Rasa krów charolais

Rasa Charolais jest naprawdę dobrym wariantem bydła przeznaczonego do uprawy w średnich i dużych gospodarstwach, ale te olbrzymy nie nadają się szczególnie do utrzymania w warunkach prywatnego gospodarstwa: krowy dają mało mleka, a nie każdy właściciel może sobie z nimi poradzić.

Rasa krów Charolais: cechy, zdjęcia, zalety i wady

Jego przedstawiciele należą do kierunku mięsa i pozwalają stabilnie uzyskać dość dobrą wydajność mięsa.

Utrzymanie tak dużych zwierząt nie jest łatwe, ale cała praca na pewno się opłaci, co jest łatwe do zauważenia, dokładniej zapoznane z cechami rasowymi tych krów.

Historia pochodzenia

Historia hodowli krów Charolais ma ponad wiek, ponieważ po raz pierwszy zwierzęta pojawiły się we Francji na początku XVII wieku. Progenitory współczesnych krów Sharolese są uważane za lokalne odmiany o różnych poziomach wydajności i cechach zewnętrznych. Na poziomie oficjalnym nowa rasa została uznana dopiero w 1864 r., A następnie zaczęto tworzyć pierwsze księgi rachunkowe.

To prawda, że ​​pierwsze krowy Charolais różniły się znacznie od współczesnych przedstawicieli rasy i z powodzeniem łączyły wydajność mięsa i mleka, nie wspominając o dobrych właściwościach trakcyjnych (przez długi czas byki były trzymane do pracy fizycznej).

Pomimo tego, że w tamtych czasach waga i rozwój mięśni były nieco gorsze od wartości współczesnych, ale silna odporność i wytrzymałość w pełni to rekompensowały.

Naukowcy przenieśli się do nowych planów hodowlanych w celu ulepszenia rasy dopiero na początku XX wieku, kiedy istniejące bydło w prowincji Charol zaczęło krzyżować się z rasą Shortgon i Simentalami.

Wiesz? Krowy rasy Charolais bardzo aktywnie krzyżowały się z braminami, ponadto prace hodowlane były prowadzone tak intensywnie, że w Australii pojawiła się nowa wściekłość. Zdobycie takiego zwierzęcia jest bardzo trudne, ponieważ aby dostać się do księgi stadnej, musi przepłynąć 75% krwi Charolais i tylko 25% bramińskich.

Od tego momentu wschodzące pokolenie zaczęło być wybierane na podstawie wzrostu i całkowitej masy zwierząt, a po wojnie pojawiły się pierwsze przedsiębiorstwa hodowlane, centra techniczne, a nawet ich własna federacja. Na terytorium Rosji i Ukrainy Charolais upadła dopiero na początku dwóch tysięcznych lat i nadal występuje rzadko.

Opis i wygląd

Charolais należy do jednej z tych ras, która charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym swoich członków. Mówiąc najprościej, samica jest gorsza od mężczyzny pod względem wielkości i zewnętrznych cech budowy ciała, tracąc trochę na tle. Rozważ bliżej cechy każdej płci.

Rasy mięsne bydła obejmują także kazachskie białogłowy, limuzyny, Hereford, Highland, Kałmuk i Shorthorn.

Bull

Waga największego byka tej rasy osiąga wartość 2 ton, ale jest to maksymalna wydajność, a większość innych samców jest zazwyczaj mniejsza – około 1000-1600 kg. Jednak wszystkie mają bardzo masywną budowę i dorastają do 165 cm w kłębie.

Wśród cech zewnętrznych zwierząt są następujące:

1. Prostokątne ciało byka Sharolese, nieco wydłużone, jest rozszerzone w części piersiowej.
2. Całkowita długość ciała mężczyzny wynosi 220 cm, a rozmiar klatki piersiowej 90 cm.
3. W próbkach czystorasowych masa mięśniowa jest dobrze zaznaczona, z kopcami w klatce piersiowej i udach. Kończyny obu mężczyzn i kobiet są niskie, ale silne, a stosunek pleców i przodu tułowia jest prawie taki sam.
4. Głowa jest stosunkowo mała, z umiarkowanie wyraźnym płatem czołowym i dużymi rogami na czaszce.
5. Skóra jest dość elastyczna, a wokół szyi zbiera się duże fałdy z krótkimi włoskami.
6. Gromadzenie się tłuszczu pod skórą nie jest tak wyraźne, jak w wielu innych rasach mięsnych, a główna energia, jaką ciało byka otrzymuje z pożywieniem, zużywa się na uzyskanie masy mięśniowej.

