Jak sadzić jałowiec na Uralu i na Syberii: warunki do uprawy

Podczas sadzenia jałowca na Uralu należy przestrzegać pewnych zasad. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę zalecany czas, a także zapoznać się z zasadami prowadzenia działań agrotechnicznych.

Lawenda: sadzenie i pielęgnacja na otwartym terenie na Uralu, jak schronić się na zimę

W słynnej piosence śpiewana jest roślina o pięknej nazwie i tajemniczym zapachu. To nie przypadek. W końcu niebieskie kwiaty są symbolem miłości, czułości, romantycznych spotkań. Lawenda stanie się ozdobą każdego ogrodu, a jej aromat przyniesie ciepłe wspomnienia młodości. Aby zawsze „kwitnąć wiosną” w twojej duszy, musisz zasadzić tylko kilka krzewów niebieskich kwiatów. Nawet początkujący ogrodnik może poradzić sobie z sadzeniem lawendy na otwartym terenie na Uralu i dbaniem o roślinę.

Odpowiednie odmiany lawendy na Ural

Znanych jest ponad 25 rodzajów naturalnej lawendy. Jak kultura rośnie 2 główne odmiany:

• francuski liściasty (termofilny);
• angielski wąskolistny (rośnie w chłodnych warunkach).

W trudnym klimacie Uralu odpowiednie są gatunki angielskiej lawendy wąskolistnej.

1. Roślina o jasnozielono-srebrnych liściach osiąga wysokość do 60 cm, a wzrost poszczególnych odmian nie przekracza 15 cm.
2. Kwiaty średniej wielkości z fioletowym odcieniem. Początek kwitnienia przypada na lipiec, ale sierpień zdarza się także sporadycznie.
3. Gałęzie z białym pokwitaniem, dlatego cały krzak wygląda niebieskawo.

Podczas uprawy kwiatów w warunkach klimatycznych Uralu nie są wymagane żadne szczególne wysiłki, ale wybór odmiany należy podejmować w sposób odpowiedzialny. Angielska odmiana wąskolistna jest najbardziej odpowiednia dla trudnego regionu Uralu. Roślina dobrze hibernuje, toleruje niskie temperatury (-30 ° C), ale zaleca się schronienie lawendy na zimę na Uralu.

Alba

Popularny wśród odpornych na zimę gatunków Alba. Półmetrowy krzak ze wspaniałymi śnieżnobiałymi kwiatami i trwałym zapachem. Pachnący kwiat cieszy oko przez 20 lat. Piękna roślina miodowa. Z czasem proste pędy z kwiatami u góry stają się ociężałe.

Chabry, goździki, krwawnik – rośliny, którymi sadzą lawendę, a także zioła: tymianek, rozmaryn, szałwia. Przydatne jest sadzenie róż z kwiatami lawendy, ponieważ mszyca nie toleruje ich zapachu.

Oprócz Alby odmiany są popularne wśród ogrodników Uralu:

1. Munstead Sadzić do 45 cm wysokości z jasnoniebieskimi kwiatami, toleruje silny wiatr.
2. Rosea Kwiaty są bladoróżowe. Różnorodność uderza swoją delikatnością i pięknem.
3. Beechwood Blue. Niebieskie kwiatostany wyglądają atrakcyjnie.
4. Hidcote Jasne kwiaty bzu na karłowatych krzakach. Ale wśród roślin tego gatunku są również wysokie, na przykład Hidcote Giant.

Te odmiany sadzi się w ogrodzie, ale to nie znaczy, że na Uralu nie można uprawiać innych, kochających ciepło gatunków lawendy. Jest to możliwe, ale jako kultura domowa lub jako kultura roczna, gdy jest ciepło .

Cechy uprawy roślin w tym regionie

Klimat Uralu nie jest łagodny i ciepły: surowy, z chłodnymi długimi zimami, kłującymi wiatrami, silnymi mrozami. Chociaż pogoda jest nieco łagodniejsza na południowym Uralu niż na północy. Takie warunki mogą wytrzymać żywotne rośliny. Dlatego w tej strefie często sadzi się odmianę angielskiej lawendy o wąskich liściach.

