Róża krzew – sadzenie, uprawa i pielęgnacja róży

Róża należy do rodziny różowatych i ze względu na różnorodność odmian trudno jest ją jednoznacznie scharakteryzować. Jej krzewy mogą osiągać kilkanaście centymetrów wysokości lub nawet kilka metrów. Mogą tworzyć krzewy o wyprostowanych pędach lub wiotkich, które pną się po różnych powierzchniach. Liście róży mogą mieć zarówno matową, jak i błyszczącą powierzchnię w wielu odcieniach zieleni. Jej kwitnienie zazwyczaj rozpoczyna się w czerwcu i w przypadku niektórych odmian może trwać nawet do pierwszych przymrozków, wprowadzając w późną jesień namiastkę lata.

Ogórek Emelya: opis i cechy odmiany, uprawa ze zdjęciem

Rzadki podmiejski lub osobisty spisek obywa się bez tej kultury. Ogórek „Emelya” F1 jest jasnym przedstawicielem odmian mieszańcowych.

Różne kluczowe pojęcia

Aby dowiedzieć się więcej o charakterystyce rośliny, musisz przestudiować opis odmiany. Pomoże to uniknąć najczęstszych błędów.

• Partenokarpiczny.
• Nieokreślony.
• Zarośnięty.
• Przeważają kwiaty typu żeńskiego.
• Na 1 międzywęźle 7–10 jajników znajdujących się w pakiecie.
• Dojrzewa w ciągu 39–45 dni.

• Kolor: ciemnozielony.
• Kształt: cylindryczny.
• Długość 13-15 cm.
• Waga: 120–150 cm.
• Średnica: 4–4, 5 cm.
• Skóra jest cienka.

Rosnące funkcje

Jest uprawiany w taki sam sposób jak inne odmiany kultury na dwa sposoby:

1. Metoda sadzonek. Nasiona sadzi się w gotowanych pojemnikach. Głębokość sadzenia 2 cm lepiej jest używać doniczek torfowych. Podczas przesadzania w ziemię nie trzeba ich wyciągać. Kruche korzenie nie zostaną uszkodzone, roślina nie będzie niepotrzebnie obciążana.
2. Siew bezpośredni w glebie. Ziemię należy ogrzać do + 18 ⁰С. Studnie wypełnione są specjalnym składem: obornikiem, piaskiem, nawozami mineralnymi. Na 1 m 2 w szklarni wysiej 2 nasiona, w otwartym terenie 3.

• Umieszczenie na podpórkach. Wiązane pionowo ogórki pomagają zaoszczędzić miejsce. Ponadto sama roślina wydaje się wygodniejsza. Dostęp tlenu jest nieograniczony.
• Codzienne podlewanie. Odbywa się to wieczorem. Woda powinna być ciepła, najlepiej osadzona. Mieszkańcom letnim zaleca się stosowanie nawadniania kropelkowego, co pomoże zapobiec przedostawaniu się wilgoci na liście rośliny.
• Poluzowanie, hilling, pielenie. Wdrożenie tych technik zapewnia dopływ tlenu do systemu korzeniowego kultury. W rezultacie krzewy rosną szybciej.
• Terminowy ubieranie. Co najmniej 5 razy w sezonie. Nawozy azotowe do wzrostu i tworzenia krzewów, fosfor podczas kwitnienia, potas + azot podczas aktywnego dojrzewania.

Właściwa pielęgnacja umożliwi uzyskanie zadeklarowanej uprawy ogórków.

Pozytywne właściwości odmiany

„Emelya”, ogórki charakteryzujące się w większym stopniu pozytywną stroną. Jego zalety to:

• Dostosowanie do zmian klimatu.
• Odporność na zimno
• Wysoka wydajność.
• Bezpretensjonalność.
• Odporność na choroby
• Wczesne dojrzewanie
• Uniwersalność zastosowania.
• Świetny smak

Gatunek praktycznie nie ma wad, jedną wadą jest to, że zebrane nasiona nie przyniosą plonów przez następny rok.

Podatność na choroby

Jak wszystkie hybrydy, ogórki Emelya są odporne na niektóre choroby charakterystyczne dla kultury:

• Mozaika ogórkowa.
• Plamienie oliwek.