Zwierzęta dorastają do dwóch lat, więc trudno je nazwać wcześnie, nawet przy dobrej wydajności mięsa w wieku jednego roku.

Krowy

Wśród krów rasy Charolais znajdują się także wskaźniki rekordu według wagi: niektóre zwierzęta mogą przekraczać wartości 800 kg. Jednak główna część inwentarza żywego będzie się trzymać zakresu wagowego w przedziale 600–750 kg (przy wzroście 1–1, 55 m), ale nawet te wartości są wystarczające, jeśli hoduje się zwierzę na mięso.

Podobnie jak byki, kolor włosów krowy waha się od mlecznego z kremowym odcieniem do bardziej brązowawych odcieni, chociaż samice są częściej lżejsze niż samce.

To ważne! Wady zewnętrzne rasy obejmują kość krzyżową w kształcie dachu, luźną budowę ciała, miękkie plecy i rozwidlone łopatki.

Jeśli chodzi o cechy zewnętrzne, przede wszystkim wyróżnia się kobiety:

• szerokie, prawie zawsze płaskie;
• długi zad (ale nie tak masywny jak byk)
• łagodny wymion w kształcie misy (chociaż może mieć kształt koziego);
• mała głowa z niepozornymi rogami.

Cielęta

Krowy Charolais produkują dość duże cielęta o masie ciała od 55 do 70 kg (minimalna wartość to 30 kg). Jest to jednak nie tyle plus, co minus, ponieważ liczba śmiertelnych przypadków wzrosła: bezpieczeństwo młodych po urodzeniu rzadko przekracza 92%, a nie więcej niż 90% wszystkich cieląt żyje do szóstego miesiąca życia.

Niepożądane skutki takich rodzajów i samej krowy: częste przypadki zatrzymania łożyska i powstawanie torbieli na jajnikach. Zdrowe potomstwo szybko rośnie i przybiera na wadze.

Wygląd cieląt tej rasy pod wieloma względami przypomina zewnętrzną część wielu innych małych przedstawicieli przemysłu mięsnego, tylko że są one podawane przez bardzo lekki, jednolity kolor i grube, lekko faliste włosy.

W przeciwieństwie do innych ras, cielęta Charolais nie powinny być wcześnie przenoszone do sztucznego odżywiania i odbierane matce, ponieważ jest to obarczone problemami zdrowotnymi.

Charakterystyka mięsa i nabiału

To nie jest dziwne, ale dzięki dobrej wydajności mięsa rasa Charolais może zaoferować dość dobrą wydajność mleka, ogólnie charakteryzującą się wysokim poziomem wydajności:

• ilość mleka rocznie – 2000–4000 litrów;
• tłuszcz mleczny – 3, 5–4, 5%, o zawartości białka 3, 2–3, 4;
• wydajność mięsa rzeźnego – do 65%;
• jakość mięsa i właściwości smakowe to chude mięso wołowe o delikatnym miękkim smaku, a cechy te są zachowane, nawet jeśli starsze zwierzę jest wysyłane na ubój.

Wiesz? Aby uzyskać więcej niż 200 kg czystego produktu mięsnego od jednego zwierzęcia, byk Charolais karmi się mieszanką paszową przez co najmniej 136 dni. Ciekawe, ale suche mieszanki nie dają krów.

Mocne i słabe strony

Każda rasa zwierząt gospodarskich ma swoje wady i zalety, na których hodowcy kierują się w wybranej sytuacji. Dlatego proponujemy rozważyć zalety i wady krów Charolais. Niewątpliwe zalety tych ogromnych zwierząt obejmują:

• wysoki poziom zachowania i dalszego transferu materiału genetycznego, z konsolidacją w nim wszystkich charakterystycznych cech genetycznych rasy;
• wysokie wskaźniki mięsa, nawet wśród innych ras mięsa;
• wytrzymałość, dobre zdolności adaptacyjne, które umożliwiają zwierzętom szybkie dostosowanie się do bardzo różnych warunków przetrzymywania (wyjątki to być może regiony o nagłych zmianach temperatury i dużych temperaturach poniżej zera);
• możliwość uboju byków już w czwartym miesiącu życia;
• mało wymagająca żywność: jeśli nie ma dostępu do pastwisk, zwierzęta szybko zyskają masę ciała i paszę skoncentrowaną;
• zachowanie właściwości smakowych wołowiny, nawet wśród starych przedstawicieli, niezależnie od czasu uboju.

