Szczegółowy opis i charakterystyka rasy anatolian shepherd karabash
Najważniejsze jest zapewnienie psu przestronnego miejsca do spacerów. Jest to bezpośrednio związane z charakterem psa. Potrzebuje też stałej aktywności fizycznej..
Dragon Li: opis rasy z charakterystyką i zdjęciami, cechy pielęgnacji i utrzymania
Dragon Li to rodowity chiński kot, który wygląda prawie jak zwykły szary kot podwórkowy. Pomimo ich bezpretensjonalnego wyglądu prawie niemożliwe jest znalezienie takich kotów w Rosji.
Historia pochodzenia
Z pewnością historia powstania rasy jest nieznana, ale pierwsze wzmianki o nich pochodzą z początku naszej ery. W tamtych czasach koty przestały być zwierzętami domowymi wyłącznie dla szlachty i zaczęły rozprzestrzeniać się po klasie średniej. Według naukowców rasa Dragon Lee pojawiła się dzięki udomowieniu osobnika dzikiego kota górskiego.
W tej chwili zwierzęta są uważane za gatunek zagrożony, od dawna są wymienione w Czerwonej Księdze. Zwierzęta domowe są bardzo popularne w domu, w Chinach, ale w Rosji są uważane za zbyt zwyczajne, standardowe, nie różnią się od kotów podwórkowych. Rasa uznana przez stowarzyszenie felinologiczne CFA, jest aborygeńska. Kot po raz pierwszy pojawił się na wystawie w 2004 roku, a pełny wzorzec rasy został uznany w 2010 roku.
Wygląd
Kot jest silny, muskularny, średniej wielkości. Dorosły kot osiąga wagę 5 kilogramów, kot zwykle waży 3,5 kg. Sierść jest gęsta i gładka, błyszczy się zadbana. Długość jest krótka, podszerstek słabo wyrażony. Wzór jest wyraźny, pręgowany, reprezentowany przez paski i cętki. To jest klasyczny pręgowany.
Głowa kota jest lekko wydłużona, czoło ma okrągły zarys. Kufa wydłużona, spiczasta. Na czole znajduje się litera „M”. Uszy proporcjonalne, szerokie u podstawy, zaokrąglone u góry. Uszy są wystarczająco duże. Nie ma na nich pędzli.
Oczy są duże, sprawiają wrażenie lekkiego zeza. Żółty z czarną podszewką. Czasami są zielone, ale takie koty są cenione znacznie mniej. Nos szeroki, ciemny, nie ma na nim jasnych plam. W kącikach ust znajdują się osobliwe czarne kropki, dzięki którym wydaje się, że kot się uśmiecha.
Łapy zwierzęcia są średnie i mocne. Dragon Li wygląda jak ryś i jest bardzo pięknym kotem.
Charakter i zachowanie
Koty są nieagresywne, zachowują się dyskretnie, kochają swoich właścicieli, ale nie potrzebują specjalnego uczucia. Sami też ostrożnie pokazują swoje emocje, nie można nazwać czułymi zwierzętami. Są jednak przyjaźni, aktywni, bardzo ciekawi i inteligentni. Uwielbiają się bawić, nie mają nic przeciwko bieganiu za myszami i szczurami.
Zwierzęta są bardzo oddane właścicielowi, ale są bardzo niezależne. Nie różnią się łatwowiernością, są nieufni wobec obcych. Mogą mieszkać w tym samym domu z innym kotem lub psem, ale Dragon Lee od razu znajdzie i zniszczy papugę lub chomika, więc lepiej nie trzymać takich zwierząt razem.
Zwierzęta są gotowe na znoszenie dzieci, ale nie na długo. Nie pozwolą się ściskać i ciągle przytulać, więc rasa jest odpowiednia tylko dla rodzin bez dzieci lub ze spokojnymi pociechami. Koty nie lubią się ruszać, zmiana właściciela czy miejsca zamieszkania jest niezwykle trudna do zniesienia.
Zalety i wady
Rozważ główne zalety chińskiego zwierzaka:
- wysoka lojalność wobec właściciela;
- niezwykła historia pochodzenia;
- aktywność i ciekawość;
- brak agresji;
- dobre zdrowie;
- wysoka inteligencja;
- atrakcyjny „domowy” wygląd.
