Euonymus europejski: opis, sadzenie i pielęgnacja, odmiany ze zdjęciami

Umieść sadzonki w glebie, w ten sposób, aby ziemia znajdowała się na tym samym poziomie, na którym podstawa łodygi, łączy się z korzeniami. Przed umieszczeniem roślin w dołkach należy również delikatnie nimi potrząsnąć, aby usunąć nadmiar ziemi i resztek materii organicznej, która otacza bryłę korzeniową. Po wsadzeniu jeżówki do otworu w ziemi uzupełnij glebę wokół rośliny i starannie uklep podłoże.

Jak sadzić i podzielić jeżówkę? Uprawa i pielęgnacja jeżówki

Jeżówka to niezwykle atrakcyjna bylina należąca do rodziny astrowatych, wyglądem przypominająca rudbekię, łatwo więc o pomyłkę w klasyfikacji tych dwóch odmiennych gatunków. Roślina wyróżnia się dość wysokim pokrojem, osiąga nawet 100 cm, oraz nierozgałęzionymi pędami, zwieńczonymi efektownymi kwiatostanami, najczęściej różowymi lub fioletowymi (choć zdarzają się też żółcie i oranże), przypominającymi nieco stokrotki, Cechą charakterystyczną jeżówki, są duże, wyraziste środki kwiatostanów, przypominające wyglądem jeża, stąd też wdzięczna nazwa rośliny.

Jak sadzić i podzielić jeżówkę?

Być może kojarzysz tę popularną ozdobę rabat kwiatowych i balkonów jako echinaceę, roślinę o niezwykłych właściwościach leczniczych znaną ludziom od pokoleń. Ojczyzną jeżówki jest Ameryka Północna, już Indianie wykorzystywali korzenie i kwiaty echinacei do leczenia chorób wirusowych, bakteryjnych lub grzybiczych, a także środek do gojenia ran, oparzeń i owrzodzeń. Preparaty z jeżówki wzmacniają odporność organizmu, zawarta w nich ilość substancji czynnych, robi piorunujące wrażenie: glikozydy, flawonoidy, polisacharydy oraz poliacetylany, alkiloaminy i alkiloamidy, to tylko niektóre z nich Zalety jeżówki nie kończą się jedynie na jej walorach medycznych oraz dekoracyjnym wyglądzie, jej wielkim walorem, jest także niezwykła łatwość w pielęgnacji i niewielkie wymagania uprawowe. Jeżówka jest świetną rośliną dla początkujących ogrodników oraz osób zabieganych i trochę zapominalskich.

Uprawa i pielęgnacja jeżówki

Dobrze rośnie nawet w mało żyznej glebie i nie wymaga regularnego podlewania (chyba że jest wyjątkowa susza), oraz nawożenia. Oczywiście, jeżeli będziesz nawoził ją raz na dwa tygodnie, odwdzięczy ci się lepszym wzrostem i kwitnieniem, najważniejsze jest jednak, abyś wybrał odpowiednią lokalizację przed posadzeniem rośliny. Pamiętaj, że jeżówka, to roślina, która kocha intensywne słońce, a umieszczona w miejscu półcienistym znacznie gorzej kwitnie. Kolejną niezwykle istotną kwestią dotyczącą praktyk ogrodniczych dotyczących jeżówki, jest zdobycie informacji na temat tego, jak ją podzielić oraz przesadzać. Jeżeli zależy ci na większej ilości tych atrakcyjnych i niekłopotliwych w uprawie roślin lub masz ochotę na zmianę aranżacji w swoim ogrodzie, koniecznie zapoznaj się ze wskazówkami, o tym, jak skutecznie rozmnażać i sadzić jeżówkę.

Oczywiście, przewagę w rozmnażaniu jeżówki mają właściciele szklarni oraz tuneli foliowych, ponieważ kluczem w uprawie zdrowych i silnych sadzonek, które dobrze zniosą przeszczep na zewnątrz, jest zapewnienie młodym roślinom stabilnych, dostosowanych do ich potrzeb warunków. Na początku dowiedz się, jak prawidłowo sadzić zakupione sadzonki, a później poznaj informacje na temat podzielenia dojrzałej już rośliny.

Kiedy sadzić jeżówkę?

Najlepszą porą na sadzenie jeżówki jest wiosna, tak aby bez przeszkód mogła kwitnąć do lipca do września oraz mieć czas na dobrą adaptację się w glebie, przed nastaniem zimy.

Jak sadzić jeżówkę?

