą, występuje w całej Europie.

Nie zaleca się sadzenia poziomki na wywyższonych, odkrytych miejscach, jako że zimą wiatr zwiewa stamtąd śnieg. Pozbawione śniegowej okrywy podczas mrozów rośliny mogą podmarzać, a nawet całkowicie przemarznąć. Latem z kolei cierpią w takim miejscu na niedobór wilgoci. Rozwijają się słabo i źle owocują, tworzą drobne jagody.

Przed wiosennym sadzeniem poziomki trzeba na jesieni przekopać grządkę i zostawić ją przez zimę. Wiosnę gleby grabi się i wyrównuje, starannie usuwając korzenie chwastów. Jeśli sadzenie ma się odbywać jesienią, glebę trzeba przekopać 15-20 dni wcześniej. Przygotowując glebę, dodaje się porcję nawozu organicznego.

Najlepiej przyjmują się młode poziomki posadzone pod koniec lipca/na początku sierpnia albo pod koniec maja/na początku czerwca. Sadzenie prowadzi się w chłodniejszej porze dnia albo przy pochmurnej, deszczowej pogodzie.

Sadzonki sadzi się w odstępach 30-40 cm jedna od drugiej. Jeśli jednak wybrana została odmiana wytwarzająca mocne rozłogi, odległość między poziomkami należy znacznie powiększyć, ponieważ szybko się rozrosną. Do wykonanej jamki wkłada się sadzonkę, starannie rozkłada korzenie, przysypuje ziemią i dokładnie uciska miejsce sadzenia. Najważniejsza zasada: górny pączek (serce) powinien znaleźć się na poziomie ziemi. Na koniec sadzonki należy obficie podlać.

Pielęgnowanie poziomek

Pielęgnacja poziomki leśnej jest podobna, jak poziomki ogrodowej, czyli truskawki. Wiosną usuwa się suche liście i pędy. O ile niektóre odmiany truskawek są przykrywane włókniną dla ochrony przed wiosennymi wahaniami temperatury, to poziomki tego nie wymagają.

Glebę wokół roślin spulchnia się wiosną na głębokość ok. 5 cm, a jesienią na 2-3 cm. Starsze poziomki obsypuje się żyzną ziemią, przykrywając odsłonięte szyjki korzeniowe.

Reddit Najlepiej przyjmują się młode poziomki posadzone pod koniec lipca/na początku sierpnia albo pod koniec maja/na początku czerwca.

Ważnym zabiegiem dla uzyskania bogatych zbiorów poziomek jest regularne podlewanie. Nie tylko młode sadzonki, ale również dorosłe rośliny powinny mieć zapewnioną dostateczną ilość wilgoci. Przeschnięcie bryły korzeniowej szybko prowadzi do więdnięcia liści, a nawet do obumierania całych roślin. Zaleca się podlewanie poziomek wodą deszczową albo ze studni, woda z wodociągów powinna najpierw odstać przez kilka godzin w konewce.

Fragaria vesca jest mocną rośliną i nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Raz-dwa razy w sezonie można zasilać poziomki porcją specjalnego nawozu do roślin jagodowych.

Jak zimować poziomki?

Mała poziomka jest rośliną zimoodporną i znosi w ogrodzie nawet znaczne spadki temperatury. Jeśli jest jednak uprawiana w pojemniku albo w wiszącej doniczce, zaleca się pojemniki na okres zimy owinąć włókniną albo tkaniną jutową. Przemarznięcie korzeni poziomki w doniczce grozi obumarciem całej rośliny. Część nadziemna rośliny nie musi być na zimę usuwana, jedynie zwiędłe i uschłe liście trzeba odciąć. Jako alternatywę dla poziomek doniczkowych i skrzynkowych można zastosować zimowanie w chłodnym pomieszczeniu. Kiedy noce staną się już wolne od przymrozków, poziomki mogą opuścić swoją zimową kwaterę. Pobyt zimą w ciepłym pomieszczeniu osłabia rośliny i nie jest zalecany.

