Rasa krów Dexter: opis, charakterystyka, specyfika utrzymania i hodowli

Wielkość standardowej stodoły to najczęściej 6 x 4 m, gdzie około połowa miejsca jest umieszczana na krowie, część na straganie dla cielęcia, a reszta miejsca służy do przechowywania żywności i umieszczania ekwipunku. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić około 2, 5 m. Pomieszczenie powinno mieć dobrą izolację termiczną.

Hodować krowy holmogorskaja: opis, charakterystyka, możliwości utrzymania i hodowli

Ras krów mlecznych kierunkowych produktywny, istnieje wiele. Jednym z najbardziej popularnych i szeroko rozpowszechniona w naszym kraju jest holmogorskaja. Rasa ta została wyhodowana w rejonie Archangielska i jest jednym z najstarszych krajowych.

Trochę historii

Pierwsze wzmianki o tej rasy należą do 18 wieku. Przez wiele wieków te krowy hodowane w Kholmogory Okręgu regionie Archangielska w technologii pastwisku. Od 1693 do 1728 roku w tej dziedzinie wiercił bydło z innych krajów. Po Archangielsk zawsze była jednym z najważniejszych rosyjskich portów handlowych. Przodkowie współczesnego holmogorki, co, oprócz lokalnych krowy holenderski i Holsztyn. Wynik lat doboru naturalnego stały się wysoce wydajne, odporne i mało wymagające w pielęgnacji zwierząt. Oficjalnie rasa została zarejestrowana w 1937 roku. Od tego czasu, co najwyżej, i pracy koncentruje się na jej poprawę.

Nowoczesne Kholmogory rasy krów: opis i charakterystyka

Głównymi cechami Astrachań RNC są:

• organem wydłużony;
• Długie nogi;
• gładka górna linia;
• głębokie wąskie klatki piersiowej;
• dobrze rozwinięte tyłek.

Najczęściej Kholmogory krowy są czarne i białe kostium. Czasami są również czerwone i nakrapiane, czarne lub czerwone zwierząt. Wymiona krów w tych średnich cylindrycznych sutki. Ostatnia długość może wynosić od 6,5 do 9 cm. Niektórzy ludzie są szeroko oddzielone sutki, inne są blisko siebie.

produktywność

Kholmogory krowa – duże zwierzęta. Pisklęta Waga dorosłych może osiągnąć 480-590 kg Bull – 850-950 kg. Waga cieląt rasy po urodzeniu osiąga 32-39 kg. waga rzeźna cieląt – 52-60%.

Pomimo dużych rozmiarów, hodowanych krów rasy holmogorskaja głównie dla mleka. W związku z tym, produktywność zwierzę 3600-5000 kg. Od jakiegoś Kholmogory rekordistok można uzyskać, a ponad 10,000 kg mleka za laktację.

Gdzie rozwód?

Jedyną rzeczą w naszej pamięci puli genowej kraj Kholmogory rasy jest w Archangielsku plempredprijatija. Stąd, zamrożono w ciekłym azocie, byki nasion wysłana w wielu regionach Rosji. Hodowane bydło rasy holmogorskaja w naszym kraju wszędzie. Jednak najczęściej używane bydło otrzymane w regionach Udmurtia, Tatarska, Moskwa, Arkhangelsk i Kirov. Krowy te są popularne nie tylko w Rosji. Korzystne są również do rasy, wielu rolników w Mołdawii i na Ukrainie.

Zalety i wady

Oczywiście, jak każdy inny, Kholmogory krów rasy to ma zarówno swoje zalety i wady. Były to przede wszystkim:

• wczesny rozwój i płodności;
• Szybki wzrost;
• wytrzymałość i odporność na niekorzystne czynniki atmosferyczne;
• odporność na różne choroby.

Niektóre brak Kholmogory rasy jest to, że czasami pojawiają się w indywidualnych śmieci z krzywymi nogami, niezbyt głębokiej klatce piersiowej i wąskie tyłu. Przy uprawie na słabą Kholmogory krowim pastwisku praktycznie nie zmniejszyć wydajność. Jednak w naszych czasach w gospodarstwach, w większości przypadków rozcieńczony wymieszać z tej rasy Holstein. Takie hybrydy otrzymując więcej mleka. Są one jednak bardziej wymagający od jakości opieki. Kholmogorskaya rasy i jego mieszańce są dopuszczone do rozrodu we wszystkich regionach naszego kraju z każdym klimacie, w tym zimnie.

Treści Cechy

W pielęgnacji krów rasy holmogorskaja bardzo opodatkowania. Jedyną trudnością jest rosnący rozwój zrównoważonej diety. Z niedoboru pewnych substancji lub zagładzania te krowy mogą znacznie zaoszczędzić produktywności. Nieprawidłowe żywienie prowadzi przede wszystkim z faktu, że bydło Kholmogory zmniejszonym laktację. Między innymi na produkcję mleka tych zwierząt jest pod wpływem takich czynników jak:

• poziom przygotowania do hotelu;
• poprawne rutyna doju.