Konieczne jest leczenie mączniaka prawdziwego i zgnilizny korzeni. Terminowe zapobieganie pomoże uniknąć śmierci roślin.

Zastosowanie warzyw w domu. Produktywność

Charakterystyka gatunku pozwala na stosowanie ogórków do każdego rodzaju konserw. Używaj świeżych do sałatek, dekoracji stołu.

Liczba owoców od 1 m 2 – 16 kg, wszystko zależy od pielęgnacji. Im dokładniej przestrzegano zaleceń, tym wyższa wydajność.

Producenci zalecają usuwanie warzyw, gdy ogórek osiągnie długość 15 cm. Dalszy wzrost zmniejsza cechy smakowe.

Opinia letnich mieszkańców na temat odmiany „Emelya”

Liczne recenzje są w większości pozytywne. Niektórzy letni mieszkańcy szukają praktycznych porad dla początkującego ogrodnika:

• Michael. Kiedyś kupiłem różne ogórki „Emelya”, nie przestaje ich uprawiać aż do teraz. Zbiór znakomity, uprawiany w szklanej szklarni. Odejście jest bezpretensjonalne, ale co najważniejsze regularne podlewanie.
• Alexey. Z powodu zimnego klimatu szukali odmian odpornych na zimno. Zaleca się zakup „Emelya”. Uprawiane w szklarni. Bardzo smaczne, nie gorzkie.

Hybrydowe odmiany ogórków stopniowo zastępują konwencjonalne. Ponieważ opieka jest minimalna, a bardziej pozytywne cechy. „Emelya” ucieszy letnich mieszkańców nie tylko bezpretensjonalnością i zbiorami, ale także odpornością na choroby.

Róża krzew – sadzenie, uprawa i pielęgnacja róży

Róża to kwiat pełen symbolizmu i elegancji, niepodzielnie królujący w kwiaciarniach, na ślubach i przy wszystkich romantycznych okazjach. Wbrew pozorom uprawa róży we własnym ogródku nie jest wcale zadaniem ponad siły nawet początkujących ogrodników. A ilość gatunków i odmian róż przyprawia o zawrót głowy!

Róża Fragrant Floribunda. Źródło: nnattalli/Shutterstock

1. Róże – wymagania glebowe
2. Róże w ogrodzie – sadzenie i uprawa
3. Podlewanie i nawożenie róż
4. Cięcie róż
5. Rozmnażanie róż
6. Ochrona róż
7. Zastosowanie dekoracyjne i kosmetyczne róż
8. Postaw na róże

W świetle badań archeologicznych róża jako dziki gatunek botaniczny sięga wstecz aż 35 milionów lat! Nawet jej uprawa ma już dość długą tradycję, bo liczy sobie 5 tysięcy lat – zapoczątkowali ją starożytni Chińczycy. Współcześnie na świecie hoduje się 150 gatunków róż – od Azji po Alaskę i Północną Afrykę. Trudno się więc dziwić, że eleganckie kwiaty z kolcami tak bogato przeplatają się dziejami ludzkimi – kochali się w nich starożytni Rzymianie, wykorzystujący ich płatki jako konfetti, a Anglicy w XV w. nawet prowadzili wojnę pod sztandarami białej i czerwonej róży. Od końca XVIII wieku popularność kolących kwiatów w Europie wzrosła na tyle, że ludzie zaczęli trudnić się profesjonalną hodowlą róż. Do dnia dzisiejszego powstają wciąż nowe hybrydy i odmiany, coraz trwalsze i odporniejsze, coraz przyjaźniejsze ogrodnikom.

Ogólnie rzecz biorąc, róże dzielą się na wielkokwiatowe, a więc znane nam z kwiaciarni, rabatowe, czyli posiadające kilkanaście albo nawet kilkadziesiąt kwiatostanów na jednej łodydze; róże krzaczaste dorastające w formie krzewu do 2 m wysokości, róże pnące o wiotkich pędach pokrywających stabilne konstrukcje, takie jak pergole, oraz róże okrywowe, które „pełzną” po ziemi i pozwalają zakryć znaczą powierzchnię gruntu.