Jak rozmnażać poziomki?

Poziomka pospolita rozmnaża się generatywnie przez zapylanie kwiatów i roznoszenie nasion poprzez tak zwaną endochorię, czyli zjadanie owoców przez zwierzęta i wydalanie nasion. Innym sposobem jest rozmnażanie wegetatywne. Właśnie ta druga metoda jest powszechnie stosowana przez ogrodników. Chodzi tutaj nie tylko o wygodę (na siewki trzeba długo czekać), ale także o rozmnażanie kultywarów, których cechy nie koniecznie muszą być przekazywane potomstwu wyrosłemu z nasion. Przy rozmnażaniu wegetatywnym poziomek należy zwracać uwagę:

• młoda roślina, która już się ukorzeniła, powinna być wyjęta z ziemi z należytą ostrożnością,
• rozłogi, które łączą młode rośliny z rośliną macierzystą, trzeba odciąć nożycami ogrodniczymi,
• dopiero teraz można posadzić młodą poziomkę na wybranym miejscu.

Siewki poziomki również dają się wyhodować bez większego problemu. W tym celu wiosną wysiewa się nasiona do ziemi w skrzynce i utrzymuje podłoże w stanie stale wilgotnym. Po 4-6 tygodniach kiełkują siewki, a po 2-3 tygodniach później mogą być przeniesione do ogrodu.

Cis – drzewo śmierci w ogrodzie – uprawa, pielęgnacja, wymagania

Cis to popularna roślina, która dobrze sprawdza się w uprawie ogrodowej. Najczęściej jest wykorzystywana do tworzenia gęstych żywopłotów, a łatwa uprawa cisu połączona z wysokimi walorami dekoracyjnymi zadecydowała o jej rozpowszechnieniu. Niestety cis to także roślina trująca, którą niekiedy nazywa się drzewem śmierci. Z pewnością warto poznać jej specyfikę, wymagania oraz dowiedzieć się, jak powinna przebiegać bezpieczna uprawa cisu w ogrodzie.

Jeśli planujesz zlecić opiekę nad swoim ogrodem, skorzystaj z usługi Szukaj Wykonawcy, dostępnej na stronie Kalkulatory Budowlane. Po wypełnieniu krótkiego formularza zyskasz dostęp do najlepszych ofert.

Ogrodnik – znajdź ogrodnika w Twoim mieście
Wybierz z ponad 13 000 polecanych ogrodników z serwisu Fixly:

Cis, czyli tak zwane drzewo śmierci, w ogrodzie oraz uprawa, pielęgnacja, sadzenie, sadzonki i podlewanie rośliny

Cis jako drzewo śmierci – wygląd, odmiany i właściwości trujące

Cis – znany krzew lub drzewo o wszechstronnych możliwościach zastosowania

Cisy Taxus występują w postaci krzewów oraz drzew. W naszych warunkach klimatycznych rosną różne odmiany, traktowane niekiedy jako podgatunki rośliny. Jedną z nich, najbardziej popularną jest cis zwyczajny Taxus Baccata. To niewielkich rozmiarów drzewo lub krzew o podatności na formowanie. Dużą popularnością cieszy się żywopłot z cisa. Trzeba jedynie pamiętać, że jest to najwolniej rosnąca roślina iglasta, rosnąca maksymalnie kilkanaście centymetrów rocznie.

Cis zwyczajny Taxus Baccata to zimozielona roślina, która wyróżnia się efektownym wyglądem. Jej szpilki przybierają barwę ciemnozieloną, są lśniące z wierzchu i delikatnie rozjaśnione od spodu. Dużą ozdobą drzewa i krzewów jest także charakterystyczny pień z delikatnie łuszczącą się korą. Jej zabarwienie będzie uzależnione od konkretnej odmiany. Kora może wybarwiać się na szarobrązowo lub czerwono. Warto także dodać, że wszystkie cisy są roślinami dwupiennymi. W sezonie pojawiają się nasionka o kulistej, czerwonej osnówce. Termin dojrzewania przypada na sierpień oraz wrzesień. W tym czasie cis pospolity wygląda wyjątkowo dekoracyjnie. Trzeba jedynie pamiętać, że czerwone nasionka są najmocniej toksyczne dla ludzi i zwierząt domowych. Nasionka mogą być niekiedy zjadane przez ptaki, jednak dla nich nie stanowią żadnego zagrożenia. Niestety w ich wnętrzu znajdują się silnie stężone alkaloidy, będące silnie toksyczne dla człowieka.

