Juniper Niebieskie Alpy: cechy odmiany, opis, sadzenie i pielęgnacja

Driakiew gołębia (Scаbiosа cоlumbariа) – bardzo rzadka roślina dwuletnia lub wieloletnia, występująca na łąkach, wśród krzewów, w pobliżu zbiorników wody, wyróżniająca się prosto stojącą łodygą i czerwono-brązowymi kwiatostanami.

Byliny Driakiew

Driakiew (Scabiosa) – rodzaj jednorocznych i wieloletnich roślin zielnych oraz półkrzewów należący do rodziny szczeciowatych (Dipsacoideаe). Chociaż ojczyzną Driakiewy jest Europa Południowa, w stanie dzikim roślina ta występuje w umiarkowanym klimacie całego Starego Świata.

Na temat pochodzenia łacińskiej nazwy Driakiewy nie ma wspólnej opinii. Według jednej wersji, u podstaw nazwy leży wyraz «scаbiеs», który z języka łacińskiego tłumaczy się jak «świerzb». Uważa się, że Driakiew leczy choroby skórne. Zgodnie z inną wersją, nazwa pochodzi od łacińskiego wyrazu «scаbiоsus», co oznacza «szorstki». Związane to jest z szorstkością podsadek.

Driakiew ma prosto stojącą łodygę o wysokości 20-110 cm. Liście są pierzaste, o ząbkowanych brzegach. Aromatyczne kwiaty mające kształt kopuły, zebrane są w główkowate lub kuliste kwiatostany i umieszczone na wierzchołku pędu kwiatowego, otoczone są podsadkami. Przy tym brzegowe (języczkowe) kwiaty są większe. Ich ubarwienie może być białe, niebieskie, różowe, szkarłatne, liliowe, nasycono-niebieskie a nawet prawie czarne. Kwitnienie występuje od czerwca do późnej jesieni. Owoc przedstawia sobą niełupkę z drobnymi brązowymi nasionami owalnego kształtu zachowującymi zdolność kiełkowania przez trzy lata. W 1 g jest około 150 nasion.

Rodzaj Driakiew jest reprezentowany przez około 100 gatunków, jednak niektóre z nich często odnoszą do oddzielnego rodzaju Świerzbnica (Knаutia), na przykład, Świerzbnica polna (Knаutia аrvensis, lub Scаbiosa аrvensis), Świerzbnica macedońska (Knаutia macedonicа, lub Scаbiosa macedonicа). Rośliny te mają prostą lub rozgałęzioną łodygę, która może osiągać od 20 cm do 1 metra wysokości, nakrzyżległe, pierzaste i ząbkowane na brzegach liście oraz główkowate lub kuliste kwiatostany.

Nie mniej są też znane takie gatunki, jak:

Driakiew kaukaska (Scabiosа caucasicа) – najpopularniejszy gatunek, roślina wieloletnia, wyrasta do 80 cm wysokości, ma rozgałęzione łodygi, szarawego odcienia liście i główkowate kwiatostany białego, niebieskiego, różowego lub liliowego ubarwienia (w zależności od odmiany), przy tym kwiaty osiągają 8 cm średnicy;

Driakiew gwiaździsta (Scаbiosa stellatа) – roślina jednoroczna wyrastająca do 50 cm wysokości i charakteryzująca się jasnoniebieskimi kwiatostanami kwitnącymi na początku lata;

Driakiew purpurowa, albo «Wdówka» (Scаbiosa atropurpureа) – jednoroczna lub dwuletnia roślina, osiągająca 25-100 cm wysokości i wyróżniająca się ząbkowanymi liśćmi oraz drobnymi kwiatami śnieżnobiałego, niebieskiego, różowego, malinowego, bordowego lub nasycono-purpurowego ubarwienia. Obecnie istnieją tak proste, jak i pełne odmiany;

Driakiew żółtawa lub żółta (Scabiosа ochroleuca) – wysoki gatunek o pierzastych liściach i licznych kwiatostanach jasnożółtego ubarwienia;