Róże – wymagania glebowe

Każdy rodzaj i każda odmiana róży ma swoje specyficzne uwarunkowania i potrzeby, o które najlepiej jest zawsze pytać bezpośrednio producenta. Ogólnie rzecz biorąc jednak, wszystkie róże potrzebują dużo światła, co paradoksalnie wcale nie oznacza najbardziej nasłonecznionego stanowiska w ogrodzie. Jeśli promienie przygrzewają mocno i przez cały dzień, róża szybko przekwita i kończy się jej czar. Idealne stanowisko zapewnia kwiatom 5-6 godzin słońca dziennie, ale daje też częściowy cień. Powinno być również dość przewiewne, ale wolne od porywistych podmuchów wiatru. Jeśli chodzi o podłoże, to najlepsze warunki stwarza gleba piaszczysto-gliniasta, stosunkowo lekka i wilgotna, dobrze przepuszczająca wodę. Pożądany odczyn pH waha się między 5,5 a 7,0. Jeśli gleba w ogródku wydaje się zbyt ciężka, warto ją wzbogacić domieszką torfu lub kompostu, a także humusem. Do zbyt kwaśnego podłoża można za to dodać nieco gaszonego wapna w proszku.

Róże w ogrodzie – sadzenie i uprawa

Róże można zasadniczo sadzić w dwóch postaciach. Pierwsza to gołe korzenie, wyglądające nieco przygnębiająco, ale, wbrew pozorom, wcale nie martwe, tylko uśpione. Takie sadzonki kupuje się zwykle między styczniem a marcem i sadzi wczesną wiosną, po uprzednim namoczeniu w wodzie na czas 24 godzin. Ich zaletą jest niższa cena i większy wybór odmian. Drugim wariantem są prezentujące się znacznie atrakcyjniej sadzonki w doniczkach, które najlepiej jest sadzić w okresie od maja do czerwca. Ten wariant poleca się zwłaszcza mniej doświadczonym ogrodnikom.

Generalna zasada dotycząca sadzenia lub przemieszczania róży wskazuje na wiosnę i jesień jako pory bezpieczne, idealnie zaś dni pochmurne – manipulacje z sadzonkami w środku lata to niestety najlepsza recepta na szybki koniec życia rośliny. Bardzo ważną kwestią jest również przygotowanie odpowiednio dużej dziury w ziemi – musi ona pomieścić swobodnie korzenie i dać im jeszcze spory margines na rozwój. Nie warto też sadzić róż zbyt blisko siebie – ścisk im nie służy, a krzewy różane wymagają nawet ok. 1 m odległości między pojedynczymi roślinami. Różom wielkokwiatowymi i rabatowym powinny starczyć odstępy o długości 40-50 cm.

Ogólne zasady sadzenia róż mówią również, aby nie wysadzać ich do bardzo mokrej gleby, bo może ona powodować gnicie korzeni oraz aby przed posadzeniem usunąć połamane i zniszczone korzenie oraz gałązki. Tym sposobem damy roślinom najlepsze szanse na starcie. Jeśli sadzimy późną wiosną, warto też zabezpieczyć glebę przed wysychaniem, obkładając róże wokoło mokrym torfem.

Krzew różany w ogrodzie. Źródło: Olga_Ionina/Shutterstock

Podlewanie i nawożenie róż

Róże to rośliny potrzebujące dużych ilości wody, ale uwaga – nadmiar wilgoci może im również zaszkodzić. Rośliny „siedzące” w wodzie bardzo łatwo ulegają infekcjom pleśniowym. Idealnie jest podlewać dużo, ale zapewnić zagonom efektywny drenaż. Podlewając, unikajmy częstego spryskiwania liści i kwiatów mżawką, która jedynie zachęca grzyby do rozwoju. Zamiast tego powinno się minimum dwa razy w tygodniu podlewać obficie korzenie. O prawidłowy poziom wilgoci dba również mulcz, który jest różom bardzo przyjazny, zarówno w postaci kory, jak i słomy czy skoszonej trawy.

