Ycie zgodne z naturą

Zbiór kalarepy jest zależny od tego, którą z odmian wybierzecie, o czym wspominałem już wcześniej. To samo tyczy się także przechowywania – jedne odmiany nadają się do mrożenia i długiego przechowywania, inne natomiast muszą być od razu zjedzone.

Hortensja biała – odmiany, sadzenie, uprawa, pielęgnacja, porady

Hortensja niebieska, która w określonych warunkach zmienia kolor na różowy, jest najbardziej popularna. Jednak w ostatnim czasie to białe odmiany i gatunki hortensji coraz częściej są kupowane. Są świeże i pasują do każdej aranżacji ogrodu. Dowiedz się, jakie odmiany mają białe kwiaty i jak uprawiać ten atrakcyjny krzew ozdobny.

Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o hortensjach.

Ogrodnik – gdzie szukać ofert?

Poniżej przedstawiamy ponad 13 000 sprawdzonych ogrodników w serwisie Fixly w poszczególnych miastach:

Hortensja biała – gatunki i odmiany

Hortensja ogrodowa biała – odmiany

Najbardziej popularnym gatunkiem jest hortensja ogrodowa (łac. Hydrangea macrophylla). Jest to gatunek, który wyróżnia się kulistymi, bardzo dużymi kwiatostanami. Ze względu na rodzaj liści, hortensja nosi także nazwę wielkolistna. Podstawowe odmiany mają niebieski kolor, jednak te białe zaczęły coraz częściej pojawiać się w uprawie ogrodowej. Hortensja ogrodowa biała ma zazwyczaj około 90 cm wysokości i mniej więcej 100-110 cm średnicy. Jest to bardzo atrakcyjny, gęsty krzew, zwłaszcza, że to hortensja kulista, o kulistych, bardzo atrakcyjnych kwiatach. Ma niestety także wadę – jest dość mało odporny na przesychanie i lubi przemarzać, ponieważ pąki kwiatowe tworzą się jesienią.

Zaledwie kilka przedstawicieli odmianowych hortensji ogrodowej ma białe kwiaty. Najpopularniejszą na pewno jest ‘Vanila Sky’, która kwitnie bardzo obficie, często aż do października i pierwszych przymrozków. Niektóre odmiany nie mają nazwy, tylko występują po prostu jako hortensja biała.

Hortensja biała – inne gatunki

Inne gatunki także mają odmiany o białych kolorach kwiatów. Najbardziej popularna jest hortensja bukietowa (łac. Hydrangea paniculata), która ma ładne, stożkowo-wiechowate kwiaty. Podstawowy gatunek ma właśnie biały kolor, tylko niektóre odmiany mają jasnozielone kwiaty. Hortensja bukietowa mniej przemarza i jest bardziej odporna na suszę, jednak jej także trzeba zapewnić odpowiednio dużo wody.

Hortensja drzewiasta (łac. Hydrangea arborscens) o znacznie wyższych krzewach także ma ładne, białe kwiaty. Są niezwykle atrakcyjne, ale wymagają sporo miejsca. To także hortensja kulista, o okrągłych, regularnych kwiatostanach. Na uwagę zasługuje także ‘Annabelle’, odmiana o dużych kwiatostanach i przepięknych liściach. W uprawie jest jeszcze kilka gatunków, jak hortensja pnąca czy dębolistna, ale ze względu na trudną uprawę i duże wymagania pojawiają się rzadko w ogrodach. Interesuje cię inny kolor hortensji niż biały? Sprawdź także ten artykuł o uprawie hortensji niebieskiej.

Hortensja biała – sadzenie i sadzonki

Zakup sadzonek hortensji i cena

Hortensje uprawia się z sadzonek, które można pozyskać na dwa sposoby: kupić w sklepie w pojemnikach lub balotowane, albo stworzyć samodzielnie z pobranych młodych pędów dorosłych roślin. Jednak rozmnażanie hortensji trwa długo – pędy szybko się ukorzeniają, ale zanim sadzonka nadaje się do przemieszczenia na stałe miejsce, mijają najczęściej 2 sezony.

