Odmiany róż żółtopomarańczowych: nazwy odmian ze zdjęciami i recenzjami

Sadzenie róż w ogrodzie
Fot. depositphotos.com

Róże ogrodowe – odmiany, uprawa, jak pielęgnować

Róże są jednymi z najczęściej uprawianych krzewów ogrodowych. O ich niezwykłej popularności zadecydował ogromny wybór kolorów i kształtów kwiatów, a także dostępność odmian o różnym pokroju, sile wzrostu i zastosowaniu. Co sprawia, że jedne róże ogrodowe wspaniale kwitną i bujnie rosną, a inne niedomagają i łatwo zapadają na choroby? Poznaj sekrety uprawy róż w ogrodzie, zobacz które odmiany róż ogrodowych najlepiej się sprawdzają oraz dowiedz się jak pielęgnować róże aby zdrowo rosły i obficie kwitły!

Róże ogrodowe
Fot. pixabay.com

Róże ogrodowe – historia uprawy

Kwiaty róż od wieków są symbolem męskiego uwielbienia dla kobiecego piękna. Antyczni Grecy uważali róże za symbol Afrodyty, bogini miłości, a Safona, najpopularniejsza poetka starożytnej Grecji, nazwała różę królową kwiatów i po dzień dzisiejszy ten przydomek róży nie opuścił. Na masową skalę róże uprawiano w starożytnym Rzymie, a ich kwiaty były używane do ozdabiania wielu uroczystości. Gdy lokalna produkcja nie wystarczała, zaczęto sprowadzać róże m. in. z Północnej Afryki.

Na Dalekim Wschodzie z kwiatów róż wytwarzano niezwykle cenny olejek różany. Róże opiewali też trubadurzy, średniowieczni poeci i muzycy francuscy. Kwiaty te znajdowały się na herbach angielskich rodów, a cesarzowa Józefina, pierwsza żona Napoleona, w swej posiadłości we francuskim Malmaison prowadziła legendarny ogród różany, w którym zgromadziła ponad 200 odmian róż (ponoć były to wszystkie wówczas znane). Dziś wszystkich odmian róży jest tak wiele, że niemal nie sposób wszystkich poznać. Dla ułatwienia klasyfikacji róże podzielono na grupy, uwzględniając ich pokrój, kwitnienie i możliwości zastosowania w ogrodach.

Róże ogrodowe – odmiany i grupy

Na świecie występuje ponad 200 dzikich gatunków róż oraz ponad 20 tys. szlachetnych odmian róż. Krzewy te mają rozmaitą wielkość i zróżnicowany pokrój – od kilkunastocentymetrowych odmian róż miniaturowych po odmiany wysokie – kilkumetrowe, o pędach wyprostowanych albo przewisających. U większości róż na łodygach występują kolce. Liście są błyszczące lub matowe, w wielu odcieniach zieleni, niekiedy też czerwonawe, często pokryte srebrzystym nalotem woskowym.

Róże ogrodowe
Fot. pixabay.com

Kwiaty róż mają średnicę od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów i mogą być osadzone pojedynczo lub zebrane w kwiatostany. Płatki są jednobarwne lub dwubarwne i nierzadko zmieniają odcień w miarę przekwitania.

Ze względu na dużą różnorodność tych krzewów, w zależności od siły wzrostu i ich budowy, róże podzielono na kilka grup.

Nas oczywiście najbardziej interesują te, najlepiej nadające się do uprawy w ogrodzie, czyli odmiany róż ogrodowych. Do takich można bez wątpienia zaliczyć najładniej kwitnące róże wielkokwiatowe, oraz posiadające ładny krzaczasty pokrój i wytwarzające wiele kwitów na pędzie – róże rabatowe. Posiadacze dużych ogrodów mogą wybrać coś dla siebie wśród róż parkowych, a przy pergolach, płotkach czy murkach mogą wspinać się róże pnące. Oto szczegóły dotyczące każdej z tych grup oraz możliwości ich zastosowania w ogrodach.

Róże wielkokwiatowe

Róże wielkokwiatowe to róże o największych i najpiękniejszych kwiatach, w dużej mierze mieszańce herbatnie. Bez wątpienia jest to najliczniejsza grupa róż. Kwiaty róż wielkokwiatowych często mają delikatny, przyjemny zapach i są zwykle osadzone pojedynczo na łodydze. Nadają się na bukiety i wiązanki okolicznościowe, czyli to te róże, które najczęściej kupujemy w kwiaciarniach jako kwiaty cięte. Możliwości ich uprawy w ogrodach ograniczają niestety dość wygórowane wymagania uprawowe.

Róża wielkokwiatowa ‘Fryderyk Chopin’

Róże rabatowe

Róże rabatowe, określane również jako wielokwiatowe, jest to duża grupa odmian, z których można tworzyć długo kwitnące rabaty albo niskie żywopłoty. Róże z tej grupy charakteryzuje to, że na jednym pędzie wytwarzają od kilku do kilkudziesięciu kwiatów. To grupa róż najpowszechniej sadzona w ogrodach, a niezbyt duże rozmiary różanych krzewów z tej grupy, pozwalają sadzić je nawet na niewielkich rabatach z kwiatami i krzewami ogrodowymi. W zależności od odmiany mają od 20 do 100 cm wysokości.

Róża rabatowa ‘Bonica 82’ – polecana odmiana, bardzo odporna i tolerancyjna na niesprzyjające warunki, kwitnie od lata do jesieni

Róże pnące

Róże pnące – do tej grupy zalicza się odmiany róż o długich, wiotkich pędach, które mogą być rozpinane na podporach. Chociaż nie wytwarzają organów czepnych, sprawiają wrażenie pnączy. Pomimo, że w naszym klimacie często przemarzają, są chętnie sadzone ze względu na swój efektowny wygląd – mogą zdobić ściany domów, bramki, piąć się po pergolach lub trejażach.