Wybór miejsca do lądowania

Aby sadzić wieloletnią lawendę na Uralu, należy wziąć pod uwagę wymagania dla tego miejsca, ponieważ jego wybór jest gwarancją udanego wzrostu i luksusowego kwitnienia krzewu:

1. Musi być dobrze oświetlony, słoneczny.
2. Tam, gdzie przeciągi nie chodzą, a wiatr nie wieje.
3. Miejsce wybiera się wysoko, sucho.

Zbieranie gleby

Lawenda lepiej się czuje na suchych glebach piaszczystych. Nie jest konieczne, aby ziemia była żyzna, głównym warunkiem przygotowania gleby jest brak pobliskich wód gruntowych i wysoka wilgotność.

Jeśli w końcu ziemia jest podmokła, konieczne jest zorganizowanie dobrego drenażu z pokruszonego kamienia, ekspandowanej gliny i kamyków. Nie lubi też kwaśnej gleby roślinnej. Kwas jest neutralizowany popiołem lub wapnem.

Proces lądowania

Sadzą lawendowy krzak z nasionami i sadzonkami. Młode sadzonki są wyjmowane w ostatnim miesiącu wiosny (w maju). Gdy temperatury poniżej zera nie są już straszne:

1. Kopać dziury o głębokości nie większej niż 35 cm. Wlej warstwę drenażu, a następnie torf lub próchnicę.
2. Sadzonka jest umieszczana w jamie, korzenie są prostowane, są pochowane. Gleba jest zagęszczona.
3. Po posadzeniu rośliny są podlewane.

Przerwa między dołkami wynosi co najmniej 40 cm Nasiona lawendy sadzi się zarówno jesienią, jak i wiosną.

Pod zimą

Pod koniec września lub na początku października na Uralu nasiona lawendy sadzi się w otwartym terenie. Najpierw wykopuje się duży piasek rzeczny lub drobny żwir dla lepszej wymiany powietrza. Nasiona są zakopane nie więcej niż 4 mm. Gleba na górze jest lekko ubita. Przy suchej pogodzie obszar z uprawami jest podlewany, ale niewiele.

Aby zapobiec zamarzaniu nasion w zimie, na miejsce sadzenia wylewa się więcej śniegu . Pierwsze kiełki powinny pojawić się na początku czerwca.

Na wiosnę

Jeśli z jakiegoś powodu nie można było sadzić jesienią, nie rozpaczaj. Przed siewem wiosennym nasiona utwardza ​​się w otwartym terenie, to znaczy przeprowadza się stratyfikację.

Aby to zrobić, w połowie marca nasiona są mieszane z piaskiem i wysyłane do lodówki:

1. Kiedy na ulicy powstaje ciepło, nocne przymrozki przemijają, nasiona wysiewa się w ziemi.
2. Konieczne jest, aby ziemia nie wyschła, co doprowadzi do śmierci młodych pędów.
3. Po pierwsze, obszar z uprawami jest chroniony materiałem pokrywającym (spanbond, agrotex), a strona odporna na wilgoć powinna być skierowana do góry.
4. Pędy wychodzą za 21 dni. Gdy są nieco mocniejsze, materiał pokrywający jest usuwany.

Niuanse pielęgnacji roślin na Uralu

Nie ma specjalnych cech w pielęgnacji lawendy Ural. Odpowiednie miejsce do sadzenia, przygotowanej ziemi to gwarancja zdrowych, pięknych kwiatów o bujnym rozkwicie. Standardowa opieka.

Podlewanie i karmienie

Susza lawendowa jest mniej niebezpieczna niż zalewanie. Sucha gleba jest podlewana (nie więcej niż 5 litrów na krzak) raz na 15 dni. Kiedy roślina zanika, podlewanie jest całkowicie zatrzymane.

Krzewy są zasilane nawozami mineralnymi. Organiczne (torf, obornik, próchnica) są wprowadzane podczas sadzenia. Po raz pierwszy sadzonki są karmione mocznikiem (1 łyżka. Na wiadro wody). Drugi górny opatrunek jest wykonywany, gdy kwitnie lawenda, na przykład „Agricola”.

