Odmiany mieczyka czerwonego: wybór odmian ze zdjęciami i recenzjami

Pomidory, które nie cierpią na zarazę, nie istnieją w przyrodzie. Znane są jednak odmiany, które są bardziej odporne na tę chorobę z wysoką odpornością. Większość roślin to hybrydy.

Berberys czerwony – odmiany, uprawa, przycinanie

Berberysy to bardzo atrakcyjne krzewy sadzone na rabatach ogrodowych, wykorzystywane na żywopłoty i w zieleni miejskiej. Szczególnie popularne są odmiany berberysu o czerwonych liściach, które pozwalają tworzyć kontrastowe kompozycje z roślinami o liściach zielonych. Zobacz jaki berberys czerwony wybrać do ogrodu, czym się różnią poszczególne berberysy czerwone, jak wygląda uprawa berberysu czerwonego, a także jak i kiedy wykonać przycinanie tych krzewów. Wszystko, co trzeba wiedzieć o berberysie czerwonym!

Berberys czerwony posadzony na żywopłot
Fot. depositphotos.com

Berberys czerwony – odmiany

Mianem berberys czerwony określa się różne odmiany tego krzewu o liściach koloru czerwonego, bordowego lub innego, zbliżonego do czerwieni. Najwięcej odmian o czerwonym ulistnieniu znajdziemy wśród odmian gatunku berberys Thunberga (Berberis Thunbergii). Bardziej dociekliwi ogrodnicy znajdą jednak czerwone berberysy również wśród odmian innych gatunków tego krzewu.

Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’ – to jedna z najbardziej znanych odmian berberysu o czerwonych liściach. Jest to szybko rosnący krzew o liściach purpurowych do purpurowobrązowych, jesienią przebarwiających się na karminowo. Kwiaty tej odmiany są żółto czerwone. Długo zdobią go także czerwone owoce. Czerwonych akcentów w tej roślinie zatem nie brakuje.

Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’ to stosunkowo łatwy w uprawie krzew, który dobrze rośnie na nieurodzajnych glebach, dobrze znosi warunki miejskie i w naszym klimacie jest w pełni mrozoodporny (zaliczany jest do strefy mrozoodporności roślin 5A). Ten berberys czerwony polecany jest do sadzenia w grupach lub żywopłotach, także formowanych, gdyż dobrze znosi przycinanie. Krzew ten osiąga do około 1,5 m wysokości, a na żywopłot sadzi go się w rozstawie 2-3 sztuk na 1 m.

Berberys Thunberga ‘Atropurpurea Nana’ – to propozycja dla osób szukających berberysu czerwonego o wolniejszym wzroście i osiągającego znacznie mniejsze rozmiary. Liście tej rośliny są purpurowe. Kwitnie na żółto na przełomie maja i czerwca. Sadzić najlepiej na glebach lekkich, w słońcu lub półcieniu. Dorasta do zaledwie 60 cm wysokości przy 1 m szerokości, osiągając pokrój kulisty. Jest to świetny berberys czerwony na niskie żywopłoty obwódkowe, do zestawień kolorystycznych na rabatach, a czasem też wykorzystywany na skalniakach. Jeżeli sadzimy go w grupach, to na 1 m² powinniśmy zmieścić 2-4 roślin.

Berberys czerwony z żółtymi obwódkami liści
Fot. depositphotos.com

Berberys Thunberga ‘Admiration’ – to piękna odmiana czerwonego berberysu o liściach ciemnopomarańczowych z żółtą obwódką. Jest to karłowy krzew o kulistym pokroju, osiągający do 0,5 m wysokości. Ma niewielkie wymagania glebowe ale ładnie prezentuje się wyłącznie w pełnym słońcu. Poleca się go do zestawień kolorystycznych na rabatach, na obwódki i do ogrodów skalnych.

Liście czerwone z barwną obwódką ma też odmiana berberysu Thunberga ‘Coronita’. Liście tej odmiany są purpurowe z cienką zieloną obwódką, która może zanikać na liściach starszych. Jest to krzew nieco większy od odmiany Admiration, osiągający do 1 m wysokości, a jego pędy lekko wyginają się w łuk. Atrakcyjną żółtą obwódkę na czerwonych liściach ma też berberys Thunberga ‘Golden Ring’. Jest to najsilniej rosnąca, z wymienionych tu odmian berberysu o liściach czerwonych z obwódką, osiągająca od 2 do 3 m wysokości.