Róże pnące
Fot. pixabay.com

Róże parkowe

Róże parkowe – są to krzewy o sztywnych prostych pędach, które silnie się rozgałęziają i dorastają do 2-3 m wysokości. Odznaczają się odpornością na choroby i szkodniki, nie wymagają prawie żadnej pielęgnacji, są odporne na mrozy i dobrze rosną na słabej glebie. Gatunkiem wyjściowym do stworzenia wielu róż parkowych była róża pomarszczona (Rosa rugosa), ceniona właśnie za wytrzymałość i małe wymagania. Róże parkowe kwitną bardzo obficie raz lub dwa razy w sezonie. Ze względu na swe rozmiary (dorastają do 2,5 m) nadają się głównie do dużych ogrodów, gdzie można je sadzić pojedynczo na trawniku lub w szpalerze, tworząc kwitnący żywopłot.

Róża parkowa ‘Westerland’

Róże pienne

Róże pienne – są to odmiany szczepione na pniu (podkładce), inaczej zwane też “drzewkami różanymi”. Otrzymuje się je przez szczepienie odmian szlachetnych z różnych grup na specjalnie przygotowanym pędzie róży dzikiej. Można je posadzić nawet w małym ogrodzie lub uprawiać w pojemniku. Nadają się do zaakcentowania miejsca, na które chcemy zwrócić szczególną uwagę, doskonałe na balkony i tarasy.

Róże okrywowe

Róże okrywowe – są dość mało znane, chociaż ich zastosowanie może być duże. Róże te silnie się krzewią i szybko przykrywają powierzchnię ziemi, tworząc gęste zarośla, obficie kwitnące latem. Są odporne na mróz, złe warunki klimatyczne i choroby.

Róże miniaturowe

Róże miniaturowe – krzewy te osiągają niewielkie rozmiary (od 20 do 30 cm wys.) i mają drobne kwiaty, o średnicy około 2,5 cm. Można je uprawiać w mieszkaniu, a także w ogródkach, na balkonach oraz na kwiat cięty. Uprawiane w domu jako rośliny doniczkowe, po przekwitnięciu można przesadzić do ogrodu, lekko je przycinając. Ładnie wyglądają na rabatach czy skalniaku.

Róże miniaturowe w doniczkach
Fot. shutterstock.com

Róże historyczne

Róże historyczne – w tej grupie zawierają się dawne, tradycyjne odmiany róż, które powstały przed 1867 rokiem oraz niektóre młodsze, które mają te same cechy – gęste pąki pastelowych kwiatów o silnym zapachu, a przy tym są silne, odporne i bardzo długowieczne. Krzewy róż z tej grupy potrafią w jednym miejscu rosnąć przez kilkadziesiąt lat. Mocno się rozrastają i wymagają w ogrodzie sporo miejsca. Do róż historycznych zalicza się:

• róże francuskie – najstarsza grupa róż ogrodowych, obejmująca krzyżówki znanej już w antyku róży francuskiej Rosa gallica. Róże z tej grupy to niezbyt wysokie, gęsto ulistnione krzewy o zwartym pokroju. Zazwyczaj wysoce mrozoodporne. Do tej grupy zalicza się takie odmiany jak: ‘Cardinal de Richelieu’ z 1840 roku, czy ‘Charles de Mills’ wyhodowana jeszcze przed 1700 rokiem;

Róża francuska – Rosa gallica
Fot. pixabay.com

• róże białe (Rosa Alba) – posiadają charakterystyczne niebieskawe zabarwienie liści oraz intensywnie pachnące białe lub różowe kwiaty;
• róże damasceńskie – cechują je eleganckie białe lub różowe kwiaty oraz matowe szaro-zielone liście. Z tych róż produkuje się wodę i olejek różany;
• róże stulistne – staromodne, wysokie krzewy, sadzone głównie jako żywopłoty, z ich aromatyczne kwiaty w pastelowych odcieniach różu to doskonały surowiec na przetwory,
• róże piżmowe – swoją nazwę zawdzięczają intensywnemu aromatowi o wyraźnej piżmowej nucie,
• róże burbońskie – krzyżówki róży damasceńskiej i chińskiej, kwitnące zazwyczaj kilka razy w roku;
• róże portlandzkie – mają takie same pochodzenie jak róże burbońskie, jednak nieco inne cechy charakterystyczne (bardziej sztywne pędy, intensywniejsze zapachy i barwy kwiatów);
• róże mchowe – posiadają pąki kwiatowe i pędy pokryte grubą warstwą mszystego nalotu o intensywnym zapachu.

Róże ogrodowe – stanowisko uprawy

Róże nie są bardzo wymagające co do gleby – udają się na glebach gliniasto-piaszczystych, lekkich, przepuszczalnych z dużą zawartością próchnicy o odczynie pH 6-7, i nie podmokłych. Jeśli ziemia jest zbyt zwięzła i mokra, warto pod krzewem sadzonej róży wykonać drenaż, wykorzystując do tego celu keramzyt (kilkucentymetrową warstwę keramzytu wsypuje się na dno dołka wykopanego pod różę). Ziemię warto też spulchnić i wymieszać z kompostem lub dodać gotowego, żyznego podłoża do róż.

Podczas sadzenia róż warto stosować keramzyt
Na fot. Leca © KERAMZYT, fot. Weber

Znacznie większą rolę odgrywa odpowiednio dobrane stanowisko uprawy róż w ogrodzie. Powinno być ono słoneczne, choć raczej nie upalne. Wskazane jest także aby miejsce uprawy róż było osłonięte od wiatrów, gdyż wiele z tych krzewów nie jest w pełni mrozoodpornych i mroźne wiatry wiejące od wschodu lub północy mogą im zaszkodzić. Jeżeli takiego stanowiska nie możemy zapewnić, zwróćmy uwagę na mrozoodporność odmian róż wybieranych do naszego ogrodu.

