Na rasie krów rasy Hereford, byków, cieląt: opis, charakterystyka, opieka

Cielęta rosną bardzo szybko, po 2 miesiącach mogą ważyć 85-90 kg, a byki Hereford mogą ważyć o 10-15 kg więcej niż jałówki. W ciągu roku masa dorastającego potomstwa waha się od 360 do 490 kg. Po 3 latach samice ważą ponad 650 kg, a cielęta rasy Hereford w tym wieku ważą do tony (a czasem więcej).

Krowa rasy jarosławskiej: cechy wyglądu, utrzymania i hodowli

Rasa jarosławska zajmuje pierwsze miejsce pod względem wydajności mlecznej i zawartości tłuszczu, ich długość życia wynosi około 20 lat. Ale po 10 laktacjach trzymanie krów nie jest już opłacalne, ponieważ zmniejsza się ilość mleka, a także płodność.

Historia pochodzenia

Rasa bydła Jarosławia została wyhodowana w XIX wieku w prowincji Jarosławia. W historii pojawienia się tej rasy krów nie sposób zobaczyć żadnej pracy hodowlanej. Hodowcy zwierząt po prostu wzięli pod uwagę przeszłe doświadczenia przy doborze zwierząt hodowlanych. Wtedy podstawą była mleczność zwierząt, a byki hodowlane były dobrze karmione. Rasa Jarosławia została oficjalnie wpisana do księgi w 1933 r., Ale do dziś trwają prace nad poprawą zarówno wyglądu, jak i wydajności mleka i mięsa.

Trochę o rasie

Wyhodowana rasa Jarosławia rośnie w kłębie do 127 cm, waga cieląt przy urodzeniu wynosi 30 kg, ale potem szybko ją przybierają. W wieku sześciu miesięcy ich waga sięga 180 kg, a po pierwszym – 350 kg. Dorosła jałówka może ważyć 500 kg, a byk 650 kg, producenci są zwykle więksi, a ich waga waha się od 800 do 1200 kg żywej wagi.

Charakter i wygląd zewnętrzny

Przeważnie krowa Jarosławia jest czarna, ale może być również czerwono-biała i czarno-biała. Główne różnice między tymi krowami to cienkie i niskie kopyta, jasne rogi, a na końcu są ciemne. Twarz jest biała z obecnością ciemnych „okularów”. Głowa jest wąska i jednocześnie sucha.

Budowa krowy jarosławskiej, wyraźny, mleczny, mocny szkielet, wydłużony korpus, kanciaste kształty ogólne. Podskórna warstwa tłuszczu jest cienka, mięśnie krów i byków są słabo rozwinięte.

Ponadto istnieją inne cechy bydła jarosławskiego:

• wąski, ale głęboki mostek;
• dość szeroki tyłek;
• szyja jest długa i pokryta fałdami;
• kłąb wysoki;
• brzuch jest duży, a żebra szeroko rozstawione.

Pysk, brzuch, czubek ogona i nogi są białe, a nos przeważnie czarny.

Rozpowszechnianie się

Dawniej rasa bydła jarosławskiego była popularna na następujących obszarach:

• Yaroslavskaya;
• Ivanovskaya;
• Kalininskaya;
• Wołgograd;
• Kostroma;
• Tiumeń.

Od 1 stycznia 1985 r. W stanie było 800 tys. Krów jarosławskich i byków. Rasa została wyprowadzona ze względu na duże zapotrzebowanie na mleko i wołowinę w pozostałych miastach Rosji:

• Moskwa;
• Petersburg;
• Jarosław.

Cechy produkcyjne

Cechy produkcyjne krów jarosławskich są najlepsze, zwłaszcza jeśli chodzi o produkcję mleka. Ponadto krowa doskonale spełnia funkcje rozrodcze i po porodzie staje się dobrą matką.

mleko

Główną zaletą tej rasy jest wysoka mleczność. Wymię tych przedstawicieli jest dobrze rozwinięte, ma okrągły kształt. Jedna krowa jest w stanie wyprodukować od 3000 do 6000 litrów pysznego mleka w ciągu jednego roku. Jeśli chodzi o mistrzów, można od nich dostać nawet 12 000 litrów mleka rocznie. Jałówka, która urodziła po raz pierwszy, daje 2200 kg mleka w 12 miesięcy.

Zawartość tłuszczu w mleku wynosi 4,5% i nie jest to zły wskaźnik. Produkt jest często używany nie tylko na świeżo, ale również do serów, kefiru, twarogu, masła, zarówno w warunkach domowych, jak iw warunkach przemysłowych. Jeśli mleczność przekracza 6000 kg, zawartość tłuszczu w mleku wzrasta do 5,20%.

