Lawenda Perfect dalia: opis odmiany, charakterystyka, szczegóły sadzenia i pielęgnacji

Mają jeden rząd płatków, średnica kwiatów to 10 centymetrów. Wysokość krzewu z reguły nie przekracza 45-60 centymetrów. Główne odmiany: różowa Princess Marie Jose, Yellow Hammer – żółta i Orangeade – pomarańczowo-czerwona.

Dalia Dahlia – stanowisko, sadzenie, pielęgnacja, zimowanie

Kwiaty dalii mają tyle form i kolorów, że trudno zdecydować się, którą odmianę wybrać. Dlatego najlepiej posadzić ich wiele! Jeśli zadbamy o słoneczne stanowisko, uprawa dalii nie sprawi nam kłopotu.

Więcej o roślinie poniżej:

Dalia (Dahlia)

kategoria: bulwiaste

stanowisko: słońce

wysokość: 20 cm-2 m

zimowanie: pomieszczenie, 5-10°C

odczyn gleby: obojętny

preferencje glebowe: żyzna, próchnicza, przepuszczalna, piaszczysto-gliniasta

podlewanie: dużo

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów: czerwona, różowa, fioletowa, pomarańczowa, żółta, zielona, biała

pokrój: wzniesiony

okres kwitnienia: lipiec-październik

wysiew: wiosna

rozmnażanie: podział karp, siew, sadzonki pędowe „z piętką”

trwałość liści: sezonowe

zastosowanie: rabaty, balkony, kwiaty cięte, tarasy

tempo wzrostu: szybkie

Dalia – sylwetka

Dalie wywodzą się z górskich rejonów Meksyku i Gwatemali. Przez długi czas nosiły nazwę Dahlia variabilis. Nie bez powodu, variabilis znaczy bowiem zmienny, a taka właśnie jest dalia, zwłaszcza jeśli przyjrzymy się mnogości jej form i kolorów. Kwiaty mogą mieć kolor od żółtego, przez pomarańczowy, czerwony, fioletowy, różowy do białego. Najmniejsze kwiaty mają wielkość 3 cm, największe 30 cm.

Dalia – cechy rozwojowe

Dalie mają bulwy korzeniowe. W dolnej części łodygi, gdzie znajdują się bulwy, znajdują się także oczka. Z nich wybijają pędy, z których powstają nowe rośliny. W dolnych partiach rośliny liście są głęboko powcinane, w górnych zaś raczej proste. Dalie dorastają do wysokości od 25 cm (niskie odmiany) do 175 cm (wysokie).

Stanowisko dla dalii

Idealne do uprawy dalii są żyzne gleby o dużej miąższości. Należy bezwzględnie unikać podmokłego podłoża. Dalie czują się dobrze na osłoniętym stanowisku w pełnym słońcu.

Sadzenie dalii

Dalie możemy sadzić na początku maja. Stara łodyga musi przy tym wystawać nieco z ziemi. Wysokie odmiany dalii sadzimy po 3 sztuki na metr kwadratowy, niskie po 7 do 10 sztuk. Do ziemi do sadzenia należy podsypać nawóz organiczny, a kilka tygodni po sadzeniu zasilić jeszcze raz standardowym nawozem odżywczym.

Dalia – pielęgnacja

Bulwy dalii wykopujemy z gleby po pierwszych nocnych przymrozkach. Bulwy zimujemy w suchym, przewiewnym miejscu w temperaturze między 5 a 8°C.

Dalia – zastosowanie

Dalie nadają się na kwiat cięty . Mogą być wykorzystywane do nasadzeń z roślinami jednorocznymi i bylinami.

Porada

Jeśli temperatura zimowania przekracza 10°C, bulwy przechowujemy w plastikowych torebkach z otworami.

Dalie

Dalie (Dahlia) są bezpośrednio związane z rodziną Aster. Taka roślina jest jednym z najbardziej spektakularnych i długo kwitnących kwiatów uprawianych w ogrodzie. Dalie mają dość szeroką paletę kolorów, a kwiaty mogą mieć również szeroką gamę kształtów. Ich kwitnienie jest dość długie, które trwa od połowy lata do pierwszych jesiennych przymrozków i to jest najważniejsza zaleta dalii. Do krajów europejskich przybyli dopiero pod koniec XVIII wieku z Meksyku. Dahlia została tak nazwana dopiero w 1803 roku przez botanika K. Wildenau. Nazwał ten kwiat na cześć mieszkającego w Petersburgu naukowca I. Georgi, który był znanym etnografem, botanikiem i geografem. Istnieje około 13 rodzajów dalii, ale istnieje około 15 tysięcy odmian..

Odmiany, kształty i kolory tych roślin są bardzo różne. Mogą być używane do dekoracji zarówno klombu, jak i linii brzegowej. W razie potrzeby możesz go użyć jako pojedynczego lub nawet domowego kwiatu. Takie piękne kwiaty wyróżniają się niewymagającą, a nie kapryśnością. Jeśli wybierzesz dobre miejsce do sadzenia z odpowiednią glebą i odpowiednio odżywiasz i podlewasz roślinę, roślina będzie rosła bardzo szybko i obficie kwitła. Połowa wiosny to najlepszy czas na zakup bulw dalii. Zwróć uwagę, że powinny być mocne, mięsiste i mieć krótkie, ale dobrze zdefiniowane kiełki. Jeśli bulwa jest miękka lub sucha, nie zaleca się jej kupowania..