Szeroki wybór sosu lawendowego w wyspecjalizowanych sklepach. Sposób ich użycia jest wskazany na opakowaniu.

Przycinanie i przygotowanie do zimy

W klimacie Uralu wiosenne przycinanie lawendy odbywa się:

1. Najpierw suszone gałęzie są usuwane, a następnie chore, uszkodzone.
2. Na każdym krzaku pozostało nie więcej niż 6 zarośniętych pędów.

Jesienią roślina nie jest zakłócana przez przycinanie, dzięki czemu może przygotować się na zimowanie. Z powodu wiosennego przycinania krzewy są odmładzane, wyglądają schludnie, kwitną bujnie. Aby uniknąć zamarzania w zimie, troskliwi ogrodnicy nie mogą obejść się bez osłonięcia roślin. Obejmują nasadzenia agrofibrem, konopiami, dowolnym materiałem nietkanym, a nawet gałęziami świerkowymi.

W żadnym wypadku nie pokrywają lawendy kompostem lub opadłymi liśćmi. Nadmiernie zwilżają glebę, roślina będzie wirować i gnić . Jednym ze środków zapobiegających zamarzaniu na Uralu jest rosnące w doniczkach i doniczkach, które są wprowadzane do pokoju wraz z nadejściem chłodu, zostawiają roślinę w spokoju, a czasami podlewają.

Choroby i szkodniki

Najbardziej niebezpieczną chorobą lawendy jest szara zgnilizna. Zaczyna się od podlewania. Dlatego tak ważne jest regulowanie podlewania roślin. Chore kwiaty będą musiały zostać zniszczone, a pozostałe należy leczyć środkami grzybobójczymi.

Owady, które mogą zaszkodzić krzakom lawendy: tęczówka, mszyce, grosze. Chrząszcz zjada liście, często zbiera się je ręcznie. Ze względu na grosze roślina jest pokryta białą pianą. W takim przypadku krzew jest myty ciepłą wodą. Przed szkodnikami owadzimi roślina jest opryskiwana za pomocą narzędzia takiego jak Actellik. Silny aromat krzewu lawendy, którego wiele pasożytów nie toleruje, odpycha szkodliwe owady.

Rozmnażanie krzewów

Lawenda jest hodowana przy użyciu sadzonek, warstw, nasion, dzielących krzewów.

Nasiona

Na Uralu rozmnażanie nasion jest najlepszą opcją. Nasiona są przechowywane w miejscu, w którym jest ciemno i chłodno. Nasiona zachowują żywotność przez długi czas. Głównym warunkiem jest szczelność opakowania.

Przed siewem nasiona są stwardniałe, to znaczy przygotowują przyszłą roślinę na warunki chłodne, silne wiatry. Już na tym etapie uprawy lawenda jest przygotowana na trudny klimat. Jak zauważają ogrodnicy Uralu, kwiaty wyhodowane z nasion są bardziej żywotne niż kwiaty sadzone.

Sadzonki

W ten sposób krzew jest rozmnażany w dowolnym okresie:

1. U dorosłego odcina się pęd drzewny – łodyga. Zostaje posadzony w garnku ziemi.
2. Miska jest przykryta polietylenem, który jest codziennie usuwany i napowietrzany.
3. Podczas wysychania gleba jest spryskiwana wodą.

Po 50-60 dniach łodyga zapuści korzenie i zacznie zarastać liśćmi.

Nakładanie warstw

Dorosły pęd jest zgięty do ziemi, przymocowany metalową klamrą, posypany w tym miejscu ziemią. Tam, gdzie dołączono pęd, zakorzeni się już wiosną. Jest cięty i sadzony we właściwym miejscu.

Dzielenie buszu

Metoda rozmnażania jest możliwa tam, gdzie już rosną krzewy lawendy. Latem porasta młode pędy. Po pierwsze, świeże pędy są przycinane co najmniej 10 cm i są pokryte ziemią, aby między łodygami nie było wolnej przestrzeni. W połowie jesieni krzaki są wykopywane i oddzielane łopatą. Sadzone w razie potrzeby.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Zamieszanie barw kwitnącej lawendy będzie ozdobą nawet najbardziej nieatrakcyjnego domku. Alpejskie zjeżdżalnie, skaliste ogrody – miejsca, w których często sadzą lawendę. Trawniki obsadzone niebieskimi kwiatami wyglądają na zadbane i luksusowe.