W ofertach sprzedaży znajdziemy liczne odmiany cisów zwyczajnych. Tak zwane drzewo śmierci jest powszechnie doceniane przez ogrodników, a jego walory ozdobne okazują się trudne do przeoczenia. Na szczególną uwagę zasługują cztery charakterystyczne odmiany:

• Cis Summergold – rozłożysty krzew osiągający do 1 metra wysokości i do aż 3 metrów szerokości. Tego typu odmiany świetnie prezentują się w nasadzeniach grupowych. Krzew może być zastosowany jako żywopłot z cisa. Dużą zaletą odmiany Summergold jest także atrakcyjne, złocistozielone wybarwienie liści.
• Cis Dovastoniana –drzewo, które po wielu latach uprawy dorasta do wysokości 5 metrów. Uprawa cisu nie jest szczególnie skomplikowana, cis zwyczajny jest łatwy w pielęgnacji. Zaletą tej odmiany okazuje się atrakcyjny, stożkowy pokrój.
• Cis Fastigiata Robusta – to wyjątkowe odmiany o bardzo dużej odporności na działanie mrozów. Drzewo osiąga do 2 metrów wysokości, posiada ciekawy pokrój oraz efektowne wybarwienie igieł. Uprawa cisu odmiany Fastigiata Robusta jest dodatkowo ułatwiona poprzez dobre dopasowanie do naszych warunków klimatycznych.
• Cis Rependens – należy do odmiany, która idealnie sprawdza się w niewielkich aranżacjach ogrodowych. Jest to niewielkich rozmiarów krzew, dorastający do pół metra wysokości. Na szczególną uwagę zasługuje jego płożący pokrój. Tego typu odmiany cisów osiągają znacznie większą szerokość niż wysokość, co daje ciekawy efekt dekoracyjny. Możliwa jest uprawa cisu Rependens w dużych, ozdobnych donicach.

Cis zwyczajny i jego owoce trujące

Cisy zwyczajne są powszechnie uznawane za najbardziej trujące drzewa iglaste. Nie bez powodu są one określane jako drzewo śmierci. Cis wytwarza taksyne, glikozydy cyjanogenne oraz taksol. Wszystkie te substancje mają silne właściwości trujące, a w połączeniu mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia. Szczególnie niebezpieczne okazują się owoce trujące, w których odnajdziemy największe stężenie taksyny.

Cis nie stanowi zagrożenia przy kontakcie skórnym. Problem pojawia się przy spożyciu rośliny. Substancje toksyczne szybko wnikają do organizmu przez przewód pokarmowy, co wymaga natychmiastowej interwencji. Pierwsze reakcje organizmu pojawiają się już po niespełna godzinie od spożycia części cisa.

Warto także pamiętać, że cis drzewo śmierci jest niebezpieczne dla ludzi, ale i dla zwierząt domowych. Zawarte w gałęziach czy owocach substancje toksyczne utrzymują się nawet po odcięciu od głównego pędu. Dlatego ważna jest ochrona posesji. Przycinany żywopłot z cisa powinien być natychmiast uporządkowany, a gałązki i owoce nie nadają się do zabawy z psami czy z kotami.

Sadzenie drzewa lub krzewu cisu nie stanowi żadnego zagrożenia dla ogrodnika. Dotykanie gałęzi czy czerwonych owoców również nie jest zagrożeniem dla zdrowia. Działanie toksyczne ujawnia się jedynie po spożyciu igieł lub owoców. Dlatego cis może być bezpiecznie sadzony w ogrodzie. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której po aranżacji poruszają się małe dzieci. W takim przypadku wymagana jest ochrona i nadzór nad najmłodszym członkiem rodziny. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach ogrodowych.