Aby uzyskać dobre plony mleka krów rasy holmogorskaja musi być uprawiana na takich kanałach jak len i makuch słonecznikowy, płatki i mieszanek traw roślin strączkowych, a także dobrej młodej siana. W zimie zazwyczaj włączone racji wysokiej jakości kiszonki.

W trosce o najmłodszych

Cielęta Kholmogory rasy aż do wieku dwudziestego dnia zawierać, razem ze swoimi matkami. Ponadto, są one przekazywane do specjalnych udogodnień dla osób młodych i umieścić w sekcji grupy. Po osiągnięciu 8-miesięczne cielęta są pogrupowane zgodnie z rozwojem i podłodze. Dla każdego małego stada rozwijać swoją porcję paszy, obowiązkowo zawierająca witaminowe i mineralne.

wybór

Obecnie trwają prace w celu poprawy holmogorki w regionie Archangielska, oczywiście, nadal. Wysiłki hodowców są skierowane przede wszystkim do zwiększenia wydajności mlecznej. Holmogorskaja lepsza rasa krów, charakterystyka, który został podany powyżej szczegółowo, w gospodarstwach z dwóch głównych technologii:

1. Liniowa. W tym przypadku, cechy skalne poprawić stosując jako najlepszych producentów byków wskaźników. Dla czystej krwi bydła Archanioł plempredprijatija tworzone rezerwy plemników do 564 tys. Dawek.
2. Hodowla w rodzinach. W tym przypadku wybór najlepszych okazów produkowane przez linię matki.

Oprócz czystej hodowli, w niektórych gospodarstwach, jak już wspomniano, również utrzymywane golshtinizatcii holmogorskogo bydło. To także pozwala na zwiększenie wydajności krów mlecznych. Jednak hybrydy Holstein są nie tylko bardziej wymagający do paszy, ale także z wiekiem szybciej. Mleka krowiego Rasowy Kholmogory mogą być produkowane z pięciu laktacji. Od mieszańców – tylko trzy. W większości gospodarstw domowych hybrydy hoduje golshtinskih genów wykazują nie więcej niż 50%.

Kholmogory rasy krów: cena młody

Krowy te nie są szczególnie drogie. Po tym wszystkim, nie rozwodzą się za granicą i w naszym kraju. Koszt jednego byka wynosi około 13 tys. Rubli. Jest to cena za cielę w wieku 2 miesięcy. byk miesiąc lub cielę można kupić za 11 tys. rubli.

Kholmogory krów rasy, tak – jeden z najlepszych w naszym kraju. Zalety to po prostu ogromna ilość. Z należytą starannością i właściwego doboru hodowli tych zwierząt może stać się najbardziej opłacalne i dochodowe.

Krowy Hereford: opis + zdjęcie

Hodowla krów mięsnych Hereford została wyhodowana w hrabstwie Hereford w Wielkiej Brytanii, która historycznie była jednym z obszarów rolniczych Anglii. Pochodzenie Herefords nie jest dokładnie znane. Istnieje wersja, w której przodkowie tego bydła byli małymi czerwonymi bykami, wprowadzonymi przez Rzymian i duże walijskie bydło, które kiedyś były hodowane na dużą skalę na granicy między Anglią a Walią.

Pierwsza wzmianka o bydle Hereford znajduje się w XVII wieku. Od początku XVIII wieku oraz w pierwszej połowie XIX wieku prowadzono już oficjalne plemię Herefordów. Bydło Hereford od samego początku hodowano jak zwierzęta wołowe. Wybór bydła hodowlanego osiągnął maksymalną produktywność mięsa.

Uwaga! Pierwsze Herefordy były znacznie większe niż dzisiejsi przedstawiciele i ważyły ​​ponad 1, 5 tony.

Później wielkość byków została zmniejszona, aby uzyskać lepszą wołowinę.

Początkowo Herefords były bardzo podobne fenotypowo do innych ras angielskiego bydła:

bydło z North Devon

i krowy rasy Sussex.

Uważa się, że oficjalna historia rasy Hereford rozpoczęła się w 1742 r. Trzema głowami bydła. Podstawę rasy przypisuje się Benjaminowi Tomkinsowi – właścicielowi dwóch krów i bykowi, który stał się oficjalnym przodkiem rasy krów Hereford. W procesie hodowli bydła Hereford dodano krew innych ras. Najczęściej stenografia.

Podczas hodowli rasy Tomkins, celem było uzyskanie bydła, które jest mało wymagające do karmienia i może szybko rosnąć i obciążać samą trawę. Ponadto rasa Hereford wymagała odporności na choroby, przedwczesności i dobrej płodności – cech, które są bardzo ważne w dzisiejszej hodowli bydła. Inni hodowcy poparli ten kierunek selekcji, otrzymując w rezultacie wysokiej jakości bydło mięsne.

Ciekawe Bydło Hereford jako pierwsze zostało uznane za prawdziwą rasę.

Charakterystyczne cechy rasy

Bydło Hereford jest cenione za swoje cechy produkcyjne i reprodukcyjne. Powody, dla których rasa krów Hereford rozprzestrzeniła się na wszystkich kontynentach, to przede wszystkim płodność tej rasy. Ponieważ, ogólnie rzecz biorąc, rasa jest mała, a cielęta rasy hereford są małe, wycielanie u innych ras jest znacznie łatwiejsze.