Główne odmiany ze zdjęciami

Klasyfikacja tych roślin jest związana ze strukturą, a także z kształtem samego kwiatu. W tej chwili istnieje 12 klas dalii. Jednak stopniowo pojawia się coraz więcej nowych klas, co wiąże się z powstawaniem nowych odmian. Poniżej najpopularniejsze odmiany:

Prosty

Mają jeden rząd płatków, średnica kwiatów to 10 centymetrów. Wysokość krzewu z reguły nie przekracza 45-60 centymetrów. Główne odmiany: różowa Princess Marie Jose, Yellow Hammer – żółta i Orangeade – pomarańczowo-czerwona.

Anemon

Jest 1 lub więcej rzędów marginalnych płatków. W środku są rurkowate, wydłużone. Średnica kwiatostanów nie przekracza 10 cm, a wysokość krzewu może wynosić 60–90 cm. Główne odmiany to liliowo-żółta Lucy, Vera Higgins brązowa i czerwona Comet.

Kołnierz

Średnica kwiatów wynosi około 10 centymetrów, a wysokość krzewu może osiągnąć 75-120 centymetrów. Jest 1 brzegowy zewnętrzny rząd płatków, bezpośrednio na jego szczycie kolejny rząd skręconych i krótkich płatków innego koloru, który wygląda podobnie do kołnierza. Główne odmiany są złote ze szkarłatnym La Gioconda, kremem Chimborazo z czerwonawym, kremem Claire de Luna z żółtawym.

Piwonia

Średnica kwiatów wynosi 12-15 centymetrów. Płaskie płatki brzeżne znajdują się w 2 lub więcej rzędach, a płatki rurkowate znajdują się w środkowej części. Wysokość buszu wynosi 75-120 centymetrów. Główne odmiany: Symphonia crimson red i lilac Fascination.

Dekoracyjny

Średnica podwójnych kwiatów waha się od 8 do 25 centymetrów, a wysokość krzewu może sięgać 60 centymetrów. Główne odmiany: mała pomarańcza David Howard, duża żółta Thames Valley i bardzo duża fioletowa Jocondo.

Kulisty

Okrągłe, rzadko lekko spłaszczone, podwójne kwiaty o średnicy mogą osiągać 8-15 centymetrów. Wysokość buszu wynosi 90-120 centymetrów. Główne odmiany: Crichton Honey brzoskwiniowo-czerwone, Doreen Hayes czerwonawe i żółte Esmonde.

Pompon

Średnica kulistych kwiatów wynosi 5 centymetrów lub więcej. Płatki walcowane na krawędziach mają okrągły lub tępy koniec. Wysokość buszu wynosi 90-120 centymetrów. Główne odmiany: lawenda Hallmark, lawenda Willo`s Violet i różowawa Noreen.

Kaktus

Średnica kwiatów pełnych może wynosić 8–25 cm, a nawet więcej, a wysokość krzewu od 90 do 150 cm. Płatki brzeżne są wąskie, spiczaste i zwinięte. Główne odmiany: dość duże czerwonawe Visit, bardzo duży różowy Danny, miniaturowy żółty Pirouette, mały czerwony Doris Day.

Półkaktus

Średnica podwójnych kwiatów waha się od 8 do 25 centymetrów, a wysokość krzewu może osiągnąć od 90 do 150 centymetrów. Brzegowe płatki są złożone od środka do końcówek. Główne odmiany: bardzo mały Yellow Mood w kolorze żółtym, mały White Swallow w kolorze białym, raczej duży żółty Nantenan i średniej wielkości pomarańczowy Autumn Fire.

Nymphae

Zewnętrznie podwójne kwiaty są podobne do lilii wodnych, mają prawidłowy kształt i wyróżniają się wdziękiem. Ich średnica może wahać się od 7 do 20 centymetrów, a wysokość krzewu sięga 70-130 centymetrów. Główne odmiany: jasnoróżowe Geri Hawk, czysto białe Genette i liliowe pociągnięcia pędzlem.

Mieszany

Obejmuje to te odmiany, które nie są podobne do opisanych powyżej..

Jednak takie kwiaty mają nie tylko różnorodne kształty kwiatów, ale także bardzo szeroką paletę kolorów. Można więc spotkać nawet czarną dalię, a raczej czarno-czerwoną. Taka roślina zgromadziła wiele specjalnych pigmentów – antocyjanów. Jednak wszyscy hodowcy na świecie dążą do stworzenia niebieskiej dalii. Niestety, jeszcze im się to nie udało, ale nadzieja na kiedyś zobaczenie tego cudu pozostaje.

Jak uprawiać dalie

Uprawa dalii jest dość prosta, ale wymagają specjalnej pielęgnacji, która jest dość pracochłonna. Tak więc jesienią będziesz musiał wykopać bulwy, a także zapewnić im najwygodniejsze przechowywanie. Jeśli jednak nie chcesz wkładać dużo wysiłku w uprawę takich kwiatów, możesz użyć nasion do sadzenia. Rośliny jednoroczne mają również bardzo efektowny wygląd i jest dość duży wybór różnych odmian: Coltness Hybrydy kwitnące obficie z nie podwójnymi kwiatami o różnych kolorach, wysokość krzewu nie przekracza 50 centymetrów – Redskin ma brązowe liście – Rigoletto ma małe podwójne kwiaty – wczesny kwitnący Figaro i inne. Zakupione nasiona zaleca się wysiewać na otwartej ziemi dopiero w drugiej połowie maja, ale w tym przypadku kwitną dopiero pod koniec lata. Aby przybliżyć moment kwitnienia dalii jednorocznych, zaleca się hodować je przez sadzonki.

