Odmiana papryki słodkiej kolobok: opis, cechy uprawy i pielęgnacji
Uprawa topinamburu stosowana jest do rekultywacji gleb zasolonych, zanieczyszczonych ropopochodnymi substancjami i na terenach górniczych. Ponadto słonecznik bulwiasty jest podłożem dla niektórych grzybów jadalnych. Nie należy jednak zapomnieć, że jest to również roślina ozdobna, charakteryzująca się silnym wzrostem. Jego kwiatostany o żółtej barwie są bardzo efektowne.
Begonia bulwiasta – uprawa i pielęgnacja
Begonia bulwiasta (Begonia tuberhybrida) należy do grona najpiękniejszych roślin bulwiastych. Nosi też inną, mniej znaną nazwę – ukośnica, a to ze względu na niesymetryczny kształt liści. Jak już zacznie kwitnąc późną wiosną, to zatrzymują ją dopiero przymrozki. Można nią obsadzać rabaty, może zdobić balkony i tarasy rosnąc w skrzynkach, pięknie się również prezentuje we wnętrzach.
Znanych jest ponad tysiąc gatunków begonii, ale uprawiane są w zasadzie mieszańce i tylko niektóre, wyselekcjonowane odmiany. Stworzone przez człowieka prezentują się po prostu o wiele bardziej atrakcyjnie. Wszystkie odmiany będą pięknie wyglądały we wnętrzach jako rośliny domowe, nie wszystkie jednak nadają się do uprawy w ogrodzie. Wszystko przez ten nasz kapryśny klimat.
Różnorodność odmian jest ogromna. Różnią się kolorem kwiatów, pokrojem, kształtem liści, rozmiarem. Daje to ogromne możliwości tworzenia niezwykle różnorodnym kompozycji w ramach jednego tylko gatunku. Mogą tworzyć obrzeża rabat, mogą być sadzone w formie kwiatowych dywanów, pięknie udekorują oczko wodne.
Begonia – warunki uprawy
Begonie bulwiaste by pięknie i obficie kwitnąć potrzebuje stanowiska jasnego, ale ze światłem rozproszonym. W pełnym słońcu nie radzi sobie najlepiej. Może za to stać w cieniu, ale wówczas słabiej kwitnie. Dobrze jest wybrać dla niej miejsce zacisze, targana wiatrami lub stojąc w przeciągu również nie pokaże się w pełnej krasie. Podłoże powinno być żyzne, próchnicze, ale przepuszczalne. Jeśli kupimy ziemię uniwersalną, trzeba ją nieco rozluźnić paskiem, potłuczonym keramzytem albo wymieszać z perlitem. W pomieszczeniu można ją uprawiać cały rok, natomiast nie jest rośliną mrozoodporną, zatem trzymana na zewnątrz będzie rośliną jednoroczną. Optymalna temperatura do wzrostu to około 20 o C.
Begonia – sadzenie bulw
Begonia najczęściej uprawiana jest w doniczkach, skrzyneczkach i innych naczyniach. I nic dziwnego, tak jest najprościej. Zanim jednak weźmiemy się za sadzenie, dobrze jest bulwy zaprawić. Zaprawę można przygotować samodzielnie a można kupić gotową, dedykowaną zaprawę do cebulek. Świetnie w tej roli sprawdza się również np. mączka bazaltowa. Wystarczy bulwy begonii dokładnie obtoczyć i między drugą połową lutego a pierwszą marca zasadzić na głębokości 5-8 cm (górna krawędź cebuli 2 cm nad ziemią), wklęsłą częścią do góry. Doniczka dla jednej, góra dwóch bulw powinna mieć średnicę minimum 15-20 cm. Na dnie koniecznie warstwa drenażowa (kamyczki, gruby żwirek lub keramzyt). Tak posadzone begonie zakwitną w maju lub czerwcu.