Sadzenie róż w ogrodzie
Fot. depositphotos.com

Jak sadzić róże w ogrodzie?

Sadzenie róż najlepiej przeprowadzić jesienią – od połowy października do mrozów lub wiosną (przez cały kwiecień). Krzewy róż powinny być posadzone tak, aby miejsce szczepienia było na poziomie ziemi (na glebach piaszczystych może być nieco głębiej, a na gliniastych nieco powyżej powierzchni). W przypadku sadzenia jesienią, posadzone krzewy należy zabezpieczyć przed przemarznięciem, usypując kopczyk z ziemi o wys. 20 – 25 cm. Podobnie należy postąpić z różami piennymi, okrywając ich koronę (w miejscu okulizacji) po przygięciu do ziemi, lub nie przyginając obwiązać koronę słomą czy igliwiem.

• Czarne plamy na liściach róż – przyczyny i zwalczanie
• Dziurawe liście róży. Skąd się biorą dziury w liściach róż?
• Zielone gąsienice na różach. Co to jest i jak je zwalczać?
• Zwijanie się liści róż

Jak pielęgnować róże ogrodowe?

Dla zdrowego wzrostu i obfitego kwitnienia niezmiernie ważne jest prawidłowe nawożenie róż ogrodowych. Krzewy należy regularnie zasilać jednym z nawozów wieloskładnikowych, zawierających min. azot i potas. Dzięki popularności tych kwitnących krzewów, w sklepach ogrodniczych jest duży wybór specjalistycznych nawozów, nadających się do zastosowania w uprawie róż. Pamiętajmy jednak aby od drugiej połowy sierpnia zaprzestać nawożenia azotem. Nawożenie azotem w późniejszym terminie powoduje, iż hamowane jest drewnienie pędów, przez co mogą one przemarzać w okresie zimowym.

Podlewając róże nie mocz liści i kwiatów
Fot. depositphotos.com

Bardzo ważne w pielęgnacji róż jest odpowiednie podlewanie. Szczególnie istotne jest aby wodę lać bezpośrednio na ziemię, nie mocząc pędów i liści róż. Na zbyt często zwilżanych liściach łatwo rozwijają się choroby grzybowe. Krzewów nie należy też podlewać codziennie. Lepiej obficie podlać je raz na kilka dni.

Pielęgnacja róż w naszym ogrodzie będzie łatwiejsza, jeżeli podłoże wyściółkujemy torfem, substratem popieczarkowym lub korą sosnową. Ściółkę rozkłada się warstwą kilkucentymetrową, po wcześniejszym zastosowaniu nawozów mineralnych i spulchnieniu gleby. Taka ściółka zapobiegnie wyrastaniu chwastów i zmniejszy wyparowywanie wody z ziemi.

• Pielęgnacja róż wiosną
• Róże jesienią – pielęgnacja, sadzenie, okrywanie, cięcie
• Dlaczego róża nie kwitnie?
• Co posadzić pod różami?
• Jakiego sąsiedztwa nie lubią róże? Tych roślin nie sadź obok róż!

Jak przycinać róże ogrodowe?

Wiosną, gdy ziemia rozmarznie i minie obawa większych spadków temperatury, zdejmujemy osłony zimowe, rozgarniamy ziemię z kopczyków i wykonujemy przycinanie róż.

Sposób przycinania róż różni się nieco dla poszczególnych grup tych roślin:

• wiosną intensywnie przycinamy przede wszystkim róże bukietowe i wielkokwiatowe. Przycina się wszystkie pędy na 3 lub 4 oczka. Niskie cięcie spowoduje, że krzew będzie ładnie rozgałęziony, gęsty i foremny;
• róże pienne tnie się podobnie jak krzewiaste, zwracając uwagę na uformowanie korony;
• róże rabatowe i pnące wymagają jedynie prześwietlenia, usunięcia chorych czy przemarzniętych pędów.

Poza przycinaniem róż wiosną, w czasie okresu wegetacji należy usuwać dzikie pędy wyrastające z podkładki. Odrosty takie usuwa się tuż przy korzeniu. Rosną one bardzo szybko i osłabiają krzew.

Pędy róż przycina się ostrym sekatorem, lekko ukośnie w odległości ok. 5 cm. od oczka skierowanego na zewnątrz korony. Rany po cięciu powinno się posmarować maścią ogrodniczą lub farbą emulsyjną z dodatkiem fungicydu (środka grzybobójczego).

Podstawowym terminem przycinania róż jest wiosna
Fot. depositphotos.com

Jak ścinać róże do wazonu?

Gdy róże pięknie i obficie zakwitną w ogrodzie, można pomyśleć o ścięciu kilku kwitnących róż do wazonu. Dzięki temu będą zdobić także nasz dom. W przypadku roślin dopiero co posadzonych, warto jednak odczekać przynajmniej 2 lata aby rośliny dobrze się ukorzeniły, zanim zaczniemy je ścinać do wazonu. Kwiaty róż najlepiej ścinać rano lub wieczorem, nigdy zaś w środku dnia. Wówczas róże będą dłużej stały w wazonie. Pamiętajmy aby do cięcia zawsze używać czysty i dobrze naostrzony sekator. Dzięki temu unikniemy uszkodzenia ciętych krzewów.

Rozmnażanie róż ogrodowych

Róże rozmnaża się trzema sposobami:

1. poprzez sadzonkowanie,
2. poprzez szczepienie róż,
3. przez nasiona.

Sadzonkowanie róż jest najłatwiejszą metodą, jednakże aby otrzymać gotową roślinę potrzeba aż trzech lat (wyjątkiem są róże miniaturowe, u których okres ten jest krótszy). Wiele róż można rozmnażać z sadzonek zdrewniałych, chociaż zróżnicowany jest procent ich ukorzenienia się.