To ważne! Samice krów Charolais pozostają produktywne do 15 lat.

Jeśli chodzi o braki w hodowli tych dużych zwierząt, wśród głównych emitujących:

• wysoka agresywność byków i krów opiekujących się cielętami, z powodu których często stają się niebezpieczne dla ludzi;
• ciężkie cielenie z wysoką śmiertelnością cieląt i problemy z układem rozrodczym samic, co często prowadzi do zgonów;
• choroby dziedziczne, które prowadzą do niewydolności serca u nowonarodzonych cieląt;
• niemożność wykorzystania nasion byków do inseminacji mniejszych ras i krzyżówek, ponieważ duże rozmiary cielęcia mogą powodować komplikacje podczas ciąży i podczas porodu.

Rasa Charolais jest naprawdę dobrym wariantem bydła przeznaczonego do uprawy w średnich i dużych gospodarstwach, ale te olbrzymy nie nadają się szczególnie do utrzymania w warunkach prywatnego gospodarstwa: krowy dają mało mleka, a nie każdy właściciel może sobie z nimi poradzić.

Rasa krów charolais

Wśród masowych i reprezentatywnych ras krów wyróżnia się Charolais..

Jej przedstawiciele należą do sektora mięsnego i pozwalają konsekwentnie uzyskiwać dość dobry plon mięsa.

Utrzymanie tak dużych zwierząt nie jest łatwe, ale cała praca z pewnością się opłaci, co łatwo zauważyć, przyglądając się cechom rasowym tych krów..

Historia pochodzenia

Historia hodowli krów rasy charolais sięga ponad wieku, ponieważ zwierzęta po raz pierwszy pojawiły się we Francji na początku XVII wieku. Za przodków współczesnych krów charolskich uważa się lokalne odmiany o różnym poziomie produktywności i cechach zewnętrznych.. Na poziomie oficjalnym nową rasę uznano dopiero w 1864 roku, wtedy zaczęły powstawać pierwsze księgi rodowodowe..

To prawda, należy zauważyć, że pierwsze krowy Charolais różniły się znacznie od współczesnych przedstawicieli rasy iz powodzeniem łączyły produktywność mięsa i nabiału, nie wspominając o dobrej przyczepności (przez długi czas byki były trzymane do pracy fizycznej).

Pomimo tego, że w tym czasie waga i rozwój mięśni zwierząt były nieco gorsze od współczesnych wartości, ale silna odporność i wytrzymałość w pełni to rekompensowały.

Naukowcy przeszli na nowe plany hodowlane mające na celu ulepszenie rasy dopiero na początku XX wieku, kiedy to już istniejące bydło w prowincji Charolls zaczęło krzyżować się z rasą krótkowłosą i simmentały.

Czy wiedziałeś? Krowy rasy charolais były bardzo aktywnie krzyżowane z braminami, a prace selekcyjne prowadzono tak intensywnie, że w Australii pojawił się już nowy krzyż, dziki tymianek. Zdobycie takiego zwierzęcia jest bardzo trudne, ponieważ aby dostać się do księgi hodowlanej, musi w nim płynąć 75% krwi Charolais i tylko 25% krwi Brahmana..

Od tego momentu wyłaniające się pokolenie zaczęło być selekcjonowane w oparciu o przyrost i łączną masę zwierząt, a po wojnie pojawiły się pierwsze przedsiębiorstwa hodowlane, ośrodki techniczne, a nawet własne federacje hodowlane. Charolais przybył na terytorium Rosji i Ukrainy dopiero na początku 2000 roku i nadal jest rzadkością..

Opis i wygląd

Charolais należy do jednej z tych ras, która charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym jej przedstawicieli. Mówiąc najprościej, samica jest gorsza od mężczyzny pod względem wielkości i zewnętrznych cech ciała, nieco zagubiona na jego tle. Przyjrzyj się bliżej cechom każdej płci.

Obejmują również rasy mięsne bydła Kazachski białogłowy, limuzyna, Hereford, średniogórze, Kalmyk, Shorthorn.

