Пеларгония душистая

Wspomnieliśmy już, że „Rochefort” jest bardzo niecierpliwy z powodu silnych wiatrów, dlatego najbardziej optymalnym wariantem jego lądowania jest osłonięte miejsce na południowej stronie domu (lub przynajmniej na południowy zachód). Tak więc dom lub inna konstrukcja będzie służyć jako ochrona przed wiatrem z północy, a jednocześnie może być doskonałym wsparciem dla tkania pędów winorośli.

Winogrona Pavlovsky „Rochefort”: cechy odmiany, tajemnice właściwego sadzenia i pielęgnacji

Każdego roku, dzięki wysiłkom hodowców, pojawia się coraz więcej nowych odmian winogron.

Pomimo tego, że kultura ta była znana ludzkości od tysięcy lat, pozostaje tak obiecująca jak wcześniej.

Przecież entuzjazm prawdziwych miłośników winogron nie może być zaspokojony, a oni spędzają cały swój wolny czas, aby stworzyć najdoskonalszą odmianę winogron.

Jednym z takich hodowców amatorów jest EG Pavlovsky.

A dziś przedstawimy Ci jedną z najnowszych odmian winogron, która już zdołała zdobyć miłość wielu.

Będzie to o winogronach Rochefort io zasadach sadzenia i pielęgnacji tej pięknej odmiany.

Cechy odmianowe Rochefort: charakterystyczne odmiany winogron

Odmiana ta pojawiła się w prywatnych winnicach Ye.G. Pavlovsky, który używał odmiany Talisman jako rodzicielskiej formy Rochefort, krzyżując ją z odmianą zapylaną mieszaniną pyłku winogron europejskiego Amur zwanego Cardinal. Rezultatem była dość stabilna odmiana winogron, która praktycznie nie wymaga uwagi hodowcy.

Z tego powodu, jak również szeroki podział na strefy odmiany i jej dobre owocowanie, „Rochefort” jest coraz częściej spotykany w prywatnych obszarach miłośników winogron, jak sam Ye.G. Pavlovsky.

Charakterystyczne cechy i główne cechy kiści winogron Rochefort

Ważną rolę w ocenie każdej odmiany winorośli ma wielkość jej skupisk i smak jagód.

W przypadku winogron Rochefort nie trzeba się tym martwić, ponieważ wszystkie jego cechy są wysokie.

W szczególności jego skupiska są bardzo duże i ważą średnio około 0, 5-0, 9 kilograma. Ich wygląd jest dość elegancki, jagody są ciasno ułożone, mają stożkowy kształt.

Według profesjonalnych ekspertów jakość prezentacji tych klastrów wynosi prawie 100%, co czyni je punktem odniesienia dla innych odmian. Charakterystyczną cechą winogron opisanych odmian jest przede wszystkim ich kolor. Może się wahać od ciemnoczerwonego do ciemnofioletowego, a nawet czarnego, gdy przejrzały zbiory.

Interesujący jest również kształt jagód: są okrągłe, ale nieco spłaszczone po bokach. Średnia wielkość jagód to 2, 8 x 2, 6, o masie 7-9 gramów. Przy dobrej hodowli poszczególne owoce mogą osiągnąć masę 12 gramów.

Smak winogron Rochefort jest dość harmonijny, nasycony delikatnym i przyjemnym aromatem gałki muszkatołowej. Mięsiste i delikatne mięso nadaje specjalnemu smaku. Skóra również nie wpływa na smak, chociaż w tej klasie jest dość gęsta.

O słodyczy winogron można ocenić na podstawie procentowej akumulacji cukru, która wynosi 14-15%. Jednocześnie kwasowość jagód jest na stosunkowo niskim poziomie – 4-5 g / l.

Specyfika czasu owocowania i dojrzewania

Pomimo całego piękna winogron i doskonałego smaku jagód, wydajność tych winogron jest średnia, aw rzadkich latach z dobrą opieką jest wysoka.

