Najlepsze odmiany dyni dla regionu Kostromy: nazwa, zdjęcie i opis

Jakie nasiona pomidorów są najlepsze? Odpowiadamy!

Общие термины

, linea mediana posterior. Проходит в вертикальном направлении по задней поверхности тела в срединной плоскости. Рис. Б.

Подреберная плоскость

, planum subcostale. Поперечная плоскость, которая проходит через нижние края хрящей десятых ребер. Рис. В.

Транспилорическая плоскость

, planum transpyloricum. Горизонтальная плоскость, которая проводится через середину расстояния между верхним краем рукоятки грудины и лобковым симфизом. Рис. В.

Надгребневая плоскость

, planum supracristale. Горизонтальная плоскость, которая проходит через наивысшие точки подвздошных гребней. Пересекает позвоночный столб на уровне остистого отростка L 4. Рис. В.

Межгребневая плоскость

, planum intertuberculare. Поперечная плоскость, которая проводится через подвздошные бугорки. Рис. В.

Межостевая плоскость

, planum, interspinale. Поперечная плоскость, которая проходит через верхние передние подвздошные ости. Рис. В.

Предподмышечная линия

, linea praeaxillaris. Альтернативный термин передней подмышечной линии.

Послеподмышечная линия

, linea postaxillaris. Альтернативный термин задней подмышечной линии.

Области головы

, regiones capitis. Топографические области головы.

Лобная область

, regio frontalis. Рис. А.

Теменная область

, regio parietalis. Находится над теменной костью. Рис. А, Рис. Б.

Затылочная область

, regio occipitalis. Соответствует границам затылочной кости. Рис. А, Рис. Б.

Височная область

, regio temporalis. Расположена над чешуей височной кости. Рис. А, Рис. Б.

Области лица

, regiones facialеs. Топографическая область лица. Рис. А.

Область глазницы

, regio orbitalis. Соответствует входу в глазницу. Рис. А.

Область носа

, regio nasalis. Включает в свой состав наружный нос. Рис. А.

Область рта

, regio oralis. Находится вокруг ротового отверстия. Рис. А.

Подбородочная область

, regio mentalis. Рис. А.

Подглазничная область

, regio infraorbitalis. Расположена ниже входа в глазницу. Рис. А.

Щечная область

, regio buccalis. Рис. А.

Скуловая область

, regio zygomatica. Рис. А.

Области шеи

, regiones cervicales. Топографические области шеи.

Передняя область шеи, (передний треугольник шеи)

, regio cervicalis anterior (trigonum cervicale anterius). Находится между средней линией и грудино-ключично-сосцевидной мышцей.

Поднижнечелюстной треугольник

, trigonum submandibulare. Ограничен брюшками двубрюшной мышцы и нижним краем тела нижней челюсти. Рис. А.

Сонный треугольник

, trigonum caroticum. Расположен между грудино-ключично-сосцевидной мышцей, задним брюшком m. digastricus и верхним брюшком лопаточно-подъязычной мышцы. Рис. А.

Мышечный (лопаточно-трахеальный) треугольник

, trigonum musculare (omotracheale). Ограничен передней срединной линией, передним краем грудино-ключично-сосцевидной мышцы и верхним брюшком лопаточно-подъязычной мышцы. Рис. А.

Подподбородочный треугольник

, trigonum submentale. Находится ниже подбородка между подъязычной костью и двумя передними брюшками m.digastricus. Рис. А.

Грудино-ключично-сосцевидная область

, regio sternocleidomastoidea. Соответствует одноименной мышце. Рис. А.

Малая надключичная ямка

, fossa supraclavicularis minor. Углубление между грудинной и ключичной головками m. sternocleidomastoideus. Рис. А.

Латеральная область шеи (задний треугольник шеи)

, regio cervicalis lateralis (trigonum cervicale posterius). Находится между ключицей, передним краем трапециевидной и задним краем грудино-ключично-сосцевидной мышц. Рис. А.

Лопаточно-ключичный треугольник (большая надключичная ямка)

, trigonum omoclaviculare, (fossa supraclavicularis major). Расположен между ключицей, нижним брюшком лопаточно-подъязычной и грудино-ключично-сосцевидной мышцами. Рис.А.

Najlepsze odmiany dyni dla regionu Kostromy: nazwa, zdjęcie i opis

Jakie nasiona pomidorów są najlepsze? Odpowiadamy!