Driakiew trawolistna (Scаbiosa graminifoliа) – wysokość wynosi około pół metra, liście wyróżniają się przez srebrzysty odcień i podłużny kształt, a kwiaty mają błękitne ubarwienie;

Driakiew lśniąca (Scаbiosа lucidа) – niska roślina o różowo-fioletowych kwiatostanach;

Driakiew gołębia (Scаbiosа cоlumbariа) – bardzo rzadka roślina dwuletnia lub wieloletnia, występująca na łąkach, wśród krzewów, w pobliżu zbiorników wody, wyróżniająca się prosto stojącą łodygą i czerwono-brązowymi kwiatostanami.

W architekturze krajobrazu Driakiew uprawia się przeważnie w rabatkach, miksbordierach, na klombach i alpinariach, oraz w pojedynczych nasadzeniach. Najlepszymi sąsiadami dla Driakiewy są kosaćce, piwonie, pysznogłówki, przywrotniki, szałwie, funkie i astry. Wysokie odmiany są wykorzystywane również do ścięcia, przy tym mogą one w całej swej okazałości być w wodzie ponad dwa tygodnie. Driakiew gwiaździsta również jest wykorzystywana do tworzenia zimowych bukietów. Oprócz tego, te pięknie kwitnące rośliny są doskonałymi roślinami miododajnymi.

Sekrety udanej uprawy Driakiewy

Driakiew jest niewymagająca, dość odporna na suszę i mróz, z reguły nie sprawia kłopotów hodowcom kwiatów, a do tego jeszcze w ciągu lata nieustannie cieszy oko swoim obfitym kwitnieniem.

Ta roślina uwielbia światło, dlatego do uprawy lepiej wybierać otwarte miejsca. Gleba powinna być urodzajna, lekka, o obojętnej kwasowości i dobrze zdrenowana. Podstawowa pielęgnacja Driakiew zakłada usuwanie chwastów, spulchnianie gleby, wprowadzenie kompleksowych nawozów rozpuszczalnych w wodzie i odpowiednie terminowe umiarkowane podlewanie (ale trzeba być szczególnie ostrożnym z Driakwią kaukaską, ten gatunek nie znosi zastoju wody, a Driakiew gołębia, przeciwnie, dobrze godzi się z podwyższoną wilgotnością). Dla tego, żeby przedłużyć kwitnienie, należy natychmiast usuwać przekwitłe kwiatostany. Na ogół, roślina jest bardzo mrozoodporna, jednak taki gatunek, jak Driakiew kaukaska, oraz niektóre odmiany hybrydowe w naszych szerokościach geograficznych potrzebują osłony na zimę z cienkiej warstwy suchego listowia. Późną jesienią pędy rośliny obcina się pod korzeń. W przybliżeniu co 5 lat wieloletnie Driakiewy trzeba odmładzać.

Gatunki jednoroczne rozmnażają z nasion. Nasiona sadzi się od razu do otwartego gruntu w maju lub na rozsadę – w marcu-kwietniu. Optymalna temperatura do kiełkowania nasion – 15-20 °С. Z pojawieniem się kilku prawdziwych listków siewki pikuje się. Rośliny wyhodowane sposobem rozsadowym, na stałe miejsce sadzimy w czerwcu tak, żeby odległość między nimi była nie mniejsza niż 20 cm. W niektórych gatunkach kwitnienie występuje już w pierwszym roku.

Rośliny wieloletnie można rozmnażać tak poprzez nasiona, jak i podział krzewu, który przeprowadza się wczesną wiosną. Rozdzielając krzew w taki sposób, żeby każda część miała po 2-3 pędy z korzeniami, części wysadza się w uprzednio przygotowane dołki, utrzymując około 30 cm odległości między roślinami. Możliwe jest także rozmnożenie poprzez sadzonki przykorzeniowe.