Na terenach, na których panują ostre zimy, poleca się rozmnażanie róż przez sadzonki półzdrewniałe. Aby przygotować taką sadzonkę, pod koniec lata, po przekwitnięciu, wybiera się dojrzałe pędy boczne, które są jeszcze zielone. Robi się z nich sadzonki długości około 10 cm. Następnie umieszcza się je w głębokich doniczkach wypełnionych piaszczystym podłożem (równe części torfu i piasku). Aby ułatwić ukorzenianie się sadzonek, przed posadzeniem warto je zanurzyć w ukorzeniaczu.

Doniczki z sadzonkami przykrywa się folią i przechowuje w chłodnym, zabezpieczonym przed mrozem pomieszczeniu. Wiosną ukorzenione sadzonki sadzi się na zagon.

• Choroby róż – objawy, zdjęcia, zwalczanie
• Szkodniki róż – objawy, zdjęcia, zwalczanie
• Zabezpieczenie róż na zimę – okrywanie, kopczykowanie, przycinanie
• Róże do cienia i półcienia. Oto cieniolubne odmiany róż!

Opracowano na podstawie:
1. C. Brickell, Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, Muza SA, Warszawa 1994, str. 116-135;
2. G. Łabanowski, A. Wojdyła, Problemy z różami i powojnikami, Działkowiec, nr 8/03, s. 42 – 43;
3. H. Wiśniewska–Grzeszkiewicz, Poznajmy wymagania i potrzeby róz, Kwiaty, nr 4/1991, s. 4 – 5;
4. T. Babik, Pielęgnacja róż, Dolnośląski Informator Rolniczy, nr 4/2001;
5. T. Michałków, Choroby i szkodniki najczęściej atakujące róże, Dolnośląski Informator Rolniczy, nr 7/2000;
6. M. Bartyńska, Na co chorują róże ?, Działkowiec nr 7/96, s. 32 – 33.

Odmiany róż ze zdjęciami i opisami

Nie ma ani jednej działki ogrodowej, na której mógłby rosnąć przynajmniej jeden krzew róży. Zmienna moda nie dotknęła tego uroczego kwiatu, zmieniają się tylko priorytety – dziś hybrydowe odmiany herbaty są modne, jutro – róże pnące, a pojutrze zapewne pojawią się miniaturowe lub standardowe odmiany. Obecnie istnieje około 25 tysięcy odmian, a według niektórych raportów wszystkie 50, a ich liczba rośnie z każdym nowym sezonem. Pomożemy Ci zrozumieć różnorodność tych wspaniałych kwiatów i przedstawić Twojej uwadze odmiany róż ze zdjęciami.

Jakaś biologia

W rzeczywistości róża jest niczym innym jak zbiorową nazwą odmian i gatunków z rodzaju Rosehip, która z kolei reprezentowana jest przez ponad trzysta gatunków. Mężczyzna wyizolował różę z innych kwiatów, wyhodował ją, przez selekcję, przez długoterminową selekcję i powtarzając krzyżowanie międzygatunkowe, uzyskał ogromną ilość różnych kolorów, nawyku i zapachu roślin. W konsekwencji nie ma czegoś takiego jak rodzaj lub gatunek róży. Mówiąc o rodzajach i odmianach róż, my, z naukowego punktu widzenia, popełniamy błąd, powinniśmy mówić o odmianach i odmianach tego pod każdym względem wspaniałym kwiatem.

W uczciwości należy zauważyć, że istnieją niehodowane odmiany dzikiej róży, których natura początkowo obdarzona była niezwykłym pięknem. Nie wyglądają jak efektowne pachnące róże frotte, ale mają swój własny urok. To prawda, że ​​nie znajdują się w naszych ogrodach tak często, jak na to zasługują.

Uwaga! Jeśli masz szczęście i widzisz je w sprzedaży, przyjrzyj się Rosehip Wrinkled, Spiny lub Hugonis, być może będą one główną atrakcją Twojej kolekcji.

Trochę historii

Te kwiaty, które widzimy dzisiaj w ogrodach i parkach na całym świecie, są w dużej mierze wynikiem skrzyżowania dwóch gałęzi uprawnych róż, które dotarły do ​​nas ze wschodu iz zachodu.

Róże zachodu

Prawdopodobnie po raz pierwszy mężczyzna wykazał zainteresowanie różami w tym samym czasie, co wynalezienie pisma lub koła. Na Krecie w drugim tysiącleciu pne mury pałaców pomalowano różami, ich wizerunki znaleziono także na grobowcach faraonów. Pierwsza została opisana przez odmiany róż i opiekę nad nimi autorstwa Teofasta, który słusznie uważany jest za „ojca botaniki”, a starożytna grecka poetka Safona jako pierwsza nazwała różę „królową kwiatów”, śpiewając wiersze.

Starożytni Grecy byli pierwszymi, którzy szczególnie uprawiali róże w swoich ogrodach, a nawet uprawiali je w doniczkach do dekoracji. Rzymianie mieli prawdziwy kult tego kwiatu – używali płatków do jedzenia, robili z nich wino i kosmetyki, a bogaci Rzymianie spali nawet na pachnących płatkach.

Róże wschodu

W starożytnych Chinach róże rosły nawet wtedy, gdy powstała tylko cywilizacja Zachodu. Chińczycy jako pierwsi otrzymali olejek różany i używali go jako obrony przed złymi duchami i perfumami. Rose rosła w starożytnej Japonii. Ale w tych krajach nie mogła konkurować ani z lotosem, który wówczas uważano za króla kwiatów, czy z chryzantemą.

Orientalne róże były małe, prawie pozbawione smaku, ale całkowicie zakrywały krzew i kwitły przez cały sezon kilkoma falami. Na początku XVIII wieku kupcy przywieźli ich do Europy. Sto lat później na nasz kontynent przybył pierwszy arystokrata – róża herbaciana, która miała piękne szkło i uroczy aromat, ale była bardzo ciepłolubna.