Zalety rasy, dla której jest ona ceniona na świecie:

• płodność;
• cielenie u krów innych ras, jeśli były pokryte bykiem Hereford;
• mięso wysokiej jakości;
• zdolność do tuczenia i utrzymania wagi na jednej trawie nie wymaga specjalnych dawek żywieniowych;
• wysoki stopień adaptacji do różnych warunków klimatycznych;
• pokojowa natura;
• „Marka” rasy to biała głowa.

Hodowcy przez długi czas pracowali nad tym, by biała głowa stała się szczególnym znakiem rasy Hereford, ale genetyka radziecka nie dała im takiej możliwości, z udziałem Herefordów, usunięto kazachską rasę krów białych. Z tego powodu kazachski białogłowy do pewnego stopnia można nazwać innym typem Herefordów.

Podczas rozprzestrzeniania się na całym świecie każda rasa nie może nie pojawić się w żadnej rasie. Oto słowa nie są wyjątkiem. Istnieją co najmniej trzy rodzaje Herefordów, z których jeden twierdzi, że jest rasą.

Opis ras ras wewnętrznych rasy Hereford

Główne różnice w rasie Hereford to rasy będące wynikiem mutacji i świadomego mieszania Hereforda z rasą Aberdeen-Angus w celu uzyskania większego potomstwa. Ponadto, niektóre różnice w Herefords są zdeterminowane przez różne warunki klimatyczne krajów, w których są hodowane.

„Klasyczny” typ Hereford jest dziś zachowany jako bank genetyczny do hodowli innych ras bydła.

Hereford Ogólna charakterystyka

Kierunek wołowiny zwierzęcej. Małe bydło, ale dość masywne. Średnia wysokość wynosi 125 cm w kłębie. Obwód klatki piersiowej 197 cm, długość skośna 153 cm, indeks rozciągliwości 122, 5. Obwód nadgarstka 20 cm, indeks kości 16. Kręgosłup jest wystarczająco silny, aby utrzymać ciężar mięśni.

Widok ogólny: przysadziste, potężne zwierzę o beczkowatym ciele. Fench jest dobrze rozwinięty. Hereford wymię krowy jest małe.

Kolor „klasycznego” Hereforda jest czerwony. Głównym kolorem ciała jest czerwony. Głowa jest biała. Pezhina w dolnej części ciała często łączy się z pezhiną na głowie. Czasami wzdłuż grzbietu jest biała linia.

Uwaga! „Klasyczny” typ Hereford jest rogaty.

Ponadto rogi tego typu są często skierowane w dół lub do przodu.

Typ Komoly

Vychedilsya z „klasycznego” z powodu mutacji, które zapewniają dziedziczną nieobecność rogów. Dzisiaj coraz częściej można spotkać ten typ ze względu na łatwość hodowli i uprawy. Wyjaśniając związek, ani byki, ani krowy nie powodują poważnych obrażeń. Reszta typu komoly nie różni się od „klasycznego”.

Czarny hereford

Ponieważ słowa są często krzyżowane z innymi rasami, występowanie czarnego typu tej rasy bydła było najwyraźniej naturalne. Czarny Hereford ma małą domieszkę skał Aberdeen Angus lub Holstein. Zgodnie z jego charakterystyką, ten typ jest podobny do czerwonego Hereforda. Kolor różni się tylko kolorem. Zamiast czerwonego koloru pudełka, ten typ, jak sama nazwa wskazuje, ma czarny.

Sądząc po zewnętrznej stronie, krowa na zdjęciu ma domieszkę rasy Holstein mlecznej.

Byk najprawdopodobniej będzie nosił krew Aberdeen-Angus.

Ciekawe Jeśli czarne cielęta rodzą się podczas krzyżowania z czernią i czernią, są dodawane do Księgi hodowlanej Czarnych Hereforów.

Czarny typ Hereford większy czerwony. W związku z tym hodowcy ras wołowych bydła preferują typ czarny do uprawy mięsa.

Jeśli zwierzę niesie 50% krwi Hereforda i 50% krwi Aberdeen-Angus, nazywa się to „czarnym baldi”.

Czarny baldi

Krzyżowanie bydła Hereford z Aberdeen-Angus służy do uzyskania maksymalnego możliwego uboju mięsa z tuszy. W wyniku heterozji cielę z czarnego herefordu i aberdeen-anguss rośnie większy niż rodzicielskie. Ale druga generacja tych hybryd będzie już dawać rozłam, więc nie ma sensu ich hodować „w sobie”.

Często krzyżówki krzyżują się z innymi rasami wołowymi. Powstałe potomstwo czarnego garnituru nazywane jest również „czarnym baldach”. Na zdjęciu znajduje się krzyżówka czarnej rasy bydła Hereford i Simmental.

Uwaga! Mieszanki bydła Hereford z Aberdeen-Angussis mają czarną skórę, co zmniejsza ryzyko oparzeń słonecznych na wymieniu.