Ewentualne trudności

Przy nieprzestrzeganiu zasad agrotechniki Driakiew może być zaatakowana przez mączniaka i choroby grzybowe. W celu profilaktyki należy nie dopuszczać do nadmiernego nawilżenia gleby i zagęszczenia nasadzeń. Przy pierwszych objawach choroby rośliny należy obrobić fungicydami, jednak trzeba uważać, żeby preparat nie trafiał na kwiaty.

Juniper “Niebieskie Alpy”: cechy odmiany, opis, sadzenie i pielęgnacja

Niektórzy ogrodnicy uprawiają głównie uprawy owocowe i warzywne na swoich działkach. Poza tym większość ludzi zwraca uwagę na projektowanie krajobrazu. Stworzyliśmy wokół nas piękną i przytulną atmosferę, w której przyjemniej jest nie tylko odpocząć, ale i pracować.

Każdy wybiera rośliny do swoich potrzeb. Warto jednak wziąć pod uwagę nie tylko piękno, ale także praktyczność. Gatunki te obejmują jałowcowe Błękitne Alpy.

Charakterystyczne

Roślina należy do wiecznie zielonych gatunków drzew iglastych.

W wysokości jałowiec osiąga 4 metry. Korona rozrastająca się rośnie do 2 metrów średnicy.

Opis Alp Juniper Blue:

• igiełkowe igły i kłujące w dotyku;
• kolor ze srebrno-niebieskawym odcieniem;
• gałęzie gęste, mocne i zwartej aranżacji;
• korona jałowca masywna;
• wzrost roślin jest raczej powolny;
• jałowiec ma przyjemne i użyteczne olejki eteryczne.

Krzew jest bezpretensjonalny w wyjeździe i nie wymaga szczególnej uwagi. Ale aby zadowolić ich gatunek będzie przez wiele lat.

Sadzenie Juniper Blue Alps

Najpierw musisz wybrać materiał do sadzenia. Ostrożnie zbadaj młodego jałowca. Gałęzie powinny być elastyczne, bez różnych miejsc i narośli. Kolor igieł powinien być gładki, bez żółtych smug. W ten sposób unikniesz wielu niemiłych niespodzianek podczas sadzenia i pielęgnacji.

Juniper Blue Alps uwielbia miejsca dobrze oświetlone. Dlatego przed sadzeniem należy wziąć pod uwagę. Ale nie wybieraj działki pod palącym słońcem. Będzie wspaniale, jeśli w pewnym okresie dnia roślina odpocznie w półcieniu. Więc igły zawsze będą miały bogaty kolor.

1. Jak większość roślin, jałowiec uwielbia lekką, żyzną glebę. Jeśli występuje problem z dobrą glebą, dodaje się torf lub humus podczas sadzenia. Bardzo dobrze dodać trochę piasku i igieł. Taka kompozycja będzie nie tylko podawać glebę, ale także ją poluzować.
2. Wielkość pestki zależy od wielkości systemu korzeniowego. Zbyt duża dziura nie jest warta kopania, ale korzenie nie powinny być zbyt blisko.
3. Materiał odwadniający jest ułożony na dnie studzienki do lądowania. Możliwe jest zastosowanie rozszerzonej gliny, tłucznia lub cegły łamanej.
4. Po posypaniu korzeni ziemią należy obficie podlać roślinę i pożądane jest posypanie mulczem w pobliżu pnia.

W czasie upałów zaleca się po raz pierwszy priten młodych roślin. W przeciwnym razie jałowiec wrażliwy podczas przeszczepu może zmienić kolor na żółty.

Pielęgnacja roślin iglastych

Opieka nad jałowcem Błękitne Alpy są dość proste i nie ma potrzeby posiadania żadnych umiejętności. Wystarczy okresowo nawadniać i poluzować glebę w czasie upałów.

W razie potrzeby roślina może być okresowo poddawana niewielkiemu przycinaniu. Zasadniczo ta procedura jest wykonywana dla celów estetycznych. Na wiosnę można usunąć suche gałęzie, które zazwyczaj są bardzo małe. Także niektórzy ogrodnicy tworzą koronę, której potrzebują.