Po pierwsze, nasiona muszą wykiełkować. Aby to zrobić, potrzebujesz plastikowego pojemnika lub szklarni, która powinna być wypełniona kalcynowanym piaskiem. Tak więc nasiona dalii są rozprowadzane na powierzchni i wylewa się na nie cienką warstwę piasku, wszystko jest dokładnie nawilżane z butelki z rozpylaczem i pokryte folią na wierzchu. Kiełkowanie zajmie około 10 dni, a temperatura powinna wynosić co najmniej 25-27 stopni. Następnie kiełki, które się pojawiają, nurkują w poszczególnych pojemnikach. Mieszanka gleby musi koniecznie dobrze wchłaniać wodę i być luźna. Taką glebę można kupić w sklepie lub przygotować samodzielnie, łącząc glebę liściastą, piasek i torf, pobierane w stosunku 2: 1: 1. Przed zbieraniem przez trzy dni mieszaninę gleby należy przetworzyć, w tym celu rozlać ją roztworem potasu manganu, który powinien być gorący (około 70 stopni) i mieć ciemnoróżowy kolor. Rośliny nurkowe należy podlewać, gdy gleba wysycha. Sadzonki można przesadzać do otwartej gleby w połowie maja.

Sadzenie dalii

Wybór miejsca

Zanim zaczniesz bezpośrednio sadzić dalie, musisz wybrać dla nich najbardziej odpowiednie miejsce. Taka roślina bardzo negatywnie reaguje na przeciąg. Jednak normalnie może rosnąć i rozwijać się tylko na słonecznym i przewiewnym terenie, który ponadto będzie chroniony przed podmuchami wiatru. Odpowiednia ziemia musi być dobrze odwodniona, przepuszczalna dla wody i bogata w składniki odżywcze. Kwasowość gleby dla takiej rośliny nie jest zbyt ważna, ale najlepiej, jeśli jest obojętna lub lekko kwaśna. W glebach zbyt kwaśnych, których pH wynosi 5-4, zaleca się dodanie wapna gaszonego. A w przypadku, gdy pH przekracza 8,5, do ziemi wprowadzany jest torf.

Podczas kopania w ziemi jesienią można dodać kompost, a także humus w ilości 3-5 kilogramów na 1 metr kwadratowy. Wiosną przed posadzeniem dalii niewielką ilość popiołu drzewnego, a także dojrzałego kompostu (tylko nie liściastego) należy rozłożyć równą warstwą po powierzchni gleby, a następnie wszystko utwardzić grabiami. Aby rośliny mniej bolały i nie ulegały degeneracji, doświadczeni hodowcy kwiatów radzą, aby co roku sadzić je na nowym obszarze. Ponadto miejsce, w którym rosły dalie, powinno odpocząć od tych kwiatów przez co najmniej 3 lata. Również do sadzenia tych roślin nie zaleca się stosowania gleby, na której wcześniej uprawiano astry lub kwiaty podatne na choroby grzybowe.

Jak przygotować bulwy do sadzenia

Przygotowanie bulw powinno nastąpić w kwietniu. Muszą więc usunąć wysuszone korzenie, a także uszkodzone obszary. Następnie konieczne jest przetworzenie miejsc cięcia z jaskrawą zielenią. Następnie przygotowane bulwy należy sadzić w doniczce wypełnionej żyzną glebą lub torfem. Należy je sadzić tak, aby górna część unosiła się nad powierzchnią podłoża o 2-3 centymetry. Na kilka tygodni pojemnik należy umieścić w dobrze oświetlonym i ciepłym (co najmniej 18 stopni) miejscu. Po pojawieniu się pąków konieczne jest podzielenie bulw na części. Należy pamiętać, że każda sekcja powinna mieć pączek z szyjką korzeniową. Zdarza się, że z 1 bulwy wychodzi 5 podziałów. Delenki trzeba przez jakiś czas ponownie sadzić i wychowywać. Następnie odcięli pędy boczne, które mają co najmniej 10 centymetrów wysokości i posadzili na otwartym terenie. Pędy, które zostały ścięte, należy posadzić w podłożu jako sadzonki i przenieść w ciemne miejsce. Daj im dobre podlewanie. Ukorzenione sadzonki można przesadzać na otwarty teren. Procedury te pomogą wystarczająco szybko namnożyć dalie, a także zapobiegną ich zwyrodnieniu. Jeśli nie jest to konieczne, można pominąć podział bulw.

Sadzenie dalii w otwartym terenie

Dalie można sadzić na zewnątrz dopiero po nadejściu ciepłej pogody, a gleba wystarczająco się nagrzeje. Najczęściej ten czas przypada na ostatnie dni maja, pierwszy czerwca. Rozmiar dołka powinien dokładnie 3-krotnie przekraczać rozmiar samej bulwy wraz z systemem korzeniowym (40X40X40). Tak więc po tym, jak bulwa znajdzie się w otworze, powinno pozostać około 5-7 centymetrów. Na dnie przygotowanego otworu ułóż warstwę zgniłego obornika lub kompostu, wylej warstwę gleby na wierzch, aby nie spalić systemu korzeniowego. Następnie umieść porośniętą bulwę w dołku i posyp ją wymaganą ilością gleby, ale tak, aby kilka centymetrów łodygi rośliny znajdowało się nad powierzchnią ziemi. W przypadku posadzenia wysokich dalii natychmiast powstaje wokół nich niezawodne wsparcie. Sadzoną roślinę dobrze podlać zimną wodą, a powierzchnię gleby posypać ściółką składającą się z trocin lub drobnej kory drzewnej, którą należy wymieszać z kompostem lub torfem. Warstwa ściółki powinna mieć około 5 centymetrów.