Klomby, doniczki z lawendą, ścieżki w ogrodzie, wzdłuż których różne odcienie fioletowych kwiatów wyglądają elegancko. Wspaniałe są także granice ozdobione krzewami lawendy.

Kwiaty lawendy w połączeniu z innymi roślinami, na przykład różami, hortensjami, wyglądają nie mniej elegancko. Oprócz piękna dzięki zapachowi lawenda chroni sąsiadów przed podstępnymi owadami.

Kontrast liliowych kolorów z białymi, czerwonymi, żółtymi kwiatami nadaje stronie elegancki, świąteczny wygląd. Sadzenie i uprawa lawendy na Uralu nie jest trudniejsza niż w innym regionie.

Jak sadzić jałowiec na Uralu i na Syberii: warunki do uprawy

Jałowiec dzięki swojemu aromatowi tworzy atmosferę lasu iglastego w ogrodzie i jednocześnie przynosi korzyści. Fitoncydy wydzielane przez roślinę mają działanie lecznicze na organizm ludzki, ponieważ efedryna ma właściwość oczyszczania powietrza z patogennych mikroorganizmów. Aromat jałowca łagodzi układ nerwowy, wspomaga silny i głęboki sen, łagodzi bóle głowy. Do celów leczniczych należy używać wszystkich części zakładu.

Cechy uprawy

Kultura rośnie dobrze nie tylko w kraju w regionie moskiewskim. Dzięki selekcji uzyskano odmiany roślin dla różnych stref klimatycznych. Na przykład w trudnych warunkach Syberii i Uralu jałowce czują się świetnie:

• Syberyjski;
• Kozak;
• w kształcie miseczki;
• virginian;
• łuskowaty;
• Chiński
• solidne.

Jałowiec na Uralu

Istnieje wiele rodzajów roślin. Efedryna może mieć postać rozległego krzewu rosnącego w płaszczyźnie poziomej lub drzewa z koroną piramidalną. Dziki jałowiec na Syberii i Uralu można znaleźć w lasach. Ze względu na szlachetny i dekoracyjny wygląd rośliny często uprawia się w ogrodach, parkach, na obszarach podmiejskich. Ta kultura ma drugą nazwę w opisach – Veres.

Wszystkie jałowce wymagają światła i wolą rosnąć w miejscach dobrze oświetlonych słońcem. Jeśli sadzisz krzew w cieniu, jego igły mogą stracić soczysty kolor. Niektórzy ludzie są zainteresowani wiedzą o jałowcu, gdzie rośnie kultura na Uralu, biorąc pod uwagę rodzaj gleby? Wybór działki zależy od konkretnej odmiany rośliny. Jałowiec syberyjski preferuje piaszczystą lub całkowicie piaszczystą glebę. Po posadzeniu na ciężkim podłożu konieczne będzie dodanie dodatkowego piasku.

To ważne! Dla jałowca kozackiego, zwyczajna i środkowoazjatycka gleba absolutnie kwaśna nie jest odpowiednia. Kwasowość jest konieczna, aby zneutralizować wprowadzanie mąki dolomitowej lub wapna. Pozostałe gatunki dobrze rosną na glebie ogrodowej z dodatkiem piasku i torfu.

Zaleca się lądowanie żyłek wczesną wiosną zaraz po rozmrożeniu śniegu. Podczas zabiegu roślina musi być obficie podlewana, a następnie regularnie nawilżana przez rok.