Produktywność

Waga dorosłych przedstawicieli bydła Hereford: krowy od 650 do 850 kg, byki od 900 do 1200 kg. W porównaniu do wielkości dorosłych zwierząt, cielęta rodzą się małe: jałówki 25-30, byki 28-33 kg. Ale na tłustym, bogatym w składniki odżywcze mleku cielęta szybko przybierają na wadze: od 0, 8 do 1, 5 kg dziennie. Wydajność mięsa rzeźnego od 58 do 62 procent. Maksymalne osiągnięcie wynosi 70%.

Tusze dają bardzo wysokiej jakości marmurowe mięso. Niestety, aby dać mleko herefordowi rasa bydła nie jest przystosowana. Początkowo macica Hereforda wybrana tylko na podstawie wskaźników mięsnych produkuje dokładnie tyle mleka, ile potrzeba do podniesienia cielęcia. Ponadto, w przeciwieństwie do ras mlecznych, bydło Hereford jest dzikie. Próby mleczne krowy Hereford były, ale ilość wyprodukowanego mleka nie była warta wysiłku poświęconego na jej zdobycie.

To ważne! Cielęta nie są oddzielone od krowy.

Problemy zdrowotne

U bydła Hereford występują dość poważne choroby dziedziczne. Na szczęście objawia się głównie w południowych krajach z gorącym słońcem i wiąże się z białymi znakami.

Tak więc tutaj krowy mogą rozwinąć raka kolczystokomórkowego oka. Dzieje się tak w miejscu, w którym jest długi dzień z jasnym słońcem. Najbardziej podatne są zwierzęta, które nie mają ciemnych „okularów” wokół oka.

Na skórze pod białymi znaczeniami zwykle nie ma pigmentu. A jeśli grube włosy na twarzy częściowo chronią skórę przed oparzeniami, to na wymieniu, gdzie sierść jest bardzo rzadka, krowy Hereford często dostają oparzeń wymion. Pod tym względem czarne tuniki i czarna baldi są w korzystnej pozycji, ponieważ ich skóra pod białymi włosami ma ciemny pigment.

To ważne! Często oparzenia słoneczne mogą być spowodowane podawaniem paszy dla zwierząt, która zwiększa wrażliwość na promieniowanie ultrafioletowe.

W przypadku krów słoma gryczana, która poprawia jakość mleka i zwiększa jego objętość, może prowadzić do tego efektu.

Dziedzicznym problemem krów rasy Hereford jest również utrata pochwy. Istnieje wersja, która oprócz dziedziczności, pochwy może spaść z powodu niewłaściwej diety. Chociaż najprawdopodobniej z obfitym karmieniem cielę w macicy jest zbyt duże, a pochwa wypada w wyniku ciężkiego cielenia.

Hereford ma również gen karłowatości. Nie zaobserwowano wzorców występowania karłowatych okazów z podłogi cielęcej, dlatego uważa się, że ta cecha nie jest związana z płcią. Ale podczas hodowli konieczne jest śledzenie, która krowa daje cielętom karłowatym, aby wykluczyć je z dalszej reprodukcji.

10 powodów, dla których według Stowarzyszenia Irlandzkiego należy uzyskać Herefords:

Recenzje właścicieli bydła Hereford

Wśród prywatnych właścicieli, Herefords nie są popularne ze względu na ich ściśle orientację na mięso. Są utrzymywane głównie przez rolników nastawionych na sprzedaż wysokiej jakości wołowiny.

Anna Voskoboinikova, s. Pochepskoe Kiedy postanowili zaangażować się w hodowlę zwierząt jako biznes i wybrali mięso lub nabiał, wstałem o mięso z moją klatką piersiową. Wyobrażałam sobie, że będę musiała wstać wcześnie rano, aby wypić całe stado krów. Tutaj i dojarki nie oszczędzą. Ponadto kosztują też pieniądze. U bydła mięsnego jest łatwiej. I niedobór wołowiny w Rosji. Wieprzowina jest znacznie bardziej powszechna. Wybierając rasę bydła, wahały się między tradycyjnym Simmental i Hereford. Ale nawet tutaj boję się od dzieciństwa. W gospodarstwie zbiorowym mieliśmy byka Simmentala. Jeśli złamie łańcuch, wszyscy odlecą wokół ogrodzeń, którzy wśród drzew. A o Herefordach mówią, że są dobroduszni. Na filmie widać, jak właściciele idą obok byka, a on nie zwraca na nich uwagi. Generalnie zabrali kilka ciężarnych krów Herefordów i wołów. Jeden dla plemienia, reszta do tuczu. Okazało się naprawdę niesamowicie spokojne i czułe. Ale krowy nie zgadzają się na mleko. Po prostu wybij wiadro lub idź. Więc dla siebie musiałem zacząć jedno mleko. Bychkov coś przeszedł na mięso, dochód był przyzwoity ze względu na jakość wołowiny. Teraz najwyraźniej będziemy się rozwijać i powoli się rozwijać.