W szczególności średnia liczba upraw, które można zebrać z tylko jednego krzewu winogronowego tej odmiany, wynosi 4-7 kilogramów. W tej kwestii jest jednak wystarczająco dużo zalet.

W szczególności winogrono Rochefort jest jednym z niewielu wczesnych i odpornych odmian winogron o ciemnym kolorze skóry. Roślinność krzewu ma miejsce w bardzo krótkim czasie, czego kulminacją jest pełne dojrzewanie winogron w 105-110 dni.

Ta odmiana dojrzewa nawet 10 dni wcześniej niż jej „rodzica”, odmiana „Cardinal”, mniej więcej w pierwszej połowie sierpnia. Dużą zaletą jest fakt, że krzew zaczyna kwitnąć dopiero na początku czerwca, dlatego wiosenne przymrozki nie są straszne dla zbiorów.

Ogólnie rzecz biorąc, krzew jest dobrze ustawiony do owocowania, ponieważ ma bardzo silnie rosnący krzew i biseksualne kwiaty.

W ten sposób jest doskonale zapylany bez pomocy i może wytrzymać wszelkie obciążenie uprawy. Optymalne obciążenie jednego krzewu winogron Rochefort wynosi 30-35 oczu.

Pędy krzewu dojrzewają bardzo dobrze: przy długości pędu 1, 35 metra dojrzewa 2/3 długości. Podczas przycinania pozostawić tylko 22-14 pędów na krzew (jeśli ma wystarczającą powierzchnię podaży).

Trochę o zaletach winogron Rochefort: dlaczego jest ceniony i kochany?

Wielu profesjonalnych winiarzy zgadza się, że ta odmiana jest jedną z najbardziej zasłużonych: takie cechy wymiarowe, wczesne dojrzewanie roślin i wysoka odporność są bardzo rzadkie w odmianach o ciemnym kolorze skóry.

W szczególności powinieneś zwrócić uwagę na następujące zalety odmiany winogron Rochefort:

• Obecność kwiatu biseksualnego zapewnia nie tylko dobre zapylanie i stabilność upraw, ale także brak jagód grochu.
• 100% zbywalności i dobra przydatność owoców do transportu.
• Owoce są dobrze przechowywane nie przez długi czas, po wycięciu z buszu.
• Istnieje bardzo duża odporność tej odmiany na porażkę takich chorób grzybowych winnic, jak pleśń i oidium (ale winorośl i tak wymaga profilaktycznego opryskiwania).
• Zaletą tej odmiany jest prostota jej reprodukcji, co jest możliwe dzięki dobremu ukorzenieniu sadzonek.
• Bush prawie nie boi się niskich temperatur zimowych. Jego odkryta winorośl pozostała nieuszkodzona, obniżając termometr do -23ºС. Przy uprawie w środkowym paśmie wymaga ukrycia.
• Odmiana ta nie jest zbyt kapryśna w pielęgnacji, więc bez starannego nadzoru i regularnego opatrunku będzie dobrze owocować, co jest szczególnie doceniane przez wielu kochanków.

Wady winogron „Rochefort”: na czym należy polegać, aby zapewnić właściwą opiekę

Pomimo ogólnej bardzo wysokiej odporności tej odmiany, jest ona bardzo podatna na filoksery. W związku z tym lepiej jest propagować go poprzez szczepienia do podkładek innych odmian odpornych na tego szkodnika i pasożyta.

Faktem jest, że jeśli filoksera uderzy w system korzeniowy krzewu, pozbycie się go będzie prawie niemożliwe, aw niektórych przypadkach nawet trzeba usunąć cały krzew. Również krzew winogronowy bardzo boi się zimna przez wiatry, które są szczególnie niebezpieczne dla niego w okresie kwitnienia.

Największą szkodą, jaką mogą wyrządzić, jest całkowite pozbawienie cię żniwa, przynosząc wszystkie kwiaty i kwiatostany winogron. Z tego powodu najlepiej jest uprawiać tę odmianę na obszarach bezwietrznych lub chronić przed nimi budynki lub domy.