Wśród niedociągnięć będą:
- trudności ze znalezieniem, rzadkość rasy, zawyżone ceny kociąt;
- potrzeba dużego mieszkania, ponieważ koty uwielbiają biegać;
- nie za duża tolerancja wobec dzieci, nieżyczliwość rasy.
Konserwacja i pielęgnacja
Jak już wspomniano, koty tej rasy potrzebują dużo miejsca do prawidłowego rozwoju. Warto zaopatrzyć pupila w specjalny kącik z drabinkami i tunelami, aby zwierzę mogło się tam bawić. Ponadto kot chiński może być trzymany w wolierze prywatnego domu. Pamiętaj, aby wyposażyć miejsce zamieszkania kota w zabawki, drzewa do szlifowania pazurów.
Zaleca się czesanie wełny co 7-10 dni, można to zrobić za pomocą specjalnej szczotki, a także rękawicy. W okresie linienia koty mieszkalne można czesać codziennie, ponieważ pozostawiają dużo sierści na meblach i ubraniach. Z reguły zabieg czesania nie sprawia problemów, ponieważ koty bardzo go uwielbiają.
Nie trzeba kąpać zwierzęcia mieszkającego w mieszkaniu. Przy pielęgnacji podwórka koty są kąpane co sześć miesięcy lub w przypadku silnego zabrudzenia futra. Po zabiegach wodnych zaleca się wysuszenie zwierzęcia suszarką do włosów, o ile oczywiście bardzo się tego boi. W każdym razie wypuszczanie mokrego kota na zewnątrz jest zabronione.
Kotom domowym zaleca się przycinanie pazurów, podczas gdy koty uliczne zwykle same je szlifują. Oczy i uszy są czyszczone w przypadku pojawienia się brudu lub wydzieliny. Wskazane jest, aby kupić tacę dla kota rasy chińskiej z wysokimi bokami. Wypełniacz w nim należy regularnie zmieniać, pod tym względem zwierzę jest wybredne.
Funkcje żywieniowe
Dragon Lee jest najlepiej karmiony suchą karmą premium i holistyczną. Jeśli nie jest to możliwe, kotom można podawać naturalną karmę. Mięso nie powinno być tłuste, ryby podaje się kilka razy w tygodniu. Ważne są również kaszki gotowane w wodzie. Rzadko oferowane są produkty mleczne i jajka. Przy naturalnym odżywianiu bardzo ważny jest kompleks witamin.
Zdrowie i choroba
Rasa powstaje naturalnie, pierwotnie przetrwała na wolności, więc odporność jest doskonała. Koty mogą zachorować tylko z powodu złej opieki, złego odżywiania. Przekarmiane cierpią na otyłość, problemy żołądkowe. Nie ma chorób dziedzicznych. Przy odpowiedniej pielęgnacji kot będzie żył co najmniej 12-18 lat.
Brak recenzji. Możesz napisać własną recenzję, aby pomóc innym czytelnikom.
Kategorie
- Opinia Męska
- Pielęgnacja Twarzy I Ciała
- Na świątecznym Stole
- Camping
- Napoje
- Rzemiosła I Zabawki Własnymi Rękami
- Recepty
- Przechowywanie Produktów
- Urodziny I Rocznice
- Zwierzęta
- Ferie
- Blogów
- Horoskopy I Zegar Anioła
- Podróż
- Diety
- Rootowanie Smartfona
- Piękno
- W Wielowymiarowej
- Połączenie
- Kalendarze Księżycowe
- Aromaterapia
- Domeny, Adresy Url I Ip
- Ogrodnictwo
- Porady Na Co Dzień
- Puste Na Zimę
- Autocraps
- Интерьер
- Studio Twórców Facebooka
- Sałatki
- Czystość I Porządek
Szczegółowy opis i charakterystyka rasy anatolian shepherd karabash
W artykule rozważę warunki przetrzymywania, cechy charakteru i zachowania Owczarka Anatolijskiego. Jakie odmiany tej rasy istnieją i jaka jest ich różnica. Również cechy opieki nad nią i jakie cechy ma ta rasa.
