Róża Bridal Piano: Cechy i charakterystyka odmiany, zasady sadzenia, uprawy i pielęgnacji
Zabiegi pielęgnacyjne
Rzęsa drobna
Bylina pływająca po powierzchni wody, należąca do rodziny obrazkowatych, występująca powszechnie prawie na całej kuli ziemskiej.
Środowiskiem jej życia są przeważnie nieduże zbiorniki, wody stojące (starorzecza, stawy, sadzawki, doły potorfowe) o dużej zawartości substancji organicznych (eutroficzne). W wodach płynących jest obecna tylko przy brzegu, wśród roślinności.
Rzęsa drobna często tworzy jednogatunkowe skupiska, zarastając lustro wody gęstym kożuchem, który nie dopuszcza do rozwoju roślinności podwodnej (z tego powodu często traktowana jest jako uciążliwy chwast). W krótkim czasie może całkowicie pokryć powierzchnię zbiornika wodnego.
Jej łodyga jest przekształcona w płaską lub lekko wypukłą blaszkę o kształcie jajowatej płytki (często brana jest za liść), w kolorze jasnozielonym, o długości 5 mm i szerokości 3 mm. Od spodu blaszki znajduje się cienki, nitkowaty korzonek (za jego pomocą roślina utrzymuje równowagę płytki).
Rzęsa drobna kwitnie w kwietniu, tworząc żółte kwiaty, pozbawione okwiatu (w naszych warunkach klimatycznych kwitnienie zdarza się niezwykle rzadko).
Roślina znosi zacienienie. Zimuje w postaci pączków opadłych na dno lub wmarznięta w lód. Jej uprawa jest bardzo łatwa (rozmnaża się bardzo szybko, w sposób wegetatywny, poprzez rozgałęzienia, które odchodzą od płytki i z czasem stają się samodzielnymi roślinami).
Róża Bridal Piano: Cechy i charakterystyka odmiany, zasady sadzenia, uprawy i pielęgnacji
Jodła pospolita (biała) – opis, odmiany i uprawa
Jodły uważane są za jedne z najpiękniejszych drzew iglastych. Ich typowym przedstawicielem jest jodła pospolita lub inaczej biała (Abies alba).
Jodła kalifornijska (jednobarwna) – odmiany i uprawa
Jodły są uważane za jedne z najpiękniejszych drzew iglastych. Zachwycają pięknym pokrojem, wspaniałymi igłami, a często również ciekawymi szyszkami. Większość.
Jodła koreańska – odmiany i uprawa
Jodły są bardzo cennymi i niezwykle pięknymi iglastymi drzewami ozdobnymi, posiadającymi wiele ciekawych gatunków i odmian, z powodzeniem nadających się.
Uprawa i właściwości lecznicze aloesu drzewiastego
Aloes drzewiasty (Aloe arborescens) to jeden z ponad 350 gatunków należących do rodzaju aloes. Ten interesujący, jednoliścienny sukulent w warunkach.
Nefrolepis (Nephrolepis) – paproć domowa
Paprocie doniczkowe są bardzo lubianymi roślinami pokojowymi. Istnieje ogromna liczba ich rodzajów i gatunków, z których wiele nadaje się do.
Jukka (Yucca) – pupularna roślina domowa
Rodzaj jukka (Yucca ), należący do rodziny agawowatych liczy sobie ok. 50 gatunków roślin. Są wśród nich zarówno byliny, krzewy.
Dracena deremeńska
Dracena deremeńska (Dracaena deremensis) to jedna z kilku gatunków dracen spotykanych w uprawie doniczkowej. Ta piękna roślina należąca do rodziny.
Sansewieria uprawa, pielęgnacja i odmiany
Sansewieria to grupa tropikalnych, zimozielonych, wieloletnich sukulentów z rodziny agawowatych, bardzo często uprawiana w pomieszczeniach. Rośliny z tego rodzaju wytwarzają sztywne, grube, mieczowate liście, często wzorzyste lub wielokolorowe. Dojrzałe rośliny mają kwiaty podobne do lilii, barwy kremowej, białej lub zielonkawej. Sansewieria jest łatwa w uprawie i pielęgnacji, należy do tzw. „żelaznych roślin”. Preferuje suszę, może wytrzymać kilka miesięcy bez kropli wody. Sansewieria jest bowiem sukulentem liściowym, magazynującym wodę w mięsistych liściach. W zimie należy szczególnie uważać by nie podlewać jej zbyt obficie i utrzymywać temperaturę powyżej 10 st. C. Najbardziej popularnym gatunkiem sansewierii jest sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata). Co raz chętniej uprawianym gatunkiem w pomieszczeniach jest również sansewieria cylindryczna (Sansevieria cylindrica). Wśród odmian sansewierii występują okazy dorastające do 1,5 m wysokości, a także formy karłowe, nie wyższe niż 30 cm.
Uprawa
Sansewieria uprawiana jest w podłożu niezbyt wilgotnym, w miejscu słonecznym lub lekko zacienionym. Można umieszczać je na wystawie południowej. Odpowiednim podłożem jest uniwersalna mieszanka dla kwiatów doniczkowych o odczynie obojętnym (ziemia liściowa+torf+piasek w proporcji 1:2:1). Na dnie pojemnika układamy warstwę drenażu grubości 2-3 cm. Optymalna temperatura do uprawy latem to 24 st. C, a zimą do 18 st. C. Minimalna temperatura jaką toleruje sansewieria to 10 st. C. Roślina lubi suche powietrze. Sansewierie można uprawiać w pojemnikach pojedynczo, a jeszcze efektowniej wyglądają w nasadzeniach grupowych, zwłaszcza w nowoczesnych, minimalistycznych wnętrzach. Najlepsze pojemniki dla nich to płytkie, ciężkie donice.
Rozmnażanie
Aby namnożyć sansewierię, na wiosnę lub w lecie sporządzamy sadzonki z fragmentów liści lub dzielimy późnym latem kłącza starszych roślin. Liście tniemy w poprzek na 5-6-centymetrowe kawałki, a następnie ich dolne części moczymy w ukorzeniaczu i zagłębiamy w podłożu stanowiącym mieszankę torfu i piasku (1:1). Sadzonki umieszczamy w jasnym miejscu o temperaturze 20 st. C. Młode rośliny przesadzamy do doniczek po 4-6 tygodniach. Rozmnażanie przez sadzonki możliwe jest w przypadku odmian o liściach jednolitej barwy. Natomiast odmiany z żółtymi obwódkami można rozmnażać jedynie przez podział, gdyż w przypadku sadzonkowania nie powtarzają cech rośliny matecznej (całe blaszki liściowe są zielone). Kępę sansewierii dzielimy natomiast na 2-3 części. Uzyskane fragmenty sadzimy następnie w doniczkach po 2-3 dniach, gdy zagoją się uszkodzenia tkanek po cięciu.
Zabiegi pielęgnacyjne
Rośliny podlewamy umiarkowanie, latem raz na 1-2 tygodnie, a zimą jeszcze rzadziej – raz na 21 dni. W lecie, co 2-3 tygodnie, nawozimy płynnym nawozem dla roślin doniczkowych. Młode rośliny przesadzamy co dwa lata, a starsze – co trzy. Liście oczyszczamy z kurzu wilgotną szmatką, nie stosujemy nabłyszczaczy.
Problemy w uprawie