Kupując sadzonki hortensji zwróć uwagę na ich wielkość i jakość. Nie powinny mieć zniszczonych, naruszonych liści. Warto także sprawdzić, czy na ich odwrocie nie ma szkodników i czy rośliny mają zawiązane pąki kwiatowe. Sadzonki kosztują od 15 do 30 zł. W niektórych sklepach możesz kupić taniej zestaw trzech lub pięciu różnych odmian. Hortensja jako soliter wspaniale wygląda, ale większa kępa tych krzewów to najlepsze rozwiązanie, warto więc w nie zainwestować. Cena zestawu wynosi powyżej 45 zł.

Hortensje – najlepsze produkty!

Uprawa hortensji: sadzenie

W zasadzie trudno powiedzieć o najlepszym terminie do sadzenia hortensji. Można to robić od wczesnej wiosny aż do jesieni, jednak najlepiej znaleźć taki moment, kiedy krzewom nie grozi przemarznięcie. Hortensje najlepiej sadzić we wczesnych godzinach porannych – wtedy pielęgnacja będzie łatwiejsza, ponieważ sadzonkom nie grozi nagły skok temperatury.

Hortensje w ogrodzie sadzi się na takiej samej głębokości, w jakiej rosły w pojemniku. Należy zrobić to bardzo dokładnie, żeby nie zawinąć korzeni i nie uszkodzić ich. Inaczej roślina się nie przyjmie, a musi dość szybko zaaklimatyzować się do warunków. Należy zapewnić roślinom rozstawę od 50 do nawet 100 cm, ale wszystko zależy od odmiany. Po sadzeniu młode krzewy powinny być regularnie, obficie podlewane.

Hortensja wielkolistna lub drzewiasta potrzebują idealnie dobranego stanowiska. Hortensja bukietowa jest bardziej tolerancyjna dla poziomu nasłonecznienia. Wszystkie odmiany hortensji białej potrzebują jednak kwaśnego podłoża. Dlatego przed sadzeniem warto wymieszać w glebę nieco torfu, a także kompostu lub przefermentowanego obornika. Co ciekawe jednak, hortensja niebieska przy zmianie poziomu pH zmienia także kolor na różowy. Hortensja biała natomiast ciągle ma ten sam kolor.

Hortensja biała – pielęgnacja

Pielęgnacja hortensji: podlewanie i nawożenie

Hortensja to piękny krzew ozdobny, który ma atrakcyjne, duże kwiaty. Duże liście powodują sporą transpirację wody, dlatego ta roślina należy do najbardziej „żarłocznych”. Potrzebuje bardzo dużo wody i bardzo dużo składników odżywczych. Hortensje należy podlewać nawet codziennie, zwłaszcza w upalne, suche letnie dni.

Roślinę należy także obficie nawozić. Jeśli stosujesz nawóz granulowany wystarczą 3-4 zabiegi w sezonie, jeśli stosujesz preparat płynny do rozpuszczenia w wodzie, należy używać go co drugie podlewanie. To jedyny sposób, by hortensje w ogrodzie zakwitły.

Zobacz również

Hortensja wiechowata – odmiany, sadzenie, uprawa, pielęgnacja

Hortensja czerwona – opis odmiany, uprawa, pielęgnacja, porady

Hortensja ‘Annabelle’ – sadzenie, uprawa, pielęgnacja, cięcie

Przycinanie hortensji

Ważnym zabiegiem dla rozwoju hortensji jest przycinanie. Najważniejsze to usuwanie przekwitniętych i suchych kwiatostanów, by roślina była zagęszczona i kwitła w kolejnym roku. Jednak skracanie pędów także jest konieczne.

I to nie tylko dlatego, żeby uformować koronę krzewu, lecz także ze względu na konieczność odmładzania. Sposób i terminy cięcia jest zależny od gatunku, ale z reguły obcina się około 2/3 zeszłorocznych pędów. Warto uważać, ponieważ zbyt intensywne cięcie może osłabić kwitnienie. Hortensje należy przycinać co roku, optymalnie wczesną wiosną. Należy zostawić krótkie fragmenty pędów z 2-3 pąkami kwiatów. Szybko odrosną i będą o wiele bardziej gęste, a kwiatostany większe. Stare krzewy raz na jakiś czas możesz przyciąć nisko, by je odmłodzić, ale musisz liczyć się z tym, że zakwitną dopiero w kolejnym sezonie.