Jeśli nasze begonie będą rosły w gruncie, to cebule sadzi się w drugiej dekadzie maja. Zakwitną wówczas w drugiej połowie lata. Sadzi się je średnio w rozstawie 20×25 cm, w zależności od odmiany.
Begonia bulwiasta – pielęgnacja
Kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym w uprawie begonii jest jej podlewanie. Begonia kocha wilgoć, ale nie zalewanie wodą. Jeszcze gorzej znosi przesuszenie. Jeśli będziemy przesadzać w jedną lub drugą stronę będzie marniała, traciła kwiaty. Przelewanej zgniją w końcu bulwy, zaatakowane przez chorobę grzybową. Ważne jest również by podczas podlewania nie moczyć liści i kwiatów.
Co 2-3 tygodnie roślina wymaga zasilania nawozami dla roślin kwitnących przez cały okres kwitnienia.
Begonia jest wrażliwa nie tylko na silne podmuchy wiatru, dlatego przed burzą dobrze jest rośliny schować pod dach. Grube krople deszczu lub grad szybko zniszczą delikatne kwiaty.
Begonie rozmnaża się poprzez podział bulw na przełomie lutego i marca, wówczas kolejne pokolenie zachowa cechy fizjologiczne swojego przodka. Begonię można również rozmnażać z nasion. Jest to jednak proces na tyle skomplikowany a efekt niepewny, że amatorom nie polecany.
Gdy jesienią pojawią się pierwsze przymrozki bulwy begonii należy wykopać i oczyścić. Przechowuje się je w chłodnym pomieszczeniu, gdzie temperatura oscylować powinna w granicach 7-12 o C. Najlepiej jest je umieścić w skrzynkach z lekko wilgotnym piaskiem lub w mieszance piasku i torfu.
Odmiana papryki słodkiej kolobok: opis, cechy uprawy i pielęgnacji
Papryka to jedna z najpopularniejszych upraw warzyw. Jest uprawiany na zewnątrz iw warunkach szklarniowych. Owoce są bogate w witaminę C, dzięki czemu są nie tylko smaczne, ale i zdrowe.
Hodowcy warzyw wybierają odmianę papryki Kolobok ze względu na jej wczesną dojrzałość, wysoki plon, łatwość pielęgnacji i odporność na choroby. Przestrzegając prostych zasad techniki rolniczej, możesz łatwo osiągnąć doskonały wynik..
Opis odmiany
Pieprz Kolobok ma niską część wegetatywną. Wysokość krzewu nie przekracza 40 cm, roślina charakteryzuje się zwartą gęstą koroną. Owoce zaokrąglone, stąd nazwa odmiany. W okresie dojrzewania stopniowo zmieniają kolor i przechodzą przez 2 etapy dojrzałości:
- 1. Dojrzałość techniczna: 108 – 112 dni (kolor jasnozielony).
- 2. Dojrzałość biologiczna: 140 – 145 dni (kolor ciemnoczerwony lub bordowy).
Charakterystyka owoców papryki:
- waga od 90 do 155 gramów;
- średnica 4,5–7 cm;
- grubość ściany 0,9-1,4 cm.
Kolobok należy do tzw. Odmian grubościennych. Dojrzałe owoce wyglądają jak pomidory. Skóra jest gładka. Soczysty miąższ o bogatym aromacie i przyjemnym smaku.
Odmiana charakteryzuje się wysoką wydajnością. Średnie stawki zbioru owoców na metr kwadratowy – 3 kg, maksymalnie – do 5 kg.
Rosnące funkcje
Odmiana pieprzu Kolobok wyróżnia się ciepłą i nawilżającą naturą. Dlatego musisz starannie wybrać miejsce do sadzenia, a także przestrzegać wszystkich zasad techniki rolniczej podczas jej uprawy..
Dobra pielęgnacja jest również ważna dla pomyślnego wzrostu i owocowania Koloboka. Jest wybredny pod względem podlewania, nawożenia i natleniania gleby..