Byk

Waga największego byka tej rasy sięga 2 ton, ale są to dane maksymalne, a większość innych samców jest zwykle mniejsza – około 1000-1600 kg. Jednak wszystkie mają bardzo masywną budowę ciała i dorastają do 165 cm w kłębie..

Wśród cech zewnętrznych zwierząt można wyróżnić:

1. Mieszkaniowy Byk charolais prostokątny, lekko wydłużony, poszerzony w klatce piersiowej.
2. Całkowita długość ciała samca 220 cm, obwód klatki piersiowej 90 cm.
3. U osobników czystej krwi dobrze wyrażona masa mięśniowa, z guzami w klatce piersiowej i biodrach. Kończyny zarówno mężczyzn, jak i kobiet są niskie, ale mocne, a stosunek tyłu i przodu ciała jest prawie taki sam.
4. Głowa – stosunkowo małe, z umiarkowanie zaznaczonym płatem czołowym i dużymi rogami na czaszce.
5. Skórzany – dość elastyczna, a na szyi zebrana w duże fałdy z krótkimi włoskami.
6. Nagromadzenie tłuszczu pod skórą nie są tak wyraźne jak u wielu innych ras mięsnych, a główna energia, jaką organizm byka otrzymuje wraz z pożywieniem, jest przeznaczana na przyrost masy mięśniowej.

Zwierzęta dorastają do dwóch lat, więc trudno je nazwać wczesnym dojrzewaniem, nawet przy dobrej wydajności mięsa w wieku poniżej jednego roku.

Krowy

Wśród krów rasy charolais są również rekordziści pod względem wagi: niektóre zwierzęta mogą przekraczać 800 kg. Jednak większość żywego inwentarza nadal będzie trzymać się zakresu wagi w granicach 600-750 kg (przy wysokości 1-1,55 m), ale nawet te wartości są wystarczające, jeśli hodujesz zwierzę na mięso.

Podobnie jak byki, sierść krów ma od kremowego mlecznego do bardziej brązowawego odcienia, chociaż samice są często jaśniejsze niż samce..

Ważny! Zewnętrzne wady rasy obejmują dachową kość krzyżową, luźną budowę ciała, miękki grzbiet i rozwidlone łopatki..

Jeśli chodzi o cechy zewnętrzne, przede wszystkim wyróżniają się kobiety:

• szerokie, prawie zawsze proste plecy;
• wydłużony zad (ale nie tak masywny jak u byka)
• słabo zaznaczone wymię w kształcie miski (chociaż może mieć również kozi kształt);
• mała głowa z subtelnymi rogami.

cielęta

Krowy rasy charolais rodzą dość duże cielęta o masie ciała od 55 do 70 kg (minimalna wartość to 30 kg). Jest to jednak nie tyle plus, co minus, ponieważ wzrosła również liczba zgonów: bezpieczeństwo młodych zwierząt przy urodzeniu rzadko przekracza 92%, a nie więcej niż 90% wszystkich cieląt przeżywa do sześciu miesięcy..

Nieprzyjemne konsekwencje takich porodów dla samej krowy: częste przypadki zatrzymania łożyska i powstawania cyst na jajnikach. Zdrowe potomstwo szybko rośnie i przybiera na wadze.

Wygląd cieląt tej rasy pod wieloma względami przypomina wygląd zewnętrzny wielu innych drobnych przedstawicieli kierunku mięsnego, z tym, że nadaje im bardzo jasny, monochromatyczny kolor i gruba, lekko falista wełna..

W przeciwieństwie do innych ras nie zaleca się wczesnego przenoszenia cieląt rasy charolais na sztuczne karmienie i odsadzanie od matki, ponieważ jest to obarczone problemami zdrowotnymi.

Charakterystyka mięsa i nabiału

Co dziwne, przy dobrej produktywności mięsa rasa charolais może również oferować dość dobrą wydajność mleczną, ogólnie, charakteryzującą się wysokim poziomem produktywności:

• ilość mleka rocznie – 2000-4000 litrów;
• zawartość tłuszczu w mleku – 3,5-4,5%, przy zawartości białka w przedziale 3,2-3,4;
• wydajność mięsa rzeźnego – do 65%;
• cechy jakościowe i smakowe mięsa – chuda wołowina o delikatnym łagodnym smaku, które są zachowane nawet w przypadku skierowania do uboju zwierzęcia w średnim wieku.