Berberys Thunberga ‘Bagatelle’ – to karłowy krzew o płaskokulitym pokroju i ciernistych pędach. Dorasta do 40 cm wysokości. Jego liście są brązowo czerwone, znacznie ciemniejsze niż u odmiany ‘Admiration’. Zastosowanie i wymagania siedliskowe ma jednak identyczne.

Żółte kwiaty berberysu pięknie kontrastują z jego czerwonymi liśćmi
Fot. pixabay.com

Berberys Thunberga ‘Red Chief’ – ma wąskie, ciemne, purpurowobrązowe, a jesienią czerwieniejące liście. Wytwarza różowe owoce, które zdobią krzew także zimą. Gałęzie przewieszają się łukowato. Rośnie szybko, osiągając ostatecznie do 2-3 m wysokości. Ma niewielkie wymagania glebowe i świetnie nadaje się do tworzenia żywopłotów i szpalerów.

Bardzo ciemne, a konkretnie ciemnopurpurowe liście ma też berberys Thunberga ‘Dart’s Red Lady’. Jest to odmiana czerwonego berberysu nie przekraczająca 1 m wysokości i przybierająca formę niewielkiego, gęstego krzewu. Polecana na niskie żywopłoty, do sadzenia w pojemnikach i do barwnych kompozycji rabatowych.

Ciekawe zabarwienie liści ma berberys Thunberga ‘Harlequin’. Jego listki są czerwone z białymi, różowymi i szarymi plamkami. Pędy tej rośliny są czerwone, a kwiaty kontrastowo żółte. Sprawia to, że krzew ten wspaniale wygląda w okresie kwitnienia ale ozdobą ogrodu jest przez cały rok.

Czerwone owoce berberysu
Fot. pixabay.com

Na początku artykułu obiecałem jednak, że przedstawimy czerwone berberysy należące też do innych gatunków niż berberys Thunberga. Wybór tych roślin nie jest duży ale uda się znaleźć coś ciekawego 🙂

Berberys pośredni (Berberis x media) ‘Red Jewel’ – to gęsty krzew o pędach pokrytych potrójnymi cierniami, dorastający do 1,5 m wysokości i takiej samej szerokości. Jego liście są błyszczące, purpurowoczerwone, a żółte kwiaty kontrastują z nimi od maja do czerwca. Podobnie jak w przypadku wyżej opisanych berberysów Thubnderga, jest to roślina mało wymagająca co do gleby, tolerująca zanieczyszczone powietrze w miastach, mogąca rosnąć zarówno w pełnym słońcu, jak i półcieniu. Podstawowa różnica polega na słabszej mrozoodporności, dlatego czerwonego berberysu pośredniego ‘Red Jewel’ nie powinniśmy sadzić w miejscach narażonych na silne mrozy, unikając wschodniej części Polski.

Berberys Ottawski (Berberis x Ottawensis) ‘Silver Miles’ – to wysoki, ciernisty krzew o szeroko-kulistym pokroju, osiągający do 3 metrów wysokości i szerokości. Liście są purpurowe z pstrymi srebrnoszarymi przebarwieniami i nieregularnym białym obrzeżeniem. Czerwone akcenty w tym krzewie to także żółtoczerwone kwiaty pojawiając się w maju oraz czerwone owoce. Jest to roślina o niewielkich wymaganiach glebowych, w pełni mrozoodporna, doskonała na żywopłoty (w tym celu sadzimy ją w rozstawie 1-2 sztuki na metr bieżący).

Piękny kontrast. Żółte kwiaty i bordowe liście berberysu ottawskiego
Fot. pixabay.com

Przedstawione odmiany berberysów o czerwonych liściach to oczywiście nie wszystkie berberysy czerwone spotykane w polskich szkółkach. Jest ich znacznie więcej, szczególnie wśród odmian berberysu Thunberga. Pamiętajmy też, że i te o ulistnieniu zielonym, jesienią bardzo ładnie przebarwiają się na czerwono. Jeżeli zatem posadziliśmy odmianę berberysu o liściach zielonych, jesienią i tak nacieszymy oczy czerwonymi akcentami w ogrodzie.

Więcej ciekawych odmian berberysów, wraz z ich opisami i zdjęciami prezentuje Katalog roślin – drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Osobom poszukującym ciekawych roślin do ogrodu, gorąco polecam nabycie tego katalogu.