Mięso

Waga przedstawicieli rasy jarosławskiej jest uważana za dużą, ale jeśli mówimy o cechach mięsa, możemy powiedzieć, że nie przeprowadzono selekcji tej rasy. Z tego powodu wydajność mięsa po uboju wynosi tylko 45%. Ilość mięsa może wzrosnąć, jeśli karmisz zwierzęta dużą ilością białka (zboże, dobre otręby).

Krowy Jarosławskie mają dobrą funkcjonalność reprodukcyjną, a także wysoką produktywność cieląt. Krowy bezproblemowo rodzą potomstwo iw 90% rodzą zdrowe młode. Nowonarodzone cielę waży 30 kg. Będąc karmionym piersią i otrzymując dobrą opiekę, będzie dodawać 800 gramów dziennie. W wieku jednego roku cielę może ważyć 400 kg.

Hodowla krów

Krowy Jarosławskie nie wymagają szczególnej uwagi, specjalnych warunków opieki i utrzymania. Mimo to warto zwrócić uwagę na kilka zaleceń dotyczących treści:

• pod koniec jesieni oborę należy zaizolować i zdezynfekować;
• konieczne jest upewnienie się, że w pomieszczeniu nie ma przeciągów;
• okna są ustawione wysoko;
• ważna jest higiena krów, czyli mycie całego ciała i regulacja nóg;
• aby zwierzęta nie zachorowały, musisz codziennie czyścić pokój;
• aby uniknąć mastopatii, kobiety powinny regularnie zmieniać miot;
• w stodole musisz monitorować temperaturę powietrza, nie możesz pozwolić na wysokie stawki;
• krowę należy doić w określonym czasie;
• w pobliżu spaceru powinno znajdować się jezioro lub rzeka;
• w pierwszych dniach zwierzęta pasą się przez 2 godziny, stopniowo zwiększając czas do 16 godzin;
• raz w miesiącu konieczne jest wezwanie lekarza weterynarii w celu zbadania zwierząt i systematycznego przeprowadzania niezbędnych szczepień.

Na terenie, na którym będzie żyło bydło, należy wybudować 3 pomieszczenia:

1. Obora. Zbudowany jest z bali adobe, ceglanych lub zwykłych. Jeśli zbudujesz ceglaną szopę, budynek będzie zimny, zwierzęta mogą zachorować w zimnych porach roku. Podczas budowy musisz obliczyć powierzchnię na krowę, a następnie pomnożyć tę liczbę przez liczbę wszystkich krów. Jedna głowa potrzebuje 6 metrów kwadratowych, jeśli ma wyhodować jałówkę, to tutaj trzeba przeznaczyć 10 metrów kwadratowych.
   Zaleca się ocieplenie podłogi lub przynajmniej rozłożenie grubej warstwy ściółki, również pod 3-centymetrowym spadkiem. Od wewnątrz należy wydzielić miejsce na stoisko o wymiarach 1,7 na 1,1 metra, przed którym zainstalowano karmnik i poidło.
2. Przechowywanie obornika. Aby to zrobić, wystarczy zrobić kwadrat o wymiarach 2,5 na 2,5 metra, biorąc pod uwagę fakt, że około 10 ton obornika zostanie usuniętych z jednego inwentarza w ciągu jednego roku.
3. Szopa do przechowywania paszy. Można go zbudować ze zwykłych desek. Siano trafia do pomieszczenia o wymiarach 10 na 4 na 3 metry. Siano można po prostu przechowywać w stogu siana pod małym baldachimem.

Opieka

W przypadku nowo narodzonej krowy wymagana jest szczególna opieka. Paszę należy zwiększać każdego dnia, stopniowo osiągając tę ​​samą ilość. Przez pierwsze 3 dni zwierzę powinno być karmione 5 razy dziennie. Przed każdym dojem wymiona myje się ciepłą wodą i masuje bardzo ciepłymi rękami, w przeciwnym razie może dojść do zapalenia wymienia.

Aby uzyskać wysoką mleczność, dojenie należy prowadzić w tym samym czasie, najpierw głaszcząc rękami wymię. Konieczne jest wyciśnięcie do ostatniej kropli, aby uniknąć problemów, a na koniec ponownie wykonać lekki masaż.

Odżywianie

Jeśli chodzi o żywienie krów i byków w Jarosławiu, ważne są tutaj pasze objętościowe, ale ilość spożywanej żywności musi być kontrolowana. Racja składa się z dostępnych pasz.