Ciekawe jest również czytanie najlepszych winogron na wino.

Zaczynamy sadzić winogrona Rochefort na naszej własnej działce

Jeśli zajmujesz się ogrodnictwem przez długi czas lub po prostu lubisz przetwarzać i uprawiać coś na ziemi, sadzenie winogron nie będzie ci się wydawać czymś wyjątkowo ciężkim. Przecież najważniejsze jest nawet teoretyczne poznanie wszystkich cech tego procesu, wtedy praktyka będzie wydawać się powszechna.

Aby dobrze się do tego przygotować, opisujemy całe sadzenie krzewu winogronowego i jego główne cechy.

Metody reprodukcji winogron: wybierz najbardziej optymalną opcję

Jeśli weźmiemy pod uwagę ogólne sposoby sadzenia winorośli, wszystkie z nich są równie skuteczne i proste. Jednak każda odmiana może mieć pewne własne cechy charakterystyczne, w związku z którymi jedna lub inna metoda może nie być dla niej odpowiednia. Winogrona rozmnażają się:

• Sadzenie sadzonek na ich własnych korzeniach.
• Szczepienie łodygi odmianowej do stada z dużą ilością drewna.
• Reprodukcja krzewu winogronowego za pomocą kranów.
• Siew nasion winogron.

Omawiając cechy sadzenia winogron „Rochefort” nie powinniśmy zapominać, że ta odmiana jest szczególnie podatna na porażkę filoksery. Pod tym względem sadzenie jej na własnych korzeniach może bardzo często prowadzić do „śmiertelnego” wyniku. Dlatego najskuteczniejszym sposobem reprodukcji tego winogrona jest szczepienie najbardziej stabilnych zapasów. Takie szczepienie można przeprowadzić na sadzonkach, które można łatwo kupić w specjalistycznych szkółkach.

Ale jeśli na twojej stronie znajduje się stary krzew winogron, który od dawna chciałeś zastąpić innym, możesz sadzić na nim „Rochefort” i cieszyć się wspaniałymi zbiorami.

Gdzie Rochefort lubi się rozwijać ?: Główne kryteria i wymagania

Jak każdy winogrono, opisana przez nas odmiana jest bardzo ciepłolubna . Powinien być sadzony tylko w słonecznych i nie zacienionych obszarach. W przeciwnym razie krzew będzie się rozwijał bardzo słabo, a obfite zbiory i terminowe dojrzewanie będą musiały zostać całkowicie zapomniane.

Wspomnieliśmy już, że „Rochefort” jest bardzo niecierpliwy z powodu silnych wiatrów, dlatego najbardziej optymalnym wariantem jego lądowania jest osłonięte miejsce na południowej stronie domu (lub przynajmniej na południowy zachód). Tak więc dom lub inna konstrukcja będzie służyć jako ochrona przed wiatrem z północy, a jednocześnie może być doskonałym wsparciem dla tkania pędów winorośli.

Ważne jest również przy sadzeniu winogron, aby wziąć pod uwagę odległość między kilkoma krzewami. Ten czynnik jest również szczególnie ważny, ponieważ eliminuje prawdopodobieństwo wzajemnego cieniowania krzaków.

Silne krzewy, które są charakterystyczne dla opisywanej odmiany winorośli, najlepiej sadzić w odległości co najmniej 2 metrów od siebie, chociaż można wycofać się o 4. Z tego powodu krzew będzie miał nie tylko dużo miejsca do tkania, ale także „wyciągania” składników odżywczych z gleba.