Victor Nevaliakhin, wioska Staraya Stanitsa Sam dla siebie trzymam bydło. Sprzedaję tylko nadwyżkę. Oczywiście, zrobiłem dla mnie dużo byka, więc coś wdrażam. Cóż, wciąż mogę zarobić trochę pieniędzy, karmiąc na przykład parę byków, a nie jeden. Zwykle tak. Biorę 2-3 woły, karmię je i podaję na mięso. W tym roku zasugerowali mi, żebym zajął się nową rasą: rasą Hereford. Wygląda na to, że tuczenie jest szybkie i można uzyskać od niego dużo mięsa. Okazało się być dość drogie. Nauczyłem się cenić, prawie się odwróciłem. Lepiej z następnej farmy odebrać butelkę byków od bliźniaków. Ale wciąż byłem przekonany. Wziąłem parę byków z Hereford. „Łagodny jak cielę” jest o nich. Potem prawie płakałem, kiedy wysłałem do rzeźni. Ich mięso też okazało się bardzo smaczne. Słyszałem, że jest tak zwana marmurkowa wołowina, bardzo droga. Ale nie sądziłem, że mógłbym spróbować. Teraz jedno – dwa wezmę każdego roku. Jeśli cena mięsa nie pasuje, zostaw mnie. Może producent. Dla sąsiednich krów.

Wniosek

Bydło Hereford doskonale nadaje się do produkcji mięsa wysokiej jakości, ale to utrudnia utrzymanie go w prywatnych gospodarstwach rolnych, gdzie właściciele chcą nie tylko mięso, ale także mleko. W gospodarstwie lepiej jest krzyżować krowy rasy Hereford i mlecznej. Można to osiągnąć poprzez sztuczną inseminację krowy nasieniem byka Hereforda.

Holenderska rasa krów: ile mleka daje, jak dbać i jak karmić

Pierwsza wzmianka o rasie pojawiła się w XVII wieku w Holandii (najprawdopodobniej w prowincjach południowej i północnej Holandii), dlatego otrzymała swoją nazwę. Przez stulecia zewnętrzna część rasy zmieniła się z powodu hodowli, a jeśli w przeszłości były to zwierzęta o miękkiej budowie, słabych kościach i mięśniach, to dziś krowy holenderskie mają silną i masywną sylwetkę.

Dzięki doskonałej genetyce Burenok przekazywał swoje najlepsze cechy mleczarskie z pokolenia na pokolenie. Uważa się, że były one używane do hodowli większości ras mlecznych, więc teraz prawie wszystkie krowy mleczne mogą znaleźć gen holenderski.

Wiesz? Przed pojawieniem się zwyczajowych pieniędzy krowy wielu narodów działały jako „waluta”. Liczba krów określała bogactwo i szlachetność osoby, wartość panny młodej i całe bogactwo materialne.

Charakterystyka rasy

Holenderskie kobiety wyróżniają się nie tylko wysokimi wskaźnikami produkcyjnymi, ale także dobrze wyglądają.

Wygląd i budowa ciała

Zwierzęta tej rasy mają rozpoznawalny wygląd:

• głowa: średniej wielkości, sucha, podłużna;
• szyja: krótka, zamieniająca się w proste plecy;
• klatka piersiowa: wyraźna, głęboka i szeroka:
• ciało: harmonijnie złożone, mocne i masywne;
• mięśnie: dobrze rozwinięte;
• kości: mocne;
• kończyny: krótkie, proste;
• płaszcz: krótki i rozciągliwy;
• Garnitur: czarno-biały, zbieranina (wypryskowana);
• wysokość w kłębie: do 130–135 cm;
• wymię: duże, w kształcie kielicha, z prawidłową lokalizacją sutków i wyraźnie widoczną siecią naczyń.

Cechy produkcyjne

Główne cechy produkcyjne rasy są mierzone w wydajności mleka i jakości mleka, a także w produkcji mięsa i okresie dojrzewania:

• wydajność: 4000–5000 l / rok;
• zawartość tłuszczu: od 4%;
• zawartość białka: 3, 3–3, 5%;
• wczesność: inseminacja samic może być przeprowadzona od 14-18 miesięcy;
• waga byka: 850–900 kg;
• waga krowy: 540–560 kg;
• waga urodzeniowa cieląt: 40 kg;
• przyrost masy ciała: stabilny i szybki; w wieku 6 miesięcy dziecko może ważyć 170 kg;
• wydajność mięsa rzeźnego: 51–53%, ze specjalnym tuczem do 60%;
• jakość mięsa: wysoka.

Wiesz? Holenderski tenisówka jest uważany za posiadacza rekordu krów za wydajność mleka – po ósmym łydce jej wydajność wzrosła do 11 208 litrów mleka rocznie, podczas gdy jego zawartość tłuszczu nie spadła poniżej 4, 1%!

Plusy i minusy

Korzyści dla rasy:

1. Precocity.
2. Wysoka produkcja mleka, której inne gatunki mleczne nie mogą się pochwalić.
3. Wysoka wydajność wysokiej jakości produktów mięsnych.
4. Wysoka zdolność adaptacji do różnych warunków klimatycznych.