Uprawa cisa w ogrodzie – o czym należy wiedzieć?

Sadzenie cisów – wybór stanowiska i podłoża do uprawy

Krzew lub drzewo z rodziny cisów nie mają nietypowych wymagań uprawowych. Trzeba zapewnić im odpowiednie stanowisko oraz podłoże, które umożliwi dobry wzrost roślin.

Wybór idealnego stanowiska będzie uzależnione od konkretnej odmiany. Cisy zwyczajne przeważnie preferują miejsca lekko cieniste, w których najlepiej rosną. Co istotne, odmiany o złocistych zabarwieniach igieł lepiej radzą sobie na stanowiskach z nieco większą ekspozycją słoneczną. W żadnym przypadku nie może to być jednak pełna ekspozycja od strony południowej. Cisy nie lubią dużej ilości bezpośrednich promieni słonecznych. Lokalizacja od strony południowej może ograniczyć wzrost, a nawet doprowadzić do poparzenia rośliny.

Sadzenie cisów musi także uwzględniać ich wymagania glebowe. Wszystkie odmiany tych roślin lubią próchnicze, żyzne podłoże. Najlepiej jeśli gleba będzie wilgotna i bogata w cenne wartości odżywcze. Podłoże powinno być przepuszczalne i wapienne, jednak nie nadmiernie suche. Uprawa cisu na stanowisku z silnie przesuszającą się glebą okaże się mocno utrudniona.

Sprawdź polecane nawozy w atrakcyjnych cenach!

Podlewanie i przycinanie. Jak zrobić żywopłot z cisa?

Uprawa cisu w ogrodzie daje wiele możliwości. Roślina świetnie sprawdza się w nasadzeniach pojedynczych oraz grupowych. Możemy wykorzystać ją do uprawy w gruncie, a także wysadzać w ozdobnych donicach. Dużą popularnością cieszy się także żywopłot z cisa, który dzięki powolnemu wzrostowi krzewów nie jest trudny w pielęgnacji.

Bez względu na zastosowanie drzew i krzewów, uprawa cisa powinna obejmować właściwe podlewanie oraz ewentualne przycinanie. Młode drzewa i krzewy są szczególnie narażone na przesuszanie się podłoża. Dlatego podlewanie powinno być regularne i obfite. Rośliny uprawiane w doniczkach powinny posiadać wydajny drenaż, a woda nie może stać zbyt długo w podstawce. W kolejnych latach uprawy gruntowej podlewanie wykonujemy jedynie w okresach przedłużającej się suszy. Cisy tworzą wydajny system korzeniowy, a starsze drzewa i krzewy potrafią już samodzielnie pozyskiwać wystarczającą ilość wody.

Cis w ogrodzie, a także uprawa, pielęgnacja, podlewanie i sadzenie rośliny w ogrodzie

Warto także zauważyć, że uwzględniająca przycinanie uprawa cisu również nie dostarcza zbytnich problemów. Zarówno krzewy i drzewa Taxus Baccata bardzo dobrze znoszą formowanie. Cięcie może być nawet dość intensywne, co nie stanowi zagrożenia dla żywotności rośliny. Najlepszym terminem na przycinanie gałązek jest wczesna wiosna, kiedy to cisy nie rozpoczęły jeszcze sezonu wegetacji. Specyfika cięcia zależy od efektów, które chcemy uzyskać. Kolejne cięcie można przeprowadzić w okresie jesiennym, jednak jest to rzadko praktykowane ze względu na powolny wzrost drzew i krzewów.