Nawiasem mówiąc, nie należy również zapominać o glebie. Pomimo faktu, że ta uprawa nie jest szczególnie wybredna, gleba do ich wzrostu musi być płodna. Najlepiej jest zbierać lekkie gleby, które łatwo wchłaniają wilgoć, ale nie trzymaj ich długo w sobie. Nie zapominaj, że system korzeniowy winogron jest bardzo silny, dlatego wybierając miejsce do sadzenia, rozważ poziom występowania wód gruntowych. Optymalna głębokość wynosi około 2-2, 5 metra.

Trochę o tym, w jakich warunkach sadzić krzewy winogronowe Rochefort

Warunki sadzenia winogron mogą być bardzo rozciągnięte. Po pierwsze, wszystko będzie zależało od metody lądowania, aw drugim – od pory roku.

Wiosną sadzonki winogron, które zachowały się od jesieni, są sadzone wraz z nadejściem pierwszego upału (chociaż muszą być pokryte na okres adaptacji). W tym samym czasie szczepione sadzonki mogą być przenoszone do zapasów wciąż śpiących. Ogólnie rzecz biorąc, takie działania mogą być przeprowadzane w późniejszym terminie, do połowy kwietnia.

Ale do sadzenia sadzonek winogron, które wyrosły z sadzonek i mają zielone pędy, jest to konieczne dopiero po rozpoczęciu tego i stabilnego ciepła. Bardzo często robią to nawet na początku czerwca.

Jesienne sadzenie nie jest tak przedłużone w czasie. Zwykle odbywa się w połowie października (lub trochę później / wcześniej, w zależności od warunków pogodowych w twoim regionie). Warto również zwrócić uwagę na główną zaletę sadzenia jesiennego: w tym czasie przygotowuje się materiały do ​​sadzenia, dlatego znacznie łatwiej jest je sadzić od razu i sadzić w ziemi, niż przechowywać do wiosny. Oczywiście wiele osób obawia się, że mogą zamrozić krzew w zimie, ale jeśli jest dobrze pokryty, takie obawy będą daremne.

Sadzenie winogron Rochefort na ich własnych korzeniach za pomocą sadzonek

Przed sadzeniem winogron w ten sposób zdecydowanie należy upewnić się, że w glebie nie ma szkodnika filoksery. Jeśli zauważy się taką chorobę, gleba musi być starannie oczyszczona i pozostawiona jałowa przez kilka lat. Dopiero po tym warto rozpocząć przygotowywanie otworu na drzewko:

1. Jest przygotowywany z wyprzedzeniem, aby zastosowane nawozy mogły ustąpić.
2. Głębokość i szerokość dołu – 80 centymetrów.
3. Mieszanka dobrej żyznej gleby i 2-3 wiader próchnicy spada na dno.
4. Na nawozy kładzie się kolejną warstwę zwykłej gleby, ponieważ wysokie stężenie nawozów może uszkodzić system korzeniowy sadzonki.
5. Zagłębienie jest pozostawione na kilka tygodni w spokoju.

Po tym, jak dół jest już prawie gotowy, możesz przystąpić do selekcji i zakupu sadzonek. Aby zakup był dobry, zwróć uwagę na system korzeniowy: musi mieć białe, a nie uszkodzone korzenie. Fakt, że drzewko jest zdrowe i nie wyschnięte, będzie oznaczony zielonym kolorem cięcia.

Sadzenie sadzonki polega na tym, że umieszcza się ją w otworze do poziomu kołnierza korzeniowego i stopniowo wypełnia glebą. W połowie tego procesu do studzienki można wlać wiadro wody, które zagęści ziemię, nie pozostawiając żadnych szczelin poduszkami powietrznymi.

Ważne jest również, aby prowadzić wsparcie w pobliżu winogron. Gleba wokół zasadzonych sadzonek powinna być obficie nawilżona i musi być ściśnięta.

Cechy szczepienia sadzonek „Rochefort” na podkładki

Sadzenie sadzonek do podkładek jest dość proste i skuteczne, ponieważ sadzonki korzenia „Rochefort” bardzo szybko i dobrze. Są zbierane zazwyczaj jesienią. Cięcie długich sadzonek nie jest konieczne, wystarczą 2-3 otwory. Dla ich bardziej efektywnego ukorzenienia, dolna część jest odcinana z dwóch stron i opuszczana do wody na jakiś czas.