Jałowiec na Uralu – sadzenie i pielęgnacja

Proces topnienia śniegu w każdym regionie Uralu rozpoczyna się w terminie. Ogólnie rzecz biorąc, wydarzenie to odbywa się na przełomie kwietnia i maja. W tym czasie i powinien rozpocząć sadzenie jałowca. Jeśli spóźnisz się z terminami, prawdopodobieństwo spalenia igieł sosnowych wzrasta, jasne słońce szkodzi. Jak sadzić jałowiec? Procedura stopniowa jest następująca:

1. Pierwsze przygotowanie siedzenia. Wgłębienie powinno mieć głębokość 50 cm i średnicę 1 m. Konieczne jest, aby otwór był w przybliżeniu dwukrotnie większy niż system korzeniowy, a korzenie mogą się swobodnie rozwijać.
2. Na dole leżała warstwa drenażowa o grubości co najmniej 20 cm, składająca się z rozbitej cegły, dużych kamieni i piasku. Górna pokrywa drenażowa z cienką warstwą gleby.
3. Na drzewku wyprostuj korzenie i ustaw je w otworze pionowo. Szyjka korzenia powinna rosnąć po zasadzeniu 10 cm nad poziomem gruntu, jeśli mówimy o sadzeniu dorosłych roślin. Dla młodych jałowców lepiej zostawić szyję nad ziemią.
4. Na tym etapie sadzonka jest podlewana. Po tym, jak dół zostanie przykryty ziemią, następuje kolejne podlewanie.

Sadzenie i pielęgnacja

Zaraz po posadzeniu krąg pristvolny jest mulczowany trocinami, torfem, korą sosnową i łupinami orzechów. Warstwa ściółki powinna wynosić 7-10 cm.

W pierwszym roku po posadzeniu jałowca w regionie Uralu wymaga on dokładniejszej opieki. Krzew regularnie nawilża, odżywia, aby zwiększyć wzrost. Pierwsze zimowanie sadzonek powinno być pod osłoną. Krzewy ogrzewa się lutrasilem przed nadejściem wiosennego upału.

W innych regionach można z powodzeniem uprawiać jałowiec, sadzenie i pielęgnacja na przedmieściach będzie dokładnie taka sama, z wyjątkiem schronienia na zimę. W klimacie strefy środkowej Veres doskonale toleruje mróz bez lukier.

Kultura rolna, odpowiedni sąsiedzi

Począwszy od drugiego roku po posadzeniu, można zmniejszyć częstotliwość nawadniania jałowca. Wystarczy nawilżyć glebę pod krzakiem raz na 20-30 dni. Oczywiście susza będzie wymagać częstszego podlewania. Czasami w upale wymagane jest codzienne podlewanie.

Dobry stan igieł w lecie utrzymuje się przez rozpylanie. Wykonanie podobnej procedury powinno odbywać się wieczorem i rano w tygodniu. Formacyjny przycinanie jałowca nie jest potrzebne. Wystarczy usunąć złamane i wysuszone pędy wiosną i jesienią.

Gałęzie są cięte ostrym sekatorem do zdrowej tkanki. Jałowiec jest uważany za wolno rosnącą roślinę. Jeśli jego wzrost całkowicie się zatrzymał, wiosną i jesienią można dodać suchy opatrunek, rozsypując nawóz obok krzewu. Następnie należy wykonać podlewanie.

To ważne! Dorosłe okazy jałowca bardzo źle tolerują przeszczep, więc powinno się to robić tylko w ostateczności. Lepiej od razu znaleźć optymalne miejsce do uprawy żył.

Jałowce są idealne do tworzenia ogrodu w stylu japońskim. W tym przypadku lakoniczny wzór można uzupełnić przez sadzenie w pobliżu żółtego, czerwonego, białego lub niebieskiego wrzosu. Podkreśl także szlachetne piękno tego berberysu karłowatego.

Jeśli jałowiec zostanie posadzony obok ogrodu kwiatowego, iglice żółtych i pomarańczowych tonów będą dla niego dobrymi sąsiadami. Świetnie prezentują się kompozycje z innymi gatunkami drzew iglastych, na przykład z kosodrzewiną, modrzewiem płaczącym, niewymiarowymi świerkami. Głazy i skaliste wzgórza pomogą również uatrakcyjnić krajobraz.

Nawozy i nawożenie

Zaleca się stosowanie nawozów w okresie obrzęku nerek. Z organicznych można użyć zgniłego obornika. Dodatkowo dodaje się superfosfat, azotan amonu i inne nawozy mineralne. Składniki odżywcze są wbijane w ziemię na płytkiej głębokości, odchodząc 15 cm od pnia, po czym są podlewane.