Połączenie róż wschodnich i zachodnich

Były to chińskie róże drobnokwiatowe i herbaciane, a także odporne na mróz, ale nieatrakcyjne odmiany uprawiane w Wielkiej Brytanii, które otrzymały nowe odmiany róż. Połączyli czas kwitnienia i atrakcyjność orientalnych kwiatów z odpornością na długotrwałe chłodzenie zachodu.

Ale prawdziwa różowa gorączka rozpoczęła się dopiero wraz z pojawieniem się róży Burbonów, która łączyła najlepsze cechy wschodnich i zachodnich krewnych. Pozostały popularne aż do początku XX wieku, a do dziś znajdują się w katalogach odmian róż.

Możemy śmiało powiedzieć, że jego fantastyczna popularność kwiatu wynika z ujednolicenia cech gatunkowych jego zachodnich i wschodnich poprzedników.

Nowoczesne róże

Róże remontacyjne kwitły długo i obficie, ale brakowało im piękna – szczerze mówiąc, były rustykalne. Ponadto ich rozległe krzaki nie zawsze pasowały do ​​eleganckich ogrodów z przodu Europy. Herbaciane róże były piękne i świetnie pachniały, ale nie różniły się mrozoodpornością.

Dzięki żmudnej pracy hodowców w drugiej połowie XIX wieku powstała pierwsza herbata hybrydowa. Można to nazwać nową erą w wyborze tego kwiatu. Zaczęły się pojawiać odmiany hybrydowo-poliantowe, floribunda i inne odmiany. Różowy boom nie kończy się do teraz. Każda szanująca się różowa szkółka każdego roku wystawia na sprzedaż tysiące odmian, twierdząc, że najlepsze odmiany róż można kupić tylko od nich.

Klasyfikacja róż

Jasna klasyfikacja róż jest niezbędna dla wszystkich – amatorskich hodowców kwiatów, hodowców, biologów, pracowników szkółek, projektantów krajobrazu. Ale teraz jest bardzo zamazany, ponieważ często niemożliwe jest prześledzenie różnorodności pierwotnego gatunku z powodu wielokrotnego krzyżowania, a selekcja trwa od wielu stuleci. Ponadto, gdy wyświetlana jest nowa odmiana, nikt nie patrzy, jak wyraźnie pasuje do istniejących granic – po prostu tworzą piękny kwiat. Okazuje się więc, że ciągle jakieś róże wyróżniają się w osobnej grupie.

Wraz z nazwami odmian ciągle pojawia się zamieszanie. Wielu hodowców poświęciło się pracy z tym łaskawym i wdzięcznym materiałem, często wymyślając ten sam kwiat, niezależnie od siebie. Zwyczajowo działa się tutaj jak w wynalazku – ten, który zarejestrował pierwszą klasę, nadał mu imię i jest uważany za autora.

Nawet z międzynarodową klasyfikacją róż wszystko jest trudne, coś ciągle się zmienia, zmienia nazwę, a przy tłumaczeniu można popełnić błąd. Będziemy kierować się klasyfikacją cytowaną przez dr Davida Geralda Hession.

Dzisiaj Hessayon ​​jest honorowym doktorem trzech uniwersytetów, odznaczonym Orderem Imperium Brytyjskiego i wpisanym do Księgi Rekordów Guinnessa jako autor bestsellerów, które nie są fikcją. Jest laureatem wielu nagród za rozwój teorii i praktyki ogrodniczej, a każda z jego książek jest natychmiast tłumaczona na prawie wszystkie główne języki świata. Lekarz napisał około 20 książek na temat ogrodnictwa, które są zrozumiałe nawet dla nie-biologów (za co jest krytykowany przez kolegów), które zostały opublikowane w ponad 50 milionach egzemplarzy. Projektanci krajobrazu i ogrodnicy z całego świata żartobliwie nazywają jego pisma Biblią. Chcę też powiedzieć, że David Gerald Hession urodził się w 1928 roku i jest teraz dobrze.

Po pierwsze, przedstawiamy oddzielenie róż zgodnie z osobliwościami liści, kwiatów, owoców, metod ich uprawy, a następnie podajemy rzeczywistą klasyfikację róż ze zdjęciami i nazwami.

Metoda uprawy róż

Każda róża musi być ukształtowana. Ale lepiej jest to zrobić, zgodnie z osobliwościami buszu tkwiącego w danej grupie. Róża może być uprawiana jako:

• Pełzanie – pędy rosną w szerokości, pokrywając ziemię, na wysokości, zwykle nie przekraczają 30 cm;
• Miniaturowy krzew – nie przekracza wysokości 40 cm;
• Nizkoshtambovuyu – wysokość shtamba około 30 cm;
• Krzew karłowaty – dorasta do 60 cm;
• Bush – ponad 60 cm;
• Polushtambovuyu – shtamb nie przekracza 75 cm;
• Shtambovoy – shtamba około 1, 0 metra;
• Standard płaczu – wysokość pnia wynosi około 1, 5 m. Róża taka nie jest uformowana w kulę, ale pozwala gałęziom swobodnie opadać, stale ograniczając wzrost rzęs przez przycinanie;
• Kolumna – za pomocą podwiązek, przycinania i podparcia rośliny jest uformowana w postaci kolumny o wysokości do 2, 5 m. Takie przycinanie wymaga pewnej umiejętności, ale nie stanowi niczego trudnego;
• Wspinaczka – łodygi są dozwolone na podporach, muszą być związane, ponieważ same się nie skręcą. Długość rzęs zależy wyłącznie od cech odmianowych i przycinania.

Podział typu kwiatów

Róże są bardzo zróżnicowane pod względem kształtu, koloru, a nawet zapachu kwiatów. Zobaczmy, jak mogą być, może nawet odkryj coś nowego.