Czy wiedziałeś? Aby uzyskać więcej niż 200 kg czystego produktu mięsnego od jednego zwierzęcia, byk Charolais jest karmiony mieszanką paszową przez co najmniej 136 dni. Co ciekawe, krowom nie podaje się suchych mieszanek.

Zalety i wady

Każda rasa zwierząt gospodarskich ma swoje wady i zalety, którymi hodowcy kierują się w wybranej przez siebie sytuacji. Dlatego proponujemy rozważyć zalety i wady krów rasy charolais.. Niewątpliwe zalety tych masywnych zwierząt to:

• wysoki poziom zachowania i dalszego transferu materiału genetycznego, z utrwaleniem w nim wszystkich charakterystycznych cech genetycznych rasy;
• wysoka wydajność mięsna, nawet wśród innych ras mięsnych;
• wytrzymałość, dobre zdolności adaptacyjne, które pozwalają zwierzętom szybko przystosować się do różnorodnych warunków przetrzymywania (wyjątkami są być może regiony z gwałtownymi zmianami temperatury i dużymi ujemnymi temperaturami);
• możliwość zabijania babek już w wieku czterech miesięcy;
• mało wymagające w postaci pożywienia: jeśli nie ma dostępu do pastwisk, zwierzęta szybko przybierają na wadze i na skoncentrowanej paszy;
• zachowanie smaku wołowiny, nawet wśród dawnych przedstawicieli, niezależnie od czasu uboju.

Ważny! Samice Charolais pozostają rozrodcze do 15 roku życia.

Jeśli chodzi o wady hodowli tych dużych zwierząt, do głównych należą:

• wysoka agresywność byków i krów opiekujących się cielętami, przez co często stają się niebezpieczne dla ludzi;
• ciężkie wycielenia z wysokim odsetkiem śmiertelności cieląt i problemami z układem rozrodczym samic, które często prowadzą do śmierci;
• dziedziczne dolegliwości, które prowadzą do niewydolności serca u nowonarodzonych cieląt;
• niemożność wykorzystania nasienia buhajów do inseminacji mniejszych ras i krzyżówek, ponieważ duży rozmiar cielęcia może powodować komplikacje zarówno podczas ciąży, jak i podczas samego porodu.

Rasa Charolais jest naprawdę dobrą opcją dla bydła do uprawy w średnich i dużych gospodarstwach, ale te olbrzymy nie nadają się szczególnie do trzymania na prywatnym podwórku: krowy dają trochę mleka i nie każdy właściciel sobie z nimi poradzi.

O rasie krów Kostroma (bydło): opis i charakterystyka, utrzymanie, opieka

Uważa się, że jeśli krowa ma mocne kości i duże rozmiary, można ją hodować tylko na mięso, takie zwierzęta dają mało mleka. Ale jest kilka wyjątków, po pierwsze, to jest rasa krów Kostroma. Jest wyjątkowy, ponieważ ma kierunek mięsny i mleczny. Uważany jest za dumę sowieckiej selekcji. Takie krowy idealnie nadają się do uprawy w centralnej części Federacji Rosyjskiej i na obszarach podobnych w klimacie.

Z historii

Pierwsze próby hodowli i tworzenia krów Kostroma rozpoczęły się w 1919 roku. W tamtych czasach przywództwo kraju przestrzegało zasad maksymalizmu. Stało się to trudnym zadaniem dla hodowców – zdobycie dużej krowy wołowej, podczas gdy musiała ona zapewniać dobre wskaźniki mleczne.

Początkowo w rozwoju uczestniczyły dwa obszary: oddziały Miskan i Babayev. Ale wyniki były niezadowalające. Następnie do tych gałęzi dodano skały Schwyck, a następnie Alguz.

To ważne! Aby przejść, wybrano najbardziej produktywnych i silnych przedstawicieli, którzy byli trzymani w zimnych warunkach.

Jednak w latach 40. eksperymenty przyniosły rezultaty. Okazało się, że przynosi silne, mięsiste, klęczące zwierzę, które jednocześnie dawało dużo mleka. Nowa rasa została zarejestrowana w 1944 r., Pojawił się jej jasny opis i charakterystyka.

Obecnie trwają prace nad trzema głównymi gałęziami:

• Silny KTSC 84;
• Sałatka KTSK 83;
• Karo KTC 101.