Krok # 1. Wybór i przygotowanie stanowiska

Pierwszym krokiem, jaki musisz wykonać, jest wybór i odpowiednie przygotowanie stanowiska, na którym będziesz sadził jeżówkę. Ważne jest, aby wyjęta z doniczki roślina, została jak najszybciej umieszczona w nowo wykopanym dołku, ponieważ należy zapobiegać wysychaniu jej korzeni. Jeżówka nie jest wymagająca, jeśli chodzi o dobór lokalizacji, należy jednak dowiedzieć się, jakie jest dla niej najlepsze miejsce, aby jak najlepiej się rozwijała i obficie kwitła.

Idealna lokalizacja i podłoże dla jeżówki

Jeżówka to roślina pochodząca z ciepłego klimatu, wzrastająca najlepiej w pełnym słońcu. Nie należy się obawiać sadzenia jej pośrodku ogrodu, tak, że padają na nią ostre promienie słoneczne, a obszar całkowicie pozbawiony jest jakiegokolwiek zacienienia. Musisz wiedzieć, że jeżówki preferują upały i mocną ekspozycję na światło, które wpływają na tworzenie się na jej pędach dużej ilości pąków. Jeżeli zdecydujesz się, na choćby odrobinę zacienione stanowisko, roślina będzie rosła, ale odbije się to negatywnie na jej kwitnieniu, mocno zacienione miejsce, może z kolei całkowicie zahamować zawiązywanie się pąków kwiatowych. Jeżówka jest rośliną wieloletnią, a jej podziemna część jest mrozoodporna i bez problemu może zimować w glebie i odrosnąć z powrotem po wiosennym przycięciu. Należy jednak uważać na warunki środowiskowe, w przypadku nowo posadzonych roślin, ponieważ potrzebują one czasu, aby dobrze się aklimatyzować oraz uodpornić.

Wybierz dla jeżówki dobrze nasłoneczniony, osłonięty od wiatru obszar, dodatkowym plusem będzie żyzne, dobrze przepuszczalne podłoże, bogate w próchnicę. Jeżówka nie ma dużych wymagań, jeśli chodzi o podłoże i rosła będzie, nawet na skalniakach i w gliniastym podłożu, jednak bardziej spektakularny efekt, zwłaszcza jeśli chodzi o kwitnienie, uzyskasz sadząc ją, w ziemi o wyższej jakości, oraz o pH między 5,5 a 7,5. Jeżówka właściwie nie potrzebuje nawożenia, jednak dobrym zabiegiem jest, zasilanie jej na wiosnę kompostem. Zwłaszcza przed przesadzeniem rośliny do nowego podłoża, należy zadbać, aby było one bogate w substancje odżywcze makro i mikro składniki. Przeszczepy powinny także, mieć utrzymywany stały poziom wilgoci, ważne jest więc regularne podlewanie i ściółkowanie ziemi wokół roślin.

Krok # 2. Sadzenie jeżówki

Kopanie dołków i wyciąganie sadzonek z osłonek

Teraz gdy masz już wybrane odpowiednie miejsce, następnym krokiem jest wykopanie dołków mających średnicę dwukrotnie większą od doniczki, w której rosła sadzonka. Między roślinami, zachowaj około 30-40 cm odległości, w zależności od wybranej odmiany. Następnie ostrożnie i delikatnie, tak, aby nie uszkodzić korzeni, wyjmuj rośliny z doniczek. Wyciągając sadzonki osłonek, trzymaj łodygę rośliny jak najbliżej poziomu podłoża. Pamiętaj, aby szybko i sprawnie umieścić sadzonki w dołkach, ponieważ ich korzenie nie powinny być narażone na wysychanie.

Sadzenie i pielęgnacja

Umieść sadzonki w glebie, w ten sposób, aby ziemia znajdowała się na tym samym poziomie, na którym podstawa łodygi, łączy się z korzeniami. Przed umieszczeniem roślin w dołkach należy również delikatnie nimi potrząsnąć, aby usunąć nadmiar ziemi i resztek materii organicznej, która otacza bryłę korzeniową. Po wsadzeniu jeżówki do otworu w ziemi uzupełnij glebę wokół rośliny i starannie uklep podłoże.

Nie zapomnij o dokładnym podlaniu sadzonek i ściółkowaniu gleby wokół nich. Pomoże to dłużej utrzymać w podłożu wilgoć, utrudniając parowanie wody oraz dodatkowo ograniczy rozrost chwastów. Pamiętaj o podlewaniu przeszczepów, ponieważ odgrywa to ważną rolę w ich adaptacji. Uważaj jednak, aby sprawdzać, czy ziemia między kolejnymi sesjami podlewania zdążyła nieco przeschnąć, dlatego że nadmiar wody zalegającej w podłożu może spowodować gnicie korzeni.