Lądowanie
Najbardziej preferowany do nasadzeń o dobrym nasłonecznieniu, osłoniętych od wiatru. Z powodzeniem uprawia się go w pomieszczeniach (w szklarni). Odmiana polecana do hodowli w centralnych regionach Rosji, na południu Syberii, na Ukrainie.
Sadzonki są używane do sadzenia. Nasiona wysiewa się na głębokość około 2 cm, a najlepsze kiełkowanie uzyskuje się na glebach lekkich żyznych.
Sadzonki są uważane za odpowiednie do sadzenia w otwartym terenie przez 55–65 dni. Zwyczajowo sadzi się paprykę Kolobok w połowie maja. System korzeniowy jest zakopany na 18–20 cm, odstęp między sadzeniami wynosi 35–40 cm, a dodatek mieszanki popiołu i próchnicy do dołów (1: 1) wspomaga ukorzenienie i wzrost roślin..
Opieka
Podlewanie jest wymagane z umiarem, 2-3 razy w tygodniu.
W miarę możliwości miejsce korzeni przykrywa się warstwą ściółki (słoma, sucha trawa, trociny). Ściółkowanie zapobiega przegrzaniu gleby, zatrzymuje wilgoć, zapobiega rozwojowi chwastów, pełni rolę nawozu organicznego.
Aby w pełni zaopatrzyć system korzeniowy w wodę i tlen, należy okresowo poluzować glebę. Zapobiega również tworzeniu się grubej skorupy ziemskiej..
Raz w miesiącu roślina jest karmiona nawozami. Nitrophoska dobrze pomaga we wzroście pieprzu. Do podlewania rozcieńczyć 1 łyżkę stołową granulatu w wiadrze z wodą. Pozytywny wynik zapewnia stosowanie obornika kurzego podawanego przez tydzień: 0,5 kg na 10 litrów wody. Do karmienia 1 krzewu zużywa się 0,5 litra roztworu. Ponadto można nawozić glebę w pobliżu rośliny łajnem krowim, mocznikiem, naparem z pokrzywy.
Odmiana słodkiej papryki Kolobok jest trochę podatna na choroby. Jako środek zapobiegawczy do gleby dodaje się 3% roztwór siarczanu miedzi.
Papryka Kolobok to najlepsza opcja dla początkujących hodowców warzyw. Nie przyniesie wielu zmartwień, ale w pełni zachwyci Cię wysoką wydajnością i doskonałym smakiem..
Słonecznik bulwiasty
Słonecznik bulwiasty zyskał swoją powszechnie używaną nazwę “topinambur” przypadkowo i przez nieporozumienie. W 1613 roku kilku Indian z brazylijskiego plemienia Topinambá zostało przywiezionych do Paryża, gdzie mieli wykonywać tańce plemienne przed królewską rodziną Ludwika XIII. Wydarzenie było bardzo głośne i zupełnie przypadkowo, bez żadnego związku, skojarzono nazwę tego plemienia z równie egzotyczną rośliną od niedawna uprawianą w dworskich ogrodach.
- Podstawowe dane
- Rozmiary i wygląd
- Sadzenie
- Pielęgnacja rośliny
- Zdjęcia topinaburu
- Podobne rośliny
Nazwa rośliny
Słonecznik bulwiasty (łac. Helianthus tuberosus) znana też jako topinambur, bulwa ziemna, gruszka polna
Systematyka
astrowate > słonecznik > słonecznik bulwiasty
Trudność uprawy:
Pochodzenie:
Ameryka Północna
Ameryka Środkowa
Rozmiary i wygląd topinaburu
Topinambur – charakterystyka
Charakter wzrostu:
Rodzaj ulistnienia:
Termin kwitnienia:
sierpień
wrzesień
październik
Przydatność do spożycia:
Czy przyciąga zwierzęta:
Przeznaczenie topinaburu
Miejsce uprawy:
Możliwe wykorzystanie:
Terminy zbiorów
Typ pożytku:
Termin zbiorów:
marzec
kwiecień
październik
listopad
Jak wygląda bulwa ziemna?