W diecie krów mlecznych tej rasy może występować połowa obszernej paszy z całej daczy, latem nawet więcej – 68%. Paszą (siano, słoma, plewy, plewy) można podawać od 30 do 50%.

W tabeli opisano różnice w karmieniu w zależności od pory roku, produktywności, wysokości, świeżości, wydajności mlecznej itp.

Sezon (zima i lato)

Cechy karmienia związane z reprodukcją

Funkcje karmienia w czasie ciąży i laktacji

Karmienie świeżych krów

Karmienie krów podczas dojenia

Karmienie w okresie wypasu

Przeczytaj o cechach karmienia cieląt od urodzenia tutaj.

Choroby

Najważniejszą cechą krowy jarosławskiej jest dobra odporność. Prawie nigdy nie chorują, a nawet mogą zapobiegać białaczce. Eksperci uważają, że to przedstawiciele tej rasy są najrzadziej narażeni na tę patologię. Jeśli zachoruje jedno zwierzę z całego stada, reszta i tak nie zostanie zarażona. Zakaźna krowa nie jest leczona; jest natychmiast wysyłana do uboju.

Powszechne choroby, które są rzadkie, ale krowy w Jarosławiu są chore:

Hodowla cieląt

Właściwa pielęgnacja jest ważna dla nowo narodzonego cielęcia:

jak tylko krowa wylizuje dziecko językiem, umieszcza się je w osobnej klatce, kładzie na grubej warstwie słomy, a temperatura pokojowa powinna wynosić co najmniej 12 stopni;

Nie zaleca się wyprowadzania cieląt na pastwisko ze wszystkimi zwierzętami, ponieważ istnieje możliwość zarażenia robakami. Cielęta rosną z biegiem czasu i nazywane są młodymi, powinny mieć nieco inną opiekę krok po kroku:

1. Czyszczenie obory i mycie cieląt.
2. Zmiana ściółki dwa razy dziennie.
3. Terminowe racjonalne odżywianie.
4. Czyszczenie karmideł i poideł po każdym posiłku.

Młode zwierzęta trzeba karmić trzy razy dziennie, uwielbiają soczystą paszę i siano z koncentratami.

Hodowla

Ważnym warunkiem dobrych cech użytkowych ras jarosławskich jest prawidłowe przygotowanie do wycielenia:

• terminowe rozpoczęcie zwierzęcia (zaprzestanie dojenia), powinno to nastąpić, gdy mleczność zostanie zmniejszona do półtora litra;
• prawidłowe żywienie i właściwa pielęgnacja krowy od ostatniego doju do porodu (2 miesiące przed spodziewaną datą porodu);
• zimą ciężarne jałówki mogą pić wodę tylko w temperaturze pokojowej;
• konieczne jest uważne monitorowanie karmy, nie powinna zawierać zgnilizny ani pieluszkowej;
• na dwa tygodnie przed porodem z diety wyklucza się soczysty pokarm (należy to zrobić, gdy wymię się powiększyło, a brzuch opadł);
• Przed porodem stodołę należy dobrze wyczyścić.

Bezpośrednio po porodzie cielę przyprowadza się do matki, aby oblizała je językiem. Jeśli krowa odmawia wykonania tej manipulacji, musisz ją samodzielnie wytrzeć słomą i umieścić w ciepłym miejscu do wyschnięcia. Pół godziny po porodzie krowie podaje się czystą, ciepłą wodę z dodatkiem soli (100 g soli na wiadro wody).

Słomę i obornik po porodzie należy zakopać i spalić.

Plusy i minusy

Każda rasa bydła ma zarówno zalety, jak i wady. Dziś rasa jarosławska uważana jest za najlepszą pod względem mleczności i zawartości tłuszczu. Wśród zalet krowy Jarosławia są:

• bezpretensjonalność w karmieniu i utrzymywaniu warunków;
• nie jedzą dużo, a jednocześnie pozostają zdrowymi zwierzętami;
• w stanie wytrzymać negatywne czynniki natury;
• dobry układ odpornościowy zapobiega groźnym chorobom;
• rekordziści w uzyskaniu dużej ilości mleka o wysokiej zawartości tłuszczu i białka;
• dobre geny, skrzyżowane z innymi rasami odziedziczą dobrą produkcję mleka;
• wysoka reprodukcja u krów, przez cały okres rozrodczy może wychować do 5 cieląt;
• można kupić zwierzęta tej rasy w dowolnym miejscu, w szczególności we wszystkich regionach i regionach Rosji.