Dla dorosłych procedura jest wystarczająca do przeprowadzenia 1 co 2-3 lata. Letni opatrunek powinien nasycić roślinę takimi pierwiastkami jak mangan, fosfor, żelazo, cynk, miedź, potas. Wzmocni to odporność rośliny, poprawi jej adaptację do zmian pogody, korzystnie wpłynie na jasny kolor igieł.

Nawozy i nawożenie

W złożonym preparacie powinna być minimalna ilość azotu, tak aby latem nie wywołać wzrostu młodych pędów, które nie mają czasu dojrzeć przed zimą.

Dodatkowe informacje! Jak jałowce i płynny nawóz na bazie biohumusu. Nawóz ten stymuluje wzrost systemu korzeniowego i wzmacnia proces fotosyntezy.

Jak dbać o jesień, przygotowując się do zimy

Jesienny jałowiec jest nadal podlewany, jeśli pogoda jest sucha. Konieczne jest również opatrunki z górnej półki, na przykład, gdy w lecie wzrost był zbyt mały. Zalecane są nawozy mineralne o tej porze roku.

Jeśli roślina jest młoda i potrzebuje schronienia na zimę, gdy na krzaku pojawiają się pierwsze przymrozki, rzuć agrofibrę lub konopie i zawiąż ją liną. Otwarta roślina jest zalecana na początku maja.

Dodatkowe informacje! Skutecznie chroni rośliny przed zaspą śnieżną. Jałowiec pokryty jest luźnym śniegiem, dzięki czemu całkowicie ukrywa krzew.

Gałęzie dorosłych osobników z rozłożystą koroną są związane tak, że nie odrywają się pod ciężarem śniegu.

Należy pamiętać, że sadzonki najlepiej nadają się do sadzenia w wieku 3-4 lat. W tym wieku krzew przyzwyczaja się dobrze i zaczyna szybko rosnąć. Gdyby przestrzegano zasad sadzenia, a jałowiec był pod dobrą opieką, dawałby swoje piękno właścicielowi ogrodu przez wiele lat.

Jałowiec na Uralu: sadzenie i pielęgnacja

Jałowiec rośnie na Uralu głównie w lasach. Roślinę tę można spotkać wszędzie, jednak niektóre gatunki są niezwykle rzadkie. Do uprawy w surowym klimacie Uralu odpowiednie są różne odmiany jałowca, jednak należy wziąć pod uwagę pewne cechy i cechy pielęgnacji tych drzew iglastych.

Gdzie rośnie jałowiec na Uralu

Na Uralu jałowiec rośnie w lesie, na krawędziach i zboczach gór w postaci niskich pełzających krzewów i drzew o wysokości około 2 m. Obszar występowania tej wiecznie zielonej rośliny na Uralu przechodzi przez jej południową część i wybrzeże rzeki Belaya.

Jałowce występują w lasach Uralu:

• Pospolity (Juniperus communis) – krzew do 2-3 m wysokości;
• Kozak (Juniperus sabina) to pełzający krzew iglasty o wysokości do 1-1,5 m.

Soczyste szyszki zwykłego ciemnoniebieskiego jałowca o słodkawym smaku. Są szeroko stosowane w kuchni, do celów leczniczych, a także do produkcji napojów.

Jałowiec pospolity występuje wszędzie, a kozacki jest dość rzadki, tylko na południu Uralu.

Cechą krzewów rosnących w dzikich warunkach lasów jest owocowanie Ostrzeżenie! Nie można jeść szyszek jałowca kozackiego.

Jałowiec pospolity znajduje się w księdze dzikich roślin leczniczych Uralu, w której znajduje się opis morfologiczny i zdjęcie tego przedstawiciela rodziny Cypress.

Odmiany jałowca na Ural

Do uprawy w klimacie Uralu można użyć różnych odmian dzikich krzewów powszechnych w tym regionie. A także kultura innych odmian uprawianych w szkółce.

Wybierając różnorodne rośliny do uszlachetniania i kształtowania krajobrazu na Uralu, należy zwrócić uwagę na następujące cechy:

• bezpretensjonalna opieka;
• mrozoodporność;
• odporność na suszę;
• zdolność do wytrzymywania jasnego światła słonecznego.