Walory rośliny:
Pokrój rośliny:
wyprostowany
Jak sadzić topinambur?
Przyrosty roczne i docelowe wymiary
Roczne przyrosty:
100 cm – 250 cm
Maksymalna wysokość:
100 cm – 250 cm
Maksymalna szerokość:
30 cm – 50 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
Kwiaty i liście
Kolor kwiatów:
Wielkość i forma kwiatów:
koszyczkowate
Czy pachnąca:
Kształt liścia:
Kolor liścia:
Stanowisko dla topinaburu
Rodzaj stanowiska:
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Rodzaj gleby:
lekka
żyzna
piaszczysta
Odczyn pH gleby:
Sposób rozmnażania:
nasiona
bulwy
Rozstaw przy sadzeniu:
40 cm – 60 cm
Termin sadzenia:
kwiecień
maj
Dodatkowe informacje:
Możliwe jest sadzenie bulw w ciągu całego roku w niezmarzniętą glebę, najlepszą porą jest początek wiosny.
Przesadzanie
Termin przesadzenia:
kwiecień
maj
Topinambur – pielęgnacja
Choroby i szkodniki typowe dla rośliny
Poziom odporności:
dobra odporność
Przycinanie
Czy przycinać:
Terminy przycinania:
Jak znosi przycinanie:
Dodatkowe informacje:
Późną jesienią można zwiędłe łodygi słonecznika bulwiastego przyciąć na wysokości 5-10 cm nad ziemią.
Czy konieczność nawożenia?
Typ nawozu:
wieloskładnikowy, nawóz organiczny
Częstotliwość:
raz w miesiącu
Terminy nawożenia:
maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień
Podlewanie
Okres podlewania:
maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik
Częstotliwość:
Codziennie
Zapotrzebowanie na wodę:
umiarkowane – podlewa się wtedy, gdy sucha warstwa podłoża w doniczce ma około 15 mm
Dodatkowe informacje:
W upalne dni trzeba podlewać kilka razy dziennie. Przy niedostatku wody liście i kwiaty więdną, jednak poi podlaniu, unoszą się ponownie. Należy unikać przelania.
Zobacz inne rośliny podobne do topinaburu
Frezja ogrodowa
Krokus wiosenny
Begonia bulwiasta
Kaladium dwubarwne
Zimowit jesienny
Zielistka Sternberga
Krokosmia ogrodowa
Ziarnopłon wiosenny
Cyklamen perski
Jak oceniasz opis topinambur
Opis rośliny pozytywnie ocenia 0,0% osób
Interesuje cię topinambur? Zobacz też te rośliny
Rannik zimowy
Stephania pierrei
Tuberoza bulwiasta
Dalia zmienna
Kosaciec holenderski
Dodatkowe informacje
Wracająca do łask roślina bulwiasta to topinambur, której cena jest niska. Znana jest niestety jeszcze przez wąskie grono osób, jednak jej popularność powoli się zwiększa. Uprawa topinamburu jest bardzo prosta, a dzięki niej można pozyskać wartości odżywcze oraz właściwości lecznicze. Bulwy topinamburu używane są w celu przygotowywania różnych potraw, przepisy kulinarne nie są skomplikowane, a dodadzą odrobinę różnorodności w menu codziennym.
Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu przepisy kulinarne.
Topinambur – charakterystyka niecodziennej rośliny bulwiastej
Pochodzenie topinamburu
Słonecznik bulwiasty- bo taka jest jego inna nazwa, pochodzi z Ameryki Północnej. Jest to gatunek z rodziny astrowatych – Asteraceae, a jego łacińska nazwa brzmi Helianthus tuberosus. Rozpowszechniony on został na wielu kontynentach jako gatunek pastewny, jadalny oraz ozdobny. Sadzenie bardzo często odbywa się ze względu na biomasę zieloną.