Możliwości zastosowania cisów

Największą popularnością cieszy się żywopłot z cisów, jednak nie jest to jedyne zastosowanie drzew i krzewów. Cis świetnie prezentuje się w dużych i mniejszych ogrodach, w parkach, a także skwerkach. Łatwość uprawy oraz stosunkowo niewielkie wymagania sprawiły, że cis pospolity stał się docenianą rośliną ozdobną.

Omawiając zastosowanie cisów, nie sposób pominąć możliwości sadzenia w donicach. Niewielkie odmiany pięknie prezentują się przy ogrodowych miejscach wypoczynku. Ozdobne, wysokie donice można umieścić przy wejściach do altan ogrodowych czy zastosować w celu wizualnego oddzielenie poszczególnych stref aranżacji ogrodowych.

Niewielkie cisy można także wykorzystać do stworzenia efektownych form ozdobnych. Cis jest łatwy do formowania i znosi nawet silniejsze przycinanie. Dzięki temu możemy wykonać niebanalne ozdoby aranżacji. Trzeba jedynie pamiętać o powolnym wzroście rośliny. Nie będzie to dobry wybór dla osób, które chcą w szybkim czasie uzyskać duże żywopłoty czy strzeliste szpalery.

Torf do ogrodu – rodzaje, zastosowanie, skład, porady

Troska o glebę jest najważniejszym zadaniem ogrodników. To na niej uprawia się rośliny, z których korzystają ludzie i zwierzęta. Śmiało można stwierdzić, że bez gleby nie byłoby życia na naszej planecie. Poznanie właściwości gleby we własnym ogrodzie, podjęcie prac pielęgnacyjnych i odpowiedniego nawożenia to warunek udanych upraw. Jak postępować z glebą torfową i w jaki sposób wykorzystać torf do poprawy struktury gleby w naszym ogrodzie?

Jeśli interesują cię właściwości gleby, nie tylko torf ogrodniczy, przeczytaj także artykuł próchnica gleby krok po kroku.

Ogrodnik – gdzie szukać ofert?

Poniżej przedstawiamy ponad 13 000 sprawdzonych ogrodników w serwisie Fixly w poszczególnych miastach:

Torf do ogrodu – rodzaje, zastosowanie, skład, porady

Torf ogrodowy – właściwości

Nie wszyscy zdają sobie sprawę z faktu, że torf jest najmłodszym węglem kopalnym. Jeśli pozostawilibyśmy obszar torfowiska w spokoju na kolejne miliony lat, uległby dalszemu przekształceniu – w sprzyjających warunkach w węgiel brunatny, a następnie w kamienny. Wyróżniamy:

• torf wysoki kwaśny – powstały z mchów torfowców Sphagnopsida w warunkach dużej wilgotności. Torf kwaśny sfangowy w dolnej warstwie tworzą rozłożone mchy, natomiast w górnej części nadal odbywa się ich przyrastanie. Posiadają one silne właściwości higroskopijne.Torf wysoki kwaśny o brązowym zabarwieniu cechuje pH torfu od 3,5 do 4,5.
• torf niski – występuje w przyrodzie dość często, na terenach zalewowych. Torfowiska porastają rośliny wodne, takie jak różne gatunki turzyc, traw i roślin błotnych. W przyziemnej warstwie występują mchy właściwe. Obszary torfowisk niskich nazywane są kwaśnymi łąkami. Odczyn pH torfu jest obojętny lub słabo zasadowy i wynosi około 7,0. Wyróżnia się prawie czarnym zabarwieniem.
• torf ogrodowy pośredni, przejściowy – łączy cechy torfu niskiego i wysokiego. Sprawdza się w ogrodnictwie, służąc do zakwaszania ogrodowej gleby. Ten rodzaj torfu tworzy się wówczas, gdy do torfowisk przestaje docierać woda. Torf niski zaczyna uzupełniać roślinność torfu wysokiego. Torf ogrodowy pośredni jest lekko kwaśny.
• ziemia torfowa – występuje na bagnach torfowych. Zawiera obfitość składników mineralnych i niewiele rozłożonych roślin. Ziemia torfowa jest łatwa do rozpoznania– można ją ugniatać w dłoniach, niczym gąbkę. Posiada bardzo kwaśny odczyn. Jeśli interesuje cię pielęgnacja roślin, porady znajdziesz w tym miejscu.