Dzielenie jeżówki

Istnieje kilka prostych metod rozmnażania jeżówki, możemy wysiewać ją z nasion, pobierać sadzonki korzeniowe lub też podzielić dojrzałą kępę byliny. To właśnie tę metodę postaramy się lepiej poznać, ponieważ jest bardzo łatwa i skuteczna a uzyskane w ten sposób rośliny inaczej niż w przypadku wysiewu z nasion, powtarzają dokładnie cechy rośliny matecznej. Jeżówkę można dzielić co 3-5 lata, podziału dokonujemy nie tylko w celu jej rozmnożenia, ale także jest to ważny zabieg pielęgnacyjny, który umożliwia odmłodzenie dojrzałych egzemplarzy. Podzielenie rośliny jest banalnie proste. Polega na wykopaniu z ziemi 3-5 -letniej kępy i pokrojenie jej na części ostrym nożem, usuwając równocześnie obumarłe i uszkodzone fragmenty rośliny. Wbijając w ziemię szpadel, pamiętaj o zachowaniu kilkunastu centymetrów od podstawy rośliny, aby nie uszkodzić jej korzeni. Zwróć także uwagę, aby każda z części miała mocny system korzeniowy i około 20 cm średnicy.

Wiosna kontra jesień

Najlepszą porą na dzielenie jeżówki jest wiosna lub jesień. Wiosna jest bardzo dobrą porą na dzielenie bylin, ponieważ chroni je przed nadmiernym zarastaniem i utratą zgrabnego pokroju oraz ma ten plus, że roślina ma dłuższy czas na przyjęcie się przed zimą.

Podział rośliny jesienią, również jest dobrym pomysłem, a Ty możesz przy okazji usunąć jej obumarłe lub uszkodzone części. Pamiętaj o jednym, mianowicie nigdy nie dziel jeżówki latem, ponieważ roślina w czasie kwitnienia zużywa mnóstwo energii na zawiązywanie pąków kwiatowych i nie będzie miała siły na zapuszczanie korzeni. Pogoda także jest istotną częścią procesu, dziel jeżówkę w pochmurny, bezwietrzny dzień, ponieważ suche i gorące powietrze i ostre światło słoneczne jest dla podziałów bardzo szkodliwe.

Wniosek

Jeżówka to niezwykle efektowna roślina, której uroda jest na tyle uniwersalna, że nadaje się zarówno jako ozdoba sielskich, wiejskich ogródków, jak i nowoczesnych minimalistycznych przestrzeni. Być może wielu z nas echinacea kojarzy się głównie z branżą farmaceutyczną i zaskoczeni będą, jak doskonale zdobi ona ogrody i tarasy. Dla początkujących ogrodników oraz osób nie mających czasu na skomplikowane zabiegi pielęgnacyjne, jeżówka jest najlepszym wyborem. Teraz kiedy wiesz, jak ją sadzić możesz przekonać się o jej wszystkich walorach, a po 3-5 latach z powodzeniem podzielić ją, uzyskując jeszcze więcej wspaniałych kęp tej niezwykłej rośliny o niesamowitych właściwościach!

Euonymus europejski: opis, sadzenie i pielęgnacja, odmiany ze zdjęciami

Euonymus europejski jest popularną rośliną wieloletnią, szeroko stosowaną w projektowaniu krajobrazu przy projektowaniu nie tylko działek osobistych, ale także obszarów miejskich. Podczas tworzenia kompozycji ogrodowych należy wziąć pod uwagę wiele punktów:

• Tworzą żywopłot przy użyciu roślin, które rosną wysoko, na przykład odmiany Red Cascade (Euonymus osiąga wysokość do 4 metrów).
• Są uprawiane w pojedynczych okazach, tworząc jasne akcenty jesienią, kiedy świerk europejski jest szczególnie piękny.
• Krasnoludzkie i pełzające odmiany ozdabiają skaliste ogrody i sadzą je na terenach nieodpowiednich do użytku, tworząc rodzaj oazy, pokrytej dywanami o różnych kolorach. Idealnym wyborem jest Nana.
• Nisko rosnące odmiany sadzi się w grządkach, aby stworzyć oryginalne kompozycje i wykorzystać do oprawiania zakrętów ścieżek ogrodowych.
• Różnobarwne liście trzmieliny stanowią dobre tło dla nasadzeń grupowych z niskimi drzewami iglastymi, na przykład z karłowatymi gatunkami świerków, sosen i jałowców.
• Gatunki karłowate są sadzone w doniczkach i rozprowadzane po całym terenie, a także ozdabiają balkony i tarasy.
• Używany do sadzenia na zboczach – Euonymus ma bardzo rozgałęziony system korzeniowy, który dobrze wzmacnia górną warstwę gleby.
• Udekoruj ściany budynków.
• Zdolność roślin do prawidłowej reakcji na fryzurę zapewnia możliwość tworzenia bonsai.

