Polszczyzna/Odmiany języka
Jak odmienić „haben” przez osoby?
Odmiana czasownika „haben”
W tej lekcji nauczysz się odmiany czasownika „haben” oraz jego użycia. Na końcu lekcji możesz sprawdzić twoją wiedzę w praktyce, rozwiązując ćwiczenia. Chcesz poznać więcej gramatycznych zagadnień? Ta lekcja jest częścią kursu: Gramatyka A1/A2.
A jeśli chcesz błyskawicznie zrozumieć najważniejsze zasady gramatyki i zacząć mówić po niemiecku to zajrzyj do mojego power e-booka, który pomógł już ponad 1000 osobom poczuć się pewnie w języku niemieckim. ���� �� Dowiedz się więcej tutaj.
- 1 Odmiana „haben” w Präsens, Präteritum, Partizip II
- 2 Co należy wiedzieć o czasowniku „haben”?
- 2.1 „Haben” jako czasownik główny (Vollverb)
- 2.2 „Haben” jako czasownik posiłkowy (Hilfsverb)
Odmiana „haben” w Präsens, Präteritum, Partizip II
Czasownik haben, czyli mieć, odmienia się nieregularnie.
W poniższej tabeli znajdziesz, jak odmienia się „haben” przez osoby w Präsens, Präteritum oraz jego formę Partizip II, która będzie ci potrzebna do stworzenia czasu przeszłego Perfekt:
Präsens Präteritum Partizip II ich habe ich hatte gehabt du hast du hattest er/ sie/ es hat er/ sie/ es hatte wir haben wir hatten ihr habt ihr hattet sie/ Sie haben sie/ Sie hatten Co należy wiedzieć o czasowniku „haben”?
„Sie hat Glück!”/ Ona ma szczęście. „Hat” to czasownik „haben” (mieć) w 3. osobie liczby pojedynczej. A to przykłady „haben” w innych osobach:
Czasownik „haben” jest nieregularny, a to oznacza, że jego odmiany (tabelka wyżej), trzeba nauczyć się na pamięć. Czasownik „haben” może pełnić w zdaniu rolę czasownika głównego lub posiłkowego i jest czasownikiem nieregularnym.
„Haben” jako czasownik główny (Vollverb)
Czasownik „haben” oznacza „mieć”:
- „Hast du einen Job?” / Masz pracę?
- „Hast du Kinder?” / Masz dzieci?
- „Ich habe Zeit.“/ Mam czas.
„Haben” jako czasownik posiłkowy (Hilfsverb)
Czasami jednak czasownik „haben” tylko pomaga stworzyć zdanie w przeszłym czasie Perfekt i nie oznacza nic:
- „Ich habe Deutsch gelernt.” / Uczyłam się niemieckiego.
- „Ich habe geschlafen.”/ Spałam.
Czasownik „haben” jest jednym z 3 czasowników posiłkowych (tych co pomagają stworzyć zdanie) -pozostałe dwa to sein (być) oraz werden (stać się, zostać).
„Z tym e-bookiem nie da się nie zrozumieć gramatyki!” -to jeden z setek Waszych komentarzy.♥ Ty też możesz w końcu ogarnąć gramatykę – szybciej i przyjemniej, niż Ci się wydaje. ➭ Kliknij tutaj i rozhulaj Twój niemiecki!
Odmiana „haben” w praktyce – słuchaj i powtarzaj
A jak najlepiej nauczyć się odmiany „haben”? Nie z tabelek, tylko na przykładach, z kontekstem. �� Najpierw posłuchaj zdania po polsku, zrób pauzę i przetłumacz na głos po niemiecku. Następnie usłyszysz poprawne zdanie po niemiecku.
- Hast du Lust auf Kino? / Masz ochotę na kino?
Odmiana „haben” – podsumowanie
- Czasownik „haben”, jest zaraz obok czasownika „sein”, najważniejszym czasownikiem w języku niemieckim
- Czasowniki „haben” jest nieregularny, a zatem jego odmiany (koniugacji) trzeba nauczyć się na pamięć
- Czasownik „haben” może pełnić w zdaniu rolę czasownika głównego (oznacza wtedy „mieć”) lub posiłkowego – wtedy pomaga jedynie stworzyć zdanie, na przykład w czasie Perfekt
Odmiana czasownika „haben” ćwiczenia
Sprawdź, czy umiesz odmienić „haben” przez osoby i rozwiąż interaktywne ćwiczenia na odmianę haben.