Nawożenie jest również niezbędnym elementem owocnej uprawy róż. W sklepach ogrodniczych można już łatwo kupić specjalne nawozy, skomponowane ściśle pod potrzeby kolących królowych. Kupując nawóz, trzeba skrupulatnie sprawdzić instrukcje jego wykorzystywania, dbając o prawidłowe przeliczenie miary na jednostkę powierzchni. Nawóz należy również dostosować do poziomu kwaśności gleby, tak aby powstała odpowiednia równowaga najważniejszych pierwiastków, zwłaszcza azotu, fosforu, potasu, wapnia, magnezu i żelaza. Ogólna zasada mówi, że róże nawozić należy regularnie co miesiąc, od kwietnia do lipca.

Cięcie róż

Każdej wiosny róże należy odpowiednio skrócić. Idealny okres to koniec marca i początek kwietnia, gdy nie grożą już przymrozki, a roślina nie zdąży się jeszcze porządnie przebudzić. Zbyt późne cięcie może znacznie ograniczyć jej rozwój tego roku. Przede wszystkim pozbywamy się wszelkich pozostałości starych kwiatostanów, aby wesprzeć wzrost nowych. Dalej odcinamy również wszystkie brązowe, suche pędy oraz stare liście. Konkretne zasady cięcia różnią się dla różnych rodzajów róż, ale generalna reguła nakazuje, aby skracać pędy tak, by pozostało na nich jedynie od 3 do 6 oczek. Najtrudniej jest prawidłowo przyciąć róże pnące, których chaotyczna struktura utrudnia odróżnienie młodych pędów od starych, niepłodzących już. Bezpieczniej jest więc ciąć mniej i jedynie tam, gdzie mamy pewność, że chodzi o stary, zdrewniały pęd.

Rozmnażanie róż

Doświadczenie ogrodnicy, którzy z różami znają się nie od dziś, mogą pokusić się o próbę rozmnożenia swych okazów. Aby w ogóle zabrać się do dzieła, należy przede wszystkim zadbać o pierwotną roślinę za pomocą odpowiedniego cięcia, nawozu i podlewania. Najlepsze rezultaty przynosi rozmnażanie najdorodniejszych i najsilniejszych okazów. Wiele gatunków samodzielnie tworzy odnóża, które wystarczy przenieść na pożądane stanowisko, gdy osiągną ok. 15 cm wysokości. Dla niemal wszystkich odmian uniwersalną metodą jest jednak rozmnażanie przez półzdrewniałe sadzonki. Zacząć należy latem od odcięcia wybranych, zdrowych i silnych pędów. Każdy dzielimy na 10-centymetrowe odcinki, pozbywając się skrajnych liści. Następnie zanurzamy pędy w ukorzeniaczu i sadzimy do pojemników wypełnionych wilgotnym podłożem. Całość należy przykryć folią i zostawić w jasnym, ciepłym pomieszczeniu, co kilka dni lekko nawadniając. Gdy na pędach zaczną pojawiać się pączki, a roślinki będą stawiać opór przy wyjmowaniu z podłoża, to znak, że się ukorzeniły i można je zasadzić do gleby.

Ochrona róż

Jak przystało na kwiatową arystokrację, róże są dość kapryśne i wrażliwe. Przede wszystkim szkodzą im mrozy, więc na zimę bezwzględnie wymagają ochrony. Wyjątkiem są gatunki pnące i okrywowe, które trudno jest okryć i wystarczy wybierać gatunki z natury mrozoodporne. O pozostałe róże należy stosowanie dbać już od jesieni, unikając późnego cięcia i przesadzania oraz nawożenia. Zanim podłoże zmarznie, kluczowe jest osłonięcie go grubą warstwą mulczu lub puszystej ornej ziemi. Takie kopce doskonale chronią system korzeniowy. Nadziemną część rośliny warto okryć słomą, gałęziami igliwia lub agrowłókniną. Przed okryciem należy jednak dokładnie oczyścić przestrzeń wokół z martwych części rośliny, które inkubować mogą choroby i grzyby. Osłonę zakładamy zwykle w listopadzie, a zdejmujemy w kwietniu lub pod koniec marca.