W dawnych czasach był używany przez Indian, a do Europy przybył z początkiem XVII wieku. W Polsce natomiast uprawiany jest od 1730 roku. Rośnie on dziko na terenach Europy, obu Ameryk, Nowej Zelandii, Chin, Japonii oraz Iranu. Uprawiany jest nawet w tropikalnych warunkach.
Bylina ta jest ksenofitem, czyli gatunkiem rośliny obcego pochodzenia, który nie należy do rodzimej flory, ale zadomowił się w jej środowisku. Jest to też gatunek inwazyjny, uciążliwy dla rolników, dlatego obecnie wprowadzone zostały procedury, które ograniczają jego rozpowszechnianie się. Dzieje się to z prostego powodu- gatunek ten bardzo łatwo odrasta z podziemnych organów, dzięki czemu szybko się rozprzestrzenia i dziczeje. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o warzywach.
Słonecznik bulwiasty – odmiany
Topinambur ma kilka dość znanych odmian, które różnią się przede wszystkim wyglądem bulw. Pierwszą z nich jest Helianthus tuberosus var. tuberosus. Jest to standardowa odmiana botaniczna. Jej liście są mniej kontrastowe, słabiej owłosione, a ich skrętoległe ułożenie zaczyna się od połowy rośliny. Odmiana wyróżnia się też tym, że jest bardziej masywna. Helianthus tuberosus ‘Boston Red’ ma duże, guzowate i czerwonawe bulwy.
Kolejna ze znanych odmian to Helianthus tuberosus var. subcamescens Gray. Jest to smuklejsza pokrojem odmiana botaniczna, którą można spotkać w Polsce. Jej liście spodem są jaśniejsze i mocnoowłosione. Helianthus tuberosus ‘Albik’ – to odmiana uprawna w Polsce, znana z białawych i maczugowatych, wydłużonych bulw. Helianthus tuberosus ‘Golden Nugget’ ma stożkowate byliny, przypominające marchew.
Uprawa topinamburu ‘Rubik’ również prowadzona jest w Polsce. Jego bulwy są nieregularne kształtem lub owalne i nachodzą kolorem fioletowym. Helianthus tuberosus ‘Fuseau’ to odmiana francuska uprawiana na świecie – jej bulwy są gładkie, białe i wydłużone. Helianthus tuberosus ‘Dwarf Sunray’ ma krótkie łodygi, a dzięki swojemu kwitnieniu jest stosowana jako roślina ozdobna.
Morfologia topinamburu
Słonecznik bulwiasty – kwiaty i liście
Różne części roślin mają różne funkcje. Słonecznik bulwiasty ma prostą i wzniesioną łodygę. Sięgają do 1 lub 2 metrów wysokości. Ich przekrój jest prawie okrągły, a ich powierzchnia jest podłużnie bruzdowana i szorstko, białawo owłosiona. Włoski są bardzo gęste, zagięte i sztywne. Najwięcej jest ich w górnej części rośliny.
Kwiaty zebrane są w koszyczki od 3 do 15. Są one na szypułkach, których długość wynosi od 1 do 15 cm. Ich zewnętrzne kwiaty języczkowe, których jest ponad 10 i są w kolorze żółtym. Wnętrze koszyczka wypełnione jest kwiatami rurkowymi- są one bardzo drobne, płodne i są na nich ciemne łatki. W rurkę zrośniętych jest 5 pylników w kolorze ciemnobrązowym. Koszyczek pokryty jest ciemnozielonymi lub prawie czarnymi, lancetowatymi listkami okrywy. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie kalarepy w ogrodzie?
Kwitnienie odbywa się od VII- XI, ale trwa ono zaledwie półtora miesiąca. Słonecznik bulwiasty kwitnie, gdy lato jest ciepłe, a dni długie. Roślina ta jest owadopylna i przyciąga do siebie motyle, pszczoły i inne owady zapylające. Owocem jest naga lub owłosiona niełupka o długości do 7 mm.