Porozmawiajmy teraz o wadach:

• wąska i zapadnięta klatka piersiowa;
• mięśnie są słabo rozwinięte;
• zwierzęta nie mogą się długo paść i chodzić na duże odległości;
• niski wzrost;
• szeroki tył, słabo proporcjonalne, kość krzyżowa w kształcie dachu, przez co krowa nie będzie mogła urodzić dużego cielęcia;
• niskie i cienkie nogi, dzięki którym zwierzę może łatwo zranić, w szczególności złamania;
• zaraz po porodzie krowa upada i przez długi czas znajduje się w pozycji poziomej, ponieważ nie może wstać;
• rasa jest hodowana w celu uzyskania wydajności mlecznej, nie opłaca się jej trzymać na mięso.

Recenzje rolników

★★★★★ Bogdan, Rovnoe. Bydło jarosławskie jest bardzo popularne w Rosji, ponieważ wskaźniki produkcji mleka są dobre, jeśli prawidłowo karmisz zwierzę, wydajność mięsa nie będzie zła. Zwierzęta te nie wymagają karmienia, opieki i utrzymania wydaje się być łatwe. Przybiera na wadze dzięki całodziennemu wypasowi na pastwisku. ★★★★★ Vadim, obwód mikołajowski. Wady krów rasy jarosławskiej są praktycznie nieobecne, ale ma wiele zalet. W skrajnych przypadkach często dochodzi do złamań kości nóg, ale rolnik dość szybko koryguje to. Nie wpływa to w żaden sposób na produktywność. Zwierzęta te nie powinny być wypasane na pastwiskach, na których występuje wiele kamieni i nierówności. Inną wadą jest to, że niemożliwe jest wytwarzanie produktów z ich skór, ponieważ są cienkie i łatwo się rozrywają.

Ukryj Dodaj swoją recenzję

Imię, miasto

Oszacowanie

swoją opinię

Według ludzi krowy nie są szczególnie piękne, ale nie jest to tak ważne kryterium. Najważniejsze jest to, że ich produktywność mleka jest najlepsza, czego nie można powiedzieć o mięsie. Ponieważ ich waga nie jest duża i nie spożywają dużo paszy, co jest korzystne dla hodowli bydła. Ponadto nie są kapryśne w żywieniu, co również wpływa pozytywnie na utrzymanie krów.

Na rasie krów rasy Hereford, byków, cieląt: opis, charakterystyka, opieka

Bydło hodowane jest w Rosji nie tylko na poziomie przemysłowym. Wielu prywatnych przedsiębiorców ma nie tylko krowy, ale także kozy lub owce w swoich gospodarstwach. A jednak od bydła (bydła) najczęściej w prywatnych domach zawierają krowy, otrzymujące z nich mleko, a także wysokiej jakości, chude, smaczne mięso po uboju.

Najbardziej popularne są krowy kałmuckie. Ale oto jedna z najbardziej znanych krów na świecie.

Ewolucja, udomowienie

Rasa ta została wyhodowana przez specjalistów z Wielkiej Brytanii. Jako podstawę przyjęto przedstawicieli czerwonego kostiumu krów hodowanych na zachodzie i południu tego kraju. Pierwsi przedstawiciele nowej rasy pojawili się w Anglii w XVIII wieku w hrabstwie Herefordshire, a książka hodowlana krów rasy Hereford została ustanowiona w połowie XIX wieku.

Podczas hodowli tej rasy główny nacisk położono na szybki przyrost masy ciała, ale wskaźniki wydajności mleka nie były w ogóle brane pod uwagę – ważne było, aby specjaliści uzyskali czystą rasę krów.

Obecnie rasa bydła tutaj występuje w wielu krajach świata, liczba tych rasowych przedstawicieli bydła stale rośnie, a powody takiej popularności zostaną opisane poniżej.

Hereford rasa krów

W Rosji pierwsi przedstawiciele Herefordów pojawili się w pierwszych latach formowania władzy radzieckiej. Byki Hereforda wykorzystywano do krzyżowania z miejscowymi mleczarniami oraz krów mięsnych i mlecznych. W wyniku takich prac hodowlanych w ZSRR pojawiły się wysoce produktywne rasy krów kazachskich białogłowych i syberyjskich.

Uwaga! Macierzyste stado Herefords jest wykorzystywane nie tylko do tworzenia nowych ras, ale także do poprawy jakości hodowli krów już istniejących w gospodarstwie.