Róże przysparzają również ogrodnikom zmartwień swoją chorowitością. Najczęstsze problemy to choroby grzybiczne, takie jak mączniak właściwy czy czarna plamistość, które należy zwalczać specjalnymi sprayami. Bardzo często róże atakowane są również przez mszyce, które mogą wyrządzić roślinom bardzo dużo szkody. W ich zwalczaniu pomagają specjalne preparaty dostępne w sklepach ogrodniczych oraz poczciwe biedronki.

Ekologia.pl poleca

Róża damasceńska. Źródło: spacezerocom/Shutterstock

Zastosowanie dekoracyjne i kosmetyczne róż

Róże są przede wszystkim nieocenioną ozdobą ogrodów i wnętrz. Na zewnątrz można z nich tworzyć piękne wielobarwne rabaty oraz klomby. Pnące róże z kolei doskonale wyglądają na pergolach, altanach i bramkach, stając się ważnym elementem ogrodowej architektury. Przy odpowiedniej pielęgnacji i cięciu wiele radości można mieć także z róż drzewkowych, otrzymanych w wyniku szczepienia klasycznych gatunków na specjalnych, zdrewniałych pędach. Dzięki olbrzymiej gamie kolorystycznej obejmującej różne odcienie bieli, żółci, pomarańczy, róży i czerwieni, róże bywają jednym z ważniejszych akcentów krajobrazów zielonych. Wielu ogrodników w ramach przycinania pozyskuje również dłuższe pędy róż do użytku domowego, jako kwiaty cięte do wazonów i do kompozycji suszonych.

Róże cieszą się także wielką renomą w kosmetyce. Ich aromatyczne płatki można wykorzystywać w domowym spa – do aromatyzowania kąpieli lub przygotowywania oczyszczającej pory parówki na twarz. W przemyśle kosmetycznym ekstrakt z róży, zwłaszcza olejek różany, poleca się do pielęgnacji cery dojrzałej i przesuszonej, a także do łagodzenia podrażnień i zaczerwienienia różnego pochodzenia. Ekstrakt z róży damasceńskiej jest także ważnym składnikiem perfum damskich o kwiatowych i orientalnych nutach.

Postaw na róże

Róże w wersji miniaturowej doskonale radzą sobie także w doniczkach w domu i na balkonie, a zestawiając kilka różnych barw w wielopiętrowym kwietniku można otrzymać naprawdę uroczą i intrygującą dekorację. Wszystkim posiadaczom ogródków warto jednak polecić odmiany sadzone bezpośrednio do gleby, które kwitną dobrych kilka lat i wbrew pozorom nie wymagają aż tyle pracy. Początkującym spodobają się róże okrywowe, które mają najmniejsze wymagania i najłatwiej radzą sobie nawet w zmiennych warunkach pogodowych. Występują one również w szerokiej gamie barw i są idealną propozycją na skarpy oraz jako alternatywa dla trawy. Nie bójmy się również róż wielokwiatowych, czyli rabatowych, które wybaczą drobne zaniedbania i odwdzięczą się cudownym zapachem oraz żywym kolorem. I choć rynek zdominowany jest obecnie odmianami niemieckimi, warto polecić także tradycyjne polskie odmiany: białokremowego Chopina, pomarańczowego Profesora Kownasa czy wielobarwną Navoikę.

Róże – gatunki, odmiany, sadzenie, przycinanie, pielęgnacja

Róża jest stałym elementem wielu ogrodów i parków. Według amerykańskich naukowców może występować już od 40 milionów lat. Nie powinno więc nikogo dziwić, że na przestrzeni wieków powstały już tysiące gatunków! Różnią się wielkością kwiatów, pokrojem krzewu, obecnością kolców… Mogą znaleźć zastosowanie niemal w każdym typie ogrodu. I choć krążą pogłoski o wybredności róż, ich pielęgnacja nie jest tak trudna, jak mogłoby się wydawać.