Arkadia (Arkadia) to krzew karłowy o wysokości ok. 0,3 m. Odmiana jałowca kozackiego (Juniperus sabina). Posiada wysoką odporność na suszę, mrozoodporność, kocha słońce.

Odmiana jest idealna do zagospodarowania miejskiego, ogrodów skalnych, małych ogrodów

Glauca (Glauca) to rozłożysty, szeroki krzew o wysokości około 1,5 m, średnicy do 5 m. Odmiana jałowca kozackiego (Juniperus Sabina). Toleruje niskie temperatury, jasne światło słoneczne.

Kultura odpowiednia do zieleni miejskiej

Skyrocket to krzew iglasty, osiągający wysokość 6-8 m. Odmiana jałowca skalistego (Juniperus scopulorum). Roślina toleruje niskie temperatury do -30 ° С, jest odporna na suszę. Idealnie pasuje do wszelkich kompozycji krajobrazowych, często jest używany jako żywopłot.

Odmiana wymaga regularnych fryzur

Blue Arrow to kolejny olbrzym, przedstawiciel rodziny cyprysów, osiągający do 5-6 m wysokości gatunek jałowca skalistego (Juniperus scopulorum). Ceniony przez miłośników designu za niezwykły wdzięczny kształt, niebieskawe igły, które dodają wyrafinowania każdej kompozycji.

Krzew jest odporny na suszę, mrozoodporny, wybredny w pielęgnacji

Meyeri to niezwykły przedstawiciel rodziny cyprysów o ciekawym kształcie korony, osiągający wysokość 1 m. Odmiana jałowca łuskowatego (Juniperus squamata), ma igiełkowate igły o pięknym szaro-niebieskim odcieniu.

Kultura rośnie na każdym podłożu, toleruje niskie temperatury i dobrze cienia

Sadzenie jałowca na Uralu

Podczas sadzenia jałowca na Uralu należy przestrzegać pewnych zasad. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę zalecany czas, a także zapoznać się z zasadami prowadzenia działań agrotechnicznych.

Rada! Najlepszy czas na sadzenie jałowców to koniec kwietnia – początek maja.

Zalecany czas

Sadzenie jałowca na Uralu odbywa się wiosną pod koniec kwietnia (lub na początku maja) po stopieniu się śniegu. Jesienią sadzonka może się nie zakorzenić i nie mieć czasu na wzmocnienie się przed nadejściem pierwszych mrozów. Ważne jest, aby zapoznać się z zasadami przygotowania gleby, algorytmem sadzenia i późniejszą pielęgnacją efedry.

Wybór miejsca i przygotowanie gleby

Aby kultura dobrze rosła na Uralu, konieczne jest stworzenie dla niej pewnych warunków.

Wybierając lokalizację, należy wziąć pod uwagę fakt, że jałowiec uwielbia słońce. Dlatego lepiej wybierać otwarte przestrzenie, które będą się dobrze nagrzewać. Jałowiec pospolity to chyba jedyny gatunek tego krzewu, który dobrze zakorzenia się w miejscach bez bezpośredniego nasłonecznienia, w półcieniu. Jednak należy również wziąć pod uwagę rodzaj gleby do sadzenia tej rośliny na Uralu.

W naturze krzew najczęściej występuje na glebach piaszczystych i luźnych. Dla odmian kozaka i jałowca pospolitego idealna jest ziemia alkaliczna. W tym celu przed sadzeniem sadzonki glebę należy potraktować wapnem gaszonym lub mąką dolomitową.

W przypadku innych gatunków odpowiednia jest kwaśna gleba. Aby uzyskać taką kompozycję, konieczne jest dodanie do gleby piasku lub torfu.

Przed posadzeniem sadzonki należy odpowiednio przygotować glebę.

Na glebach gliniastych i gliniastych konieczne jest wykonanie dodatkowej warstwy drenażowej dla lepszej wymiany powietrza i cyrkulacji wody w glebie. Aby to zrobić, możesz użyć:

• kamyki;
• pokruszona cegła;
• piasek gruboziarnisty.