- Opis rasy anatolian shepherd
- Zasady utrzymania i opieki
- Postać
- Trening
- Zdrowie
- Koszt szczeniaka
- Cechy hodowli kangali
Mądrość, spokój w przeszywającym spojrzeniu. Atletyczna sylwetka i usposobienie najlepszego przyjaciela. Wszechstronność i wytrzymałość. Wszystko to można powiedzieć tylko o jednej rasie – owczarkach anatolijskich. Jest uznawany za własność Europy Zachodniej. Szanują swojego pana. Będą wiernie służyć jemu i jego rodzinie do ostatniego tchnienia.
Opis rasy Anatolian Shepherd
Jeśli przejdziemy do dokumentów, to zgodnie z nimi Owczarek Anatolijski jest młodą rasą, która zyskała uznanie dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku. Ale w rzeczywistości – jedna z najstarszych ras na Ziemi.
Anatolian Shepherd Dog jest również nazywany „Kangal”.
Główną funkcją psów była pilnowanie bydła i nie wypasanie ich w żaden sposób. Pracowali głównie w grupach. Na widok wilka Kangale ustawili się w linii prostej i ruszyli w kierunku wroga. Jak widać podczas walki, psy nie wydały ani jednego dźwięku. Ich atak odbył się w całkowitej ciszy.
Matka natura stała się głównym hodowcą hodowli Owczarków Anatolijskich. Przystosowali się do jego warunków, zdobywając najbardziej potrzebne i niezastąpione cechy przetrwania..
Wielu powie, że ojczyzną Anatolijczyków nie jest Europa Zachodnia, ale Turcja. Naprawdę jest. To od strony tureckiej Kangalowie przybyli do Europy.
Rasowe kangale są uznawane za własność Turcji i nawet teraz eksport psów poza granice kraju objęty jest najsurowszym zakazem. Ale to nie przeszkodziło przebiegłym Europejczykom w wyhodowaniu kilku szczeniąt rasy Kangal, a następnie skrzyżowaniu ich z lokalnymi rasami.
Turcy nie postrzegają europejskiego typu owczarka anatolijskiego jako prawdziwego.
Jeśli w wystawie weźmie udział rasowy Kangal, zostanie zarejestrowany jako przedstawiciel rasy Anatoliskaya Shepherd Dog.
Kangale czystej krwi uznane za własność Turcji
W Turcji istnieją cztery podgatunki anatolijczyków..
- Kangal Karabash (Sivas Kangal) – odnosi się do psów rdzennych. To właśnie ten podgatunek posłużył jako podstawa do powstania europejskiego owczarka anatolijskiego.
- Turecki Akbash (białogłowy) – bardzo duży pies, należy do służby.
- Malacle (Mastif Turecki) – doskonały stróż, strażnik, pasterz. Duży rozmiar. Nie ma ogromnej siły i doskonałych cech wojownika, ale nie będzie na próżno wykazywał agresji.
- Boz Chaban – Ten podgatunek rasy nie jest rozpoznawany w Turcji, ale jest bardzo powszechny. Te psy są doskonałymi stróżami.
Wzrost dorosłego samca według opisu 74 – 81 cm, suki 71 – 79 cm. Waga od 40 do 55 kg.
Psy Kangal są silnymi, potężnymi osobnikami wagi ciężkiej. Budowa ciała o odpowiednich proporcjach.
Płaszcz Anatoliana jest dwojakiego rodzaju:
- Krótkowłosy. Długość włosów około 2,5 cm;
- Długowłosy. Długość włosów około 10,5cm.
Podszerstek gęsty i miękki. Dozwolone są różne kolory, ale bardziej powszechne są:
- Biały;
- Brązowy z bordowym odcieniem;
- Tygrys;
- Niebieski z odcieniem jelenia;
- Ciastko – białe.
Średnio Anatolianie żyją około 15 lat.
Zasady utrzymania i opieki
Najważniejsze jest zapewnienie psu przestronnego miejsca do chodzenia. Anatolijczycy to bezpretensjonalne psy.
