Gladiolus – cechy uprawy, sadzenia, pielęgnacji
W cięciu kwiat mieczyk pozostaje świeży przez 10 dni
Wierzba mandżurska – sadzenie, uprawa i pielęgnacja
Planując ogród zastanawiamy się, jakie rośliny zastosować, jak ma wyglądać w całokształcie, oraz jakie drzewa posadzić. Na rynku jest wiele drzew i kwiatów, które są popularne i polecane przez ogrodników, jak chociażby wierzba czy kwiat Magnolii. W takich założeniach może nam pomóc posadzenie popularnego i jakże efektownego drzewa zwanego Wierzbą mandżurską. Jest to drzewo liściaste uprawiane w ogrodach. Jest to coś, co wyróżnia to drzewo na tle innych, otóż są to jej pędy, które są poskręcane i w kolorze zielonych oliwek. Bardzo dobrą informacją jest również fakt, że wierzba mandżurska nie jest rośliną wymagającą i można ja polecić do hodowli nawet laikom w sprawach ogrodniczych.
Wierzba mandżurska, kilka słów o drzewie
Drzewo, jakim jest wierzba mandżurska zwykle osiąga do kilku metrów wysokości w dorosłości, nadaje się więc do hodowli nawet w małych ogrodach, nadal będzie tam wyglądać efektownie. Na tle innych gatunków, można powiedzieć, że rośnie szybko, ale niestety nie jest długowieczna. Swą atrakcyjność utrzymuje przez kilkanaście lat. Jak już wcześniej wspomniano, wierzba mandżurska rośnie przeciętnie do 5 metrów wysokości, jedynie w bardzo sprzyjających warunkach można wyhodować trochę wyższe jednostki.
Wierzba mandżurska mile widziana jest w ogrodzie, ale również w donicy. Ma lekko wzniesiony pokrój, a gałęzie wierzby mandżurskiej są rozłożyste. Roślina ta kwitnie równocześnie z rozwojem liści w okresie od kwietnia do maja. Jej kwiaty są niewielkie i jasnozielone. Ciekawostką jest to, że wierzba jest wysoce miododajna. W Polsce znajdziemy takie odmiany jak „Tortuosa” oraz „Ural”, bardziej krzaczasta, nadająca się do tworzenia żywopłotu z wierzby mandżurskiej.
Rozmnażanie wierzby mandżurskiej
Tematem wartym rozważania jest również rozmnażanie wierzby mandżurskiej. Drzewo to należy do roślin szybko rosnących. Rozmnażanie wierzby mandżurskiej nie jest procesem trudnym, ponieważ sadzonki, które najlepiej pobrać w marcu łatwo się zapuszcza korzenie. Dobrze czują się w wodzie i dobrze odnajdują się w nowym miejscu. Aby choroby nie atakowały młodej sadzonki i później drzewa w fazie wzrostu, należy zastosować gnojówki z roślin takich jak pokrzywa, skrzyp, mniszek, a także czosnek.
Uprawa wierzby mandżurskiej w ogrodzie
Wierzbę mandżurską można sadzić w miejscach słonecznych lub lekko zacienionych, ale należy uważać, ponieważ jest wrażliwa na przesuszenie i w okresie, gdy nie pada deszcz, należy ją podlać. Toleruje różne typy gleb o umiarkowanej, lub dużej wilgotności. Nie znosi podłoży lekkich, suchych i żwirowych.
W chłodniejszych rejonach Polski należy ją osłaniać przed nadejściem mrozów. Czasem może dojść do podmarzania końcówek pędów wierzby. Nie jest to dużym problemem, gdyż drzewo i tak w tych miejscach będzie przycięte. Jeśli chodzi o nawożenie, to nie potrzebuje ona nawozów azotowych, ponieważ i tak szybko rośnie. Wartościowe będą natomiast nawozy z potasem. Świetny będzie również obornik lub nawóz humusowy.