Wykorzystanie torfu

Wartość torfu polega na zdolności do dużego magazynowania wody, co wpływa na lepszą gospodarkę wodną, zarówno na glebach ciężkich, jak i lekkich. Wykorzystanie torfu na glebach piaszczystych umożliwia magazynowanie jej na potrzeby uprawianych roślin, natomiast zastosowanie torfu w glebach gliniastych, pozwala na wchłonięcie nadmiaru wody. W naturalnej postaci torf nie ma wartości odżywczej.

• Torfowiska niskie, zawierające więcej składników mineralnych, mogą być zamieniane na użytki rolnicze.
• Kompostowanie torfu wysokiego pozwala na uzyskanie kompostów do ogrodów warzywnych. Taki nawóz musi być wzbogacony azotem, fosforem, potasem oraz korzystnymi dla roślin mikroelementami.

To, jaki rodzaj torfu powinien być zastosowany w ogrodnictwie, zależy od celu użycia. Z torfu wysokiego otrzymuje się szereg produktów: np. wosk i koks torfowy. W medycynie ceniony jest pod postacią leczniczych borowin.

Torf do ogrodu – zastosowanie

Zastosowanie torfu niskiego na nawóz naturalny

Nawożenie gleby w sposób bezpośredni możliwe jest poprzez zastosowanie torfu niskiego, bez zabiegów neutralizacyjnych. W punktach ogrodniczych dostępny jest w sprzedaży jako torf rolniczy. Nawóz zawiera składniki odżywcze, przyczynia się do rozluźnienia ciężkiej gleby i reguluje gospodarkę wodną na glebach piaszczystych. Wykorzystanie torfu polega na równomiernym rozrzuceniu go jesienią na grządki, w ilości od 50 do 100 kg na 10 m2, a następnie wymieszaniu z glebą. Przekopaniu torfu z ziemią jest konieczne, by nie oblepiał narzędzi ogrodniczych. Torf ogrodowy wolno rozkłada się, spełniając swoją rolę nawet przez 5 lat.

Zastosowanie torfu wysokiego na nawóz naturalny

W punktach ogrodniczych dostępny jest torf wysoki kwaśny, czyli naturalny torf sfangowy oraz torf odkwaszony. Zabieg odkwaszania przeprowadza się przy użyciu wapna typu węglanowego oraz wapniowo-magnezowego dolomitu. Ziemia nawożona tego typu nawozem organicznym, dodatkowo zasilonym nawozami mineralnymi, zostaje wzbogacona o mikroelementy i poprawia się jej struktura. Gleba, do której dodano torf odkwaszony, sprawdza się szczególnie w uprawie warzyw. Torf pod warzywa ułatwia rozwój systemowi korzeniowemu roślin. Torf sfangowy po odkwaszeniu dodaje się również przy sadzeniu drzewek owocowych. Torf odkwaszony jest składnikiem kompostów i może być wykorzystywany do ściółkowania gleby.

Torf do ogrodu – rodzaje, zastosowanie, skład, porady

Przygotowanie kompostu przy udziale torfu

Kompost jest najwartościowszym nawozem organicznym, zawierającym składniki pokarmowe w łatwy sposób przyswajalne przez rośliny. Przy udziale torfu można przygotować kompost torfowo-gnojówkowy, torfowo-obornikowy oraz torfowo-chwastowy. Dojrzały kompost jest ciemną masą, w której nie widać żadnych elementów składowych. Po rozsianiu na działce kompost miesza się z glebą.

Kwaśny torf do ogrodu – uprawa roślin ogrodowych

Torf kwaśny, wymieszany z ziemią ogrodową, nadaje się do uprawy wielu roślin, które wymagają podłoża o kwaśnym odczynie.