Berberys czerwony – uprawa

Berberysy czerwone wymienione w tym artykule to rośliny mało wymagające co do gleby, w pełni mrozoodporne, dobrze znoszące warunki miejskie, mogące rosnąć zarówno w pełnym słońcu jak i półcieniu. Jedynie dla berberysów Thunberga ‘Bagatelle’, ‘Coronita’ i ‘Harlequin’ odpowiednie będzie wyłącznie stanowisko słoneczne, zaś berberys pośredni ‘Red Jewel’ to jedyny z w/w czerwonych berberysów charakteryzujący się słabszą mrozoodpornością.

Berberysy czerwone preferują gleby lekkie, mało urodzajne, od kwaśnych do lekko zasadowych. Są to rośliny odporne na suszę. Dzięki tym cechom uprawa berberysu czerwonego nie jest skomplikowana i zazwyczaj nie sprawia problemów.

Ten berberys czerwony niebawem zakwitnie 🙂
Fot. pixabay.com

Sadzenie berberysów czerwonych najlepiej wykonać na wiosnę lub jesienią, choć krzewy sprzedawane w pojemnikach można sadzić przez cały sezon wegetacyjny, od wiosny do jesieni. Berberysy o liściach sezonowych z przeznaczeniem na żywopłoty bywają też sprzedawane w postaci kopanej z gruntu, z tzw. odkrytym korzeniem. Sadzonki takie są znacznie tańsze (co nie jest bez znaczenia jeśli potrzebujemy większą liczbę roślin na żywopłot) ale też bardzie delikatne. Aby dobrze się zaadoptowały można je sadzić tylko wczesną wiosną lub późną jesienią, najlepiej w stanie bezlistnym.

Berberys czerwony – przycinanie

Wszystkie berberysy czerwone dobrze znoszą przycinanie, nie wszystkie jednak tego wymagają. Zawsze warto przyciąć młode rośliny aby się zagęściły i wytworzyły nowe silne pędy. Potem odmian karłowych, zwartych i kulistych nie musimy przycinać, gdyż same z siebie zachowują ładny pokrój. Trzeba natomiast ciąć starsze krzewy silnie rosnące i prowadzone w formie żywopłotu, aby ograniczyć ich wzrost, utrzymać zwarty i gęsty pokrój lub nadać im oczekiwaną formę.

Przycinanie berberysu czerwonego
Fot. depositphotos.com

Nowo posadzone berberysy przycina się silnie wiosną, najlepiej w marcu. Celem tego zabiegu jest uzyskanie wielu nowych, świeżych pędów i jak najlepsze zagęszczenie się krzewu. Krzewy sadzone wiosną przycinamy od razu po posadzeniu, zaś sadzone jesienią, przycinamy najbliższej wiosny. Młodym berberysom skracamy wszystkie pędy o połowę ich długości.

Przez kolejne dwa lata uprawy czerwonego berberysu, roślinie należy skracać o połowę nowe gałązki, które wyrosły w roku ubiegłym. Wycinamy też pędy krzyżujące się, osłabione lub posiadające oznaki chorób, a także takie, które przypadkowo się połamały.

Starsze, duże i nadmiernie rozrośnięte berberysy przycinamy na początku lata, gdy zakończą kwitnienie. Warto wówczas część pędów skrócić o połowę ich długości aby pobudzić je do rozgałęziania się i wyrastania nowych, młodych pędów. W przypadku berberysów o czerwonych liściach jest to o tyle ważne, że niektóre czerwone berberysy najładniej wybarwiają się na liściach wyrastających z pędów młodych. Dodatkowo wiosną co 2-3 lata warto tuż przy ziemi wyciąć jedną lub dwie najstarsze gałęzie oraz pozbyć się tych, które psują wygląd krzewu.

Jak nabrać pewności w przycinaniu roślin?

Jeżeli nie masz pewności jak wykonać cięcie lub po prostu boisz się to robić, pomoże Ci fantastyczna książka „Szkoła cięcia”. Dzięki niej nabierzesz pewności w przycinaniu roślin i nauczysz się tak ciąć rośliny, aby rosły zgodnie z Twoimi oczekiwaniami. Po lekturze tej książki prawdopodobnie całkowicie zmieni się Twoje podejście do cięcia roślin!