Jeśli zamierzasz sadzić na zimę, wosk nie będzie zbędny, co pozwoli na dłuższe przechowywanie wilgoci.

Przygotowanie samego zapasu jest jeszcze prostszym procesem. Polega ona na usunięciu starego krzewu, po którym pozostaje równe cięcie i penechki o wysokości 10 centymetrów.

Powierzchnia cięcia jest bardzo starannie czyszczona, usuwa wszystkie zanieczyszczenia i brud. Najbardziej odpowiedzialnym jest wykonanie płytkiego podziału na środku materiału, w którym cięcie jest umieszczone z przyciętą częścią. Po tym czasie zapasy powinny być mocno dokręcone szmatką lub sznurem, rozmazane mokrą gliną . Co więcej, wszystkie te same czynności, jak w przypadku tylko sadzonych sadzonek.

Jak zapewnić właściwą pielęgnację winorośli: krótkie zalecenia

• Ta kultura potrzebuje dużo wilgoci. Dlatego podczas wejścia do buszu w okresie wegetacyjnym, przed kwitnieniem i podczas formowania przyszłych zbiorów, winogrona muszą być podlewane. Podlewanie jest potrzebne w okresach suszy.
• Po każdym podlewaniu gleba jest mulczowana: 3-4 centymetry mchu lub trocin.
• Top ubieranie winogron – udane zbiory. Szczególnie ważne jest uprawianie buszu za pomocą materii organicznej, nawozów potasowo-fosforowych i azotu.
• Aby stymulować tworzenie i wzrost owoców, przycinanie pędów winogron odbywa się każdego roku dla 6-8 oczu.
• Zimą krzewy winogron muszą się ukrywać, zwłaszcza w młodym wieku.
• Zapobiegawcze rozpryski chorób grzybowych są przeprowadzane co roku 3 razy w sezonie.

Пеларгония душистая

Ни одна из душистых «гераней», или пеларгоний, не может похвастаться столь же пышным цветением, которое характерно для остальных видов рода Пеларгония (Pelargonium). Но зато у душистой пеларгонии красивейшие листья, иногда пестрые, с различными ароматами. Многие виды используют в косметической промышленности, в парфюмерии и ароматерапии (метод, основанный на стимуляции обоняния). Цветки у этих растений простые, обычно мелкие и невзрачные. Зеленые части очень пышные, декоративные. В отличие от прочих пеларгоний для душистых характерна повышенная устойчивость, они успешно растут даже на очень бедных почвах и переносят длительные засушливые периоды. Душистые пеларгонии характеризуются перистонадрезанными лопастными листьями, отличающимися сильным запахом. Цветки и листья пеларгонии головчатой (Pelargonium capitatum) издают запах розы. У пеларгонии курчавой (Р. crispum) цветки пахнут розой, а листья – лимоном. Листья пеларгонии душистейшей (Р. odoratissimum) пахнут яблоками, войлочной (Р. tomentosum) – мятой. От этих видов выведены многочисленнейшие гибриды и сорта с различными ароматами, обусловленными наличием эфироносных железок. К другим душистым пеларгониям относятся пеларгония душистая (Р.х fragrans), пеларгония зубчатая (Р. denticulatum), пеларгония дуболистная (Р. quercifolium) и пеларгония виноградолистная (Р. vitifolium). Пеларгонии часто путают и называют геранями и наоборот, хотя эти растения представляют два разных рода.