Pielęgnacja dalii

Jak prawidłowo podlewać

Warstwa ściółki na powierzchni gleby ochroni przed ślimakami i nadmiernym szybkim wysychaniem gleby, a także pomoże pozbyć się potrzeby odchwaszczania i spulchniania gleby. Podlewanie powinno być obfite 1 lub 2 razy co 7 dni (nie w deszczowe dni), ale upewnij się, że gleba nie jest podmokła, ponieważ w tym przypadku gnicie może pojawić się na systemie korzeniowym wystarczająco szybko. Aby zmniejszyć ilość podlewania w upalne dni, musisz spuścić dalie. Przed podlaniem rośliny należy strząsnąć ziemię, którą jest przykryta. Następnie ponownie podlej i posyp dalię.

Top dressing

W okresie wegetacji takie kwiaty są potrzebne 2 razy w miesiącu, podczas gdy konieczne jest stosowanie zarówno nawozów mineralnych, jak i organicznych i należy je nakładać na glebę jeden po drugim. Tak więc, jako nawozy organiczne, można użyć naparu z dziewanny (1:10) lub odchodów drobiowych (1:20), a także azotanu amonu, podczas gdy 15 gramów pobiera się na 1 metr kwadratowy. Kiedy pojawiają się pierwsze pąki, są one karmione superfosfatem i nawozami potasowymi, a 30 g substancji pobiera się na 10 litrów wody (ilość oblicza się na karmienie 8 roślin).

Wsparcie

Ponieważ łodyga takiego kwiatu jest pusta, jest dość delikatna i może ulec uszkodzeniu podczas złej pogody. W związku z tym musi być powiązany z niezawodnym wsparciem. W przypadku złamania trzpienia zaleca się wypróbowanie szyny. Aby to zrobić, musisz wziąć mocną gałązkę i przymocować ją do uszkodzonego obszaru, naprawić. Podeprzyj trzpień, aby się nie przechylił. Jeśli zrobisz to w odpowiednim czasie i zapewnisz dalii odpowiednią opiekę, to nawet na uszkodzonej łodydze mogą zakwitnąć piękne kwiaty.

Przycinanie

W przypadku chęci uzyskania większych i bardziej spektakularnych kwiatów zaleca się przycinanie. Musisz więc zostawić tylko 3 łodygi. W przeciwnym razie kwiaty będą małe i niezbyt efektowne. Z każdej szypułki należy usunąć dodatkowe pąki, pozostawiając 1 lub 2. Kwiaty, które zaczęły więdnąć, należy odciąć, ponieważ pobierają dużo energii z rośliny. W całym sezonie u odmian wysokich zaleca się odcinanie rosnących pędów bocznych, które można wykorzystać jako sadzonki. W odmianach nisko rosnących (na przykład: kaktus, pompon), a także w tych krzewach, które rosną samotnie, w razie potrzeby można pozostawić pędy boczne.

Szkodniki

Ślimaki ślimakowe mogą osadzać się na łodygach dalii, a skorki mogą osadzać się na pąkach. Jeśli zauważono szkodniki, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu wywaru z glistnika lub piołunu raz na 7 dni i lepiej zrobić to wieczorem. W upalne dni konieczne jest leczenie preparatami owadobójczymi na mszyce, gąsienice, wciornastki, a także kleszcze. Mszyce najczęściej osiadają na tym kwiatku. Aby się go pozbyć, możesz potraktować krzaki wodą z mydłem..

Zbiór bulw dalii

Musisz wykopać bulwy po nadejściu pierwszych mrozów. Wszystkie liście i paski naramienne są z nich odcięte, a pędy skracane do 5-10 centymetrów. Są ogrodnicy, którzy przed zbiorem bulw tną łodygi kilka dni wcześniej. Ale jeśli ciecz dostanie się na sekcje, podstawa łodygi może zacząć gnić. W związku z tym po cięciu roślinę należy przykryć folią aluminiową. Należy pamiętać, że szyjki bulw są bardzo delikatne, dlatego ich eksperci radzą rozpocząć kopanie rano przy suchej słonecznej pogodzie. Do wieczora szyja będzie miała czas na wyschnięcie i wzmocnienie. Dużo łatwiej jest również usunąć pozostałą ziemię z wysuszonych bulw..

Musisz poprawnie wykopać bulwy. Kopnij dalię z 4 stron, podczas gdy musisz wycofać się z łodygi o 30 centymetrów. To odetnie długie korzenie. Następnie należy ostrożnie wprowadzić widły pod glinianą bryłę i wypchnąć na powierzchnię. Usuń ziemię i ułóż bulwy do wyschnięcia. Wykopane bulwy należy przepłukać bieżącą wodą (z węża) w celu usunięcia resztek gleby, które mogą zawierać patogeny. Należy je usunąć na czas, ponieważ jeśli jesienią nastąpi ocieplenie, uśpione pąki mogą się obudzić, co może je zniszczyć.

Jak przechowywać dalie zimą

Dobrze wysuszone bulwy należy przechowywać w magazynie, aby nie pojawiła się na nich zgnilizna. Ale nie należy ich przesuszać, ponieważ wiosną dadzą słabe kiełki. Wszystkie uszkodzenia mechaniczne należy odciąć, a miejsca te należy potraktować węglem drzewnym. Aby zachować integralność szyjek korzeniowych, posyp je kredą lub popiołem.

Konieczne jest przechowywanie bulw w przewiewnym miejscu, przy wilgotności 60-70 proc., A temp. Od 3 do 5 stopni. Możesz skorzystać z suchej piwnicy, ale jeśli będą tam również przechowywane warzywa, spowoduje to większą wilgotność powietrza, co zwiększy ryzyko zgnilizny i chorób grzybowych. Zaleca się umieszczenie bulw w pudełku, na dnie którego wylewa się warstwę torfu, a na wierzchu należy je wypełnić. Do tych celów nadają się również trociny piaskowe lub iglaste. Gdy bulwy wyschną i uschną, zaleca się dość zwilżenie podłoża. W przypadku braku wentylacji należy włączyć wentylator 3 razy w ciągu 7 dni na 30 minut.