Przycinanie berberysów. Jak i kiedy przycinać berberysy?
Wśród berberysów wyróżniamy gatunki zrzucające liście na zimę oraz formy wiecznie zielone. Czy przycinanie berberysów z tych dwóch grub czymś się różni? Dowiedz się jak przycinać berberysy w Twoim ogrodzie, wybierz najlepszy termin kiedy przycinać berberysy oraz poznaj wszelkie sekrety przycinania berberysów. Więcej.

Czerwony ogród – rośliny o czerwonych liściach, czerwone kwiaty i owoce
Ogród, w którym dominuje czerwień, stworzymy wykorzystując rośliny o czerwonych liściach, a także dających czerwone kwiaty i ozdobne czerwone owoce. Nie brakuje też roślin o czerwonych pędach, a ciekawym dodatkiem mogą być elementy architektury z czerwonej cegły. Więcej.

Rośliny ozdobne jesienią. Jesienne kwiaty, liście i owoce!
Nic tak nie ozdobi ogrodu jak kwitnąca w ostatnich promieniach słońca rabata rudbekii, astrów i dostojnych rozchodników olbrzymich w asyście kęp wysokich traw. Drzewa i krzewy o żółtych liściach pozwolą zatrzymać kawałek słońca w ogrodzie, a wspomnienie przebarwiających się na karminowo i czerwono liści, pomoże przetrwać do następnej wiosny. Więcej.

Odmiany czarnych pomidorów ze zdjęciami i opisami

Czarne pomidory stają się coraz bardziej popularne wśród letnich mieszkańców. Połączenie oryginalnych ciemnych owoców z klasycznymi czerwonymi, różowymi, żółtymi pomidorami okazuje się niezwykle jasne. Ciekawie kolorowe warzywa wyglądają w sałatce lub w szklanym słoiku. Ponadto czarne owoce są hodowane poprzez krzyżowanie dzikich i kulturowych form, a nie poprzez inżynierię genetyczną.

Dlaczego pomidory z czarnymi owocami?

Kolor czarnych pomidorów nie jest naprawdę czarny. Są to bordo, brąz, czekolada, fiolet. Purpurowe i czerwone pigmenty dają ciemny odcień. Podczas mieszania tych odcieni okazuje się, że pomidory mają prawie czarny kolor. Antocyjanin jest odpowiedzialny za purpurowy odcień, czerwony i pomarańczowy uzyskuje się dzięki likopenowi i karotenoidowi, odpowiednio.

Odsetek antocyjanów w pomidorze ma bezpośredni wpływ na nasycenie kolorów. Jeśli na przykład pomidor nabrał czerwonawo-różowego odcienia, wówczas poziom fioletowego pigmentu dramatycznie spadł. Może to nastąpić z powodu zaburzeń pH w glebie.

Charakterystyczne cechy czarnych pomidorów

Odmiany pomidorów o czarnych owocach mają szereg charakterystycznych cech. Przede wszystkim jest to nasycony kolor. Po drugie, specyficzny, pikantny smak, po trzecie, zestaw przydatnych mikroelementów w kompozycji.

Według naukowców antocyjany mają wysoką aktywność biologiczną, która korzystnie wpływa na organizm człowieka: zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, poprawia wzrok, spowalnia proces starzenia się.

To ważne! Pomidory czarnych odmian mają inny stosunek cukrów i kwasów w porównaniu z innymi podgatunkami. Są szczególnie słodkie i mają owocowy i pikantny posmak.

Najlepsze odmiany czarnych pomidorów na otwartym terenie

Nie zawsze rozmiar strefy podmiejskiej pozwala na budowę szklarni lub szklarni. W takim przypadku należy zwrócić uwagę na opis odmian czarnych pomidorów na otwartym terenie. Są mniej wrażliwe na nagłe zmiany temperatury, imponującą silną odporność.

Czarny sopel

Pomidor należy do nieokreślonych odmian o średnim okresie dojrzewania. Najważniejsze funkcje:

• Okres wegetacyjny wynosi 90-110 dni.
• Szczotka pomidorowa składa się z 7-9 jajników.
• Podczas wzrostu pozostaw 2-3 łodygi.
• Smak miazgi jest słodki, przyjemny. Różni się w powszechnym stosowaniu owoców.

Pomidor praktycznie nie podlega chorobom, jest odporny na zmiany temperatury.