Topinambur posiada naprzeciwległe ulistnienie, które w najwyższej części zmienia się na skrętoległe. Liście kształtem są jajowate lub lancetowate, na szczycie zaostrzone, a u nasady zwężone. Przy ogonku schodzi się klinowato. Brzegami są one grubo piłkowane, na spodzie mają połyskujące gruczołki i są jaśniejsze. Całe są szorstko owłosione, a ich długość sięga do 23 cm.
Topinambur i jego podziemne części
Uprawa topinamburu prowadzona jest przede wszystkim ze względu na bulwy topinamburu. Za ich pomocą możliwe jest też ich sadzenie. Są one jadalne, a ze względu, że cena jest niska – coraz częściej wprowadzane są do sklepów i sprzedawane jako warzywo, na które znaleźć można różne przepisy kulinarne.
Pod ziemią znajdują się rozłogi – sznurkowate i białawe, do 1,2 m długości. Na ich końcach powstają bulwy pędowe o gruszkowatym lub owalnym kształcie. Jedna roślina potrafi wytworzyć do kilkudziesięciu bulw w różnej wielkości. Ich grubość wynosi od 3 do 6 cm, a długość pomiędzy 7 a 10 cm.
Bulwy, które ma topinambur, mają w sobie wiele witamin. Zawierają one białka, węglowodany, tłuszcze, wodę, witaminy: C, B1, B3 i A. Są w nich również mikroelementy – żelazo oraz makroelementy – wapń, potas i sód. Znaleźć w nich możemy skrobię, cukry proste, krzemionkę, a także aminokwasy egzogenne. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o uprawie batatów w ogrodzie.
Topinambur – wymaganie, zastosowanie i uprawa
Wymagania, uprawa i rozmnażanie słonecznika bulwiastego
Słonecznik bulwiasty ma niskie wymagania i może rosnąć w różnych warunkach. Uprawa topinamburu może odbywać się w gruncie, dzięki dużej zawartości inuliny. Bardzo często rośnie on na brzegach rzek, przydrożach, nasypach, nieużytkach oraz wysypiskach odpadów. Najlepiej, gdy gleby są średniowilgotne lub wilgotne, mogą być żyzne lub piaszczyste. Źle rośnie natomiast na glebach kwaśnych.
Dobrze jest, gdy gleby są głębokie i przewiewne. Na glebach gliniastych, plony stają się słabsze. W trakcie suszy liście więdną, natomiast po opadach deszczu, ich witalność powraca. Gdy jest ciepło i słonecznie- silniej rozwijają się bulwy, natomiast w chłodniejszym klimacie – masa zielona rozwija się szybciej i efektywniej.
Helianthus tuberosus to wieloletnia roślina. Uprawa topinamburu jest łatwa. Należy jednak pamiętać, że warzywo uprawiane dłużej niż 2 lata, będzie miało mniejsze plony. Sadzenie następuje przy użyciu bulwy topinamburu- sadzi się wiosną, po zakończeniu mrozów lub jesienią. Są one potrzebne również do wykonania rozmnażania.
Przed sadzeniem, należy głęboko przekopać ziemię i nawieźć ją nawozem naturalnym. Nie wolno zapomnieć o odchwaszczaniu i spulchnianiu gleby. Można zasilać roślinę nawozami mineralnymi- potasowymi. U podstawy, rośliny należy przysypać- aby były stabilne. Gdy chcemy, by bulwy były dorodne, możemy usuwać pąki kwiatowe. Podczas suszy topinambur należy podlewać.
Zastosowanie topinamburu
Zacznijmy może od najważniejszej funkcji, którą jest stosowanie tej byliny jako rośliny jadalnej. Jadalną częścią rośliny są kruche bulwy, które w smaku są słodkie. W momencie, gdy bulwy nie zostaną odpowiednio przetworzone, ich wartości odżywcze są dużo mniejsze. Słonecznik bulwiasty jest to warzywo cenione przez cukrzyków. Są różnorakie przepisy kulinarne z wykorzystaniem jego- można go piec, gotować i przyrządzać na parze. Przyrządza się go w podobny sposób jak ziemniaki.