Róże – charakterystyka gatunku

Róża należy do rodziny różowatych i ze względu na różnorodność odmian trudno jest ją jednoznacznie scharakteryzować. Jej krzewy mogą osiągać kilkanaście centymetrów wysokości lub nawet kilka metrów. Mogą tworzyć krzewy o wyprostowanych pędach lub wiotkich, które pną się po różnych powierzchniach. Liście róży mogą mieć zarówno matową, jak i błyszczącą powierzchnię w wielu odcieniach zieleni. Jej kwitnienie zazwyczaj rozpoczyna się w czerwcu i w przypadku niektórych odmian może trwać nawet do pierwszych przymrozków, wprowadzając w późną jesień namiastkę lata.

Gatunki i odmiany róż

Dzięki wielości i przede wszystkim różnorodności odmian róża może pięknie wyglądać zarówno w ogrodzie urządzonym w stylu nowoczesnym, angielskim, jak i rustykalnym. Może także ozdabiać tarasy i balkony. Ze względu na pokrój oraz wielkość i ułożenie kwiatów wyróżnia się kilka grup róż.

Róże wielkokwiatowe
Charakteryzują się największymi i najpiękniejszymi kwiatami, które rozwijają się w czerwcu, występując pojedynczo na wierzchołkach pędów pokrytych grubymi kolcami. To gatunek, który obejmuje najwięcej odmian. Róże wielkokwiatowe w ogrodach prezentują się niezwykle elegancko, jednak najczęściej wykorzystywane są jako kwiaty cięte. Na tle innych gatunków wyróżniają się większą wrażliwością na chłody. Wymagają znacznie więcej troski, by cieszyć wyjątkowymi kwiatami.

Róże wielokwiatowe
Bywają nazywane również rabatowymi. Tworzą rozgałęziające się krewy, które od czerwca okrywają się kwiatami. Na jednym pędzie rozwija się od kilku do nawet kilkudziesięciu kwiatów. Róże wielokwiatowe są bardzo częstym wyborem do przydomowych ogrodów. Mogą być sadzone na rabatach lub tworzyć niskie żywopłoty. Ich wysokość waha się od 20 cm do 100 cm wysokości. Są łatwe w uprawie oraz odporne na zimowe temperatury.

Róże pnące
Nazywane są także czepnymi. To bardzo zróżnicowany gatunek, w którego obrębie można znaleźć zarówno krzewy o sztywnych, jak i giętkich pędach, powtarzające kwitnienie czy kwitnące raz do roku. Niezależnie od konkretnej odmiany róże pnące wymagają zapewnienia im podpór. Doskonale wyglądają sadzone przy altanach, pergolach oraz ogrodzeniach. Pokrywając się kwiatami, tworzą niezwykle romantyczny nastrój.

Róże parkowe
Tworzą krzewy o wyprostowanych i rozgałęzionych pędach. Najczęściej dorastają do 2-3 m wysokości. Doskonale sprawdzają się w dużych ogrodach, gdzie mogą rosnąć jako soliter lub tworzyć obficie kwitnące żywopłoty. Są bardzo popularne jako element zieleni miejskiej, ponieważ charakteryzują się wysoką odpornością na choroby oraz mrozy.

Róże okrywowe
Najmniej znana grupa róż, ale niezwykle dekoracyjna. Jej krzewy zbudowane są z wiotkich pędów, które obficie pokrywają się kwiatami. Dzięki swojemu płożącemu pokrojowi doskonale sprawdzają się w ogrodach naturalistycznych, wiejskich. Nie mają dużych wymagań pielęgnacyjnych, są odporne na choroby oraz przymrozki.

Róże pienne
Dzięki szczepieniu na pniu dzikiej róży na wysokości 90 cm lub niekiedy nawet 140 cm tworzą charakterystyczne drzewka o dużej dekoracyjności. Do ich stworzenia można wykorzystać wszystkie pozostałe gatunki. Doskonale sprawdzają się na niewielkich, gęsto obsadzonych rabatach.

Róże miniaturowe
Tworzą niewielki krzewy o wysokości około 30 cm. Prawie przez cały sezon pokryte są niewielkimi kwiatami. Mogą być sadzone zarówno na rabatach lub skalniakach, jak i w doniczkach ustawionych na tarasie, balkonie czy domowym parapecie.