Czekolada

Półdeterminant pomidorowy. Rośnie na wysokości 1, 2-1, 5 m. Ma niewiele liści, nie wymaga stertowania. Owoce to wielokomorowe, płaskie kształty. Ciało jest pomarańczowo-brązowe, ciężkie, słodkie, soczyste. Kolor skóry jest brązowy. Waga pomidora 200-300 g. Pomidor czekoladowy jest odporny na wszelkiego rodzaju gnicie.

Czarny Baron

Plon, odmiana hybrydowa pomidorów. Jego funkcje to:

• Wymaga regularnych podwiązek i pasynkovaniya.
• Niezależna odmiana. Wysokość krzewu w otwartym polu wynosi 2 m lub więcej.
• Owoce są okrągłe ze ściągaczami wokół nóg. Odcień pomidorów jest czekoladowy lub bordowy.
• W przybliżeniu te same owoce, ważące 200–300 g, powstają na każdej roślinie.

Bull heart black

Uprawiane ostatnio. Znany z małego kręgu ogrodników. Rodzaj roślin nieokreślony, w połowie sezonu. Pomidor jest pyszny, słodki. Kolor to ciemna wiśnia. Owoce są okrągłe, w kształcie serca. Miąższ słodki z małą ilością nasion.

Masa pomidorowa 200-600 g. Średnia wydajność. Na każdym pędzlu znajdują się 2-3 jajniki. Wytrzymuje trudne warunki pogodowe.

To ważne! Jest to gatunek całkowicie niestabilny na zarazę.

Odmiany czarnych pomidorów do szklarni

Plon czarnych pomidorów w warunkach szklarniowych jest znacznie wyższy niż przy uprawie warzyw w ogrodzie. Niektóre odmiany są uniwersalne i nadają się do uprawy na otwartym i zamkniętym terenie.

Arbuz

Nieokreślona kultura. Wysokość powyżej 2 m. Charakterystyka:

• Okres dojrzewania wynosi 100 dni.
• W sezonie wegetacyjnym jedna łodyga pozostaje na krzaku.
• Wymaga szczypania i wiązania.
• Owoce są okrągłe, płaskie, wewnątrz wielokomorowe.
• Waga pomidora 130-150 g. Owocowanie jednego krzewu około 3 kg.
• Na powierzchni pomidora ma lekkie żebrowanie. Ciało jest soczyste, smaczne.
• Nieźle przenosi spadki temperatury.
• Przeznaczenie sałatki odmianowej.

Czarny smakosz

Pomidor jest w połowie sezonu. Wysoka roślina, musisz się związać. Owoce są gęste, okrągłe. Kolor skóry jest brązowy, miąższ jest bordowy. Opis pomidora jest wyraźnie widoczny na zdjęciu:

Średnia waga pomidora czarnej odmiany wynosi 100 g. Rdzeń jest mięsisty, soczysty, smaczny. Zjedz warzywo głównie świeże. Czuje bogaty aromat pomidorów.

Czarny ananas

Warzywa egzotyczne o dobrej wydajności:

• Nieokreślone krzewy, wysokość 131, 5 m.
• Średnie dojrzewanie pomidorów. Dojrzałość techniczna przypada na 110 dzień.
• Istnieje potrzeba terminowego uszczypnięcia i związania krzewu.
• Podczas sezonu wegetacyjnego tworzą się 2 łodygi.
• Pomidory są duże, waga sięga 0, 5 kg.
• Kolor jest nasycony fioletowy.
• Miąższ jest wodnisty, jest mało nasion.
• Dobrze tolerowany transport. Nie nadaje się do konserwowania.

Kumato

Ta odmiana jest znana całemu światu. Ma wiele pozytywnych cech:

• Pomidor w połowie sezonu. Zbiór odbywa się po 120 dniach.
• Typ nieokreślony. Wysokość krzewu od 2 m. Górne pędy należy ściskać w celu zwiększenia owocowania.
• Wydajność z krzewu 8 kg.
• Owoce są okrągłe, powierzchnia jest gładka. Kolor czekolady z obecnością zielonych pasków.
• Zbiory doskonale tolerują długotrwałe przechowywanie i transport.

Słodkie odmiany czarnych pomidorów

Przedstawione poniżej odmiany odznaczają się słodkim smakiem i nie mają specjalnych wymagań odnośnie warunków uprawy.