Kolejne zastosowanie to użycie jej jako rośliny leczniczej. Jej właściwości lecznicze to np.: pomoc przy zaparciach, wprowadzanie w ruch jelit i normalizacja glikemii. Stosuje się osłonowo na wątrobę jako immunostymulator, przy zakażeniach dróg moczowych, cukrzycy, otyłości, chorobach układu krążenia i reumatyzmie. Dodawany jest do środków dietetycznych w formie sproszkowanej. Cena tych środków nie jest wysoka, a warto się w nie zaopatrzyć.
Jako roślina pastewna używana jest na pasze dla bydła, świń i owiec. Robi się ją z bulw i pędów zielonych. Pędy podawane są jako zielonka lub kiszonka, a zbierane są przed kwitnieniem. Używa się je także do dokarmiania zwierzyny leśnej. Bulwy są bardzo często zjadane przez dziki. Topinambur to też roślina przemysłowa, z której tworzony jest alkohol. Dodatkowo z biomasy wytwarza się bioetanol, używany do produkcji paliw, a z wysuszonych pędów wyrabia się brykiet i pelet.
Uprawa topinamburu stosowana jest do rekultywacji gleb zasolonych, zanieczyszczonych ropopochodnymi substancjami i na terenach górniczych. Ponadto słonecznik bulwiasty jest podłożem dla niektórych grzybów jadalnych. Nie należy jednak zapomnieć, że jest to również roślina ozdobna, charakteryzująca się silnym wzrostem. Jego kwiatostany o żółtej barwie są bardzo efektowne.
Przepisy na przygotowanie potraw z topinamburem
Bylina ta może być podawana na surowo lub w formie przetworzonej. Warto wiedzieć, że gdy jest ona surowa- powoduje wzdęcia. Można go piec, gotować lub przygotowywać na parze. Bardzo popularne jest połączenie go z czarnuszką. Jest to prosta potrawa, która może posłużyć jako dodatek do mięs lub jako przekąska. Składnikami tego dania są bulwy topinamburu, oliwa, sól morska, czarnuszka, tymianek i sezam. Bulwy myje się i wkłada na 5 minut do wody z octem. Pół łyżeczki soli mieli się z czarnuszką, dodaje do tego oliwę i łyżeczkę tymianku. Mieszanką naciera się bulwy i układa na blaszce do pieczenia. Piecze się przez około 10 minut w 200 o C, a posypuje uprażonym sezamem.
Istnieją jeszcze przepisy kulinarne na topinambur pieczony z tymiankiem. Potrzebne są do tego: bulwy, papryka, główka czosnku, cebula, gałązki tymianku, sól morska, mielony pieprz czarny i oliwa z oliwek. Słonecznik bulwiasty po umyciu krojony jest w ćwiartki, a cebula powinna być pokrojona na 8 części. Na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia należy rozłożyć wcześniej pokrojone warzywa i czosnek w łupinie. Pomiędzy układa się gałązki tymianku, a całość skrapia delikatnie oliwą z oliwek i doprawia. Piecze się w 200 o C przez 30 minut.
Można spotkać się również z zupą krem z ugotowanego warzywa oraz z sałatką. Przepisy na sałatkę są różne. Wszystko zależy od tego, co kto lubi. Podstawowym składnikiem są bulwy. Dodatkowo można dodać ząbki czosnku, cebulę, kolendrę, parmezan, oliwę z oliwek, sól oraz pieprz dla smaku.
Uprawa topinamburu jest bardzo prosta i naprawdę pożyteczna. Roślina ta przynosi nam wiele korzyści. Mając gospodarstwo, można wykorzystać ją do karmienia swoich zwierząt, można także przygotować z niej pyszne potrawy. Sadzenie jej na ogrodzie sprawi, że stanie się ona rośliną ozdobną. Jak widać, ma ona bardzo dużo zastosowań i dlatego warto rozważyć jej uprawę.