Życie zgodne z naturą.

Jak tego dokonać? Blog o zdrowym żywieniu, kuchni, rolnictwie ekologicznym oraz szeroko pojętym szczęśliwym wiejskim i miejskim życiu w zgodzie z przyrodą.

Kalarepa – charakterystyka, odmiany, uprawa.

Kalarepa jest powszechnie znanym warzywem, posiada wiele właściwości odżywczych a także zdrowotnych. Należy do warzyw o małych wymaganiach, dlatego jest doskonałą rośliną dla początkujących. Zapraszam do lektury!

Kalarepa- charakterystyka

Kalarepa pochodzi z rodziny kapustowatych i jest rośliną dwuletnią. W pierwszym roku uprawy powstaje gruba, mięsista łodyga o kształcie kuli a otacza ją rozeta liści. Natomiast w drugim roku tworzy się rozgałęziony pęd kwiatostanowy. Liście kalarepy są podłużne, o długich ogonkach i barwie zielonej lub fioletowej. Sama łodyga może być zaś jasnozielona, biała, fioletowa a nawet niebieska. Z samego wierzchołka rośliny wyrastają pędy kwiatowe o drobnych, żółtych kwiatkach. W późniejszym okresie kwiatki przekształcają się w owoce, w których środku znajdują się okrągłe nasionka o ciemnej barwie. Kalarepa może osiągać nawet do 40-60 cm wysokości. Obecnie jest bardzo popularna w wielu krajach na całym świecie.

Kalarepa- odmiany

Rynek ogrodniczy oferuje całe mnóstwo odmian kalarepy, dzięki czemu każdy może znaleźć odpowiednią i dostosowaną do swoich potrzeb czy wymagań glebowych. Główny podział jaki chcę Wam przedstawić to podział na odmiany wczesne, średniowczesne i późne.

1. Odmiany wczesne

• Kalarepa ‘korist F1’ – odmiana uniwersalna o kulistych, lekko spłaszczonych główkach, bez zdrewnień o lekko słodkim smaku, możne być sadzona w ciągu całego okresu wegetacyjnego.
• Kalarepa ‘Gabi’ – jedna z najsmaczniejszych odmian. Jest delikatna, z żółto-zieloną gładką skórką o niezwykle soczystym miąższu.
• Kalarepa ‘wiedeńska biała’ – mimo, że jest odmianą wczesną jest bardzo wrażliwa na niskie temperatury. Jest dość trudna i wymagająca w uprawie – wykazuje skłonność do drewnienia.
• Kalarepa ‘Dworsky’ego’ – odmiana polecana także do uprawy w tunelu i na polu. Miąższ bardzo soczysty o delikatnym smaku.

2. Odmiany średniowczesne

• Kalarepa ‘Komet F1’ – jest bardzo plenna i wykazuje dużą odporność na drewnienie. Jeśli chodzi o smak to jest bardzo krucha i lekko słodkawa.
• Kalarepa ‘Delikates Biała’ – odmiana o średniej wielkości bulwach, preferuje stanowiska żyzne i próchniczne.

3. Odmiany późne

• Kalarepa ‘Niebieska Masłowa’ – bardzo dobrze sprawdza się w przechowywaniu, ponieważ jest bardzo odporna na drewnienie. Długo zachowuje swój smak. Jej nazwa bierze się stąd, że zgrubienia przybierają ciemnofioletową barwę na zewnątrz, ponieważ w środku są białe.
• Kalarepa ‘Kossak’ – odmiana przeznaczona głównie do zamrażania, bardzo wydajna, ponieważ jej bulwy mogą osiągać nawet po 5-8 kg.
• Kalarepa ‘Titan’ – odmiana o dużych zgrubieniach o jasnozielonym kolorze, odporna na drewnienie.

Kalarepa- uprawa

1. Wysiew kalarepy oraz produkcja rozsady

Jak już wspominałem, kalarepę można uprawiać na zbiór wczesny, średniowczesny i późny. Z własnego doświadczenia mogę Wam powiedzieć, że najlepszy jest zbiór wczesny, ponieważ bulwy wtedy rzadziej drwenieją.