W procesie hodowli rasy krów i byków Hereford otrzymał takie cechy, jak duża wytrzymałość i dobra adaptacja do nagłych zmian warunków pogodowych. Te krowy mają imponujące wymiary. Poniżej znajduje się opis i cechy tej rasy:

• kolor ciała jest czerwony z brązowym odcieniem;
• duża głowa i masywna mała szyja mają biały kolor charakterystyczny dla rasy, usta, nos, brzuch i chwost na ogonie są również białe;
• przednie i tylne nogi mniejsze niż przeciętne, mocne z dobrze rozwiniętymi mięśniami;
• rogi mają biały kolor, na końcach – ciemny kolor;
• tułów – przysadzisty, masywny;
• skóra jest gruba, gładka, bez fałd;
• gruczoły sutkowe u krów są słabo rozwinięte.

Dorosłe zwierzęta osiągają wysokość do 1, 2-1, 4 m, objętość klatki piersiowej przekracza 1, 9 m. Obecnie przedstawiciele Herefords są jednymi z najbardziej popularnych wśród wszystkich ras krów w przemyśle mięsnym. Zazwyczaj cielęta Hereford są kupowane luzem w celu tuczenia i późniejszego uboju. Ale aby ulepszyć plemię tych osób, wystarczy kilka przypadków.

Eksperci zalecają hodowlę Hereford w regionach, w których klimat jest kontynentalny. Takie krowy są hodowane w Australii, Kanadzie, USA, wielu krajach kontynentu europejskiego, w Kazachstanie. W Rosji liczne stada Herefordów można znaleźć w regionie Orenburg i jego okolicach.

Rasa krów Hereford: charakterystyczna

Rasa krów Hereford jest typowym przedstawicielem bydła mięsnego.

Samice tej rasy są zdolne do corocznego noszenia potomstwa, nie ma problemów z ocieleniem nawet u piskląt pierwszego cielaka. Pierwszy raz, aby zredukować jałówkę dla potomstwa, może być już za 2 lata. Masa nowonarodzonego cielaka wynosi około 26-29 kg. Krowa karmi swoje „dzieci” do 7, 5-8 miesięcy.

Cielęta rosną bardzo szybko, po 2 miesiącach mogą ważyć 85-90 kg, a byki Hereford mogą ważyć o 10-15 kg więcej niż jałówki. W ciągu roku masa dorastającego potomstwa waha się od 360 do 490 kg. Po 3 latach samice ważą ponad 650 kg, a cielęta rasy Hereford w tym wieku ważą do tony (a czasem więcej).

Ponieważ te krowy są hodowane ze względu na mięso, samice nie są dojone, a mleko pozostaje do karmienia potomstwa (a ich produkcja mleka jest niska). Zwykle mleko od jednej krowy rocznie nie może przekraczać 1200 litrów, a zawartość tłuszczu wynosi około 4%. Ponadto, jest to dość trudne do ich mleka, ponieważ samice praktycznie nie wpuszczają ludzi w okresie laktacji – mogą kopać, przewracać wiadro mlekiem, którego potrzebują.

Musisz wiedzieć! Mięso takich osobników jest cenione za „marmurkowatość” – warstwy tłuszczu przeplatają się z warstwami mięsa, więc po ugotowaniu staje się soczyste i delikatne. Cechą charakterystyczną takiego mięsa jest wystarczająca zawartość kalorii, włókna o średniej grubości, z jednolitą warstwą tłuszczu.

Produkcja produktów mięsnych jest dość wysoka – 63-69%. Wysoko ceniona jest także skóra tych zwierząt – ma elastyczność, jest raczej gruba i trwała, a jej jakość jest wysoka. Dlatego jest aktywnie wykorzystywany w produkcji butów, portfeli, torebek i toreb męskich oraz innych akcesoriów.

Rozwój i ogólne zasady opieki

Ważną zaletą bydła tej rasy jest wysoka odporność na mróz, bezpretensjonalność w stosunku do diety, dlatego Herefordy są hodowane w regionach o zimnym klimacie, gdzie wiele innych zwierząt czuje się nieswojo.

Głównym wymogiem stodoły, która będzie zawierać te zwierzęta – czystość i suchość. Również w tym pomieszczeniu przed zimą należy dokładnie sprawdzić ściany, aby zapobiec obecności przeciągów. Wszystkie szczeliny powinny być starannie uszczelnione, aby mroźne powietrze na zewnątrz nie wpłynęło do stodoły.