Liczba płatków

Kwiat róży może mieć:

• proste – gatunki o mniej niż 8 płatkach; Klasa „Ballerina”
• półpełne – szklanka z 8-20 płatkami; Odmiana „Jacqueline Hamery”
• frotte – 21 płatków i więcej. Odmiana „Jupiter”

Z kolei podwójne róże dzieli się na:

• umiarkowanie frotte – liczba płatków od 21 do 29; Sortuj „Paisley”
• średnia frotte – 30-39 płatków; Odmiana „Dsarost”
• gęsta frotte – ponad 40 płatków. Odmiana „Princess Margaret”

Kształt płatka

Płatki róż mogą mieć różne kształty:

• mieszkanie;
• falisty;
• zgięty;
• trybik

Kolorystyka płatków

Róże, oprócz różnych kolorów, mogą być nierówno zabarwione. Ich płatki mogą być:

• monochromatyczny – są malowane tylko w jednym kolorze, chociaż w niektórych odmianach może się zmieniać odcień; Klasa „Złote kopuły”
• bicolor – zewnętrzna i wewnętrzna część płatków ma różne kolory; Odmiana „Osiria”
• wielobarwne – jak kwitnienie, kolor płatków zmienia się i na tym samym krzaku mogą być jednocześnie kwiaty o różnych kolorach; Odmiana „Dzień Glorii”
• mieszane – wewnętrzna część płatka jest barwiona w kilku kolorach; Różnorodność „Nostalgia”
• prążkowany – każdy płatek jest malowany w co najmniej dwóch kolorach, z których jeden tworzy paski; Odmiana „Abracadabra”
• malowane – płatki mają podstawowy kolor tła, w którym rozproszone są plamki, pierzasty wzór lub wizjer u podstawy innego koloru. Odmiana „Regensberg”

Szklany kształt

To tam natura i hodowcy ciężko pracowali! Jakie kwiaty nie mają róż, szkło może być:

• z centrum w kształcie stożka, ponadczasowym klasykiem, wewnętrzne płatki są w kształcie stożka, a zewnętrzne płatki są wygięte;
• z luźnym środkiem – środek ma nieokreślony kształt z powodu luźno zamkniętych płatów wewnętrznych;
• rozpada się – najpierw kwiat o prawidłowej formie, ale z pełnym ujawnieniem płatki otwierają się tak szeroko, że widać pręciki;
• kulisty – wszystkie płatki są wklęsłe i tworzą kulę, najbardziej gęstą w środku;
• cupped – płatki frotte tworzą miskę, nie przykrywając centrum;
• kwadrat – bardzo ciekawa szyba, gdy płatki nie tworzą stożka, ale tworzą oddzielne sektory, z których najczęściej są cztery (bardzo rzadko występują odmiany z dwoma lub trzema centrami);
• mieszkanie – według nazwy jest to płaski kwiat, lekko wklęsły pośrodku, często z kilkoma płatkami o zwykłym rozmiarze;
• rozeta – płaskie szkło z lekko wklęsłym środkiem, płatki są krótkie, liczne i ułożone w regularnych rzędach;
• pompon – tworzy prawie okrągły wypukły kwiat z licznymi krótkimi płatkami ułożonymi w regularne rzędy.

Różane liście

Zwykle liście róż mają 5-7 segmentów i gładką powierzchnię, ale istnieje kilka odmian, których liczba segmentów przekracza 7, a Rosa Zmarszczki i jej odmiany mają liście pokryte głębokimi rowkami.

Powierzchnia liścia

Oto klasyfikacja różanych liści według stopnia odbicia światła słonecznego:

• bardzo błyszczące;
• genialny;
• matowy;
• pomarszczony.

Kolor liści

Zwykle wszystkie dorosłe liście są zabarwione w różnych odcieniach zieleni, a tylko młode mogą mieć czerwony odcień, ale odmiany o kolorze brązowym pojawiają się częściej:

• jasnozielony;
• zielony;
• ciemnozielony;
• brąz.

Istnieją jednak wyjątki od tej reguły – kilka odmian róż krzewów zachowuje swój czerwony kolor do jesieni, a niektóre hybrydy białej róży mają niebieskawy odcień. Liście róży pomarszczone zmieniają kolor jesienią i stają się bardzo malownicze. Być może te różnice będą się konsolidować i przenosić na inne odmiany, a następnie lista będzie się rozszerzać.

Owoce róż

W rzeczywistości zaleca się cięcie kwiatów róż przed końcem kwitnienia, aby roślina nie wydawała siły na tworzenie owoców. Ale niektóre odmiany nie kwitną ponownie, a owoce są bardzo dekoracyjne. Jeśli pozwolisz nasionom zacząć się układać, zobaczysz, że różne odmiany mogą mieć jajnik:

• okrągły, duży, czerwony;
• zaokrąglona płytka czerwień;
• zaokrąglona płytka czerń;
• podłużny;
• kłujący.

I, być może, dla twojej pomarszczonej Rose Pomarszczonej, duże czerwone owoce mogą być pokryte głębokimi, pięknymi zmarszczkami.

Okres kwitnienia

Wszystko jest tutaj proste. Róże mogą być:

• Po kwitnieniu. Zazwyczaj kwitną w czerwcu i lipcu i już się nie powtarzają. Jesienią mogą pojawić się pojedyncze kwiaty, ale nie można tego nazwać powtarzanym kwitnieniem.
• Ponowne kwitnienie. Te odmiany mają dwie lub więcej fal kwitnienia. Kwitną kilka razy w sezonie, a nowoczesny wybór ma tendencję do tworzenia właśnie takich odmian. Róże reparatywne mają również kilka fal kwitnienia, ale w przerwach między nimi nie stoją bez pąków, tylko ich liczba nieco się zmniejsza. Potrafią kwitnąć aż do mrozu.

Aromat

Jedną z ważnych cech róż jest ich zapach. Może być ciężki, pikantny, owocowy, aw gorącej, mokrej pogodzie. Istnieją odmiany, które pachną silniej podczas kwitnienia pąków lub przed końcem kwitnienia. Ale podział kwiatów według aromatu jest następujący:

• brak smaku;
• lekko pachnący;
• pachnący;
• bardzo pachnące.