Najważniejsze jest zapewnienie psu przestronnego miejsca do spacerów. Jest to bezpośrednio związane z charakterem psa. Potrzebuje też stałej aktywności fizycznej..
Jak wynika z powyższego, najlepiej trzymać Kangala w wolierze, a nie na smyczy lub w mieszkaniu. Możesz wpuścić psa do domu, ale wszystkie sploty powinny być przez większość czasu trzymane na zewnątrz..
Opieka nad rasą nie jest trudna. Wystarczająco:
- Iść dwa razy dziennie. Spacer powinien trwać co najmniej 1 godzinę.
- Daj zwierzakowi wystarczająca aktywność fizyczna.
- Anatoliankę należy czesać raz lub dwa razy w tygodniu..
- Kąpielowy nie częściej niż raz w roku lub gdy płaszcz się brudzi.
- Zwróć szczególną uwagę na długość pazurów, zębów oraz prawidłowy zgryz.
- Karmienie. Tutaj właściciel powinien określić, jaką karmą będzie karmić zwierzę. Albo będzie to żywność naturalna, albo gotowa sucha karma. Mieszane karmienie nie jest odpowiednie dla Anatolian. Podobnie jak w przypadku innych ras, naturalne żywienie musi uzupełniać dietę Kangala w witaminy i minerały. Sucha karma jest najlepiej dobrana wysokiej jakości dla aktywnych psów dużych.
Postać
Kangale są niezależne i silne od urodzenia. Początkowo samodzielnie zapewniały ochronę inwentarzowi bez dodatkowej kontroli człowieka..
Głównym czynnikiem kształtującym anatolijski charakter jest prawidłowe wyszkolenie i pełna socjalizacja. Są psami bardzo inteligentnymi i bystrymi, ale ze względu na swój upór i niezależność mogą ignorować polecenia właściciela..
Wielu hodowców w Turcji i Europie twierdzi, że Kangal może walczyć samotnie z całą watahą wilków i wyjść zwycięsko z tej bitwy..
Psy tej rasy uwielbiają przestrzeń i aktywność fizyczną. To jest w ich krwi, że ruch jest życiem.
Anatolijczycy w każdym wieku wolą długie biegi od gier i czasami lubią pływać. Ta ostatnia zależy od warunków pogodowych i nastroju.
Kangale dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i dziećmi. Jeśli właściciel lub jego rodzina jest w niebezpieczeństwie, owczarek anotolski ochroni ich do ostatniego oddechu, ostatniej kropli krwi.
Są lojalnymi i jednocześnie niezależnymi zwierzętami. Mają coś do szanowania. W zamian za dobre nastawienie otrzymasz lojalnego stróża, strażnika i towarzysza.
Są lojalnymi i jednocześnie niezależnymi zwierzętami.
Trening
Edukacja i szkolenie Kangala to dość skomplikowany proces.
Właściciel będzie musiał dołożyć wszelkich starań, aby nie złamać psychiki psa i jednocześnie zmusić go do posłuszeństwa. Głównym problemem nie jest to, że pies jest głupi, ale to, że jest wyjątkowo niezależny i ma cechy przywódcze od dzieciństwa..
Jeśli istnieje niewidoczny związek między właścicielem a Anatolijczykiem – nawiązuje się kontakt, to ze względu na pochwałę właściciela mogą wiele zdziałać. Najważniejsze w treningu jest pokazanie psu, że człowiek jest liderem i liderem..
W celu uzyskania najlepszej jakości szkolenia warto skontaktować się z opiekunem psów – profesjonalistą, który wyszkolił duże psy pasterskie. Będzie mógł pomóc w nawiązaniu kontaktu między psem a właścicielem. I sprawi, że proces szkolenia będzie mniej kosztowny emocjonalnie..
W wychowaniu owczarka anatolijskiego nie wolno wykorzystywać siły fizycznej. Nie akceptuje takiego traktowania i nigdy nie zostanie Twoim niezawodnym przyjacielem..
Zdrowie
Od urodzenia Kangale mają dobre zdrowie i odporność..
Teraz jedyna wada ujawnia się w ich zdrowiu. Ponieważ pies jest duży, może pojawić się choroba stawów kończyn – dysplazja stawu biodrowego. Jest zarówno dziedziczna, jak i nabyta.