Czekolada w paski

Okres od kiełkowania sadzonek pomidorów tej odmiany do zbioru trwa 120 dni. Krzewy są mocne, rozłożone, wysokie do 1, 82 m. Wewnątrz znajduje się soczysty, wielokomorowy pomidor, mało nasion.

Powierzchnia czarnego pomidora jest gładka, pomalowana na ciemnopomarańczowy kolor z częstymi zielonymi pociągnięciami, co wyraźnie widać na zdjęciu:

Kształt owocu jest płaski. Przybliżona waga 250-300 g. Roślina ma jasny charakterystyczny aromat. Idealny do sałatek.

Paul Robson

Krzew w połowie. Okres dojrzewania wynosi 110 dni. Charakterystyka odmiany:

• Odmiana jest półdeterminacyjna. Wysokość wynosi 1, 2-1, 5 m.
• Wymaga szczypania i wiązania.
• Nadaje się do uprawy folii i do sadzenia w otwartym terenie.
• Waga czarnego owocu sięga 250 g.
• Pomidory są mięsiste, gęste, wielokomorowe. Formularz jest płaski.
• Zaleca się stosowanie świeżych.
• Podczas dojrzewania pomidor zmienia kolor z zielonego na czerwono-brązowy.

Na błyszczącej powierzchni można zauważyć delikatny czekoladowy odcień:

Brązowy cukier

Zalecana odmiana do łóżek ogrodowych i szklarni. Roślina jest wysoka, dorasta do 2 m wysokości. Okres dojrzewania wynosi 120 dni. Waga jednego pomidora wynosi 120-150 g. Kształt jest okrągły. Kolor jest bordowy i ciemnobrązowy:

• Smak jest słodki. Ciało jest soczyste.
• Okres owocowania jest długi.
• Odmiana ma przeznaczenie do sałatek. Nadaje się do sałatek i soków.

Czekoladowe ptasie mleczko

Odmiana zalecana do uprawy w szklarniach. Wymaga regularnego szczypania.

• Krzew jest wysoki. Wiązanie jest konieczne.
• Okrągłe. Masa 130-150 g
• Kolor jest brązowo-czerwony z zielonymi paskami.
• Ciało jest soczyste, słodkie. W ciętej zielonej pomidorze.
• Przeznaczenie sałatki odmianowej.
• Nie dotyczy wirusa mozaiki tytoniu.

Niewymiarowe czarne pomidory

Przeglądając zdjęcie i opis, wśród odmian, możesz wybrać czarne pomidory na każdy gust. Dla wielu ogrodników preferowane są niskie krzewy z dużymi pomidorami.

Cyganka

Krzewy niewymiarowe. Główne cechy odmiany:

• W otwartym terenie maksymalna wysokość sięga 110 cm.
• Owoce są okrągłe, małe. Średnia waga osiąga 100 g.
• Miąższ jest gęsty, smak jest słodki.
• Wydajność z krzewu 5 kg.
• Pomidory tej odmiany są wybierane do długotrwałego przechowywania i transportu.

Czarny słoń

Odmiana w połowie sezonu. Pomidor techniczny dojrzałości przychodzi 110 dni po posadzeniu. Produktywność z krzewu – 2 kg. Waga 200 g. Nie nadaje się do solenia i konserwowania ze względu na cienką skórę. Kolor pomidorów jest brązowo-czerwony. Smak jest przyjemny, słodki.

To ważne! Możesz rosnąć w łóżkach i szklarniach.

Czekolada tasmańska

Odmiana determinująca. Nie wymaga tyczenia. Nadaje się do uprawy na otwartym i zamkniętym terenie.

• Okres dojrzewania owoców jest średni.
• Krzew rośnie do 1 m.
• Liście są pomarszczone, zielone, duże.
• Pomidory są płaskie. Waga 400 g
• Kiedy są dojrzałe, mają kolor cegły.
• Służy do wyrobu sosów, soku pomidorowego, również spożywanego świeżo.

Kudłaty kate

Rzadka odmiana pomidorów z pominięciem. Posadzone w otwartym terenie lub pod filmem.

Pomidory w połowie sezonu, przydatne, dzięki obecności w składzie silnego przeciwutleniacza.

• Wysokość krzewu 0, 8-1 m. Liście i tułów również pominięto.
• W procesie wzrostu formy 3 łodygi.
• Istnieje potrzeba podwiązki i workowania.
• Owoce mają dekoracyjny wygląd ze względu na jasny fioletowy kolor.
• Średnia waga wynosi 70 g. Kształt jest okrągły.