Przycinanie gałęzi wierzby mandżurskiej
Cięcie wierzby mandżurskiej jest bardzo podobne do przycinania krasnodrzewu pospolitego i jej pędów przeprowadza się tylko raz do roku i najlepiej zrobić to wiosną zanim pojawią się liście i kwiaty. Jest to również roślina, która łatwo się odradza, więc nawet bardziej radykalny zabieg podcinania jest wskazany w przypadku wierzby mandżurskiej. Ponieważ jest krzewem ozdobnym, to jej przycinanie umożliwia formowanie w dowolny sposób. Ponieważ wierzbę mandżurska można przycinać w dowolny sposób, to można ją również dowolnie formować.
Samo cięcie gałęzi wierzby mandżurskiej wykonuje się, gdy chcemy powstrzymać wzrost drzewa, ale również po to by nadać jej kształt i podkreślić, jakiego drzewo jest pokroju. Wycięte gałęzie można jeszcze oczywiście wykorzystać w dowolny sposób, na przykład wykonując dekoracje z wierzby mandżurskiej Przy pielęgnacji wierzby mandżurskiej należy pamiętać, żeby prześwietlać koronę, aby miała zasięg światła, a gałęzie wierzby mandżurskiej, które rosną zbyt gęsto przerzedziły się. W ten sposób poskręcane pędy będą jeszcze bardziej uwydatnione, a liście bardziej widoczne.
Przycinanie wierzby mandżurskiej jest bardzo ważnym elementem pielęgnacji, ponieważ wpływa na to jak roślina wygląda i jak funkcjonuje. Warto przycinać gałązki wierzby mandżurskiej, ponieważ rozrasta się ona bardzo i w pewnym momencie, może zdominować ogród. Możemy sobie pozwolić jedynie by urosła do odpowiedniego rozmiaru, a następnie należy podciąć wszystkie gałęzie do pożądanej wielkości.
Wierzba mandżurska jest krzewem ozdobnym i dobrze przycięta doskonale sprawdzi się w ogrodzie, ale świetnie będzie wyglądać posadzona w donicy i ozdobi wejście do domu, lub taras. Pamiętajmy też, że wierzba mandżurska w donicy jest efektowana, ponieważ jej poskręcane gałązki nadają wschodniego wyrazu i nowoczesności. Wierzba mandżurska w ogrodzie może stanowić również naturalny mur, lub żywopłot.
Popularne choroby wierzby
Wierzba mandżurska ceniona jest ze względu na swą oryginalną urodę, ale i ją, jak inne wierzby mogą zaatakować choroby wierzby mandżurskiej. Często widziane są również szkodniki, które utrudniają życie wierzby. Należą do nich między innymi: krytoryjek olszowiec, pienik wierzbowy, a także mszyca wierzbowa. Natomiast do chorób wierzby mandżurskiej należą między innymi rdza, bakteryjne więdnięcie wierzby, parch wierzby i czerniak.
- Czerniak wierzby – pojawia się wiosną na liściach. Objawia się małymi mało widocznymi żółtymi plamkami, a w lecie plamki te zamieniają się w czarną grzybnię.
- Bakteryjne więdnięcie pędów – objawia się poprzez więdnięcie części liści, które zwijają się i brązowieją, ale nie opadają, tylko pozostają przyczepione do rośliny. Niestety jest ono przenoszone przez owady. Bakterie, przeniesione przez owady, zimują w gałązkach wierzby mandżurskiej i zakażają pączki liści.
- Rdza – pojawia się zazwyczaj w połowie lata, na dolnej stronie liści, lub w zielonych pędach w postaci zarodników grzyba. Liście dotknięte chorobą przedwcześnie opadają.
- Parch wierzby- wiosną, w okresie wegetacyjnym liście wierzby mandżurskiej gwałtownie czernieją i więdną. Niestety roślina wygląda jak spalona, a grzyb wrasta w ogonki i pędy i powoduje zamieranie.