Jałowiec przeżywa dobrze zimę. Tylko w bardzo zimne dni możesz ubezpieczyć roślinę i pokryć ją. Ale jednoroczne jałowce lepiej z góry zabezpieczają. Przede wszystkim połóż torf wokół pnia. A następnie przykryć świerkowymi gałęziami. Z góry roślina iglasta może być owinięta włókniną. Po prostu nie potrzebujesz jako osłony do użycia filmu. W okresie zimowym często występują nagłe zmiany temperatury. Mróz zastępuje odwilż i odwrotnie. W takich warunkach roślina po prostu śpi i umiera.

Tak prosta pielęgnacja nie zajmuje dużo czasu od ogrodnika i nie rozprasza go od zwykłych ważnych rzeczy.

Hodowla

Po zasadzeniu co najmniej jednego krzaka jałowca w Alpach Błękitnych, można go rozmnażać samodzielnie. Nawet niedoświadczeni ogrodnicy mogą to zrobić.

Pierwsza metoda jest bardzo trudna i czasochłonna. Nasiona muszą być stratyfikowane. W przeciwnym razie szybkość kiełkowania jest bardzo niska. Po wysianiu nasion sadzonki są uprawiane w pojemnikach przez trzy lata. A takie sadzonki wymagają dużo uwagi.

Dlatego najczęściej wolą propagować sadzonki jałowca.

Główne etapy szczepienia:

• sadzonki są zbierane na wiosnę;
• długość procesu nie może przekraczać 7 cm;
• przetwarzać sadzonki ze stymulatorem wzrostu;
• trzymać je w pojemniku z żyzną i lekką ziemią.

Do jesieni pojemniki z sadzonkami powinny być umieszczone w szklarni lub umieszczone w słonecznym miejscu. Potrzebujesz co najmniej roku, aby utrzymać sadzonki w pojemniku. Po posadzeniu już w otwartym terenie.

Doświadczeni ogrodnicy zalecają, aby nie ciąć sadzonek, ale ostrożnie je oderwać. W ten sposób powstaje “pięta”. Więc łatwiej jest formować korzenie.

Choroby i szkodniki

Jałowiec jest podatny na choroby takie jak fusarium. Jest to choroba grzybicza. Fusarium wywołuje gnicie systemu korzeniowego, a następnie samego buszu. Aby wyleczyć jałowiec z tej choroby jest prawie niemożliwe. Choroba rozprzestrzenia się szybko. Aby zapobiec wczesnej wiosny, pień traktowany jest specjalnymi chemikaliami. Możesz je kupić w każdym sklepie ogrodniczym.

Alpy Juniper Blue mogą również zmienić kolor na żółty. Sugeruje to narażenie na agresywne światło słoneczne i brak wilgoci. Zauważając żółknięcie igieł, należy je ostrożnie odciąć. Cień krzewu przez jakiś czas i zapewnić dodatkowe podlewanie.

Są to dwa główne typowe problemy. Konieczne jest obserwowanie rośliny, szczególnie w ciągu pierwszych 2-3 lat po posadzeniu. Po dorosłym jałowcu nie jest już zagrożone i nie spowoduje kłopotów.

Użyj w projekcie strony

Jałowiec to dar niebios, gdy ozdabia się działki i terytoria o różnych kierunkach. Często ta iglasta roślina jest używana jako jeż. Wygląda bardzo pięknie i spektakularnie. Wielu używa jałowców do świątecznych dekoracji podczas zimowych wakacji, dekorując je zabawkami i girlandami. Rośliny iglaste idealny do dekoracji strefy rekreacyjnej. Olejek eteryczny z jałowca przestraszył różne owady.

Chiński jałowiec “Niebieskie Alpy”, sadzenie i pielęgnacja, które nie wymagają wiele czasu i wysiłku, stworzy wiecznie zielony blask na stronie. Zachwyci wszystkich członków rodziny i stworzy dobry nastrój przez cały rok.