Rozważana rasa krów dominuje w gospodarstwach w centralnej Rosji, ale główna szkółka pozostała w regionie Kostroma. Regiony Iwanowa i Władimira, a także Republika Mari-El wykazywały dobrą kultywację.

Krowa rasy Kostroma

Charakterystyka

Kostroma krowa ma swoje własne cechy charakterystyczne, w tym zewnętrzne i wydajność.

Wygląd

Istnieją specjalne cechy wizualne rasy krów Kostroma, które są charakterystyczne wyłącznie dla tych zwierząt:

• solidna konstrukcja;
• masywna budowa ciała;
• lekko rozciągnięte ciało z obfitością muskulatury;
• wydłużona głowa;
• głęboko rozwinięta klatka piersiowa;
• prosto z powrotem;
• podniesiony kłąb;
• krótkie nogi;
• dobrze rozwinięta klatka piersiowa;
• obszerne szerokie wymię w kształcie misy.

To ważne! Wygląda na to, że krowa Kostroma jest bardzo podobna do przedstawicieli oddziału Schwyz. Najczęściej są koloru jasnobrązowego. Może być tak jasny jak jasny lub ciemny brąz. Najczęściej grzbiet jest pomalowany na popiół-żółty odcień.

Wydajność i charakter

Krowy tej rasy są bardzo przyjazne i łatwo znajdują się w stadzie. Zaskakujące jest, że w gospodarstwach osobniki kobiece zyskują do 800 kg, podczas gdy w gospodarstwie domowym waga nie przekracza 600 kg. Dla byków na przyrost masy ciała obraz jest podobny. W stadzie byk szybko sięga do 1, 3 tony, w prywatnym gospodarstwie domowym masa nie przekracza 900 kg.

To ważne! Charakterystyczne dla rasy Kostroma jest to, że cechy mleczne są dziedziczone z linii ojca. Dlatego, jeśli istnieje pragnienie, aby dostać się do jego gospodarstwa mlecznego krowy Kostroma, należy zainteresować się rodowodem i sukcesem zapłodnionego byka.

Rasa Kostroma oznacza 14 linii, z których każda ma własne cechy mleka i mięsa. Średnio z jedną głową można uzyskać do 5000 litrów mleka rocznie przy przybliżonej zawartości tłuszczu 3, 9%.

Średnia rentowność hodowli krów tej rasy wynosi około 65%, a przy hodowli byków liczba ta sięga 80%.

Zasady opieki

Przy uprawie rasy Kostroma należy znać cechy tej szczególnej odmiany, aby uzyskać najlepsze wyniki i wskaźniki.

Funkcje zasilania

W przypadku żywienia bydła tego gatunku należy wziąć pod uwagę niektóre osobliwości zwierząt:

• pożywienie suchego zwierzęcia musi być obfite i składać się z 20 kg soczystej suchej karmy (na przykład siana koniczynowego) i 6 kg skoncentrowanego pokarmu;
• jeśli krowa mleczna, to jedzenie jest wybierane zgodnie z potrzebami i preferencjami zwierzęcia;
• jeśli żywność jest prawidłowo rozprowadzana, krowa w pełni spłaci duże ilości mleka;
• dla rozwoju młodych piskląt należy stale monitorować ich wzrost, aby wybrać odpowiednią dietę i ilość pożywienia. Kostroma rasa krów

Aby hodować byki na mięso, w pierwszym roku życia, należy zapewnić im zrównoważone menu żywieniowe, które powinno obejmować:

• pasza skoncentrowana;
• odwrotnie;
• pełne mleko.

Jako pasza dla rosnącego młodego bydła można użyć siano, gotowanych warzyw, galaretki, acidophilus. Latem wszystko jest o wiele prostsze – dla prawidłowego wzrostu bydło musi paść się na polach, uzyskując naturalny, naturalny pokarm w postaci zielonej trawy.

Ciekawy fakt. Aby uzyskać byki dobrą odporność, wytrzymałość, możesz je hodować w nieogrzewanych pomieszczeniach.

Jeśli odpowiednio zorganizujesz jedzenie i stworzysz komfortowe warunki życia dla zwierząt, w rezultacie możesz uzyskać duże ilości mleka i mięsa.

Warunki zatrzymania

Pomieszczenia do utrzymania krów rasy Kostroma muszą być wyposażone, czyste i dobrze wentylowane. Pomoże to uzyskać najwyższą wydajność.