W mieszkaniu materiał do sadzenia należy przechowywać w najzimniejszym miejscu. Z reguły umieszcza się je w pudełku i umieszcza obok balkonu. Bulwy można umieścić w workach polietylenowych i wypełnić piaskiem, trocinami lub wysuszonym torfem, a następnie dobrze związać. Możesz owinąć każdą bulwę gazetą i włożyć do plastikowej torby. A następnie umieszcza się je w kartonowym pudełku i odkłada w dość chłodnym miejscu, na przykład na przeszklonej loggii. Ale pamiętaj, że silne mrozy mogą zniszczyć bulwy..

W ciepłej i wysokiej wilgotności bulwy są bardzo słabo przechowywane. Ale parafina, która powinna pokryć bulwy, może poprawić tę sytuację. Musisz włożyć parafinę do kąpieli wodnej i poczekać, aż się rozpuści. Zanurz w nim bulwę na 1 sekundę, wyjmij, odczekaj kilka sekund i ponownie zanurz w powstałym płynie. Takie bulwy należy złożyć do woreczka celofanowego i dodać do niego piasek, suchy torf lub trociny. Zawiąż mocno. Przed posadzeniem takich bulw trochę się ocierają, co pozwala na pękanie folii..

Zimą przeprowadzaj systematyczne kontrole materiału nasadzeniowego. Kiedy pojawi się zgnilizna, należy ją wyciąć i posypać węglem drzewnym lub potraktować jaskrawą zielenią.

Lawenda: rośnie w ogrodzie, rodzaje i odmiany

Lawendowy roślin (łac. Lavandula) należy do gatunku z rodziny Lamb, który zawiera około 30 gatunków. Kwiat lawendy rośnie naturalnie na Wyspach Kanaryjskich, Afryce Wschodniej i Północnej, Australii, Arabii, Indiach i południowej Europie. W kulturze na całym świecie uprawiane są tylko dwa rodzaje lawendy – lawenda szerokolistna (francuska) i lawenda wąskolistna lub lecznicza (angielska). Nazwa rośliny pochodzi od łacińskiej lawy, co oznacza „mycie” i wskazuje na przeznaczenie lawendy w starożytnym świecie – Rzymianie i Grecy używali tej rośliny do mycia i mycia.
Dziś kwiaty lawendy rosną nie tylko w prywatnych ogrodach, ale są również uprawiane komercyjnie jako cenne oleje eteryczne.

Posłuchaj artykułu

Sadzenie i pielęgnacja lawendy

• Sadzenie: wysiew w ziemi – w październiku, wysiew na sadzonki – w lutym lub marcu, sadzenie w gruncie – na przełomie maja i czerwca.
• Kwitnienie: w drugiej połowie lata.
• Oświetlenie: jasne światło słoneczne.
• Gleba: sucha, osuszona, piaszczysta lub gliniasta, cpH 6,5-7,5.
• Podlewanie: regularne i obfite, częste w czasie suszy.
• Top dressing: dwa razy w sezonie: wiosną – z kompleksem mineralnym ze zwiększoną zawartością azotu, jesienią – z nawozami potasowo-fosforowymi.
• Hilling: wiosną i jesienią stare krzewy powinny być wysokie.
• Przycinanie: po kwitnieniu kwiatostany są cięte, a gałęzie skracane jesienią. Po osiągnięciu wieku dziesięciu lat krzew jest odmładzany poprzez odcięcie wszystkich gałęzi na wysokości 5 cm od ziemi.
• Rozmnażanie: przez nasiona i wegetatywnie – przez nakładanie warstw, sadzenie i dzielenie buszu.
• Szkodniki: skoczki (śliniące się grosze), tęczowe chrząszcze i mszyce.
• Choroby: szara zgnilizna.

Kwiat lawendy – opis

Lawenda to wiecznie zielony krzew o zdrewniałym, włóknistym korzeniu, który osiąga 2 metry głębokości, w dolnej części liczne zdrewniałe pędy, osiągające wysokość 60 cm, naprzeciwko siedzące, liniowe, srebrzysto-zielonkawe liście z miękkim pokwitaniem i pachnącymi niebieskimi lub niebiesko-liliowymi kwiatami w przerywanych kwiatostanach w kształcie kolców po 6-10 sztuk w okółkach. Kwiatostany tworzą się na szczytach bezlistnych łodyg. Lawenda kwitnie w drugiej połowie lata. Lawenda to wspaniała roślina miododajna. Prawidłowo przechowywane nasiona lawendy mogą kiełkować przez wiele lat.

Lawenda jest spokrewniona z roślinami uprawnymi, takimi jak hizop, bazylia, mięta, melisa, matecznik, oregano, szałwia i rozmaryn. Opowiemy Ci, jak uprawiać lawendę z nasion, jakie są warunki uprawy lawendy na otwartym polu, jak lawenda jest sadzona i pielęgnowana na otwartym polu, jak rozmnażać lawendę, jak lawenda zimuje w Moskwie i podamy wiele interesujących i przydatnych informacji o tej roślinie ogrodowej.