Fluffy Blue Jay

Egzotyczna odmiana pochodzenia amerykańskiego. Rozsypujący się krzew, wyznacznik. Pędy mają kroplę i niebieskawy odcień. Wysokość rośliny do 1 m. Wymagane podwiązki i szczypanie.

Pomidory są gładkie, okrągłe, puszyste. Dojrzały odcień czerwono-fioletowy warzyw. Waga 100-120 g. Miąższ jest czerwony, słodki, soczysty. W niektórych katalogach nazywany jest także „Unclear Blue Jay”.

Odmiany czarnych pomidorów, charakteryzujące się wysoką wydajnością

Czarny rosyjski

Pyszne, bardzo słodkie warzywa. Spotkanie – sałatka.

Tuleja nieokreślona. Wysokość 2-2, 5 m. Charakterystyka:

• Może być uprawiana w łóżkach i szklarniach.
• Masa płodu 180-250 g
• Kształt jest okrągły. Powierzchnia jest zauważalna żebrowana.
• Ma niezwykły dwukolorowy kolor. Od góry – czarny i karmazynowy, poniżej jasnego różu.
• Toleruje brak oświetlenia i nagłe zmiany temperatury.
• Istnieje odporność na choroby grzybowe.

Czarny wrzosowisko

Żniwo odmiana ciemno owocowa. Pomidory są małe. Kształt owocu jest owalny. Na każdym krzaku tworzy się 10-20 szczotek. Zbiór z jednej rośliny 5 kg. Owoce nadają się do puszkowania, przetwarzania. Lepiej jest jeść świeże warzywa.

Czarny cesarz

Nieokreślony widok rośliny. Termin dojrzewania owoców jest średni. W otwartym terenie krzew dorasta do 1, 3 m, w szklarni do 1, 5 m. Pędy częściowo rozłożyste. Pędzel jest prosty. Tworzy 5-10 pomidorów. Waga owoców 90-120 g. Kolor jest ciemnobrązowy. Kolor miąższu to burgund, smak jest delikatny, słodki. Używany do solenia i świeżej konsumpcji.

Viagra

Pomidor w połowie sezonu. Krzew rośnie nieokreślony, wysoki.

To ważne! Po posadzeniu w zamkniętym gruncie konieczne jest uformowanie jednego pnia.

Pysynki usuń. Zapobiegaj pogrubieniu krzewu. Kształt pomidorów jest płaski. Powierzchnia jest lekko żebrowana. Skóra jest cienka. Smak miazgi jest słodki, bogaty. Waga pomidora wynosi 110 g. Jest odporna na wirusy cladosporia i mozaiki tytoniu.

Wczesne czarne pomidory

Następujące odmiany odmian o krótkim okresie wegetacji.

Czarna truskawka

Amerykańska odmiana czarnych pomidorów. Progenitorami były następujące odmiany: Strawberry Tiger i Basquely. Krzewy o wysokości 1, 8 m. Rosną pomidory w ogrodzie i szklarni. Wymaga aktualnych pędów do pończoch i pasynkovaniya.

Maksymalny wynik uzyskuje się tworząc 2 pędy

Owoce są okrągłe. Kolor fioletowy, z łatwo zauważalnymi złotymi pociągnięciami. Masa pomidora wynosi 60 g. W zastosowaniu odmiana jest uniwersalna.

Ivan da Marya

Wysoka hybryda, wysokość krzewu wynosi 1, 8 m. Roślina drobnolistna.

Nadaje się do uprawy w szklarniach. Istnieją zalecenia dotyczące uprawy w łóżkach ogrodowych.

Nie ma potrzeby pasynkovka.

• Wczesne dojrzewanie owoców. Pomidory zmieniają kolor na czerwony po 85-100 dniach.
• Waga pomidora średnio 200 g. Owoce są mięsiste, soczyste, słodkie.
• Kolor skóry jest czerwono-brązowy.
• Owocowanie z krzewu – 5 kg.
• Jedz pomidory świeże lub w puszkach.

Czernomorec

Półdeterminacyjny czarny pomidor. Rzadka odmiana owoców. W centralnej Rosji są zasadzone pod filmem. Wysokość krzewu w szklarni do 1, 7 m, w ogrodzie poniżej. Liście zwykłego typu. Tworzą 2-3 łodygi w roślinie dla maksymalnej wydajności.