Wymagania glebowe róż

Róże kochają słońce, dlatego powinny być sadzone na stanowiskach ciepłych, słonecznych i najlepiej również osłoniętych przed silnym wiatrem. Nie powinno być to jednak miejsce, na które padają bardzo ostre promienie słoneczne, szczególnie w przypadku krzewów o ciemnych kwiatach, które mogą ulec poparzeniu. Jeśli nie jesteśmy w stanie zagwarantować róży zacisznego miejsca, powinniśmy wybrać odmianę o wysokiej mrozoodporności.

Bardziej specyficzne mogą wydawać się natomiast preferencje róży względem gleby. Wierzchnia warstwa podłoża dla róż powinna być stosunkowo lekka oraz przepuszczalna. Natomiast warstwy głębsze mogą być bardziej zwarte, by lepiej utrzymać wilgoć. Jeżeli obawiamy się, że gleba jest zbyt ciężka, możemy spulchnić boki oraz spód dołka, a dolną warstwę wymieszać z odrobiną piasku. Róże najlepiej czują na podłożu próchnicznym i lekko kwaśnym – odczyn pH powinien wynosić około 5,5-6,5. Nie udadzą się natomiast na terenach podmokłych.

Sadzenie róż

Na rynku obecnych jest kilka rozmiarów sadzonek. Najczęściej dostępne są w doniczce lub balocie, czyli worku jutowym. Takie sadzonki można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią. W przypadku krzewów balotowanych istotne jest, by zrobić to zaraz po zakupie. Natomiast sadzonki z odkrytymi korzeniami powinno sadzić się wyłącznie jesienią.

Przed zaplanowanym sadzeniem, najlepiej dwa tygodnie wcześniej, należy oczyścić teren rabaty z chwastów, szczególnie tych wieloletnich, oraz dokładnie przekopać glebę. Jeżeli nie jest zbyt bogata w substancje odżywcze, możemy ją wymieszać z kompostem.

Krzew ostrożnie wyjmujemy z dotychczasowego pojemnika, ponieważ korzenie róż są bardzo podatne na uszkodzenia. Jeżeli są bardzo gęste i sprawiają wrażenie sfilcowanych, można je lekko przerzedzić za pomocą sekatora. Oglądamy je również pod kątem potencjalnych uszkodzeń i usuwamy fragmenty w złym stanie. Optymalnie korzenie róży w momencie sadzenia powinny mieć około 25 cm długości. Róże z odkrytym systemem korzeniowym lub kupione w pojemnikach, ale sprawiające wrażenie lekko przesuszonych korzystnie jest włożyć na jakiś czas do wody. Przed posadzeniem warto także skrócić pędy do około 30 cm, zwłaszcza w przypadku sadzonek z gołymi korzeniami.

Dołek pod róże powinien być dwa razy większy niż bryła korzeniowa sadzonki, a jego głębokość powinna umożliwić posadzenie krzewu na takiej głębokości, na jakiej rosła dotychczas. Umieszczamy w nim krzew, uważając, by korzenie się nie podwijały. Następnie obsypujemy je i dokładnie ubijamy glebę wokół nich, starając się robić to poza obszarem bryły korzeniowej. Po zasypaniu miejsce szczepienia powinno znajdować się tuż nad poziomem gleby. W tym momencie ważne jest również obfite podlanie krzewów. Można zrobić delikatne zagłębienie, by woda nie rozlewała się na boki.

Róże bardzo źle znoszą przesadzanie, dlatego, jeśli nie jest to konieczne, należy zrezygnować z tego pomysłu. Mówi się nawet, że bardziej opłaca się zainwestować w nową sadzonkę niż przesadzać kilkuletnią.

Uprawa i pielęgnacja róż

Niejednokrotnie można spotkać się z opinią, że róże są wymagającymi krzewami i trzeba mieć do nich tak zwaną rękę, by cieszyć się ich obfitym kwitnieniem. Prawdopodobnie to przekonanie można powiązać z królewską pozycją tego krzewu wśród ogrodowych kwiatów. Tymczasem jego potrzeby nie są większe niż innych roślin.