Sadzenie lawendy na zewnątrz

Kiedy zasadzić lawendę w ziemi

Sadzenie lawendy w ziemi odbywa się za pomocą nasion w październiku lub sadzonek pod koniec maja. Aby lawenda mogła wyhodować z nasion, nasiona należy zakupić na początku zimy lub jesieni, gdyż przed zasiewem do gruntu nasiona są stratyfikowane przez 2 miesiące w temperaturze 5 ºC w celu zwiększenia kiełkowania. Zwykle nasiona zmieszane z mokrym piaskiem są rozwarstwione w szufladzie na warzywa w lodówce. Nasiona lawendy na sadzonki wysiewaj w lutym lub marcu.

Sadzonka lawendy

Gdy nasiona są w lodówce, przygotuj pojemnik do siewu i podłoże nasienne, ostrożnie mieszając dwie części próchnicy z jedną częścią gruboziarnistego piasku rzecznego. Mieszankę przesiej – nasiona lawendy są bardzo małe, więc podłoże nie powinno zawierać grudek – i piecz w piekarniku w temperaturze 110-130 ºC lub rozlej jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu. Umieść przetworzoną mieszankę doniczkową w rosnącym pojemniku z otworami drenażowymi na warstwie drenażowej.

Zdjęcie: Lawenda kwitnąca na polu

Pod koniec zimy lub wczesną wiosną nasiona lawendy wysiać na powierzchnię podłoża w pojemniku, posypać warstwą piasku o grubości 3 mm, spryskać ciepłą wodą z butelki z rozpylaczem, przykryć folią szklaną lub plastikową, aby uzyskać efekt cieplarniany i umieścić w jasnym, ciepłym miejscu. Od czasu do czasu uprawy należy przewietrzyć, podnosząc pokrywę. Nasiona kiełkują w temperaturze 15-22 ºC.

Jak dbać o lawendę w okresie sadzonek? Gdy tylko pojawią się sadzonki, będziesz musiał zaaranżować dla nich dodatkowe oświetlenie, aby sadzonki lawendy nie rozciągały się. Zdejmij osłonę na jakiś czas dziennie, aby sadzonki przyzwyczaiły się do temperatury w pomieszczeniu, a gdy tylko się do niej dostosują, folię można całkowicie usunąć, a sadzonki można sadzić tak, aby odległość między nimi wynosiła co najmniej 5 cm.

Jak sadzić lawendę w ziemi

Pod koniec maja przyszedł czas na posadzenie lawendy w ogrodzie. Najczęściej zjeżdżalnie alpejskie zdobione są lawendą, używaną jako krawężnik lub sadzone po obu stronach ścieżek. Lawenda dobrze rośnie w ostrym słońcu. Nie sadzić na terenach podmokłych ani na obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych, ponieważ lawenda jest bardzo wrażliwa na nadmierną wilgoć. Roślina preferuje suchą, piaszczysto-gliniastą glebę, ale dobrze rośnie na glebach gliniastych z dobrym drenażem.

Optymalna kwasowość dla rośliny to 6,5-7,5 pH. Do kwaśnej gleby trzeba będzie dodać mielony wapień. Przed posadzeniem lawendy należy przygotować miejsce: wykopać je na głębokość co najmniej 20 cm i dobrze poluzować glebę, dodając torf lub kompost do kopania.

Jak sadzić lawendę? Lawendę sadzi się w odległości 80-90 cm między sadzonkami, a między krzewami wysokiej lawendy należy zachować odległość 120 cm Głębokość dołka powinna być taka, aby system korzeniowy sadzonki swobodnie się do niego dopasowywał. Przed sadzeniem korzenie są lekko przycinane, następnie krzew lawendy umieszcza się w dołku i zakopuje, pogłębiając szyjkę korzeniową o 4-6 cm, po posadzeniu sadzonki lawendy obficie podlewamy.

Na zdjęciu: Uprawa lawendy w ogrodzie

Zimowy siew lawendy

Na obszarach z ciepłymi zimami najlepiej wysiać nasiona lawendy bezpośrednio do gleby. Odbywa się to w październiku, po przygotowaniu gleby na miejscu przez dodanie torfu do kopania, a jeśli gleba jest zbyt mokra, dodaje się do niej drobny żwir lub piasek, aby zwiększyć przepuszczalność wilgoci i powietrza. Nasiona wysiewa się na głębokość 3-4 cm, po wysianiu lekko zagęszczając powierzchnię gleby. Jeśli jesień jest sucha, podlewaj uprawy, ale niezbyt obficie, a przy pierwszym śniegu wyrzuć niewielką zaspę na ten obszar.

Dbanie o lawendę w ogrodzie

Uprawa lawendy

Gdy tylko pierwsze kwiatostany pojawią się na sadzonkach lawendy, wskazane jest ich usunięcie, aby młode rośliny, bez marnowania energii na kwitnienie, mogły się wzmocnić i wyhodować silny system korzeniowy. W pierwszym roku lawenda rośnie bardzo wolno w ogrodzie, dlatego należy radzić sobie z chwastami, które mogą zagłuszyć sadzonki. Jak uprawiać lawendę? Jakiej pielęgnacji wymaga lawenda w kraju? Będziesz musiał regularnie i obficie podlewać roślinę, aw ekstremalnych upałach podlewanie powinno być częste. Po podlaniu lub deszczach konieczne jest poluzowanie gleby między krzakami i chwastami, ale jeśli chcesz zaoszczędzić czas i wysiłek, ściółkuj glebę między krzakami torfem po posadzeniu.

Stare krzewy wiosną i jesienią należy krzewić wysoko – środek ten sprzyja tworzeniu się nowych pędów na starych gałęziach. Oprócz wymienionych procedur będziesz musiał przyciąć lawendę i nałożyć górny opatrunek na glebę, preferując nawozy potasowe, ponieważ obornik i nawozy azotowe przyczyniają się tylko do wzrostu zieleni, ale hamują kwitnienie lawendy, dla której w rzeczywistości jest uprawiana.