Nasiona pora – wybór, ceny, siew, odmiany, uprawa i zbiór

Warzywa Owoce

Por – uprawa, najlepsze odmiany i wartości odżywcze

Zobacz zdjęcia (5)

• TOP 9 najcześciej czytanych

3,5 /5 (127 ocen)

Odmiany pora

Powszechne w uprawie odmiany pora możemy podzielić na dwie grupy: odmiany letnie i zimowe. Letnie charakteryzują się szybszym tempem wzrostu i zarazem krótszym okresem wegetacji. Mają liście o jasnozielonej barwie oraz długą, a nawet bardzo długą łodygę rzekomą. Charakteryzują się także delikatniejszym smakiem. Przeznacza się je głównie na wczesny zbiór pęczkowy oraz na bezpośredni użytek w miesiącach letnich i jesiennych. Plon odmian najwcześniejszych możemy zbierać już w czerwcu i lipcu, takie pory doskonale nadają się do świeżego spożycia. W późniejszym okresie mogą być przeznaczone na susz lub mrożonki. Pory zimowe stanowią grupę odmian późnych o długim czasie wegetacji, który może trwać od 150 do 170 dni. Cechują się dużą wytrzymałością na mróz i dzięki temu mogą zimować w gruncie. Przeznaczone są na użytek zimowy oraz wczesnowiosenny. Odmiany te mają ciemnozielone liście, pokryte wyraźnym sinym nalotem. W odróżnieniu do letnich tworzą krótsze i wyraźnie zgrubiałe łodygi rzekome. Wybór odmiany w dużej mierze zależy od planowanego terminu zbioru i przeznaczenia roślin.

Odmiany wczesne:

Bluevetia – o łodydze do 25 cm długości, na zbiór letni i wczesnojesienny;
Varna – bardzo plenna, wytwarzająca długie (do 60 cm) i cienkie łodygi, na użytek letni i jesienny, bardzo dobra do przetwórstwa;
Starozagorski- Kamush – bardzo plenna, tworzy długie do 50 cm łodygi rzekome, do zbioru późnoletniego i jesiennego;
Golem – szybko rosnąca, tworzy łodygi od 40 do 50 cm długości;
Jolant – bardzo plenna, wytwarza krótkie, 15-cm łodygi, na zbiór letni i jesienny;
Parizade – polecana do produkcji tzw. miniporów, znosi przymrozki do -7°C.

Odmiany średnio wczesne:

• Pinola – o długiej części wybielonej – do 55 cm, na zbiór jesienny;
• Profina – tworzy krótką i grubą łodygę;
• Arcona – o krótkiej, do 10 cm łodydze rzekomej, na użytek jesienny;
• Alita – bardzo plenna, ale wytwarza krótką, 8–10-cm łodygę, na zbiór letni i jesienny;
• Longina – o niebieskim odcieniu liści oraz cienkiej i średniej długości części bielonej, na użytek jesienny i wczesnozimowy

Odmiany średnio późne:

• Titus – o ciemno-niebiesko-zielonych liściach i średniej długości wybielonej części do 25 cm, na użytek jesienny;
• Juhas – o liściach zielonych, z lekkim nalotem, na zbiór jesienny i późnojesienny.

Odmiany późne:

• Blizzard – bardzo plenna, tworzy krótką łodygę rzekomą i wyraźnie zaznaczoną cebulę, do zbioru zimą i wiosną;
• Arkansas – tworzy sztywną i dość grubą łodygę, na zbiór jesienny, zimowy i wiosenny, po przezimowaniu może być zbierana aż do połowy maja;
• Clasina – ma niebieskozielone liście, doskonale zimuje;
• Bartek – ma liście szarozielone, bardzo późna odmiana, doskonale zimuje w gruncie;
• Tango – o ciemnozielonych liściach i łodydze do 25 cm długości, nadaje się na zbiór pęczkowy, jesienny i do przechowywania, znosi temperaturę do -10°C;
• Winner – tworzy ciemnozielone liście o sinym nalocie, na zbiór od jesieni do wiosny, wytrzymuje spadki temperatury do -15°C.

Wartość odżywcza

Wartość odżywcza pora jest ogromna. Stanowi on doskonałe źródło witamin A, C, E, witamin z grupy B oraz kwasu foliowego. Zawiera również ważne dla naszego organizmu substancje mineralne, jak potas, wapń, fosfor, magnez i siarkę. Zawarte w nim olejki eteryczne, odpowiedzialne za intensywny zapach, pobudzają apetyt. Ponadto por ułatwia procesy trawienne, obniża poziom złego cholesterolu, stabilizuje poziom cukru we krwi, przyspiesza krążenie. Zmniejsza tym samym ryzyko chorób serca i układu krwionośnego. Polecany jest jako składnik diety w okresach spadku odporności organizmu i przy wyczerpaniu oraz chorobach układu oddechowego. Sok ze świeżych porów polecany jest w chorobach dróg moczowych i kamicy nerkowej. Zielone części pora zazwyczaj nie są używane w kuchni ze względu na ostrzejszy smak. Warto jednak je spożywać, gdyż zawierają znacznie więcej witamin niż wybielona łodyga. Jedzenie dużych ilości pora nie jest polecane przy diecie lekkostrawnej oraz przy schorzeniach wątroby.

Autor: Justyna Przasnyska