Produkcja rozsady

• Odmiana wczesna – zaprawione przeciwko mączniakowi rzekomemu nasiona wysiewamy w drugiej połowie lutego. Przygotowanie tej rozsady trwa od 35-45 dni. Należy ją przenieść na zagony około połowy kwietnia. Rozstaw kalarepy zależy głównie od tego jaką odmianę wybierzecie. Zazwyczaj jest zalecany 30 cm x 15 cm lub 40 cm x 30 cm. Po wysadzeniu naszych roślin warto je okryć włókniną, aby mogły się dostosować do nowych warunków i zdjąć ją na początku maja.
• Odmiany średniowczesne – tutaj nasiona wysiewamy w drugiej połowie marca lub na początku kwietnia, natomiast do gleby przesadzamy na przełomie maja i czerwca.
• Odmiany późne – nasiona wysiewamy pod koniec czerwca, natomiast przenosimy je do gruntu w sierpniu.

2. Sadzenie oraz wybór stanowiska

Uprawa kalarepy nie jest aż tak wymagająca jak w przypadku innych warzyw z rodziny kapustowatych. Ważne, aby miała optymalne warunki uprawy. Jeśli chodzi o wymagania glebowe to kalarepa preferuje gleby świeże, próchnicze i żyzne. Odczyn podłoża powinien być lekko kwaśny lub obojętny. Kalarepa lubi dużo słońca, dlatego musicie ją sadzić na stanowiskach w pełnym słońcu. Ponadto jest bardzo wrażliwa na przymrozki oraz niedobór wody. W pierwszym przypadku zamiast bulwy wytworzy pędy nasienne, a w drugim bulwa stanie się zdrewniała.

3.Kalarepa- nawożenie i podlewanie

Kalarepę najlepiej sadzić w drugim lub trzecim roku po oborniku. Tuż przed sadzeniem nie wolno wysiewać nawozów organicznych, ponieważ mogłoby to doprowadzić do zamarcia stożków wzrostu. Przed posadzeniem roślin ziemia powinna być starannie spulchniona i rozdrobniona. Ponadto kalarepa wykazuje duże zapotrzebowanie na potas i azot, ponieważ bardzo szybko rośnie. Dlatego warto stosować łatwo przyswajalne nawozy mineralne wieloskładnikowe.

Jeśli chodzi o podlewanie, to tak jak już wspominałem na początku, kalarepa jest bardzo wrażliwa na suszę. Musicie ją zatem podlewać od siewu aż do zbiorów.

4. Choroby i szkodniki

Kalarepa podobnie jak inne rośliny z rodziny kapustnych jest narażona na szereg chorób i szkodników. Do najczęstszych chorób należą: czerń krzyżowy, mączniak rzekomy, rdza biała krzyżowa, szara pleśń.

Jeśli zaś chodzi o szkodniki to kalarepę najczęściej atakują: bielnik kapustnik, mszyca kapuściana, chowacz czterozębny czy śmietek kapuściany.

Najlepiej bacznie obserwować swoje rośliny i gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki choroby lub szkodników – wykonać odpowiedni oprysk.

5. Zbiór i przechowywanie

Zbiór kalarepy jest zależny od tego, którą z odmian wybierzecie, o czym wspominałem już wcześniej. To samo tyczy się także przechowywania – jedne odmiany nadają się do mrożenia i długiego przechowywania, inne natomiast muszą być od razu zjedzone.

Podsumowanie

Kalarepa jest warzywem wartym uwagi. Nie ma zbyt dużych wymagań w uprawie, a posiada mnóstwo właściwości odżywczych a nawet leczniczych. Dlatego zachęcam Was do jej uprawy w Waszych ogrodach ��

Ostatnie wpisy

• Rośliny miododajne- 10 najbardziej miododajnych gatunków
• Najlepsze odmiany lawendy wąskolistnej i pośredniej.
• Rowy melioracyjne- dlaczego są tak ważne?
• 3 najszybciej rosnące drzewa w Polsce. Ciesz się dużym drzewem w kilka lat.
• Topola balsamiczna- piękne drzewo do dużych ogrodów, uprawa

Rodzaje i typy cery – charakterystyka i pielęgnacja, jak określić cerę?