Zdjęcie: Lawendowe pole

Przycinanie lawendy

Uprawa lawendy będzie wymagała corocznego przycinania rośliny. Po zakończeniu kwitnienia odetnij zwiędłe kwiatostany, a jesienią skróć gałęzie, zachowując kształt krzewu.

Nie pozwól, aby lawenda mocno się rozciągnęła, ponieważ przy wietrznej pogodzie jej krzewy opadną i stracą swój dekoracyjny efekt.

Gdy krzew osiągnie wiek 10 lat, wskazane jest wykonanie go odmładzającego przycinania, skracając wszystkie gałęzie do 5 cm, to samo można zrobić z młodym krzewem, jeśli jego kwitnienie nie jest wspaniałe.

Reprodukcja lawendy

Lawenda rozmnaża się, oprócz metody nasiennej, również poprzez dzielenie krzewu, nawarstwianie i sadzonki.

Jeśli masz już krzew lawendy na swojej stronie lub jeśli udało ci się zdobyć od kogoś jednoroczną zdrewniałą roślinę, możesz równie dobrze zdobyć lawendę z sadzonek. Sadzonki o długości 8-10 cm od pędu ścinać, sadzić w wilgotnej, luźnej glebie, pogłębiając dolną część o 2-3 cm i przykryć szklanymi słoikami. Możesz usunąć puszki, gdy sadzonki są ukorzenione.

Aby podzielić krzew lawendy, musisz go do tego przygotować. Jesienią, po kwitnieniu, duży krzew jest odcinany na wysokości 10 cm i spękany, wypełniając ziemią całą przestrzeń między pędami. Wiosną hilling się powtarza. Latem krzew daje obfity wzrost. Jesienią krzew można wykopać, podzielić na części z dobrze rozwiniętymi korzeniami i pędami i posadzić.

W celu rozmnażania przez nakładanie warstw na wiosnę, kilka pędów jest wygiętych, układa się je w rowkach o głębokości 3-4 cm, mocuje w tej pozycji, przykrywa glebą i podlewa. Przez całe lato gleba ponad warstwami jest wilgotna, a następnej wiosny ukorzeniony pęd jest oddzielany od krzewu, dzielony na części i przesadzany na stałe.

Szkodniki i choroby lawendy

Lawenda ogrodowa jest niezwykle odporna zarówno na choroby, jak i szkodniki, ale nie jest też odporna na problemy. Czasami na lawendę mogą wpływać skoczki liściowe lub śliniące się zgnilizny i chrząszcze tęczowe, a na lawendę może wpływać szara zgnilizna.

Na zdjęciu: Jak kwitnie lawenda

Cicados i chrząszcze tęczowe trzeba będzie zbierać ręcznie, po czym konieczna jest zmiana warstwy ściółki na miejscu. I szarej zgnilizny, która z reguły pojawia się w wilgotne, deszczowe lato lub w przypadku chronicznego podlewania gleby przy zbyt częstym podlewaniu, nie da się wyleczyć, ale można usunąć i spalić chore części lawendy, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się na wszystkie rośliny. I oczywiście musisz przejrzeć reżim podlewania lawendy.

Lawenda w Moskwie i regionie moskiewskim

Z pełnym przekonaniem o sukcesie w warunkach Moskwy i regionu moskiewskiego można uprawiać tylko angielską lawendę – wąskolistną lub leczniczą. Sadzenie i pielęgnacja lawendy na środkowym pasie odbywa się na tych samych zasadach i prawie w tym samym czasie, co w cieplejszych regionach. Nasiona wysiewa się do gruntu po ustąpieniu przymrozków powierzchniowych – w drugiej połowie maja, a sadzonki na początku czerwca. Wysiew nasion przed zimą jest ryzykowny – mogą zamarznąć.

Lawenda – pielęgnacja po kwitnieniu

Lawenda zimą

Jeśli w Twojej okolicy temperatura w zimie może spaść poniżej 25 ºC, musisz niezawodnie zabezpieczyć obszar lawendą przed mrozem, ale nie używaj opadłych liści jako izolacji, ponieważ lawenda może gnić pod nią w zimie. Krzewy lawendy najlepiej przykryć gałązkami świerkowymi po jesiennym cięciu.

Na zdjęciu: Kwitnące pole lawendy

Na obszarach o niezbyt mroźnych zimach lawenda wąskolistna nie jest pokryta.

Rodzaje i odmiany lawendy

W kulturze uprawia się dotychczas tylko takie odmiany lawendy, jak wąskolistna (angielska) i francuska, jest też szerokolistna. Ale ponieważ istnieją inne rodzaje lawendy nadające się do uprawy w kulturze, oferujemy ich opis. Więc:

Lawenda francuska (Lavandula stoechas)

Lub lawenda liściasta (Lavandula latifolia) pochodzi z południowo-zachodniej Europy. Ma mocny aromat i piękno kwiatów w różnych odcieniach fioletu, różu, liliowego, zielonego, bordowego i białego. Lawenda francuska zaczyna kwitnąć wcześniej niż inne gatunki roślin – w kwietniu lub maju – i trwa do lipca, ale pod koniec lata może ponownie zakwitnąć lawenda szerokolistna. Lawenda francuska nie jest tak odporna na zimno jak lawenda angielska, dlatego uprawiana jest głównie w ciepłych regionach.