Klasyfikacja róż

Podajemy klasyfikację róż, która daje dr. Hessayonowi krótki opis kilku odmian dla każdej z grup i przedstawia zdjęcia. Być może ktoś lubi inne odmiany, ale jest ich tak wiele, że możesz cieszyć się pełną różnorodnością tylko poprzez przeglądanie katalogu.

Hybrydowe Róże Herbaty

Najpopularniejsza grupa uprawiana w formie krzewu lub pnia. W normalnych warunkach krzewy mają pionowe pędy i rosną, w zależności od odmiany, nie więcej niż 150 cm, zwykle rozmiar wynosi 90 cm.

Bardzo pachnące kwiaty znajdują się na długich kwiatostanach, pojedynczo lub z kilkoma bocznymi pąkami. Szkło ze stożkowym środkiem średniego lub dużego rozmiaru. Kolorystyka – zróżnicowana.

Odmiana „Baron Edmond de Rothschild”

Krzew do 110 cm wysokości z dużymi liśćmi. Kwiaty są karmazynowe, najczęściej samotne, o średnicy do 11 cm i płatkach 45-42, bardzo pachnące.

Sortuj „Alexander”

Krzew o wysokości około 150 cm, z ciemnozielonymi, bardzo błyszczącymi liśćmi. Czerwone kwiaty o 22 płatkach średniej wielkości, bardzo pachnące.

Klasa błogosławieństw

Krzew o wysokości około metra z zielonymi silnie błyszczącymi liśćmi. Koraloworóżowe, lekko pachnące kwiaty z 30 płatkami kwitną do późnej jesieni. Odmiana jest odporna na moczenie.

Róże Floribunda

Umiarkowanie wysokie krzewy o wysokości do 150 cm (zwykły rozmiar to 60 cm) z rozłożystymi pionowymi licznymi pędami. Słabo pachnące kwiaty o dużych lub średnich rozmiarach są zbierane w kwiatostanach lub kwiatostanach szenchowych i zazwyczaj ujawnia się kilka pąków jednocześnie. Róże Floribunda kwitną dłużej niż hybryda herbaty.

Kolor i kształt szkła tej grupy jest najbardziej zróżnicowany, ale piękno szkła jest zwykle gorsze od poprzedniej grupy.

Odmiana Rumba

Niski krzew do pół metra. Pomarańczowo-czerwone kwiaty o średnicy 6 cm są zbierane przez frędzle, w których może być do 15 pąków.

Klasa „Deutsche Welle”

Krzewy o wysokości 1, 2–1, 5 m. Fioletowe kwiaty o średnicy 8–10 cm, pachnące. Kwitnienie trwa przez cały sezon.

Klasa „Leonardo da Vinci”

Rozgałęzione krzewy o wysokości 0, 7-1, 0 m. Całe lato kwitnie niezwykle piękne różowe kwiaty o średnicy 10 cm, zebrane w kwiatostany, 2-5 sztuk.

Roses Patio

W latach 80. ubiegłego wieku zostały one rozdzielone na oddzielną grupę z grupy floribunda. Róże te są zwartymi krzewami o wysokości do 75 cm, o normalnej wysokości około 50 cm, a słabo pachnące kwiaty mają różnorodny kolor i kształt szkła.

Odmiana „Anna Ford”

Ta hybryda jest następnie określana jako miniaturowe róże, a następnie na patio. Krzew około 45 cm pokryty ciemnozielonymi liśćmi. Kwiat z 20 płatkami na początku kwitnienia jest pomarańczowo-czerwony, blaknie do pomarańczowego przed blaknięciem.

Słodka odmiana Magik

Krzew do 40 cm wysokości, bardzo piękne kwiaty w kolorze morelowym.

Odmiana „Pierestrojka”

Róża jest bardzo dobra. Krzew do 45 cm, z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi. Kwiaty z 42 płatkami i żółtymi kwiatami.

Miniaturowe róże

Dość nowa kategoria, której popularność stale rośnie, a cena nie spada. Rosną w przedziale 25-45 cm, kwiaty mogą być tak małe, tylko 2, 5 cm średnicy i „duże” – do 5 cm.

Odmiana „Baby Bush”

Krzew osiąga wysokość 25 cm i ma matowe zielone liście. Małe łososiowo-różowe kwiaty mają bardzo atrakcyjny kształt.

Różnorodność „Mr. Bluebird”

Miniaturowy krzew pokryty jest fioletowymi kwiatami. Jedyną wadą są bardzo słabe gałęzie.

Klasa „Pur toi”

Krzew o wysokości 17-22 cm z białymi kwiatami i żółtym środkiem jest bardzo piękny i zyskał ogromną popularność w Europie.

Róże okrywowe

Wybrany w oddzielnej grupie w latach 80. ubiegłego wieku. Oni z kolei dzielą się na:

• kwiaty o pędach poziomych, o wysokości 20-25 cm, mogą zajmować powierzchnię około 3 metrów;
• kwiaty o pędach pełzających o długości 40-45 cm;
• łukowato opadające kwiaty z pędami do 1 metra.

Обычно их цветки некрупные и без запаха, чаще всего белые, розовые или красные.

Сорт «Кент»

Поникающий кустик с побегами, едва достигающими 90 см. Отличается тем, что образует аккуратный, почти круглый кустик. Цветение повторное, цветки белые, полумахровые, влагоустойчивые.

Сорт «Магик Карпет»

Первая почвопокровная роза, которая была признана лучшей розой года. Поникающий кустик с побегами длиной около 1, 5 м и душистыми лавандовыми цветками, которые цветут до осени.

Сорт «Суффолк»

Этот повторно цветущий сорт подходит для выращивания в подвесных корзинах. Побеги его достигают метра, цветки красные, полумахровые.