Jak wybrać sadzonki przy zakupie

Jeśli zdecydujesz się posadzić euonymus na swojej działce, sadzonka powinna zostać zakupiona w centrum szkółkarskim lub ogrodowym z zamkniętym lub otwartym systemem korzeniowym. Wybór odmiany zależy od tego, gdzie będzie rosnąć i od kompozycji, którą chcesz stworzyć:

• Jeśli sadzenie odbędzie się na otwartych terenach lub zostanie wykorzystane do zagospodarowania przestrzennego, lepiej jest preferować wysokie odmiany.
• Pod drzewami lub w celu obramowania granic, odmiany karłowate i okrywowe są idealne.

Wybór i przygotowanie strony

Przy określaniu miejsca, w którym sadzonka zostanie posadzona, należy przewidzieć, jaką funkcję roślina będzie nadal spełniać. Rozważ kilka punktów:

• Ponieważ europejski trzmiel należy do krzewów liściastych, lepiej jest preferować obszary słoneczne, a jesienią kolor liści będzie najbardziej nasycony.
• Musimy pamiętać, że ta roślina nie lubi stojącej wody.
• Gleba powinna być żyzna, dobrze osuszona, a reakcja środowiska – alkaliczna. Jeśli ziemia jest kwaśna, musisz dodać 350 gramów wapna do jednego kwadratu.
• Przygotowana gleba powinna składać się z gleby ogrodowej, torfu, piasku rzecznego (1: 2: 1). Wzbogacamy ubogie gleby w nawozy organiczne i mineralne: gnijący obornik w ilości 10 kilogramów na metr kwadratowy i 80 gramów preparatów fosforanowych i potażowych każdy.

Lądowanie instrukcji krok po kroku

Po ustaleniu, gdzie roślina zostanie zasadzona, przejdź do samego procesu, który zawiera szereg ważnych instrukcji:

• Sadzenie sadzonek na przygotowanej glebie odbywa się wczesną wiosną lub w środku jesieni.
• Dwa tygodnie przed sadzeniem kopamy dziurę. Wielkość dołu do sadzenia zależy od drzewka europejskiego trzmieliny. Jego objętość powinna być półtora razy większa niż wielkość korzeni wraz z grudą ziemi.
• Na dnie wykopu leżała zepsuta cegła, zasypiano warstwą piasku i tworzyło część gotowej gleby.
• Opuszczamy sadzonkę do dołu. Jeśli korzenie były bez ziemi, delikatnie rozprowadź je po powierzchni.
• Posypać przygotowaną mieszanką gleby i delikatnie ubić, aby usunąć powietrze.
• Dobrze wlej roślinę i mulcz wokół niej trocinami lub torfem.
• W ciągu tygodnia monitorujemy wilgotność gleby.

Jak dbać

Euonymus European nie jest wybredny w kwestii opieki. Najważniejsze dla niego jest dobre przycinanie, prawidłowe podlewanie i nawożenie wykonane na czas, wtedy roślina zachwyci się swoimi właściwościami dekoracyjnymi.

Podlewanie i rozluźnianie

Trzmielina nie toleruje wody stojącej, ale jesienią, aby zobaczyć całe zamieszanie kolorów liści, gleba musi być wilgotna. Zwłaszcza u młodych roślin należy regularnie podlewać, które rozwija i wzmacnia system korzeniowy, dając im wzrost. Nawadnianie powinno być prowadzone obficie, aby ziemia była nasiąknięta do głębokości pół metra. W przypadku roślin dorosłych wskaźnik nawadniania wynosi 40 litrów na kwadrat kwadratowy.

Ponieważ gleba jest zagęszczona, konieczne jest poluzowanie górnej warstwy, umożliwiając przenikanie tlenu, aby zasilić korzenie. Korzystając z mulczowania gleby torfem lub trocinami w kręgach drzew, można zmniejszyć ilość podlewania, ponieważ ściółka dłużej utrzymuje wilgoć i nie ma potrzeby ciągłego rozluźniania gleby i usuwania chwastów. Jeśli jesień była sucha, pod koniec października konieczne jest obfite podlewanie trzmieliny, aby roślina nie zamarzła w zimie.