Ze względu na wysokie wymagania co do warunków, tej rasy nie można nazwać idealną, a tym bardziej tak lekką, że początkujący hodowca zwierząt gospodarskich może sobie z tym poradzić.

Wady holenderskie:

1. Podatność na poważne choroby (gruźlica, białaczka).
2. Wymagające warunki i troska.
3. Negatywna reakcja na stres i strach, która zawsze prowadzi do zmniejszenia produkcji mleka.
4. Czystość (potrzeba ciągłej uwagi na ściółkę, potrzeba czyszczenia i mycia samego zwierzęcia)

Rasy mleczne krów obejmują takie jak brązowy łotewski, czerwony step, Holstein, Jersey, Ayrshire, Jarosław.

Konserwacja i opieka

Jak wspomniano wcześniej, Holendrzy są niezwykle wymagający w warunkach zatrzymania i opieki. Nie są jednak wymagane żadne warunki awaryjne.

Letni plac zabaw

Wiadomo, że krowy dobrze tolerują niskie temperatury, ale ciepło wpływa na nie bardzo niekorzystnie. Gdy temperatura wzrasta do 25 ° C, wydajność gwałtownie spada. Dlatego w okresie letnim Holenderka musi koniecznie wyposażyć się w rodzaj „letnika” z dachem wykonanym z podłogi lub płytek, gdzie promienie słoneczne nie spadną, aby zwierzę mogło spokojnie odpocząć.

To ważne! Na terenie letnim muszą znajdować się miski ze świeżą wodą!

Jeśli na terenie letniego placu zabaw znajdują się drzewa i krzewy, ułatwi to znacznie przenoszenie ciepła.

Obszar wybiegu do chodzenia i wypasu powinien być wystarczający, aby krowa mogła się swobodnie poruszać i chodzić. Zadbaj o ogrodzenie.

Układ stodoły

Wielkość standardowej stodoły to najczęściej 6 x 4 m, gdzie około połowa miejsca jest umieszczana na krowie, część na straganie dla cielęcia, a reszta miejsca służy do przechowywania żywności i umieszczania ekwipunku. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić około 2, 5 m. Pomieszczenie powinno mieć dobrą izolację termiczną.

Szczególną uwagę należy zwrócić na podłogę – powinna być ciepła, wodoodporna i łatwa do czyszczenia. Drewniana podłoga jest wygodna i ciepła, ale po 4 latach staje się bezużyteczna, dlatego podłogi są często wykonane z betonu lub cegły. Jako ściółka dla obory stosowana jest warstwa pościeli do 20 cm. Można użyć mieszanki słomy i torfu w stosunku 2: 1 – ta opcja jest bardziej skuteczna i higieniczna, ponieważ torf pochłania gazy i mocz. Ściółka powinna być zawsze sucha, w przeciwnym razie zwierzę nie będzie się kładło, co zmniejszy wydajność mleka i jakość mleka.

To ważne! Jeśli podłoga jest betonowa lub ceglana, musisz ją pokryć ściółką! Głównym miejscem w stodole jest stragan. Jego powierzchnia dla dorosłego osobnika wynosi około 2, 5 metra kwadratowego. Koryto powinno mieć wymiary około 100×80 cm w pobliżu stoiska, dno koryta powinno być lekko zwężone, a sam projekt powinien przypominać odwrócony trapez – ten kształt znacznie ułatwia czyszczenie naczynia.

Podajniki mogą być wykonane z drewna, stali, żeliwa. Najważniejsze jest to, że materiał jest przyjazny dla środowiska.

Również w stodole muszą być miski do picia. Ponieważ Holendrzy to krowy mleczne o bardzo wysokiej wydajności, mają bardzo duże zapotrzebowanie na wodę. Przy produkcji 1 litra mleka krowa wydaje średnio 4 litry wody – odpowiednio zwierzę może potrzebować nawet 50–80 litrów dziennie, a nawet więcej. Dlatego pijący powinien być pojemny, około 100–150 litrów.

Materiał pijących może być zróżnicowany, ale musi spełniać następujące kryteria: wytrzymałość i nietoksyczność. Ponadto kształt pijącego powinien być bezpieczny dla krowy, bez ostrych krawędzi i narożników. Zwykle wykonane są z trwałego plastiku spożywczego, ocynkowanego, żeliwa, drewna.

Warunki zatrzymania

Optymalne warunki dla Holendrów w stodole:

1. Temperatura Ta rasa ma wysokie zdolności adaptacyjne, więc krowy tolerują zarówno niskie, jak i wysokie temperatury. Jednak w oborze konieczne jest utrzymanie temperatury na poziomie nie niższym niż 10 ° C Wiadomo, że krowy czują się lepiej i wykazują wyższą wydajność w niskich temperaturach, więc podniesienie znaku termometru powyżej 25–30 ° C jest wysoce niepożądane. W zimie nie można ogrzewać pomieszczenia, ponieważ samo zwierzę wytwarza dość dużą ilość ciepła. Najważniejsze jest to, że stodoła ma dobrą izolację termiczną.
2. Oświetlenie Jest to niezwykle ważny czynnik wpływający na zdrowie, samopoczucie i produktywność zwierzęcia. Udowodniono, że dostosowując oświetlenie do optymalnej wydajności, można zwiększyć wydajność o 6-10%! W stodole trzeba zorganizować taki system oświetlenia: 16/8, gdzie 16 godzin to dzień jasny, a 8 to pełna noc. Szczególnie ważne jest przestrzeganie takiego reżimu zimą i podczas okresów przejściowych, w lecie sztuczne oświetlenie nie będzie odgrywało tak istotnej roli. Początek i koniec pokrycia powinien spaść o 4:30 i 20:30. Intensywność powinna wynosić 150–300 Lx, podczas gdy światło powinno być jaśniejsze w pobliżu podajnika i pijącego niż w spoczynku. W nocy stodoła może być oświetlona czerwoną lampą o intensywności 10 Lx, ponieważ całkowita ciemność w pomieszczeniu jest przeciwwskazana.
3. Wilgotność Powinien mieścić się w przedziale 50–85%.
4. Wentylacja. W stodole musi być przynajmniej najprostszy system wentylacyjny, w przeciwnym razie konieczne będzie regularne prowadzenie wentylacji. W pomieszczeniach nie należy zbierać stojącego powietrza, a także pyłu, dwutlenku węgla, amoniaku. Wszystkie te czynniki, a także nadmierna wilgotność, wielokrotnie zwiększają ryzyko rozwoju zakażeń i niekorzystnie wpływają na wydajność mleka. Podczas tworzenia systemu wentylacji należy wziąć pod uwagę wiele czynników: wielkość stodoły i wysokość sufitów, szczególny klimat w regionie oraz przepływ wiatru w Twojej okolicy. W małej stodole naturalna wentylacja jest często wybierana, gdy zużyte powietrze jest odprowadzane przez sufit, a świeże powietrze jest dostarczane przez otwory ścienne (chronione filtrami).
5. Wersje robocze. Zdecydowanie nie powinno być przeciągów w stodole. Szczególnie niebezpieczny dla łydek. Aby uniknąć przeciągów w przypadku naturalnej wentylacji, konieczne jest prawidłowe i dokładne zbadanie kierunku wiatru na ziemi. Pomaga także zmniejszyć wentylację pomieszczenia i odwrócić trakcję.

Regularne czyszczenie stoiska i ekwipunku

W stodole zawsze musisz utrzymywać czystość, co niekoniecznie oznacza oczyszczenie kału. W dużych przedsiębiorstwach zajmujących się hodowlą krów usuwanie obornika jest zazwyczaj zautomatyzowane, ale w małym gospodarstwie dla 1-2 osób takie odpady nie są wcale uzasadnione.

To ważne! Holenderskie kobiety muszą być trzymane wyłącznie w luźny sposób, ponieważ zwierzęta te kochają wolność – są pod ciężką smyczą i pod silnym stresem, co jest wyjątkowo niekorzystne dla wydajności.

Dlatego usuwanie odchodów jest zwykle zorganizowane w taki sposób, aby spuścić ciecz, zbudować rów pod kątem do wyjścia. Może być zatkany słomą, więc musi być czyszczony, ponieważ jest zanieczyszczony, ale przynajmniej raz dziennie.

Usuń obornik przed każdym udojem (jeśli istnieje taka potrzeba). W tym celu możesz użyć dostępnych narzędzi: widelców, łopat, łopat, mioteł.

Pościel należy wymieniać raz w miesiącu. Jeśli mocz i obornik w ogóle do niego nie docierają, pełną wymianę można przeprowadzić rzadziej. W tym przypadku grubość ściółki wzrośnie, zapewniając zwierzęciu więcej ciepła w zimie. Jeśli chodzi o mycie karmników i pijących – bardzo ważne jest ich mechaniczne czyszczenie z przylegających zanieczyszczeń i resztek jedzenia. Po każdej wymianie wody miski do picia powinny być dokładnie myte gąbką, to znaczy codziennie.

Do dezynfekcji stodoły i inwentarza można użyć tych nowoczesnych środków dezynfekujących:

• Wirusobójczy, 0, 5% roztwór;
• Bromosept;
• Ecocide C.

Co karmić

Myśląc o diecie i reżimie karmienia holenderskich ras holenderskich, należy również podejść z wielką odpowiedzialnością. Przecież jakość żywności i zbilansowana dieta bezpośrednio wpływają na wydajność mleka.

To ważne! Zmieniając jedzenie, zmieniając jeden gatunek na inny lub zmieniając dietę z letniej na zimową, możliwy jest spadek wydajności, dopóki zwierzę nie przyzwyczai się do nowych warunków. To normalne.

Letnie wypas na pastwisku

Latem głównym pożywieniem dla wszystkich przeżuwaczy jest zielona pasza. Stanowią prawie 80% diety, ale nie pokrywają w pełni zapotrzebowania organizmu na niezbędne składniki odżywcze. Dlatego też zieloną żywność należy uzupełnić soczystymi: ziemniakami, burakami (produkty te należy podawać oddzielnie, aby uniknąć wzdęć). Mieszanki zbożowe i mieszanki paszowe lub całkowicie wyłączone z diety lub ich liczba są zminimalizowane.