Gladiolus – cechy uprawy, sadzenia, pielęgnacji
W mieczykach bulwy są lekko spłaszczone, okrągłe. Międzywęźla są wyraźnie widoczne na mięsistej części cebulki. Po stronie przeciwnej do korzeni pojawia się pęd, z którego następnie formują się liście i łodyga z kwiatami. Łodyga gęstnieje u podstawy, jeśli wyrasta z dużej lub dwóch bulw. Płytki liściowe przypominają kształt miecza, z płaskimi i szerokimi bokami.
Koniec liści jest spiczasty. Szypułka z zaokrągloną łodygą, na której tworzy się kilka pąków, które otwierają się naprzemiennie. Kwiaty mogą mieć szeroką gamę odcieni, a nawet dwukolorowe: czerwone, żółte, pomarańczowe, niebieskie, różowe, bordowe, pomarańczowo-szkarłatne, biało-różowe itp.
Lądowanie mieczyk
20 dni przed posadzeniem mieczyk z kiełkiem na otwartym terenie, jego bulwy są przetwarzane. Oczyszcza się z nich łuski, starając się nie wpływać na same kiełki. Wszystkie cebulki są badane pod kątem zgnilizny, infekcji grzybiczych i innych chorób.
W przypadku stwierdzenia niewielkich zmian, miejsca z defektem są wycinane i leczone jaskrawą zielenią. Następnie bulwy układa się w ciepłym i jasnym miejscu i utrzymuje w tym stanie przez jakiś czas, aby kiełkowały.
W przeddzień sadzenia w ziemi cebulki trawi się przez 60 minut w roztworze „fundazolu”, nadtlenku wodoru lub nadmanganianu potasu. Następnie sadzi się bulwy. Nie ma potrzeby zmywania roztworu z bulw.
Sadzenie mieczyków w ziemi
Małe cebule zwane „niemowlętami” również należy przetworzyć przed sadzeniem . 7-10 dni wcześniej dzieci są wybierane według wielkości i obecności guzka korzeniowego. Po usunięciu z nich twardej warstwy wierzchniej małe cebule układa się w jednej warstwie w kartonowym pudełku i umieszcza pod rozproszonym światłem. Porośniętą cebulę traktuje się słabo stężonym roztworem nadmanganianu potasu.
Gladiolus to kultura, która potrzebuje wysokiej jakości oświetlenia i ciepła. Przydzielając miejsce na mieczyk na stronie, należy wziąć pod uwagę te wymagania. Oprócz podstawowych wymagań warto także zaspokoić zapotrzebowanie rośliny na osuszoną glebę i ochronę przed wiatrem. Brak światła wpłynie na wysokość krzewu i nasycenie kwiatostanów.
Hodowca kwiatów powinien wziąć pod uwagę, że im niższa temperatura ��, tym więcej światła �� potrzebuje roślina. Ponadto należy unikać sadzenia mieczyków w rejonie bliskiego występowania wód gruntowych. Jeśli uprawiane w klimacie południowym, mieczyki mogą pozostać w cieniu przez pewien czas w ciągu dnia.
Kwasowość gleby do uprawy mieczyków jest ważna dla zapewnienia optymalnych warunków. Niska kwasowość gleby jest bardziej odpowiednia dla mieczyk. Powyżej pH 5,8 końcówki liści rośliny ciemnieją i wysychają. Ponadto spowolnienie kwitnienia, a fusarium może wpływać na samą roślinę.
Do sadzenia mieczyków ciężkie gleby gliniaste są ulepszane piaskiem i próchnicą
Gleba alkaliczna uniemożliwi systemowi korzeniowemu wchłanianie żelaza, a proces produkcji chlorofilu będzie niewystarczający. Możesz zmienić kwaśny skład gleby na lepsze, dodając do gleby mąkę dolomitową, pokruszone skorupki jaj lub kredę. Na 1m2 wystarczy 150-200 gramów substancji.
W przypadku sadzenia bulw gleba jest poluzowana i wykonuje się w niej grzbiet o wymaganej długości i szerokości. W przypadku, gdy wiosną właściciel terenu od razu ustali, gdzie będą uprawiane mieczyki, do gleby podczas kopania wprowadzane są potasowo-magnezowe, bezchlorowe nawozy potasowe lub siarczan potasu.