W przypadku krów z potomstwem pojedyncze stragany są izolowane, gdzie cielęta mogą stale ssać mleko. W tym przypadku krowa nie ma zastoju mleka w wymieniu, zapalenie sutka nie rozwija się. Oddzielne boksy powinny być również przygotowane do uprawy cieląt.

Oddzielnie rozmieszczone koryta i poidła dla zwierząt (najlepiej w centralnej części stodoły). Przed porodem krowa zostaje przeniesiona do osobnego przedziału, gdzie zostanie kilka dni przed wycieleniem i tydzień po nich.

Co i jak karmić krowy tej rasy, aby nie zmniejszały tempa przyrostu masy ciała? Konieczne jest rozpoczęcie terminowego wprowadzania uzupełniających pokarmów do diety cieląt. Chociaż są do 3 miesięcy ssania mleka od matki, siano można wprowadzić do diety dwutygodniowego cielęcia. Aby przyspieszyć przyrost masy ciała potomstwa, jest on przenoszony do osobnego stoiska, gdy masa byka lub jałówki osiąga 180-190 kg.

Uwaga! Od wiosny do początku zimnej pogody jest bardzo korzystne, aby krowy wypasały. Na zielonych paszach młode zwierzęta i dorośli szybko przybierają na wadze, dzięki czemu rolnicy oszczędzają znaczne ilości paszy.

Gdy krowa karmi cielęta, w jej diecie musi znajdować się surowa pasza, kiszonka i mączka kostna. Codzienne menu byków powinno zawierać:

• soczysta pasza, w skład której wchodzą białka, fosfor i wapń;
• siano zboża i rośliny strączkowe.

Ciekawe Ponieważ zwierzęta te są bezpretensjonalne w składzie żywności, umożliwia to rolnikom znaczne zaoszczędzenie na zakupie paszy. Podstawą racji Herefords jest zielona trawa (latem) lub siano, a buraki (surowe lub gotowane), rośliny strączkowe i jęczmień służą jako dodatki.

Wysoki przyrost wagi tych zwierząt zależy bezpośrednio od ich warunków i równowagi żywieniowej. Jeśli właściciele przestrzegają wszystkich tych zasad, słowa mogą zyskać co najmniej kilogram dziennie.

Pomimo względnej prostoty, krowy te nadal wymagają przestrzegania podstawowych zasad opieki i karmienia, w przeciwnym razie przybierają na wadze wolniej, odnotowuje się osłabienie układu odpornościowego. Ponadto krowy mogą rozwinąć białaczkę.

Wady i zalety w porównaniu z innymi rasami

Duża popularność tej rasy wśród rolników wynika z faktu, że zwierzęta te mają wiele pozytywnych cech:

• dobrze przystosować się do różnych warunków klimatycznych i zmian pogody;
• bezpretensjonalny dla treści i diety;
• zwierzęta mają spokojne usposobienie, uległe i nie sprawiają większych kłopotów;
• oczekiwana długość życia – do 13-14 lat;
• wysoka wydajność produktów mięsnych podczas uboju;
• nowonarodzone cielęta mają wysoką odporność, ich współczynnik przeżycia wynosi nie mniej niż 99%;
• z odpowiednią opieką cielęta i dorośli są odporni na większość chorób, mają prawie 100% odporność na gruźlicę i choroby zakaźne;
• jakość mięsa jest doskonała, nie w zależności od okresu trwałości.

To krótka lista zalet tej rasy. Ale należy to przypomnieć, a niektóre minusy Herefords. Wydajność mleczna krów jest zbyt niska, zwykle jest tylko tyle mleka, aby nakarmić potomstwo, jałówki mają słabo rozwinięte gruczoły mleczne. Dlatego rasa ta nie jest praktycznie hodowana w małych prywatnych gospodarstwach, skupionych na własnej konsumpcji.

Lekarze weterynarii zdecydowanie zalecają przestrzeganie podstawowych zasad trzymania tych krów, które, choć przystosowane do życia w warunkach północnych regionów, mogą nadal zachorować, jeśli są w niespalonych stodołach z poważnymi przeciągami. Ponadto stodoła powinna być zawsze sucha i czysta.

Rasa krów Hereford oczywiście nie jest idealna, ale każdy rolnik powinien się temu bliżej przyjrzeć.