Zalety zielonki:

• pasze te są dobrze trawione i wchłaniane przez zwierzęta;
• mają wysoką wartość dietetyczną;
• wypełnić poziom witamin, aminokwasów, minerałów.

Bardzo ważne jest, aby wiosną i latem zwierzęta mogły jeść świeżą młodą trawę, ponieważ z czasem rośliny pogarszają nie tylko smak, ale także wartość odżywczą. Do karmienia można użyć traw łąkowych lub ziół specjalnie uprawianych do karmienia zwierząt.

To ważne! Przejście z porcji letniej na zimową i odwrotnie powinno odbywać się stopniowo, w przeciwnym razie mogą wystąpić zaburzenia trawienia, nasilenie procesów zapalnych i duży spadek wydajności mleka.

Obejmują one:

• lucerna
• koniczyna
• groszek trawny i fasola.

Na dzień jedna osoba dorosła zjada do 70 kg zielonki.

Zimowe karmienie

Podstawą diety zimą są następujące kategorie produktów:

1. Siano (od 50 do 80%). Jest źródłem witamin, minerałów, błonnika, białka.
2. Haylage and silage (20%). Ta grupa pasz jest źródłem witamin, błonnika i białka. Ze względu na wartość odżywczą i dietetyczną sianokiszonka i kiszonka są porównywane do zielonej paszy.
3. Warzywa korzeniowe i inne warzywa (10–15%). Produkty te są silnymi stymulantami produkcji mleka, dlatego konieczne jest włączenie ich do diety. Zwykle krowy jedzą bardzo dobrze takie uprawy: marchew, cukier i buraki stołowe, ziemniaki, cukinia, dynia, arbuzy.
4. Mieszaniny ziarna, pasza i koncentraty (30%). Ta grupa obejmuje nie tylko zboża (owies, pszenica, rośliny strączkowe), ale także ciasto, mączkę, otręby i bułkę tartą.

Dowiedz się także, jaka powinna być dieta cieląt, krów mlecznych, ciężarnych krów suchych, ojca byka.

Karmienie powinno odbywać się dokładnie o tej samej porze trzy razy dziennie. Holenderskie krowy reagują bardzo negatywnie na zmianę reżimu lub go ignorują – jak każda inna krowa rasy.

Woda i sól

Nie lekceważ roli wody w poziomie produktywności bydła mlecznego. Jak już wspomnieliśmy, krowa potrzebuje 4–6 litrów wody do wyprodukowania 1 l mleka, więc brak płynu wpływa na wydajność mleczną natychmiast, tego samego dnia, czasami powodując jedynie 20% normalnego dziennego zapotrzebowania na mleko. Tak więc naliczanie wody powinno być traktowane z taką samą uwagą jak przygotowanie diety.

Na ilość zużywanej wody będą miały wpływ warunki klimatyczne i pogodowe, a także cechy paszy, ponieważ mogą one zawierać od 3 do 90% cieczy. Jedna osoba dorosła dziennie może wymagać około 60–100 l wody, w zależności od czynników towarzyszących. Woda powinna być temperaturą letnią.

Warto również zadbać o to, aby krowa otrzymywała wystarczającą ilość minerałów w postaci soli.

Jest to konieczne dla zwierzęcia z następujących powodów:

• syntetyzuje kwas solny w żołądku;
• normalizuje pracę centralnego układu nerwowego, odpowiada za zdrowe kości i mięśnie;
• zawartość mleka zależy od poziomu soli;
• zapewnia procesy metaboliczne w organizmie;
• jest naturalnym antybiotykiem.

Ilość soli musi być ściśle regulowana, ponieważ niedobór lub nadwyżka może być niebezpieczna. Aby obliczyć normę, można użyć następującego wzoru: 5 g soli na 100 kg wagi + 4 g na każdy gotowy litr.

Na przykład krowa waży 550 kg, średnio 12 litrów mleka dziennie. Dzienna ilość soli w diecie: (5 * 5, 5) + (4 * 12) = 75, 5 g Aby uniknąć nieścisłości w obliczeniach, możliwego nadmiaru lub niedoboru, możesz użyć specjalnych lizawek soli. Zatem zwierzę niezależnie reguluje ilość spożywanego suplementu.

Wiesz? Krowy doskonale czują czas i tryb dnia, wolą ściśle się do niego stosować, więc opóźnienie dojenia nawet pół godziny może doprowadzić do spadku wydajności mleka o 5%.

Podsumowując: holenderska rasa krów jest wysoce produktywna, ale jednocześnie dość wymagająca pod względem warunków i karmienia. Najczęściej nie jest wybierany do odosobnienia na działce.

Holenderskie kobiety są kupowane dla dużych gospodarstw hodowlanych i gospodarstw, ponieważ na taką skalę zwierzętom łatwiej jest zapewnić niezbędne warunki. Ale jeśli masz wspaniałe i udane doświadczenie w utrzymaniu odmian mlecznych, możesz spróbować utrzymać tę rasę na swoim podwórku.