Termin sadzenia cebul mieczyków należy przeprowadzić nie później niż w maju, najlepiej w pierwszej połowie. W tym przypadku małe bulwy zanurza się na 8-10 cm , a duże na 10-15 cm . Pomiędzy nasadzeniami zachowana jest odległość 8 cm między sąsiadami i do 20 cm między rzędami.
W celu zapobiegania chorobom cebule ułożone w rzędach rozlewa się roztworem „Fitosporin” . Następnie rzędy są pokryte ziemią. Nie jest wykluczone ułożenie warstwy piasku rzecznego na dnie rzędów, która posłuży jako drenaż. A jeśli zamiast piasku zostanie ułożony mech torfowiec, bulwy będą chronione przed suszą.
Do sadzenia mieczyków wybrano najbardziej słoneczne miejsce na terenie
Pielęgnacja mieczyków
Po posadzeniu mieczyk w otwartym terenie nie należy wykonywać żadnych czynności, dopóki nie pojawią się pędy i osiągną wysokość 10 cm, po czym zaleca się ściółkowanie grządek. Grubość warstwy ściółki (np. Humusu) musi wynosić co najmniej 5 cm . Chroni roślinę przed suszą i przegrzaniem bulw.
Sadzonki warto raz w tygodniu nawilżyć . Na zabiegi wodne przeznacza się porę wieczorną lub poranną. Zużycie cieczy przedstawia się następująco – 1m2 będzie wymagało do 12 litrów wody. Gdy gleba na to pozwala, po zwilżeniu zostaje poluzowana.
Na glebie nie jest dozwolone tworzenie się skorupy. Polecany jest również do sadzenia roślin. W gorącym sezonie zwiększa się częstotliwość podlewania. Przy braku wilgoci łodygi i liście mieczyków tracą jędrność i stają się ospałe, a kwiaty mogą się nigdy nie otworzyć.
Po wyrzuceniu szypułki roślina rośnie znacznie i może być podatna na podmuchy wiatru. W takim przypadku warto zapewnić wsparcie osobom wysokim . Mogą to być kołki lub rozciągnięte kable wzdłuż rzędów itp.
Aby przedłużyć kwitnienie i zapewnić przyjemny wygląd, usuwa się zwiędłe kwiatostany. Pozwoli to zaoszczędzić siłę rośliny i nie zmarnuje jej na tworzenie się strąków nasiennych.
Oprócz obowiązkowego poluzowania gleby po zwilżeniu konieczne jest odchwaszczenie i usunięcie chwastów. Takie operacje są wykonywane w razie potrzeby. Ale jak pokazuje praktyka, co najmniej 3 pielenia w sezonie.
Luksusowy kwietnik z mieczyków
Warto nawozić mieczyki kompleksami mineralnymi . W momencie powstania 2-3 liści roślina potrzebuje nawozów azotowych. W tym celu do gleby wprowadza się 35 gramów azotanu amonu. Brak azotu można podejrzewać po wyblakłym kolorze liści. Z nawożeniem łatwo przesadzić: zielona masa będzie nadmiernie rosła, kwitnienie może nie nadejść lub być słabe. Istnieje również szansa na rozwój chorób grzybiczych.
Za drugim razem stosuje się nawozy fosforowo-potasowe, które są niezbędne do normalnego kwitnienia. Są sprowadzane w czasie, gdy na mieczyk rośnie 5-6 liści.
Za trzecim razem roślina jest zapłodniona w przeddzień powstania pąków po utworzeniu szypułki. W tym czasie do gleby wprowadza się superfosfat i chlorek potasu. 20-30 gramów na 1m2 każdej substancji. Na początku wzrostu mieczyki nie zostaną uszkodzone przez organiczny napar przygotowany na odchodach drobiu. Przydatne będzie również spryskanie krzaków rośliny roztworem siarczanu miedzi.