Niewłaściwe karmienie, nadmierne ćwiczenia, kontuzje i tak dalej. To właśnie te czynniki mogą powodować dysplazję..
Konieczne jest szczepienie psa przeciwko wściekliźnie, nosówce i innym chorobom wirusowym. Nie ma tutaj żadnych specjalnych zaleceń.
Pierwsze szczepienie podaje się w wieku 8 – 10 tygodni, ale dopiero po odrobaczeniu. Drugi to 3-4 tygodnie po pierwszym, a trzeci dopiero po zmianie zębów z mlecznych na trzonowce. Ponadto szczepienia przeprowadza się corocznie zgodnie z danymi paszportu weterynaryjnego..
Koszt szczeniaka
Średni koszt szczeniaka to 25000 rubli
Ponieważ jest to raczej rzadka rasa w naszym kraju, szczeniak nie może trochę kosztować. Od hodowców prywatnych cena owczarka anatolijskiego waha się od 15 000 do 30 000 rubli. A jeśli kupisz psa w specjalistycznym żłobku, koszt może wzrosnąć do 60000 rubli.
Średni koszt to 25000 rubli.
W Rosji nie ma tak wielu specjalistycznych żłobków do hodowli owczarków anatolijskich.
Najbardziej znane to:
- Ośrodek Studiów Kangala, Czerepowiec;
- Shining Star Dogs, Jekaterynburg;
- Antalkaya, Moskwa;
- „Z północnego Uralu”, Sierow;
- „Kangal Turkay”, Twer.
Cechy hodowli kangali
Ponieważ sama natura pracowała nad pojawieniem się rasy owczarek anatolijski, nie ma specjalnych problemów z reprodukcją.
Psy osiągają dojrzałość płciową:
Kangal, Turkish Karabash, Malakl to silny, niezależny pies. Jeśli właściciel zasługuje na jej szacunek, Anatolijczyk stanie się dla niego wiernym przyjacielem i sojusznikiem. Tak, są trudności w wychowaniu psa, ale uwierz mi, pokonując je możesz zdobyć niesamowitego i najbardziej lojalnego członka rodziny.
Rasa koni kabardyjskich: charakterystyka, utrzymanie i pielęgnacja
Rasa kabardyjska została wyhodowana dawno temu i do dziś cieszy się zasłużonym szacunkiem. Wiele zalet tych koni interesuje miłośników jeździectwa..
- Historia rasy
- Opis i cechy charakterystyczne
- Zewnętrzny
- Garnitury
- Postać
- Plusy i minusy
W artykule przyjrzymy się bliżej tej rasie i jej cechom, poznamy historię jej pochodzenia, obszary użytkowania i warunki przetrzymywania.
Historia rasy
Koń kabardyński pojawił się na terytorium współczesnej Republiki Kabardyno-Bałkarskiej, która jest częścią Północnokaukaskiego Okręgu Federalnego. Uważa się, że rasa ta była wynikiem długiego krzyżowania miejscowych koni z rasami krwi wschodniej. W wyniku tego mieszania i ciągłej selekcji alpiniści wyhodowali zwierzę dobrze przystosowane do lokalnych warunków górskich i spełniające ich wymagania.. Bezpretensjonalne konie, przewożące towary i ludzi niebezpiecznymi ścieżkami Kaukazu, niewymagające butów, stały się znane w XVI wieku, gdy Kabarda kwitła. Równocześnie dobrze radziły sobie również w zwykłych warunkach podczas lotów bojowych. Szlachta z Bliskiego Wschodu chętnie kupowała takie konie, docenili je także Rosjanie. Wraz z przyłączeniem Kabardy do Imperium Rosyjskiego prace nad tą rasą były kontynuowane.
Czy wiedziałeś? Podróżni zauważyli, że Czerkiesi opiekowali się swoimi końmi lepiej niż ich krewni. Nawet książęta, mimo wysokiego statusu i znacznej liczby służących, sami ich sprzątali..