Wyróżniamy cztery rodzaje cery – normalną, suchą, tłustą i mieszaną. Cera to określenie powierzchni skóry twarzy i jej cech. Podział zależy od rozmieszczenia gruczołów łojowych w skórze, ich czynności oraz w konsekwencji ich działania.

Rodzaj cery może zmieniać się w ciągu życia. Na stan i rodzaj cery wpływają czynniki zewnętrzne oraz wewnętrzne. Na stan skóry mają wpływ takie czynniki jak: ekspozycja na światło UV, odżywianie, zmiany hormonalne, stosowane leki, stosowane kosmetyki, palenie papierosów, choroby, klimat. Każdy rodzaj cery może być innym typem np. cerą naczynkową, wrażliwą, odwodnioną czy trądzikową. Należy pamiętać, że właściwe rozpoznanie rodzaju cery jest konieczne do jej prawidłowej pielęgnacji. Poniżej charakterystyka poszczególnych rodzajów cery, informacje jak rozpoznać dany rodzaj oraz ich pielęgnacja i składniki odpowiednie dla danego rodzaju cery.

Cera normalna

Jej cechy charakterystyczne to brak niedoskonałości i zdrowa kondycja. Jest gładka, miękka, dobrze ukrwiona, nie wydziela nadmiernego sebum, pozostaje dobrze nawilżona i natłuszczona. Niewidoczne są na niej naczynia krwionośne, plamy barwnikowe, nie występuje problem łuszczenia, nie ma zaskórników. Skórą normalną cieszą się dzieci przed okresem dojrzewania, u dorosłych występuje sporadycznie.

Jak rozpoznać cerę normalną? Po zastosowaniu wody z mydłem nie jest ściągnięta ani zaczerwieniona. Demakijaż nie powoduje żadnych negatywnych odczuć, tłusty krem jest dobrze tolerowany, a zmiany atmosferyczne nie powodują niepożądanych reakcji.

Jak dbać o cerę normalną? Pielęgnacja cery normalnej nie wymaga wielu zabiegów. Powinno wybierać się produkty do pielęgnacji, które zawierają: wielonienasycone kwasy tłuszczowe, mocznik, glicerynę, skwalen, witaminę A i z grupy B. Do codziennego oczyszczania skóry stosować łagodne preparaty (mleczko, żel lub płyn micelarny) nie zmieniające odczynu skóry. Nie należy używać mydła, po kontakcie skóry z wodą stosować bezalkoholowy tonik, który ma za zadanie przywrócić prawidłowe pH skóry. Na dzień można używać krem nawilżający oraz krem pod oczy, na noc niezbyt tłusty krem odżywczy. Raz w tygodniu można zastosować maseczkę odżywczą i peeling enzymatyczny. Zimą można stosować kremy ochronne. Nie wymagana jest tu jakaś specjalna dieta.

Cera sucha

Jej suchość zwykle spowodowana jest brakiem lipidów w naturalnej barierze ochronnej skóry, produkuje ona mniej sebum niż normalna, co sprawia, ze jest niezdolna do naturalnego samo natłuszczania, tak niezbędnego do ochrony przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Jest więc bardziej podatna na wpływ skrajnej temperatury – niskiej jak i wysokiej. Cera sucha ma z reguły jasny kolor, jest cienka, mało elastyczna. Często występują na niej przebarwienia, rozszerzone naczynka krwionośne. Może mieć skłonności do łuszczenia. Jest wrażliwa na wodę i mydło, reaguje zaczerwienieniem, podrażnieniem. Starzeje się stosunkowo szybko, bo pierwsze zmarszczki mogą się pojawiać już w drugiej dekadzie życia. Suchość skóry może być uwarunkowana genetycznie lub być wywołana takimi czynnikami jak klimat, kosmetyki czy leki. Wraz z postępującym wiekiem człowieka produkcja łoju maleje, a więc skóra sucha może być rezultatem starzenia się organizmu.

Jak rozpoznać cerę suchą? Po umyciu wodą z mydłem, skóra jest ściągnięta. Po całym dniu jest sucha i łuszczy się, natomiast po zastosowaniu mleczka pozostaje gładka tylko przez chwilę. Tłusty krem sprawia, że staje się odpowiednio nawilżona. Cera sucha źle reaguje na zmiany atmosferyczne takie jak: mróz, słońce, wiatr sprawiają, że szybko traci wodę, co objawia się pieczeniem, łuszczeniem i zaczerwienieniem.