Owoce są okrągłe, bordowo-czerwone z zielonymi ramionami. Smak jest kwaśny. Waga 150-250 g. Owoce w przybliżeniu tej samej wielkości. W sekcji widoczne są paski oliwne. Miąższ jest soczysty, gęsty. Wymaga szczypty i podwiązki.

Niebieski

Wysoka, rzadka odmiana czarnych pomidorów.

W szklarni może rosnąć do 2 m. Owoce są dobrze związane. Wymaga podwiązki z buszu.

Dojrzały pomidor ma 2 kolory: fioletowy po słonecznej stronie i czerwony w cieniu. Waga 150-200 g. Miąższ jest pyszny, słodki. W kolorze różowym.

Skóra jest gruba, gęsta. Pomidory mogą z łatwością przewozić długoterminowy transport.

Gatunek jest odporny na cykloporozę i zarazę ziemniaczaną.

Odmiany czarnych pomidorów tolerujących fitofor

Pomidory, które nie cierpią na zarazę, nie istnieją w przyrodzie. Znane są jednak odmiany, które są bardziej odporne na tę chorobę z wysoką odpornością. Większość roślin to hybrydy.

De barao czarny

Gatunek indeterminantny o późnym, ale długim dojrzewaniu owoców.

Możesz rozwijać się zarówno na otwartym, jak i zamkniętym terenie. Charakterystyka odmiany:

• Owoce są elipsoidalne, waga 50-60 g.
• Skórka jest gęsta, kolor purpurowo-brązowy.
• Nadaje się do konserwowania pomidorów w ogóle.
• Istnieją inne kolory pomidora tej odmiany: czerwony, różowy, pomarańczowy.
• Odporny na cienie i odporny na zimno.

Czarna gruszka

Odmiana o dobrym owocowaniu, w połowie sezonu. Krzewy wysokie do 2 m. Pomidory są brązowo-bordowe. Kształt przypomina gruszkę. Średnia waga wynosi 60-80 g. Smaki są doskonałe. Odpowiednie przetwarzanie i konserwowanie.

Indigo Rose

Zakład jest w połowie sezonu. Wysokość krzewu wynosi 1, 2 m. Odnosi się do odmian półdeterminatywnych.

• Pomidory są okrągłe, powierzchnia jest gładka, kolor jest ciemnoniebieski.
• Ciało jest czerwone. Z wyglądu pomidory przypominają śliwkę.
• Waga 40-60 g.
• Różnorodność zastosowań uniwersalnych.
• Czarne pomidory mają przyjemny, słodki smak.

Czarna trufla

Nieokreślona odmiana pomidorów.

Owoce o wadze 150 g. W kształcie gruszki. Lekkie przetłoczenia są widoczne na powierzchni. Skóra jest gęsta. Rdzeń jest mięsisty. Kolor czerwono-brązowy. Wyróżniająca się różnorodność stabilnego plonu i długotrwałego przechowywania.

Zasady uprawy czarnego pomidora

Jak widać z opisu czarnych pomidorów, przeważająca większość odmian wymaga krzewów do pończoch. Pomidory nie powinny dotykać ziemi. Kontakt z mokrą ziemią doprowadzi do wystąpienia procesów gnilnych, które wpłyną na ogólny stan uprawy warzyw. Konieczne jest przymocowanie łodyg krzewu do pionowego wspornika w czasie, aby zebrać w czasie.

Nie mniej ważna jest procedura tyczenia. Usunięcie wtórnych procesów pozwoli pomidorowi wydać energię na tworzenie owoców. Pasierb usuwa się ostrym sekatorem, pozostawiając pniak o wysokości 1 cm, dlatego nowy dodatek nie pojawi się w tym miejscu.

Aby uzyskać pożądane wyniki, należy obserwować płodozmian. Nie zapominaj o ciągłym podlewaniu, karmieniu, pieleniu, rozluźnianiu. W procesie wegetacji ważne jest prowadzenie prewencyjnej obróbki roślin warzywnych przed szkodnikami i chorobami.

Wniosek

Czarne pomidory, z ich różnorodnością odmian i indywidualnymi cechami, pozwalają regularnie przeprowadzać eksperymenty z nowymi gatunkami. Nie możemy jednak zapominać, że potrzebują wysokiej jakości opieki. W rezultacie pomidory otrzymają duże i wysokiej jakości zbiory.