Najpopularniejszą odmianą tego gatunku jest Lavandula stoechas pedunculata, czyli „motyl” (Papillon), o oryginalnych kwiatach. Spośród odmian lawendy szerokolistnej najbardziej znane to:

• Yellow Vale to odmiana o ciemnofioletowych kwiatach, malinowych wypustkach i żółto-zielonych liściach;
• Regal Splendur to odmiana o ciemnofioletowych kwiatach;
• Rocky Road to nowa odmiana o dużych fioletowo-niebieskich kwiatach, które kwitną w lipcu;
• Tiara – duże niebieskie kwiaty z kremowymi wypustkami;
• Helmsdale to odmiana o kwiatach liliowo-bordowych.

Lawenda hybrydowa (Lavandula x intermedia)

Lub lawenda holenderska to grupa wysoce dekoracyjnych mieszańców między lawendą angielską a innymi gatunkami z rodzaju. Są to duże rośliny o srebrzystych wąskich liściach i dużych podłużnych kwiatach na długich szypułkach uginających się pod ciężarem kwiatów. Kwitnienie lawendy hybrydowej rozpoczyna się w lipcu.

Najbardziej znane odmiany lawendy holenderskiej:

• Alba to odmiana o białych kwiatach;
• Arabian Knight to odmiana o ciemnoniebieskich lub ciemnofioletowych kwiatach;
• Sawyers – forma z jasnofioletowymi kwiatami;
• Grosso to odmiana o dużych fioletowo-fioletowych kwiatach;
• Richard Gray to zwarty krzew o ciemnofioletowych kwiatach.

Lawenda zębata (Lavandula dentata)

Pochodzi z Morza Śródziemnego. Jest to ciepłolubna, zwarta roślina o miękkich, wytrzymałych srebrzystych liściach i dużych, pachnących kwiatach, które otwierają się w lipcu. Roślina nie jest odporna na zimno. Najpopularniejszą odmianą lawendy zębatej jest Royal Crown, roślina o fioletowych kwiatach.

Zdjęcie: Lawenda zębata (Lavandula dentata)

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

Albo angielski lawendowy (Lavandula spicata) lub lawenda leczniczy (Lavandula officinalis) pochodzi z południowej Europy. Jest to wieloletni krzew o srebrzystozielonych liściach i średniej wielkości niebieskawo-liliowych kwiatach, kwitnący w lipcu lub sierpniu. To najbardziej wytrzymały rodzaj lawendy. Najbardziej znaną odmianą lawendy wąskolistnej jest lawenda w kształcie delfina, która osiąga wysokość nie większą niż 30 cm, ale ma bardzo piękne srebrzyste liście. Powszechny jest również lawendowy płaszcz na głowę, który jest używany głównie do niskich żywopłotów.

Spośród odmian angielskiej lawendy, najbardziej poszukiwanych w kulturze:

• Alba – odmiana o wysokości do 50 cm z białymi kwiatostanami;
• Rosea to krzew o wysokości do 40 cm z liliowo-różowymi kwiatami;
• Manstad to krzew o wysokości około 40 cm z kwiatami o ciemnoniebieskim odcieniu;
• Headcoat Giant to zwarta roślina o wysokości do 60 cm;
• Headcoat Blue to zwarty krzew o wysokości do 40 cm z niebiesko-fioletowymi kwiatostanami.

Właściwości lawendy – szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze lawendy

Wszystkie lądowe części lawendy zawierają olejek eteryczny zawierający linalol, kumaryny, kwas ursolowy, garbniki, geraniol i borneol. Olejek lawendowy ma wiele korzystnych właściwości i jest szeroko stosowany w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym oraz w medycynie. Olejek lawendowy leczy oparzenia i siniaki.

Lawenda jest stosowana w leczeniu chorób naczyń krwionośnych mózgu, paraliżach i napadach drgawkowych po udarze, a także przy bólach głowy, zawrotach głowy i senności. Działa moczopędnie, łagodzi ból zęba. Herbata lawendowa może złagodzić skurcze żołądka i dyskomfort.

Lawenda pomaga przy melancholii, drażliwości, histerii i neurastenii, a także przy grypie, astmie, zapaleniu oskrzeli, kokluszu, gruźlicy, zapaleniu jelit, wzdęciach, atonii przewodu pokarmowego, robakach, reumatyzmie, zapaleniu pęcherza, braku miesiączki, nadciśnieniu, gorączce i różnych wysypkach.

Na zdjęciu: lawenda to pożyteczna roślina lecznicza

Lekarze zwracają uwagę na niezwykły wpływ naparu lawendy na ogólny stan psychiczny człowieka i na jego układ nerwowy jako całość. Łagodzi stres i ogranicza negatywny wpływ niekorzystnych czynników na świadomość i stan psychiczny człowieka, pomaga przywrócić siły i energię oraz pobudza aktywność umysłową.

Lawendowe zielenie są używane do kąpieli leczniczych, a suche kwiatostany są używane jako środek przeciw ćmy podczas przechowywania odzieży oraz do aromatyzowania pomieszczeń i bielizny.

Lawenda – przeciwwskazania

Nie zaleca się stosowania olejku lawendowego w okresie ciąży, zwłaszcza w pierwszych miesiącach ciąży, gdyż lawenda stymuluje skurcz mięśni macicy. Nie używaj oleju po aborcji, aby nie wywołać krwawienia. Lawenda jest przeciwwskazana przy przyjmowaniu preparatów zawierających żelazo lub jod.

Intensywne stosowanie olejku może powodować depresję i podrażnienie błony śluzowej przewodu pokarmowego.

Preparaty na bazie lawendy mają silne działanie i mogą wywołać silną reakcję alergiczną w przypadku indywidualnej nietolerancji rośliny, dlatego przed ich zastosowaniem koniecznie skonsultuj się z lekarzem.