Jak dbać o cerę suchą? Podstawą pielęgnacji cery suchej jest jej odżywienie i nawodnienie. Powinno wybierać się produkty, które zawierają: witaminy z grupy A, B, C i E, kwas hialuronowy, kwas mlekowy, parafinę, ceramidy, kolagen, glicerynę, lanolinę, wazelinę, mocznik, wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Kosmetyki nawilżające powinno nakładać się zarówno na całą twarz, jak i pod oczy, minimum 2 razy dziennie. 2-3 razy w tygodniu powinno stosować się maski nawilżające. Do demakijażu twarzy używać łagodnych mleczek, żele lub płyny nawilżające. Twarz powinna być zmywana letnią wodą. Zakazany jest demakijaż wodą i mydłem oraz nadmierna ekspozycja skóry na słońce. Po 20 roku życia można zacząć używać kremy przeciwzmarszczkowe. Osoby z cerą suchą powinno możliwie chronić skórę przed mrozem, wiatrem i promieniami UV. Należy pić dużo wody i unikać spożywania nadmiernych ilości soli. Dieta powinna obfitować w ryby, owoce morza, tłoczone na zimno oleje roślinne.

Cera tłusta

Tłusta skóra posiada na powierzchni za dużo lipidów (tłuszczów), a przyczyną jest nadmierna aktywność gruczołów łojowych, a więc nadmierna produkcja sebum. Ten rodzaj cery charakteryzuje się występowaniem rozszerzonych porów, licznymi wypryskami, a sama skóra jest grubsza o zmienionym kolorycie (najczęściej cera jest szara i ziemista). Na wygląd takiej cery wpływają znacząco czynniki wewnętrzne takie jak np. stres, gospodarka hormonalna, czy zaburzenia układu trawiennego. Długo zachowuje gładkość i jędrność, zaczyna się starzeć później, niż skóra sucha. Dotykają ją częste powikłania trądzikowe, spowodowane nadmierną aktywnością gruczołów łojowych. Jej atutem jest nieuleganie zmiennym warunkom atmosferycznym (tylko słońce w nadmiarze może spowodować wzmożenie pracy gruczołów łojowych).

Jak rozpoznać cerę tłustą? Cera tłusta błyszczy się po umyciu wodą z mydłem, a także po demakijażu mleczkiem. Tłusty krem powoduje uczucie dyskomfortu, natomiast zmiany warunków atmosferycznych nie mają na nią większego wpływu, jedynie nadmierna ekspozycja na słońce może skutkować wzmożonym łojotokiem, a przez to większą ilością wyprysków.

Jak dbać o cerę tłustą? Podstawą pielęgnacji jest oczyszczanie, złuszczanie i nawilżanie. Kosmetyki do cery tłustej mogą mieć w składzie: aloes, algi, witaminy z grupy B i witaminę A, mocznik, kwas azelainowy, cynk, miedź, siarkę, glinki, kaolin, łopian, pokrzywa. Wybierać należy kosmetyki pozbawione tłustych składników. Mycie twarzy powinno się wykonywać żelem do cery tłustej, antybakteryjnym, bez mydła. Oczyszczanie twarzy powinno odbywać się rano i wieczorem. Na dzień używać kremy nawilżająco-matujące, na noc kremy do cery tłustej. Skóra powinna być tonizowana ale bez używania toników z alkoholem. Można stosować: podkłady matujące i bibułki matujące zbierają nadmiar sebum w ciągu dnia. Nie powinno nadużywać się kosmetyków sebostatycznych, ponieważ może to prowadzić do odwodnienia skóry. Dwa razy w tygodniu zaleca się peeling drobnoziarnisty lub enzymatyczny oraz maseczki. Produkty, które szkodzą cerze tłustej to słodycze, mocna kawa, herbata, papierosy oraz ostre potrawy.