Przycinanie róż

Przycinanie jest podstawowym zabiegiem w pielęgnacji tych krzewów. Najlepiej jest wykonać je na przełomie marca i kwietnia. Na początku usuwamy wszystkie pędy przemarznięte i chore. Przycinamy także pędy tworzące zbyt duże zagęszczenie. Dokładne zasady przycinania róż są uzależnione od preferencji konkretnego gatunku. Bez względu jednak na rodzaj róży należy je wykonywać ostrym sekatorem, który nie zmiażdży pędu, a powstała rana będzie jak najmniejsza. Pędy powinniśmy obcinać pod minimalnym skosem, zachowując odstęp około 0,5-1 cm od oczka poniżej. Najlepiej, by było ono skierowane na zewnątrz krzewu, ponieważ w tym kierunku będzie się rozgałęział.

Przycinania róż nie wykonujemy poza okresem wiosenny, oprócz usuwania przekwitniętych kwiatów. Warto robić to systematyczne, by cieszyć się długim i obfitym kwitnieniem.

Podlewanie róż

W pielęgnacji tych krzewów istotne jest również zadbanie o dostateczną wilgotność podłoża. Szczególnie młode rośliny oraz te uprawiane w pojemnikach należy podlewać regularnie, lecz niezbyt często. Róże lubią być podlewane rzadko, ale obficie. Koniecznie trzeba przy tym uważać, by nie moczyć liści oraz kwiatów, co mogłoby stać się przyczyną chorób.

Nawożenie róż

Jeżeli sadząc róże, zadbaliśmy o wzbogacenie podłoża na przykład kompostem, w ciągu pierwszego roku nie dostarczamy im już składników odżywczych. W kolejnych latach nawożenie powinniśmy rozpocząć już w połowie marca, przed wiosennym przycinaniem pędów. Jeśli jednak obawiamy się zbyt wczesnego wybudzenia się krzewów i uszkodzenia ich przez wiosenne przymrozki, możemy pierwszą dawkę dostarczyć im w połowie kwietnia. Natomiast ostatnie nawożenie powinno się odbyć końcem czerwca lub w ostateczności lipca, by róża miała dostatecznie dużo czasu na zakończenie okresu wegetacji przed mrozami.

Największe zapotrzebowanie róże mają na potas i fosfor. Pierwiastki te mają wpływ na zawiązywanie się pąków oraz kwitnienie. Bardzo dobrym nawozem dla róż jest kompost lub obornik, ale nie może być on świeży, ponieważ tylko zaszkodzi roślinom. Przed podaniem go różom powinien rozkładać się przez około pół roku. Możemy także kupić gotowe nawozy mineralne, a nawet te przeznaczone specjalnie dla róż.

Stosując obornik, rozkładamy go wokół krzewu i mieszamy z glebę na głębokości około 15-20 cm. Podobnie postępujemy, sięgając po nawozy mineralne. Rozsypujemy dawkę wokół róż, delikatnie mieszamy z podłożem, a następnie obficie podlewamy.

Zapotrzebowanie naszych krzewów na konkretne pierwiastki możemy rozpoznać dzięki uważnej obserwacji. Niedobór azotu objawia się osłabieniem wzrostu oraz zżółknięciem i utratą dolnych liści. Z kolei w przypadku braku magnezu objawem są także żółte liście, jednak pozostaje na nich widoczne zielone unerwienie. Żółte liście poprzecinane czerwonym unerwieniem są sygnałem, że różom brakuje żelaza. Natomiast jeśli zauważymy, że górne liście stały się niezwykle jasne, wręcz białawe, powinniśmy zweryfikować naszą pielęgnację. Ponieważ jest to oznaka, że za bardzo podniósł się odczyn gleby, dostarczyliśmy zbyt dużo składników odżywczych lub podłoże jest zbyt mokre.

Zimowanie róż

Róże w zależności od gatunku różnią się pod względem odporności na mróz, jednak przy odpowiednim zaangażowaniu nawet te wrażliwsze są w stanie zimować w naszym klimacie. Jeżeli decydujemy się na odmianę delikatną, konieczne będzie okrycie całego krzewu tuż po pierwszych przymrozkach. Natomiast wszystkie krzewy powinno się obsypać kopczykiem ziemi. Wiosną rozgarniamy go, dopiero gdy roślina zaczyna wypuszczać nowe pędy.