Wspinaczka Róż

Гибкие или жесткие, в зависимости от сорта, побеги, могут достигать 3 м и более. Они бывают однократно или повторно цветущими, с разнообразной окраской, формой и размером бокала. Цветки у них могут быть полумахровыми, простыми или махровыми.

Сорт «Балтимор Бель»

Длина побегов достигает 2 м, махровые бело-розовые цветки диаметром 5 см очень красивы. Единственный недостаток – цветет один раз, правда, на протяжении месяца.

Сорт «Дортмунд»

Побеги этой повторно цветущей розы достигают 2 м. Цветки хоть и простые, но очень эффектные, в диаметре достигают 12 см.

Сорт «Эриннерунг ан Брод»

Очень эффектный повторно цветущий сорт, побеги которого могут достичь 3 метров в длину. Цветки с сильным ароматом махровые, пурпурно-лилового цвета.

Кустарниковые розы

Самая многочисленная и разнообразная группа. Обычно именно по поводу кустарниковых роз появляются разночтения в классификации. Ее очень хочется разбить на мелкие группы. Возможно, этого не делают потому, что не так давно их доля в общей продаже составляла всего 5%. Кустарниковые розы принято разбивать на три группы:

• старые сорта, которые были выведены до возникновения чайно-гибридных роз;
• дикорастущие шиповники, а также их сорта;
• кустарниковые сорта современной селекции.

Но несправедливо будет считать, что эти цветы самые неинтересные. Видовые шиповники и их сорта не так пышны, как сортовые розы, к тому же цветут обычно один раз за сезон, но они очень интересны. Новые же кустовые розы попали в эту группу только потому, что их невозможно отнести ни к одной из перечисленных выше разновидностей. Возможно, пройдет совсем мало времени и в классификации появится новый раздел.

Мы приведем список наиболее популярных типов, не приводя описания, так как это очень обширная тема. Итак, кустарниковые розы:

• Английская;
• Белая;
• Бурбонская;
• Дамасская;
• Китайская;
• Мускусная;
• Моховая;
• Морщинистая;
• Полиантовая;
• Портлендская;
• Нуазеттовая;
• Французская;
• Чайная;
• Центифолия;
• Шотландская;
• Эглантерия.

Кроме того, сюда входят все неклассифицированные современные сорта, в том числе и розы, которые относят к пока еще не выделенной в отдельную группу Грандифлоре и розы Дэвида Остина.

Сорт «Абрахам Дерби»

Невероятно популярная английская роза, образующая куст, в высоту и ширину достигающий полутора метров. Повторно цветущие крупные сильно махровые цветки имеют приятный фруктовый аромат.

Сорт «Кардинал де Ришелье»

Старый, надежный сорт, получивший награду «За садовые достоинства». Кустик чуть больше метра один раз в году цветет душистыми бархатистыми фиолетово-лиловыми цветками среднего размера.

Сорт «Чайнатаун»

Невероятно красивый современный повторно цветущий сорт высотой до 1, 5 м иногда относят к разновидности флорибунда.

Новые сорта роз

2017 год только начался, но уже порадовал нас новыми сортами роз.

Сорт «Дездемона»

Сорт необыкновенной красоты. Кустик высотой до 1, 2 м с белыми чашевидными цветками, которые имеют розовый оттенок в начале цветения. Цветет очень долго, не теряет форму даже при обильных дождях.

Сорт «Зэ Эйншент Маринер»

Большой куст до 1, 5 м высотой весь усыпан очень крупными розовыми цветками с сильным ароматом. Цветет практически без перерыва.

Сорт «Дама Джуди Денч»

Раскидистый куст высотой до 1, 2 м, махровые цветы персикового цвета, очень ароматные. Характерной особенностью является то, что бутоны окрашены в красный цвет.

Сорт «Ванесса Белл»

Узкий кустик в высоту растет на 1, 2 м. Лимонной окраски цветки, собранные в кисти, пахнут медом, чаем и лимоном.

Выбор роз при покупке

Мы не будем утомлять вас описанием того, в каком состоянии должна быть корневая система растений или в какое время года лучше всего их покупать. Мы лишь хотим объяснить некоторые нюансы, чтобы уберечь вас от разочарования.

Даже покупая розы в крупных садовых центрах и внимательно изучив фотографии, мы можем не получить то, что хотели. Это связано с тем, что на фото показывают самый привлекательный из цветков, какой только смог найти фотограф. А еще может случиться, что изображение намного крупнее реального размера бутона.

Чаще всего так случается при покупке почвопокровных сортов. Снимают одну розочку в стадии бутонизации, когда она особенно привлекательна. Но цветы этой группы обычно быстро раскрываются и выглядят совсем по-другому.

Да и с другими разновидностями мы часто получаем на выходе цветок, по цвету и размеру не особо похожим на тот, который нам понравился на фото. Зрительное восприятие роз больше чем других цветов зависит от оттенка и размера. Получается, что нас вроде бы не обманули, но все равно неприятно.

Конечно, все розы прекрасны, но если вы хотите получить что-то конкретное, не полагайтесь на фотографии – не поленитесь, посетите питомник роз во время их цветения или покупайте их цветущими в контейнерах. А жителям северных регионов мы советуем покупать только растения, выращенные в местных питомниках, так как, в противном случае, вы рискуете наслаждаться их цветением всего один сезон. Большинство роз, продающихся в садовых центрах, приходят к нам из Польши и Голландии, где климат значительно мягче. Даже если сорт пригоден для выращивания в условиях пониженных температур, он к ним просто не акклиматизирован.

To ważne! Абсолютно без проблем приживаются только те розы, которые выращены рядом с вами или севернее.

Wniosek

Розу не зря называют королевой цветов. Она услаждает взор, а ее аромат лечит тело и душу. Выберите понравившийся сорт, при хорошем уходе он поселится у вас больше, чем на два десятка лет.