Cera mieszana

Cera mieszana posiada cechy dwóch rodzajów skóry, na której występują miejscami bardziej tłuste części niż na innych obszarach twarzy. Zwykle przetłuszczenia te występują w tzw. strefie T, czyli okolicy czoła, nosa i brody. Natomiast okolice policzków i oczu pozostają suche. Pielęgnacja tego rodzaju cery jest bardziej skomplikowana, niż w przypadku skóry jednego rodzaju. Posiadacze cery mieszanej mogą mieć równocześnie i skłonność do łojotoku, i uwrażliwienie na wodę i mydło, objawiające się pieczeniem, zaczerwienieniem, uczuciem napięcia. Skóra mieszana bardzo źle reaguje na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Łatwo ją podrażnić i trudno pielęgnować.

Jak rozpoznać cerę mieszaną? Zachowanie się skóry w poszczególnych partiach twarzy jest charakterystyczne dla występujących tam typów cery, dlatego twarz należy podzielić na odpowiednie rejony – w okolicy strefy T ilość sebum jest większa, a reszta części twarzy jest przesuszona.

Jak dbać o cerę mieszaną? Cera mieszana wymaga połączenia sił kosmetyków dla cery suchej i tłustej. Mycie twarzy powinno przeprowadzać się żelami bądź mleczkami do cery mieszanej. Twarz powinno się tonizować tonikiem ściągająco-oczyszczającym w strefie T. Oczyszczając skórę, należy skupiać się przede wszystkim na najbardziej problematycznych, tłustych partiach twarzy. W strefie T należy używać krem matujący, dla reszty twarzy krem nawilżający. Pod oczy używać krem. W strefie T używać bibułki matujące. Stosować peelingi ziarniste lub enzymatyczne.

Typy cery

Rodzaje cery i typy cery – są to dwa pojęcia są bardzo często ze sobą mylone, jednak nie są tym samym. Rodzaje cery zostały opisane powyżej, natomiast typami cery są cera wrażliwa, naczynkowa, trądzikowa i odwodniona. Możliwe są wszelkie zestawienia rodzajów i typów cery, co oznacza, że można mieć cerę suchą i wrażliwą lub suchą i naczynkową, albo tłustą i wrażliwą itd.

Wrażliwa . Charakteryzuje się uczuciem pieczenia, ściągania oraz swędzenia, które występuje po myciu lub po stosowaniu niektórych kosmetyków.

Naczynkowa . Związana jest z kruchością naczyń krwionośnych, które mają tendencję do pękania, przez co na skórze powstają tzw. pajączki.

Trądzikowa . Wpływ na rozwój trądziku mają zaburzenia hormonalne, złe odżywianie. Trądzik może przybierać postać zaskórników, drobnych krostek, a nawet blizn.

Odwodniona . Pojęcie skóry odwodnionej jest często mylone jest z pojęciem skóry suchej. W skórze suchej głównym problemem jest zaburzenie w produkcji bariery lipidowej, a w skórze odwodnionej głównym problemem jest niewłaściwe krążenie wody oraz jej nadmierna utrata.

Jak samemu określić rodzaj cery?

Jak rozpoznać rodzaj cery? Jest to, wbrew pozorom proste. Należy umyć twarz beztłuszczowym płynem do mycia, delikatnie ją osuszyć i odczekać godzinę. Jeśli masz cerę suchą, będziesz czuła nieprzyjemne uczucie ściągnięcia i pieczenie, może się tez łuszczyć skóra. Jeżeli nie zauważysz takich objawów, po wspomnianej godzinie przyłóż do twarzy pięć bibułek matujących. Każdą odciśnij po kolei na czole, nosie, brodzie i obydwu policzkach. Gdy na wszystkich bibułkach będą tłuste ślady znaczy to, że masz cerę tłustą. Gdy bibułki będą tłuste tylko w strefie T, to znaczy, że twoja cera jest mieszana. Każda skóra (sucha, tłusta, mieszana) może być wrażliwa, co objawia się zaczerwienieniem i podrażnieniem skóry. Jeśli skóra nie sprawia ci żadnych kłopotów – nie piecze, nie ściąga się, ani też nie przetłuszcza się oznacza to, że masz cerę normalną.

Wyróżniamy cztery rodzaje cery – normalną, suchą, tłustą i mieszaną. Cera to określenie powierzchni skóry twarzy i jej cech. Podział.