Wasze najczęściej zadawane pytania o czasownik „haben”
Jak odmienić „haben” przez osoby?
Czasownik „haben” ma nieregularną odmianę. W czasie teraźniejszym Präsens jego odmiana przez osoby wygląda tak: ich habe, du hast, er/sie/es hat, wir haben, ihr habt, sie/Sie haben. W czasie przeszłym Präteritum „haben“ odmienisz tak: ich hatte, du hattest, er/sie/es hatte, wir hatten, ihr hattet, sie/Sie hatten.
Co to znaczy, że czasownik „haben” jest posiłkowy?
Oznacza to, że za jego pomocą stworzysz czas przeszły Perfekt, np. ich habe gemacht. W takiej funkcji samo „haben” nie oznacza nic. Jest tylko znakiem rozpoznawczym , że chodzi o czas przeszły Perfekt. Jako czasownik posiłkowy użyjesz „haben” przy wszystkich czasownikach, które nie oznaczają ruchu lub zmiany stanu (bo wtedy użyjesz czasownika posiłkowego „sein”), np. ich habe gekauft (kupiłem – nie ma ruchu), ich bin gelaufen (biegłem – jest tu ruch).
Polszczyzna/Odmiany języka
Prawdopodobnie to nasza pierwsza nauczana odmiana języka – jest to najbardziej swobodna forma bezpośredniej komunikacji międzyludzkiej czasami tworzona wraz z neologizmami. Doskonale spisuje się przy codziennych sytuacjach rzeczywistości. Jest jednak bardziej swobodna niż nakazuje norma poprawnościowa więc nie zastąpimy nią języka oficjalnego czy naukowego.
Gwara i regionalizmy [ edytuj ]
Gwary środowiskowe [ edytuj ]
Mając na myśli “gwara środowiskowa” chodzi przede wszystkim o język zrozumiały tylko dla pewnej grupy wewnętrznej czyli np. slang młodzieżowy oraz dla pewnego środowiska, z którym dane osoby mają ze sobą coś wspólnego. Czyli np.: gwara zawodowa, która jest zbliżona do języka naukowego, z konkretnej dziedziny jednak nie do końca – często występują w niej potoczne odmiany naukowych określeń np. zamiast zaprawa z octu i korzeni do marynowania jest skrótowo nazywana bejcą.
Oficjalne [ edytuj ]
Gwara dziennikarska [ edytuj ]
Jak się zapewne domyślacie, to gwara używana przede wszystkim przez media, pozornie zbliżona do języka ogólnego. Pozornie, gdyż nie ma bezpośredniości w wypowiedziach – takie postawienie sprawy ma za zadanie przyciągnąć publikę. Ze względu na dostępność gwary, niektórzy mylnie uważają ten rodzaj języka za wzorcowy.
Wystąpienia publiczne [ edytuj ]
Najczęściej używana przez polityków, jest bardziej staranna od dziennikarskiej gwary. Dawniej istniał tylko jeden styl, nowomowy używany zresztą do dziś który mieści banalne sprawy w pompatycznej formie. Teraz oczywiście pojawiły się nowe formy – retoryczny i zbliżony do polszczyzny potocznej, co w ostatnim wypadku jest często rażący dla niektórych i dlatego ucieka się dalej do dawnego stylu.
Polszczyzna urzędnicza [ edytuj ]
Odmiana czasami mylnie uważana za polszczyznę wzorcową, co oczywiście nią nie jest. Charakteryzują go zdania bezosobowe (-no -to) i czynnik w stronie biernej. Ze strony urzędu taki styl jest uzasadniony, ale poza tym jest błędem stylistycznym.
Styl naukowo-techniczny [ edytuj ]
Rzadko spotykany przez przeciętnego Polaka, gdyż w dużej mierze częściej sięga się po popularnonaukowe czasopisma, które starają się być czytelne dla każdego, a nie wyłącznie dla specjalistów. Terminologia naukowa jest zwykle tam właśnie spotykana, i nie zawsze jest znana przeciętnemu obywatelowi, np.: płaszcz.