• Różanecznik Rhododendron – dobrze czuje się na stanowiskach osłoniętych i cienistych. Do jego uprawy nadaje się gleba kwaśna i próchnicza. Jeśli ziemia w ogrodzie zawiera wapń, należy ją wymienić w jej górnej warstwie na głębokość około 40 cm. Usuniętą warstwę podłoża dobrze uzupełnia ściółka z lasu sosnowego, wymieszana z torfem wysokim.
• Azalia pontyjskaAzalea pontica – syn. rożanecznik żółty s Rhododendron Flaum, to krzew ozdobny, którego kwiaty wydzielają wspaniałą woń. Jak wszystkie rośliny wrzosowate dobrze rośnie na glebie, którą tworzy torf kwaśny.
• Hortensja ogrodowa Hydrangea macrophylla – należy do cennych krzewów grupowych, wymagających stanowiska cienistego. Rośnie na podłożu kwaśnym, które tworzy ziemia ogrodowa, wymieszana z torfem wysokim.

Kwaśny torf do ogrodu znajduje również zastosowanie do uprawy drzew i krzewów iglastych oraz do ogródków skalnych z wrzosami. Kwaśny torf ogrodowy sprzyja nasadzeniom borówki amerykańskiej.

Sprawdź polecane nawozy w dobrych cenach

Torf ogrodowy odkwaszony

Torf odkwaszony jest rezultatem zabiegów odkwaszających, którym poddany został torf wysoki kwaśny.

• Torf pod warzywa – stosowany jest w miejscu o szczególnych wymaganiach glebowych, czyli w ogrodzie warzywnym. Ponieważ warzywa najlepiej rosną na ziemi o strukturze gruzełkowatej, przepuszczalnej i żyznej, o odczynie lekko kwaśnymi obojętnym, ważne jest sprawdzenie pH gleby. Powinien mieścić się w przedziale pH od 6,5 do 7,4, czyli wskazywać na odczyn bliski obojętnemu. Ziemię kwaśną, o pH między 4,5 a 6,5, należy odkwasić, poprzez przekopanie jej z odpowiednim nawozem odkwaszającym. Torf pod warzywa poprawia urodzajność i strukturę ziemi, nadając jej pulchność. W takiej glebie rośliny ogrodowe bezproblemowo kiełkują. Warzywa wymagają uregulowanego pH:
• Od pH lekko kwaśnego do obojętnego – np. arbuz, brokuł, bób, brukiew, brukselka, burak liściowy, cebula i jej odmiany, chrzan, cukinia, czosnek niedźwiedzi, dynia, fasola, groch, kabaczek, kalarepa, koper ogrodowy, marchew, ogórek, papryka, patison, pomidor, rośliny kapustne, pietruszka naciowa i korzeniowa, rabarbar, roszponka, rzodkiew, sałata i jej odmiany, szczypiorek, szparag, szpinak.
• Drzewka i krzewy owocowe– mają zróżnicowane wymagania glebowe. Gleby o odczynie obojętnym wymagają, np.porzeczki czarne, jabłonie, grusze, a także czereśnie i wiśnie, które dobrze znoszą również gleby o pH lekko kwaśnym.
• Bylinyi kwiaty ogrodowe – preferują w większości gleby o odczynie obojętny

Odkwaszony torf do ogrodu służy do zabezpieczania róż przed zimowymi warunkami. Jest również najlepszym nawozem organicznym na trawniki. Torf do ogrodu sprawdzi się do sporządzenia okryw pieczarkarskich.

Torf do ogrodu – ochrona roślin

Zdrowa gleba zapewni roślinom odpowiednie warunki wzrostu i odporność na choroby i szkodniki. Powinna cechować ją przewiewność, zrównoważone nawożenie, a także odpowiednia wartość pH. Warto zdać sobie sprawę z faktu, że podatne na uszkodzenia są te rośliny, wobec których popełniono błędy uprawowe – zostały przenawożone, zasadzone na nieodpowiednim dla siebie stanowisku, czy zastosowano niewłaściwą dla naszego ogrodu odmianę.