Działania zbrojne pierwszej wojny światowej i wojny domowej doprowadziły konie górskie na skraj wyginięcia. Aby przywrócić i ulepszyć rasę, skrzyżowano Kabardyjczyków z przedstawicielami europejskich ras jeździeckich. W rezultacie wyhodowano większą odmianę – konie anglo-kabardyjskie, łączące zwinność koni angielskich i bezpretensjonalność wytrzymałych koni górskich. Ta linia jest uważana przez wielu za nową rasę. Konie kabardyjskie nadal są hodowane w stadninach Malkinsky i Malokarachaevsky, gdzie również pracują nad przywróceniem pierwotnego gatunku tych zwierząt.
Opis i cechy charakterystyczne
Konie kabardyjskie to klasyczna rasa uprzęży i koni. Mają swoje charakterystyczne cechy, zalety i wady..
Zewnętrzny
Kabardianie wyróżniają się mocną budową ciała i dobrymi proporcjami. Dorosłe osobniki tej rasy ważą średnio około 400 kg, a ich wysokość w kłębie 152-157 cm. Według lokalnych kołchozów w 1993 r. Długość ciała u ogierów tej rasy wynosiła 178 cm, u klaczy 183 cm. Obwód nadgarstków odpowiednio: 19,9 cm i 18,7 cm Stadniny hodowlane hodują nieco większe okazy. Na zewnątrz kabardyjczyków jest dobrze rozwinięte ciało z szeroką klatką piersiową, prostym krótkim grzbietem i opadającym szerokim zadem. Na niskiej, muskularnej szyi średniej wielkości znajduje się mała sucha głowa, na profilu której znajduje się charakterystyczny dla tej rasy garb. Na uwagę zasługują tylne łapy o układzie szabli i niewielkim kształcie litery X. Cechą charakterystyczną jest również udany kształt kopyt („kielicha”), ich niezwykła twardość i wytrzymałość. Same nogi są krótkie i suche. Mają też dość długą i grubą grzywę i ogon.
odkryć, jak wybrać odpowiedniego konia dla siebie.
Obecnie w rasie kabardyjskiej wyróżnia się trzy typy:
- Charakterystyka. Konie górskie są najbardziej typową suchą budową rasy. Uwielbiają używać go do celów patrolowych i turystycznych;
- orientalny. Wyraźniejsze są w nich geny orientalne pozyskane z koni arabskich i turkmeńskich. Najczęściej używany do jazdy konnej;
- masywny. Ten typ wyróżnia się większym wzrostem i dużymi rozmiarami, jest wykorzystywany do celów ekonomicznych jako zwierzę pociągowe.
Garnitury
Koń kabardyński może mieć następujące kolory:
- zatoka;
- szary;
- czarny;
- ruda z białą plamą;
- pstrokacizna.
Preferowane są zwykle konie gniade i czarne.
Zalecamy zapoznanie się z skuteczne metody określania wagi zwierząt domowych bez obecności wagi.
Postać
Ten bezpretensjonalny koń o uniwersalnym zastosowaniu wyróżnia się wysoką inteligencją i żywym temperamentem. Mają dobrą pamięć, nie akceptują przemocy wobec siebie, preferują serdeczne traktowanie. Przy odpowiednim wychowaniu wykazują oddanie właścicielowi i są dobrze wyszkoleni. Ten dzielny koń, nie bojący się wąskich górskich ścieżek, może stać się prawdziwym towarzyszem broni. Czasami wykazuje temperament, trudno się ubrać. Ujeżdżany koń jest całkowicie posłuszny właścicielowi. Ogólnie rzecz biorąc, Kabardianie mają życzliwy charakter i wysoką aktywność..
Czy wiedziałeś? Konie żyją średnio 25-30 lat, kabardyjskie – do 35-40 lat. Przede wszystkim żył koń pociągowy, który trafił do Księgi Rekordów Guinnessa ze względu na to, że żył 62 lata.