Wiesz? Na Ukrainie Eskamlet to roślina o długiej wątrobie rosnąca na terenie rezerwatu Askania-Nova . Ma 62 lata. Wysokość tego drzewa sięga 4 metrów, a średnica korony wynosi 6 metrów.

Top dressing

Krzewy karmią nawóz trzy razy w sezonie:

• Po raz pierwszy wiosną, kiedy kładzie się pąki kwiatowe, stosuje się materię organiczną: sfermentowany łajno krowie rozcieńczone wodą (1:10) lub ptasie odchody (1:20).
• Drugi raz, gdy roślina zakwitnie, karmi się złożonym nawozem mineralnym.
• Trzeci raz jest lato przed podlewaniem, kiedy euonymus już wyblakł i owoce zaczęły się formować. Aby zwiększyć ich rozmiar, do pni drzew dodaje się nawozy fosforowo-potasowe.

Przycinanie i strzyżenie

Euonymus European dobrze reaguje na przycinanie. Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem aktywnego przepływu soków, przeprowadza się coroczne przycinanie sanitarne. Ta procedura stymuluje uśpione pąki, z których wyrastają nowe pędy. Aktualizacja jest spowodowana usunięciem suchych i złamanych gałęzi.

Przy pomocy przycinania można stworzyć zgrabny krzew lub drzewo stambovoe, nadać roślinie stożkowy lub owalny kształt. Ponieważ owoce rośliny pełnią funkcję dekoracyjną, należy wykonać tę procedurę po owocowaniu. Przez cały sezon, w celu utrzymania stworzonej formy, przeprowadza się częściowe cięcie z przerzedzeniem i ściskaniem gałęzi.

To ważne! Sok z trzmieliny jest bardzo trujący i dlatego należy wykonać przycinanie roślin w gumowych rękawicach.

Jak przetrwać zimę

Trzmielina europejska jest rośliną odporną na mróz, dzięki czemu może wytrzymać temperatury do -25 ° C bez schronienia w bezśnieżne zimy. Eksperci zalecają późną jesienią, aby rozłożyć ściółkę wokół pnia i pokryć ją od góry liśćmi lub słomą, aby nie zamrozić korzeni. Młode rośliny (do trzech lat) potrzebują pełnego schronienia. Sadzonka powinna być lekko ściągnięta sznurkiem i pokryta dowolnym materiałem pokrywającym, na przykład agrofibrą lub workiem. Oprócz drzewa wrzecionowego roślinami odpornymi na mróz są również: liliowy, spirea, biała darń, berberys, jarzębina (czerwona), kalina i dzika wiśnia.

Jak radzić sobie z możliwymi chorobami i szkodnikami

Do niszczenia różnych niebezpiecznych szkodników i chorób konieczne jest regularne leczenie różnymi preparatami przemysłowymi i środkami ludowymi.

• Pająk – uszkadza liście, które następnie wysychają. Obecność tego szkodnika jest sygnalizowana pojawieniem się pajęczyn na gałęziach. Do przetwarzania użyj roztworu mydła lub tytoniu.
• Mszyca – zjada sok z liści. Uszkodzone gałęzie opryskuje się roztworem siarki koloidalnej lub insektycydów przemysłowych.
• Euonymus moth – gąsienice, które pojawiły się po złożeniu jaj, jedzą liście. Są zbierane ręcznie, a na wiosnę są spryskiwane preparatem owadobójczym, na przykład Inta-Vir.

• Martwica kory. W wyniku inwazji grzybów kora kurczy się i pęka, co z kolei prowadzi do odcięcia liści. Aby walczyć spędzić wiosnę przetwarzania roślin płyn Bordeaux.
• Mączna rosa. Na liściach tworzy się szary kwiat, a następnie żółkną i odpadają. Spryskaj chorej rośliny lekami przeciwgrzybiczymi trzy razy w odstępie 8 dni.
• Gnicie łodygi. Leczenie rośliny jest prawie niemożliwe. W celu zapobiegania chorobie krzewy dwa razy w roku (wiosną i jesienią) są traktowane jednoprocentowym roztworem mieszaniny Bordeaux.

Po zapoznaniu się z tą bezpretensjonalną rośliną, warunkami jej sadzenia i uprawy, wielu ogrodników będzie chciało zasadzić trzmiel na swojej stronie i stworzyć z nim oryginalną kompozycję. Będzie zachwycony jesienią z mnóstwem kolorów, a zimą na tle śniegu, owocami bogatego czerwonego koloru wiszącymi na gałęziach.