Выращивание
Пеларгонии душистой

Душистые «герани» выращивают и в закрытых помещениях, и на воздухе. Идеальное место посадки – в горшке на балконе и террасе или в открытом грунте на клумбе или в бордюрах. В условиях мягкого климата растение можно держать на воздухе даже зимой. В более суровых климатических условиях пеларгонии уносят на зиму в защищенное, прохладное и сухое помещение. После извлечения из почвы растения обязательно с комом земли можно убрать в деревянный ящик, удалив сухие цветки и листья. В марте-апреле, когда возобновляется вегетация, ветви сильно прищипывают. Высаживают в горшок и под открытое небо в мае, в хорошо дренированный грунт, представляющий собой смесь 2 частей садовой земли и 1 части торфа или прелой листвы, заправленную полным минеральным удобрением – 30 г на ведро субстрата. В дальнейшем раз в неделю растения подкармливают жидким удобрением, добавляя его в поливную воду по 10 мл на ведро.

Уход

Удалять сухие или поврежденные листья и увядшие соцветия.

Ziemniaki Sineglazka: opis odmiany, cechy wzrostu, pielęgnacja

Ziemniaki Sineglazka są nazywane przez ogrodników amatorów jedną z najpopularniejszych odmian, które opanowały osobiste działki. Roślina, która nie ma nic wspólnego z bajkową postacią popularnej kreskówki „Sineglazka”, otrzymała niezwykłą nazwę za niebieski kolor oczu na bulwach.

Opis odmiany

Odmiana ziemniaka w połowie sezonu Sineglazka ma nie tylko niesamowitą nazwę, ale jej bulwy mają ciekawe cechy. Technicy rolni nazywają ten rodzaj ziemniaków w połowie sezonu. Roślina dojrzewa w ciągu 90-110 dni, nie wymaga kłopotów, a jednocześnie właścicielom akrów gwarantuje niezmiennie wysoki plon.

Tworząc nową odmianę ziemniaków, którą ludzie z miłością nazywali Sineglazka, hodowcy stosowali kilka rodzajów. Zgodnie z ideą, miejscem jej uprawy miały być południowe krańce i środkowa strefa. Słysząc o ziemniakach Sineglazka, gotowych dać przewagę holenderskim hybrydom, ogrodnicy zaczęli uprawiać ziemniaki Sineglazka w zimnych regionach północnych – pod folią. Pierwsze kroki przyniosły dobre rezultaty, przez lata odmiana Sineglazka przystosowała się do niskich temperatur i została tam od zawsze zarejestrowana.

Jedną z głównych różnic między ziemniakami jest dobry system korzeniowy. Rozłożyste krzewy o jasnozielonych liściach średniej wielkości, delikatnych kwiatach bzu i żółtym rdzeniu. Bulwy ziemniaków Sineglazka są duże, ich waga może sięgać 200 g, zaokrąglone i spłaszczone po bokach. Skórka Sineglazki jest lekko szorstka. Niebieskie oczy są widoczne na roślinach okopowych.

Roślina dobrze radzi sobie na glebach lekko gliniastych, piaszczystych i gliniasto-piaszczystych. Zbiór rozpoczyna się pod koniec sierpnia lub na początku września. Ale możesz wykopać Sineglazkę na jedzenie od lipca. Właściciele działek wykopują do 500 kg roślin okopowych ze stu metrów kwadratowych.

Pochodzenie ziemniaka Sineglazka

Historia pochodzenia ziemniaka o oryginalnej nazwie owijana jest mitami. W rzeczywistości wszystko jest znacznie prostsze. Domina nazywana jest autorem odmiany.

Wolontariusze, którym podano materiał siewny, zwrócili uwagę na dobrą jakość przechowywania ziemniaków o niewielkiej pojemności, ich smak, plon i łatwość pielęgnacji. Ale tereny przemysłowe dla ziemniaków Sineglazka, które okazały się wybredne, jeśli chodzi o długoterminowe przechowywanie, stały się zbyt ciężkie. Po kilku latach prób i nieudanych prób powiększenia przestrzeni, uczestnicy eksperymentu zdecydowali się polecić Sineglazkę do uprawy tylko na działkach osobowych.