Plusy i minusy
Konie kabardyjskie mają niewątpliwe zalety w stosunku do innych ras:
- bezpretensjonalność. Konie te trzymano w stadach prawie przez cały rok i karmiono je suchą karmą i zbożem tylko zimą;
- zdolność adaptacji do różnych warunków. Zwierzę doskonale pokazało się zarówno w górach, jak i na równinach. Dobrze dostosowuje się do różnych klimatów, toleruje zmiany temperatury i ciśnienia atmosferycznego;
- doskonała genetyka. Zestaw genetyczny pozwala na wykorzystanie ich w hodowli;
- uniwersalność. Ten koń nadaje się zarówno do jazdy konnej (szczególnie w terenie górzystym), jak i do transportu towarów. Wykazuje dobre wyniki w sportach jeździeckich, takich jak bieganie i triathlon;
- siła i wytrzymałość. Może przewozić ładunki o masie 150 kg i pokonywać 100 km dziennie. W zawodach wytrzymałościowych często zajmują pierwsze miejsca;
- dobre zdrowie. Mają dobrą odporność na różne choroby, są płodne, żyją długo. Mają wysoką płodność, a plon młodych zwierząt sięga 85%. Klacze są wykorzystywane do rozrodu do 20 lat, a czasem nawet dłużej;
- odwaga i ostrożność. Wypracowywany na niebezpiecznych górskich ścieżkach i w potyczkach z wrogiem;
- miękki ruch. Wszyscy zwracają uwagę na wygodę tej rasy dla jeźdźców. Nawet w galopie lub kłusie utrzymują wygodne tempo i poruszają się bez szarpnięć;
- wysoka inteligencja. Te konie mają dobrą pamięć, można je trenować w różnych sztuczkach, dobrze nadają się do treningu;
- mocne stabilne kopyta. Kształt kopyt i ich twardość, wynikająca z częstego kontaktu ze skałami, pozwala zachować równowagę na trudnych ścieżkach gór Kaukazu. W dawnych czasach nie były one obute, aby stukotem kopyt nie zdradzić położenia oddziałów kawalerii. Teraz podkuwają tylko przednie nogi.
Przeczytaj więcej o cechy hodowli koni w domu.
Jest kilka wad tej rasy:
- mały rozmiar;
- nie nadają się do większości sportów jeździeckich – nie są dla niego wystarczająco szybkie i zabawne.
Za pomocą
Konie kabardyjskie nie straciły swojej popularności w naszych czasach. W swojej ojczyźnie w Kabardyno-Bałkarii są używane do poruszania się w terenie górzystym, do transportu paczek, w uprzęży do transportu małych ładunków. Uległy charakter, wytrwałość, a także umiejętność poruszania się po trudnych kaukaskich ścieżkach, po których nie mogą przejechać pojazdy, znalazły zastosowanie w takich obszarach jak turystyka konna czy straż graniczna.. Łagodny kłus koni pozwala jeźdźcom siedzieć w siodle przez długi czas. Te zwierzęta świetnie nadają się do patroli górskich i policji konnej. Dzięki krzyżowaniu się z innymi rasami jeździeckimi, konie rasy kabardyjskiej cieszą się dużą popularnością w tych sportach jeździeckich, w których potrzebna jest wytrzymałość.
Czy wiedziałeś? W górach na trudno dostępnych szlakach konie kabardyjskie nie zbłądzą w całkowitej ciemności czy mgle. Górale uważają, że ta umiejętność rozwija się na poziomie genetycznym..
Warunki przetrzymywania i opieki
W wyspecjalizowanych fabrykach do hodowli koni tej rasy przeważnie stosuje się grupową metodę stajni. Stada tworzone są poprzez selekcję według płci i wieku. Dzięki tej metodzie stajnie są wyposażane według prostszego projektu. Konie spędzają większość czasu na pastwisku. W przypadku braku wymaganej ilości roślin zielonych do paszy na pastwisku, zwłaszcza zimą, zwierzęta karmione są sianem i gotową paszą przemysłową. Przy dobrym wypasie technologia stadna jest stosowana przed nadejściem chłodów.