Algorytm lądowania

Sadząc sadzonkę jałowca, musisz postępować zgodnie z prostym algorytmem:

1. Wykop dołek o głębokości co najmniej 50 cm Rozmiar miejsca sadzenia powinien być większy niż system korzeniowy młodej rośliny – najlepiej 2-3 razy.
2. Na dnie należy położyć warstwę drenażową o grubości ok. 15-20 cm, co zapewni lepszą wymianę powietrza i cyrkulację wilgoci w glebie.
   Warstwa drenażowa może być wykonana z kamyków
3. Sadząc roślinę z doniczki, glinianą bryłę należy zanurzyć w wodzie na kilka godzin. Następnie sadzonkę umieszcza się w przygotowanym dołku, korzenie prostuje się i przykrywa glebą zmieszaną z mieszankami składników odżywczych.
   U młodych krzewów szyjka korzeniowa powinna znajdować się na poziomie gruntu, u dojrzałych roślin – 10 cm wyżej
4. Po wykonanych zabiegach młode nasadzenia należy obficie podlać wodą około 15-20 litrów.
5. Aby zatrzymać wilgoć w glebie, krąg pnia musi być ściółkowany.
   Jako ściółka nadają się trociny i inne naturalne materiały

Pielęgnacja jałowca na Uralu

Jałowiec to raczej bezpretensjonalna roślina. Jednak dla skutecznego wzrostu i rozwoju konieczne jest terminowe przeprowadzanie obowiązkowych procedur.

Harmonogram pojenia i karmienia

Krzew nie wymaga regularnego podlewania, jednak w okresach suszy należy go nawadniać raz w miesiącu. Nawadnianie metodą tryskaczową można przeprowadzić wczesnym rankiem lub wieczorem po zachodzie słońca, spryskując krzewy spryskiwaczem lub innymi urządzeniami.

Ostrzeżenie! Nadmierne i częste podlewanie jest szkodliwe dla jałowca.

Wiosną glebę należy nawozić nitroammofosem (zgodnie z zaleceniami producenta), latem można stosować nawozy mineralne i organiczne.

Przycinanie i modelowanie korony

Większość odmian jałowca nie wymaga regularnego przycinania i formowania koron, z wyjątkiem Skyrocket. Jednak wszystkie krzewy tego gatunku wymagają strzyżenia sanitarnego, polegającego na przycinaniu suchych i zniszczonych gałęzi.

Najlepszy czas na przycinanie to środek lata

Spulchnianie i ściółkowanie gleby

Ściółkowanie i spulchnianie gleby należy przeprowadzić po posadzeniu młodej rośliny. W zimę z niewielkim śniegiem zabiegi te są również konieczne, ponieważ w glebie brakuje wilgoci, co negatywnie wpływa na system korzeniowy krzewu iglastego.

Jak przykryć jałowiec na zimę na Uralu

Ta odmiana byliny iglastej jest mrozoodporna. Zaleca się jednak przykrywanie młodych nasadzeń w pierwszych dwóch latach gałęziami juty lub świerku. Wysokie krzewy z gałęziami pędzącymi do góry należy związać, aby śnieg ich nie uszkodził ani nie zdeformował.

Szkodniki i choroby

Jałowiec jest odporny na większość chorób. Jednak krzewy te często infekują infekcje grzybicze, na przykład rdzę, która objawia się czerwonawymi naroślami na łodygach i gałęziach z ciemnożółtym śluzem. Ponadto przedstawiciele rodziny cyprysów często stają się ulubionym siedliskiem mszyc, gąsienic, tartaczków sosnowych i innych rodzajów szkodników.

Jako środek zapobiegawczy przeciwko chorobom jałowiec należy leczyć roztworami insektycydów i fungicydów.

Wniosek

Jałowiec jest szeroko rozpowszechniony na Uralu. Uprawa tej wiecznie zielonej byliny w surowym klimacie jest łatwa. Wybierając odmianę, należy zwrócić uwagę na takie cechy, jak mrozoodporność. Ważne jest również przestrzeganie zasad sadzenia i późniejszej pielęgnacji rośliny na Uralu.