Rasa krów chogogórskich: osobliwości hodowli i hodowli

Oryginalnie rosyjski, uzyskany metodą popularnej selekcji, rasa krów Chołmogory została wyhodowana w XVI wieku na obszarze rzeki Północnej Dviny. Wyhodowana na północy Rosji rasa idealnie nadaje się do warunków klimatycznych rosyjskiej północy. Od XVIII wieku podejmowano próby doprowadzenia krwi bydła z Fryzji Wschodniej do rasy Kholmogory, ale Holsteinization nie została uwieńczona sukcesem. Ze względu na zniewieściałość holenderskiego bydła nie może mieć znaczącego wpływu na rasę Kholmogor. Nawet czarno-biały kolor wzgórz miał jeszcze przed przybyciem Holsteinów. Oryginalne krowy w Kholmogory miały trzy opcje kolorystyczne: czarny. Biały i czarny oraz srokaty.

Ostatnia próba dodania krwi bydła holsztyńskiego została podjęta pod koniec lat 30. XX wieku. Celem było zwiększenie wydajności i zewnętrznej powierzchni krowy Chołmogory. W rezultacie nastąpił gwałtowny spadek tłuszczu mlecznego. I eksperyment został zakończony. Ale od 1980 r. Buhaje holsztyńskie zaczęły być ponownie wykorzystywane na królowych w Kholmogory. W wyniku krzyżowania i hodowli mieszańców w różnych regionach Rosji wyróżniono trzy typy intrabreed w rasie i zatwierdzono:

• „Centralny”: centralna część Federacji Rosyjskiej;
• „Północny”: region Archangielska;
• Peczora: Republika Komi.

Rasa krów Chołmogory jest jedną z najczęstszych w Rosji. Jest hodowana w 24 regionach kraju. Liczba krów w Chołmogorach stanowi prawie 9% całkowitej produkcji żywca bydła mlecznego hodowanego w Rosji.

Opis rasy

Wysokość w kłębie 130 cm, konstytucja jest silna. Głowa jest średniej wielkości z wąskim pyskiem. Szyja jest długa, cienka. Ciało jest długie, wąska, płaska. Obwód klatki piersiowej wynosi około 196 cm, piwnica jest słabo rozwinięta. Sacrum szeroki. Ustaw swoje stopy w prawo. Miseczki w kształcie wymion, średniej wielkości. Wszystkie akcje są jednolicie rozwijane.

Uwaga! Kholmogory krowy można „odbudować”, to znaczy, że sacrum może być wyższe niż kłęby.

Garnitur jest głównie czarny i łaciaty, ale są czarne i czerwone i przypięte. Bardzo rzadko czerwony. Biorąc pod uwagę, że gen koloru czerwonego jest obecny w rasie, ale jest recesywny, narodziny czerwonych cieląt są całkiem rozsądne.

Imadła obejmują wymię kozy i trzecią parę sutków.

Zaletami rasy jest ich odporność na zimne warunki klimatyczne, a także większa odporność na białaczkę.

Wzgórza wzgórz wyróżniają się wczesnością. Ich pierwsze wycielenie odbywa się zwykle po 30 miesiącach.

To ważne! Dobra krowa przynosi tylko jedno cielę.

Krowy, przynoszące bliźniaki, ubite z dalszej hodowli.

Cechy produkcyjne

Przy dobrej pielęgnacji i prawidłowym karmieniu przeciętna krowa chojmogorska jest w stanie wyprodukować 3, 5–4 ton mleka o zawartości tłuszczu 3, 6–3, 7% w okresie laktacji. Elitarny chów zwierząt hodowlanych z gospodarstw, które nadal pracują nad poprawą produktywności krów chogogórskich, ma wyższą wydajność produkcyjną. Tabela pokazuje wzrost produkcji mleka w przeciętnej populacji iw gospodarstwach hodowlanych. 5

Hodowcy zazwyczaj zwiększają zawartość tłuszczu w mleku tej rasy bydła.

Trwają również prace nad produktywnością mięsa bydła w Chojmogorsku. Ogólnie rzecz biorąc, na wzgórzach jest dobry ubój mięsa, więc korzystne jest pozostawienie byków rasy Chołmogory do tuczu i uboju.

Na zdjęciu dorosły byk Kholmogory.

Waga dorosłego kopca wynosi 450–500 kg, byk 820–950 kg. W elitarnym stadzie hodowlanym średnia waga osobników może być wyższa. Dorosłe byki rasy Kholmogory są dobrze umięśnione, a byki szybko przybierają na wadze. Cielęta chojmorskie rodzą się o wadze 32 – 35 kg, a woły porodowe o wadze 37 – 39 kg. Dzięki dobrze zaprojektowanej diecie cielęta w ciągu 6 miesięcy mogą uzyskać masę 160-200 kg. Jałówki zwykle ważą do 180 kg, gobies od 180 kg. Do roku cielęta zyskują 280–300 kg. Wydajność mięsa rzeźnego wynosi 50 – 54%.