Wiadomo, że mieczyki są uprawiane komercyjnie na potrzeby kwiaciarni. Amatorzy kwiatów powinni wiedzieć, jak prawidłowo ciąć mieczyki . Cięcie jest wykonane ukośnie i zawsze ostrym i czystym przedmiotem. Po ścięciu na krzaku powinny pozostać co najmniej 4 liście, aby bulwa mogła się dalej rozwijać i przygotowywać na zimę.
W cięciu kwiat mieczyk pozostaje świeży przez 10 dni
Przechowywanie bulw mieczyk
Aby określić czas wykopywania bulw, należy liczyć 45 dni po zakończeniu kwitnienia. Rozpocznij tę operację przy suchej pogodzie. Przede wszystkim wycofuje się wczesne odmiany mieczyków, a następnie późniejsze. Roślinę wykopuje się, odcina się od niej część naziemną za pomocą sekatorów i korzeni. Strząśnij resztę ziemi i odłącz „dzieci”.
Następnie cebule według odmian umieszcza się na sicie i myje pod bieżącą wodą. Następnie wytrawia się go w roztworze „Fundazolu”, ponownie myje i suszy na płaskiej powierzchni w cieniu przez 2 dni.
Do przechowywania bulwy wysyłane są w kartonowym pudełku w jednej warstwie z dnem pokrytym papierem. Temperatura otoczenia powinna być w zakresie od 25 ° C . Bulwy w pudełku są systematycznie przewracane, aby równomiernie wyschły. Po 2 tygodniach suszenia pudełko z cebulkami wyjmuje się w chłodniejsze miejsce, a po 1 miesiącu są czyszczone, sortowane, wysyłane do przechowywania w piwnicy.
Duże „koźlęta” to bulwy, które osiągnęły rozmiar 8 mm. Dzieci są sortowane według rozmiaru, pakowane w papierowe torby i wysyłane na półkę w lodówce lub do piwnicy.
Aby stworzyć lepsze warunki przechowywania cebul mieczyk, których okres spoczynku wynosi zaledwie 40 dni, zaleca się układać je w stosy szczypiorku. Materiał siewny sprawdzany jest raz w miesiącu, jednocześnie zastępując uschnięty czosnek świeżym. Przechowując bulwy w lodówce, zaleca się przechowywanie ich w pojemnikach, a same bulwy należy zawinąć w papier.
Cechy rosnącego mieczyk
Nie warto uprawiać mieczyków w jednym miejscu dłużej niż dwa lata z rzędu. Roślina będzie mogła wrócić do swojego ulubionego miejsca wzrostu dopiero po 7 latach. Będzie dobrze dla cebulek, jeśli zmienisz jakość składu gleby. Na przykład, jeśli roślina zakwitła w zeszłym roku na czarnej ziemi, to w trzecim roku lepiej jest przydzielić miejsce z piaszczystą glebą.
Lepiej kupować nowe cebule od lokalnych hodowców. W tym przypadku można mieć nadzieję, że materiał jest dostosowany do lokalnego klimatu. Nie sadzaj obok nich dużych bulw i ich dzieci, aby nie uciskały mniejszych odpowiedników.
Ważny! Podczas sadzenia bulw bierze się pod uwagę gęstość gleby ��. Jeśli gleba jest ciężka, głębokość �� cebuli powinna być 3 razy większa od średnicy. Jeśli gleba jest lekka, głębokość wzrasta do 4 średnic bulw.
Choroby i szkodniki
Mieczyk, podobnie jak inne rośliny bulwiaste, jest bardzo podatny na choroby grzybowe. Również ta roślina boi się wirusów. Zgnilizny korzeni, fusarium można zapobiegać, stosując zabiegi profilaktyczne i zaprawianie bulw fungicydami.
Powiązane posty:
- Papryka: cechy siewu, uprawy i pielęgnacji
- Tajemnice uprawy lawendy, sadzenia i pielęgnacji w domu
- Holenderska metoda sadzenia ziemniaków: istota sadzenia, cechy