O dziwo, nie wszyscy ogrodnicy-amatorzy wiedzą, że ziemniaki Sineglazka mają oficjalną nazwę – „Hannibal”. Został więc nazwany na cześć Abrama Hannibala – przodka poety Aleksandra Puszkina. Arapa Piotr Wielki, wyróżniający się ciemną skórą, uważany jest za pierwszego hodowcę.

Walory smakowe

Gospodynie domowe doceniają Sineglazkę za jej wszechstronność – okazuje się, że wspaniałe tłuczone ziemniaki i nie mniej apetyczne smażone ziemniaki. Warzywa korzeniowe są pieczone i duszone, ziemniaki Sineglazka są idealne do karmienia dzieci. Miąższ jest biały, gęsty, soczysty, po ugotowaniu kruchy. Ma wysoką zawartość skrobi – do 15-17%.

Zalety i wady

Każda odmiana ziemniaków ma swoje zalety i wady. W przypadku ziemniaków Sineglazka, które nazywane są ludowymi, są one podzielone prawie równo. Wśród zalet odnotowano:

• wysoka wydajność;
• obecność witamin i minerałów w bulwach;
• odporność na wirusy;
• przydatność do powszechnego stosowania w kuchni.

Wśród wad są:

• nieprzydatność do długotrwałego przechowywania;
• brak możliwości pozyskania nasion;
• obowiązkowe regularne odnawianie materiału do sadzenia.

Sadzenie i pielęgnacja ziemniaków Sineglazka

Zanim zaczniesz sadzić, musisz przygotować bulwy – wykiełkować je. Z reguły do ​​końca wiosny, pod warunkiem, że znajdują się w piwnicy, same korzenie są pokryte sadzonkami.

Gleba jest pielęgnowana z góry. Sineglazka swobodnie czuje się w lekkiej, luźnej ziemi o neutralnej kwasowości. Roślina uwielbia także gleby piaszczyste, ale będą one wymagały od właściciela częstszego podlewania i zwiększenia ilości składników mineralnych.

Jeśli nie masz szczęścia z glebą na miejscu, sytuację koryguje się za pomocą obornika, piasku i próchnicy. Będzie to wymagało więcej uwagi, ale wyniki będą tego warte.

Jesienią przygotuj glebę zgodnie z tradycją, uwalniając ją z resztek roślinnych. Zaleca się rozrzucanie obornika lub próchnicy na powierzchni. Kopią ziemię pod Sineglazką łopatą, wyrywając stare chwasty z ziemi, starając się jednocześnie nie rozbijać ogromnych brył ziemi. Faktem jest, że do tego czasu górne warstwy gleby są już zajęte przez szkodniki. Zimą wymrą z zimna. Jeśli chodzi o grudki, to pod wpływem wiatrów same się rozpadają.

Ziemniaki Sineglazka sadzi się w maju. Pogoda podpowie, czy będzie to początek miesiąca, czy jego połowa. Sygnałem do pracy są kwitnące pąki brzozy i nagrzana do 9 stopni gleba.

Zaznacz odległość między otworami, powinna być standardowa, nie większa niż 30-40 cm. Sadzić w szachownicę. Szczelina między rzędami 70 cm Ziemniak Sineglazka uwielbia promienie słoneczne i płaskie obszary. Roślina słabo reaguje:

• do przeciągów;
• nadmierna wilgotność gleby;
• brak światła.

Pierwszy hilling wykonuje się, gdy roślina unosi się 15-20 cm nad ziemią, drugi raz po 2-3 tygodniach. Ziemniaki Sineglazka nie wymagają częstego podlewania. W okresie wzrostu roślina jest podlewana 3-4 razy:

• pierwsze podlewanie – po wykiełkowaniu;
• drugi – na początku kwitnienia;
• trzecia – przed jej końcem.

Częstsze podlewanie może być spowodowane jedynie suszą. Po kwitnieniu nie zaleca się podlewania ziemniaków Sineglazka.