Idealną opcją do zamieszkania koni kabardyjskich jest rama lub konstrukcja drewniana wykonana z drewna.Grubość ścian stajni dla klimatu ciepłego wynosi około 20 cm, dla zimnego – co najmniej 25 cm.Temperatura powietrza w pomieszczeniu powinna wynosić 5–10 ° С. W stajni należy zapewnić dobrą ściółkę, wykorzystując do tego torf, słomę i trociny, stale czyścić całe pomieszczenie i boks. Ważne jest, aby ściółka była sucha, zwłaszcza zimą.. W straganach najwygodniej jest używać podajników, które są wyjmowane – wygodniej jest je pielęgnować i myć. Pomieszczenie musi być dobrze wentylowane, ale wolne od przeciągów i suche. Należy zaznaczyć, że Czerkiesi nie zapewniają do stajni oświetlenia, aby konie mogły lepiej widzieć i orientować się w ciemności lub we mgle..
W trosce o te konie należy okresowo kąpać się przy pomocy specjalnych skrobaków i szczotek w celu pielęgnacji sierści zwierzęcia. Grzywy dokładnie myje się żółtkiem i mydłem lub stosuje się specjalny szampon dla koni. Po zabiegach wodnych grzywę należy dobrze rozczesać. Taka procedura jest wykonywana ostrożnie, aby nie skrzywdzić zwierzęcia, w przeciwnym razie koń może w odpowiedzi kopnąć i zranić właściciela.. Kąpiel zaleca się przeprowadzać co najmniej raz na 7 dni, a częściej podczas treningu przed zawodami..
Czy wiedziałeś? Po umyciu mydłem lub szamponem należy dobrze spłukać, aby zwierzę nie wywołało podrażnień lub reakcji alergicznej.
Kolejnym ważnym punktem opieki nad tym zwierzęciem jest czyszczenie kopyt. Codziennie trzeba badać kopyta, czyścić je z brudu i kamieni, a także w razie potrzeby natrzeć specjalnymi olejkami. Co 24 dni konieczne jest usuwanie zrogowaciałej martwej tkanki z kopyt, aby nie było żadnych śladów. W razie potrzeby koń jest okuty. Zwierzęta od najmłodszych lat należy uczyć karmienia nóg do inspekcji lub kucia, w przeciwnym razie mogą pojawić się problemy w przyszłości. Konieczne jest również monitorowanie stanu zębów zwierzęcia: w tym celu badanie dentystyczne przeprowadza się co 6-12 miesięcy. W przypadku starszych koni ta procedura jest wykonywana częściej.. Należy również zauważyć, że konie Adyghe wymagają regularnych ćwiczeń..
Dieta zwierząt
Pod względem żywienia ta rasa koni jest bezpretensjonalna: odpowiednie są dla nich prawie wszystkie rodzaje paszy dla koni – siano, zboża (jęczmień, owies, kukurydza itp.), Słoma, pasza przemysłowa. Pomocne jest włączenie do diety suplementów roślinnych. W przypadku uprawy w warunkach fabrycznych dieta składa się z siana i paszy produkcyjnej. Przy stajniach i utrzymywaniu pastwisk jesienią, gdy na pastwiskach jest mało roślin zielonych, plemię i konie robocze karmi się do 8 kg marchwi dziennie, a do diety klaczy karmiących źrebięta dodaje się ziemniaki i buraki, a także zboże. rufa.
Czy wiedziałeś? Warzywa należy myć, aby nie zarazić zwierząt chorobami grzybiczymi i nie powodować podrażnienia jelit..
W zakładach hodowli koni przygotowuje się żywność w następujący sposób: zboża zalewamy gorącą wodą, następnie wkłada się otręby, melasę, melasę, warzywa, owoce – rozdrabnia się siano. Dieta koni zależy od stopnia wysiłku i wykorzystania. Podczas hodowli koni do udziału w zawodach sportowych należy szczególnie uważnie zadbać o dietę. W tym celu stosuje się paszę z dodatkami energetycznymi.. Konieczne jest również, aby konie dostawały dziennie około 50 litrów wody. Rasa kabardyjska jest bezpretensjonalna i wytrzymała, idealna do jazdy i transportu małych ładunków. Miłośnicy jeździectwa cenią je za wytrzymałość i płynną jazdę. Ze względu na masę zalet Kabardianie są wykorzystywani na wielu obszarach, jednak nie są one rozpowszechnione ze względu na ich małą przydatność do większości sportów jeździeckich. Ponadto konie te nie wymagają trudnych warunków do utrzymania i mają doskonałe zdrowie..