Koryta do karmienia i osoby pijące powinny być zainstalowane w stajni krowy, a woda powinna być dostępna dla zwierzęcia przez cały czas. Najlepiej jest zapewnić specjalną rynnę w siedlisku krowy, która zapewni automatyczny przepływ obornika i moczu. Jeśli zamierza się użyć ściółki, która zostanie wymieniona, podłoga zostanie podniesiona o około pół metra.

Ważne jest, aby dbać o okna w stodole, aby zapewnić zimą światło dla krów, ale powinny być umieszczone na wystarczającej wysokości, która nie jest dostępna dla krowy.

Sufit w stodole najlepiej jest wykonać z drewna i podwójnego. Warstwa izolacyjna jest układana między deskami.

To ważne! Zaleca się zapewnienie wolnej przestrzeni po lewej stronie kabiny, aby później można było umieścić cielę podczas karmienia mlekiem matki.

Zalety i wady rasy

U ich podstaw krowy Kostroma są bardzo odpornymi zwierzętami. Ich silna, mocna budowa ciała jest gotowa nie tylko na trudne warunki klimatyczne, ale także na zmianę diety.

Dużym plusem jest bardzo dobre tempo wzrostu: dobrze przybierają na wadze, dają doskonałe zdrowe potomstwo.

Jednak główną zaletą jest jednoczesna orientacja mięsa i mleka. To ta rasa ma ogromną liczbę mistrzów z maksymalną wydajnością. Ich wskaźniki są znacznie wyższe niż średnia.

Praktycznie do bardzo mrozu rasa Kostroma może być pod otwartą szopą. Dobrze tolerują zimne okresy.

To ważne! Specyfika szybkiej adaptacji do zimna może być wykorzystana przez gospodarza do wzmocnienia odporności zwierzęcia. Jeśli krowa ma temperament i odpowiedni temperament, będzie silna i odporna.

Zwierzęta tej rasy są długowieczne. Z należytą starannością okres aktywnego działania sięga 22 lat.

Kostroma ma jedną istotną wadę – jest to nieregularny kształt wymion, dzięki czemu wskaźnik odzysku mleka jest bardzo niski – 1, 2 kg / min.

Inną wadą przedstawicieli odmiany Kostroma jest słaba tolerancja ciepła. Krowa Kostroma nie nadaje się do uprawy w stepach i gorących krajach.

Porady i wskazówki

Przez wiele lat rosyjscy rolnicy i nie tylko zajmowali się hodowlą krów tej rasy. Mają swoje własne sekrety i sztuczki, które pomagają osiągnąć określone cele, gdy hoduje się rasę Kostroma:

1. Wszystkie warunki mieszkaniowe i opiekuńcze mają duży wpływ na wydajność mleczną i przyrost wagi bydła. Kostroma rasa krów

Jak pokazuje praktyka, wraz ze spadkiem temperatury w stodole wzrasta zawartość tłuszczu w mleku, ale wydajność mleka maleje. Jeśli temperatura wzrasta, objętość mleka wzrasta, ale jednocześnie zawartość tłuszczu ponownie spada.

1. Innym czynnikiem, który może wpływać na produktywność, jest przegrupowanie jednostek. Ważne jest, aby krowy chodziły w tym samym stadzie.
2. Również harmonogram dnia, a raczej jego nieprzestrzeganie, może mieć wpływ na wydajność mleka.
3. Ilość mleka może spaść ze zbyt dużych stad.
4. Wydajność mleka może się zmniejszyć, jeśli w pobliżu miejsca zatrzymania jest zbyt głośno. W spokojnej, cichej atmosferze krowy czują się lepiej i mają większą wydajność.
5. Osoby rasy Kostroma są podatne na hierarchiczne budowanie powiązań w stadzie, dlatego zaleca się, aby tworzyć je ze zwierząt w tym samym wieku.
6. Zwierzęta nie lubią zmieniać pastwisk.

Jak widać, ze względu na obecność takich ras bydła, jak Kostroma, można kupić zwierzę, które wykazuje dobre wyniki, zarówno w mięsie, jak iw kierunku mlecznym. Ze względu na to, że hodowano je dla centralnej części Rosji, opieka nad nimi nie jest trudna, ponieważ zwierzęta będą mogły znosić wszystkie cechy klimatu tego terytorium.