Choroby i szkodniki

Amatorscy ogrodnicy zwracają uwagę na zdolność odmiany ziemniaka Sineglazka do odporności na wirusy i choroby nicieni, parcha, zarazę, ma dość silną odporność. Ale warto od razu podkreślić: dotyczy to zaktualizowanego materiału do sadzenia. Właścicielka domku rozpoczęła nieco renowację, rośliny okopowe stają się podatne na wiele chorób ziemniaka. Czego powinni się obawiać właściciele działek? Chroń łóżka:

• od chrząszczy Colorado, niszczących wierzchołki i osłabiających roślinę;
• od chrząszczy klikających, które uszkadzają bulwy, czyniąc je łatwym łupem dla drobnoustrojów.

Jak radzić sobie ze szkodnikami? Kluczowym terminem dla ogrodników-amatorów przez cały czas było słowo „zapobieganie”. Z reguły zaczyna się na długo przed sadzeniem ziemniaków.

Przy przejrzystej organizacji nie będzie to powodować dodatkowych kłopotów i odbywa się niezauważalnie. Czy przygotowujesz się do sadzenia ziemniaków Sineglazka? Przed sadzeniem potraktuj go stymulantami wzrostu i specjalnymi środkami chemicznymi, dodaj suchą musztardę do każdego dołka.

Usuń chwasty w okresie wegetacji – stają się źródłem wirusów. W przypadku infekcji grzybiczej ziemniaków lub ataku chrząszczy Colorado, zastosuj środki owadobójcze i grzybobójcze.

Zebrane? Nie spiesz się, aby opuścić witrynę. Sprawdź bulwy pozostawione w ziemi. Zimą zaczną gnić, tworząc sprzyjające warunki dla bakterii.

Wniosek

Bardzo popularne są nadal ziemniaki Sineglazka, wyhodowane przed rozpoczęciem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i polecane do sadzenia na osobistych poletkach. Wynika to ze smaku ziemniaków, łatwości pielęgnacji i wartości odżywczych.

Referencje

„Nasza rodzina uprawia ziemniaki Sineglazka od 40 lat, pasja do odmiany zaczęła się od rodziców. Uczyli, jak zbierać nasiona, przechowywać je. Więc sadzimy na dwa sposoby: sadzonki i porośnięte bulwy. Nie mogę powiedzieć, która metoda jest lepsza. Radzę używać obu. Po posadzeniu musisz podlać ziemię, a gdy wyschnie, poluzuj ją. To samo dotyczy sadzonek Sineglazka, które zanurza się w ziemi aż do pierwszych liści ”- Anna

„Ziemniaki Sineglazka kochamy od dawna, cenimy je jako atut i zawsze dzielimy się materiałem do sadzenia. Tylko w ten sposób można kontynuować rodzaj słynnego ziemniaka. Staramy się aktualizować materiał do sadzenia co pięć lat. Gotujemy ziemniaki, smażymy. Wychowywały się na nim moje dzieci, a ja karmię wnuki ”- Maria S

„Doceniamy ziemniaki Sineglazka, więc zbieramy wszystkie wskazówki na ten temat. Dzielę się swoim doświadczeniem na temat kiełkowania. Połóż ziemniaki w dwóch warstwach na podłodze. Wybierz suche, jasne i wolne od przeciągów pomieszczenie. Od czasu do czasu odwracaj i wyrzucaj zgniłe bulwy z cienkimi kiełkami. Jako wieloletni ogrodnik powiem: Sineglazka to pozycja obowiązkowa, nie ma smaczniejszego ziemniaka. Sadzić po trochu, w ten sposób łatwiej jest oszczędzać ”- Ivan

Powiązane posty:

1. Ziemniaki Veneta: opis odmiany, cechy uprawne
2. Pomidor Wowa Putin: opis i cechy odmiany, opinie, zdjęcia
3. Ziemniaki Банба (Banba): opis gatunku, zdjęcia, opinie, sadzenie i pielęgnacja