To ważne! Po półtora roku przyrost wagi gwałtownie spada i nie ma sensu utrzymywać byka dłużej niż w tym wieku.

W wioskach praktykuje się ubój sześciomiesięcznych cieląt tuczonych na wolnej trawie letniej. Jeśli chodzi o prywatnych właścicieli, jest to najbardziej opłacalny sposób na mięso. Utrzymywanie byka w zimie na zakupionej paszy jest mniej opłacalne. W gospodarstwach byki są zazwyczaj wysyłane na ubój w ciągu 1, 5 do 1, 5 roku. Kastracja byka starszego niż półtora roku jest nieopłacalna i bardzo niebezpieczna dla weterynarza. Zwykle cielęta przeznaczone do uboju są kastrowane po 6 miesiącach. Dlatego informacje na temat tuczu byków kalmogoryjskich po półtora roku, a dzienny przyrost masy ciała o 1 kg jest mało prawdopodobne. Jedynym wyjątkiem jest tuczenie przed ubojem odrzuconego ojca.

Uwaga! Bydło chojmorskie to zwierzęta przyzwyczajone do zimnego klimatu. W południowych regionach wydajność bydła chojmorskiego jest znacznie zmniejszona.

Najprawdopodobniej zwierzęta hodowlane w Kholmogory cierpią z powodu upałów. Inną wadą, z punktu widzenia południowych regionów, jest „zwyczaj” krów chogogórskich na obfitość trawy latem. W przeciwieństwie do znaczków, w lecie północ jest bardzo bogata w zioła, często rosnące do ludzkiego wzrostu. Złe zboża są hodowane, dlatego osobliwością wzgórz jest zdolność do karmienia ciała i dawania dobrej wydajności mlecznej pożywienia, to jest trawy i siana. Jednocześnie codzienna potrzeba krowy w trawie wynosi 100 kg.

Recenzje właścicieli krów Chołmogory

Sergey Krylov, O. Mane Island Żyjemy w regionie Archangielska, od wieków trzymamy wzgórze wzgórza. Myślę, że jest to idealna rasa dla naszej miejscowości. Nawet w czasach sowieckich w kołchozie stado mleczne było obsadzone krów chogogórskich. Potem próbowali importować bardziej produktywne bydło holsztyńskie, ale szybko odmówili. W końcu wzgórze na wzgórzu jest dobre, ponieważ wypuściło je w letni poranek i wieczorem wyrzuciło go na podwórze. Latem nie ma potrzeby żerowania, szczyt na trawie dobrze się zjada. A u krów holsztyńskich, nawet latem, dają ziarno. Gdzie jest w naszej okolicy coś do zrobienia? Okazuje się, że kholmogorka może dać trochę mniej mleka, ale jest znacznie tańsza.

Andrey Sirotinin, v. Vyderka Kilka lat temu przeprowadziliśmy się do miasta z miasta. Wioska jest prawie opuszczona, nawet w przypadku produktów, które trzeba przejść do następnego. Ale miejsce hodowli zwierząt jest więcej niż wystarczające. Natychmiast pojawiło się pytanie, jaką rasę krów należy kupić, aby była bezpretensjonalna i dawała mleko, a mięso można było uzyskać. Ja sam szukałem krowy na podstawie rozważań: żeby nie skrzywdzić; mleko wystarczyłoby do serów i innych produktów mlecznych; Cielę rosło szybko i łatwo karmiono letnią wolną trawą. Zatrzymaliśmy się na krowie rasy krymogorskiej. Hodowała również w tym samym klimacie, co nasz. Od tego czasu nie żałuję. Przeszliśmy prawie do rolnictwa na własne potrzeby. Z produktów kupujemy tylko to, co nie może być uprawiane przez nas samych, dlatego rzadko jedziemy do następnej wioski. Mleko z naszej krowy Chojmogory, mięso wszystkich żywych stworzeń. Jajka od kurczaków. Warzywa-owoce z ogrodu. Dzięki krowie robimy także domowe sery.

Wniosek

Ze względu na swoją bezpretensjonalność i odporność na choroby, bydło rasy Kholmogorsk nie nadaje się do hodowli w południowych regionach Rosji, takich jak Terytorium Stawropol, Terytorium Krasnodaru czy Krym. Ale bydło chojmogorskie jest bardzo popularne i lubiane w północnych i centralnych regionach, gdzie wykazuje maksymalną wydajność.