Sosna Negishi: sadzenie i pielęgnacja, rozmnażanie
Sosna Parviflora Negishi rozmnaża się na trzy sposoby:
Uprawa selera – sadzenie, nawożenie i pielęgnacja
W Polsce seler uprawiany jest na około 5 tys. hektarów, z których produkcja w 80% kierowana jest na rynek warzyw świeżych, a w 20% do przetwórstwa. Ekspert radzi, jak prawidłowo uprawiać to warzywo.
Seler korzeniowy w naszym kraju uprawia się wyłącznie z rozsady, której produkcja trwa dość długo (ok. dwóch miesięcy), dlatego, zwłaszcza w najwcześniejszych terminach, należy zadbać o optymalne warunki do rozwoju roślin, co zapewni wysoki plon korzeni.
Do uprawy selera przydatne są zarówno ciężkie gleby ilaste, jak i czarnoziemy oraz gleby gliniaste, lecz niezbyt ciężkie, o wysokiej zawartości próchnicy. Gleby zbyt ciężkie, jakkolwiek dobre do wzrostu selerów, stwarzają często późną jesienią zbyt wiele problemów podczas zbioru. Na glebie ubogiej w próchnicę i źle doprawionej wyrastają silnie boczne korzenie selera, tworząc tzw. brodę, a część jadalna jest słabo rozwinięta.
Stanowisko w płodozmianie
Największym problemem w uprawie selera są nicienie i choroby grzybowe. Dlatego też należy wybierać dla niego stanowiska po roślinach niebędących żywicielami gatunków nicieni stanowiących największe zagrożenie. Szczególnie niebezpieczne są stanowiska po selerach, pietruszce i cebuli. Z reguły po tych uprawach występuje w następnych latach zwiększona populacja niszczyka zjadliwego, który może powodować:
- przy małej populacji – zmniejszenie plonu oraz złe przechowywanie selerów (gnicie korzeni),
- przy średniej populacji – znaczną redukcję plonu i gnicie korzeni po zbiorach,
- przy dużej populacji (brak płodozmianu) – gnicie roślin bezpośrednio na polu, dużymi placami.
Najlepszymi przedplonami dla selera są stanowiska po: zbożach lub ogórkach, pomidorach, fasoli, grochu. Uprawa bardzo wczesnych odmian kapusty lub kalafiorów z reguły w dużym stopniu zmniejsza populację nicieni w glebie, toteż stanowią one dobry przedplon.
Nawożenie
Plon wynoszący 200 dt korzeni z 1 ha zabiera z gleby 120 kg azotu, 50 kg kwasu fosforowego, 200 kg tlenku potasu i 150 kg wapnia, przy czym przez cały okres wegetacji seler pobiera wszystkie te składniki mniej więcej równomiernie, zaś szczególnie potrzebuje potasu. Na glebach o mniejszej zawartości próchnicy potas powinno się stosować w dwóch dawkach: 2/3 przed siewem, w postaci siarczanu potasu, a 1/3 pogłównie, na początku lipca, w postaci saletry potasowej, uwzględniając azot w ogólnym bilansie nawożenia azotowego. Gleby ubogie w magnez należy wzbogacić dawką 80-100 kg MgO na 1 ha.
Przygotowanie rozsady
Chcąc uzyskać rozsadę wysokiej jakości, za priorytet należy przyjąć dbałość o jej zdrowotność. Realizując ten cel, warto pamiętać o odkażaniu podłoża oraz pomieszczeń i urządzeń uprawowych, a także narzędzi oraz materiałów wielokrotnego użytku, np. skrzynek wysiewnych czy wielodoniczek. Termin siewu zależy od planowanego terminu zbioru. Na wczesny zbiór pęczkowy nasiona należy wysiać w połowie lutego, a na zbiór jesienią korzeni do przechowywania – w połowie marca. Aby wyprodukować rozsadę potrzebną do obsadzenia 1 ha, trzeba wysiać 80-120 g nasion.
Nasiona selera najlepiej kiełkują przy dostępie światła, dlatego można zostawić je bez przykrycia. Należy pamiętać o ich systematycznym zraszaniu i utrzymywaniu odpowiedniej wilgotności. Przykrycie nasion cienką warstwą piasku pozwala na dłuższe utrzymanie wilgoci wokół nich, co zapewnia szybsze ich kiełkowanie i bardziej wyrównane wschody. Po wysiewie powinno się utrzymywać temperaturę 20-25°C, a po wschodach w okresach słonecznych w dzień 22°C, nocą 20°C, natomiast w dni pochmurne w dzień i w nocy ok. 18-20°C. W ciepłe dni konieczne jest staranne wietrzenie rozsady.
Rośliny posiadające 1-2 liście właściwe należy przepikować, gdyż dzięki temu otrzymujemy rozsadę silniejszą i lepiej ukorzenioną. Wykonujemy to do wielokomorowych multiplatów (3,5×3,5 cm lub 4×4 cm), wypełnionych dobrej jakości podłożem wzbogaconym w odpowiednie składniki pokarmowe. W czasie produkcji rozsady rośliny powinny być regularnie dokarmiane. Rozsada produkowana w wielodoniczkach, szczególnie tych o najmniejszej objętości, szybko wyczerpuje składniki odżywcze zawarte w niewielkiej ilości podłoża w doniczce. Stąd częstotliwość dokarmiania oraz dawka nawozu zależą od wielkości doniczek i roślin. Dokarmianie pozakorzeniowe młodych roślin powinno być prowadzone małymi stężeniami w odstępach 10-14-dniowych. Do tego celu najlepiej wykorzystać nawozy wieloskładnikowe zawierające makro- i mikroskładniki. Produkcja rozsady trwa 7-10 tygodni.
Przepikowywane rośliny nie mogą być umieszczane zbyt głęboko.
Od niedawna na polskim rynku dostępna jest rozsada selera przycinana w trakcie jej produkcji w szklarni. Dzięki temu zabiegowi powstaje silniejszy system korzeniowy, a część nadziemna ma lepszy wigor. Cięcie wykonywane jest tak, aby nie uszkodzić najmłodszych liści. Przycinanie rozsady wykonuje się około 14 dni przed jej sadzeniem na miejsce stałe. Po cięciu zranione części roślin należy zabezpieczyć od chorób grzybowych. Rozsada selera do uprawy na wczesny zbiór pęczkowy powinna mieć 6 lub 7 liści, a na zbiór jesienny 3-5.
Sadzenie rozsady
Rozsadę selera sadzi się do gruntu od połowy do końca maja. Zbyt wczesne sadzenie nie jest pożądane, gdyż chłody wiosenne często powodują tworzenie się pośpiechów. Z kolei wysadzone zbyt późno nie zdążą wykształcić przed zimą dostatecznie dużych korzeni spichrzowych. Rozsady selera nie wolno sadzić za głęboko – pąk wierzchołkowy, tzw. serce, nie może być zasypane ziemią. Zbyt głębokie sadzenie może być przyczyną przewężenia w środku części korzenia. Na zbiór pęczkowy selery sadzi się w pole w III dekadzie kwietnia lub na początku maja w rozstawie 25-30 x 15-20 cm, a na zbiór korzeni jesienią, w drugiej połowie maja lub na początku czerwca w rozstawie 30-50 x 20-30 cm.
Pielęgnowanie roślin
Podstawowe zabiegi pielęgnacyjne w uprawie selera korzeniowego to spulchnianie gleby, odchwaszczanie (zwłaszcza w początkowym okresie wzrostu roślin) i uzupełnianie niedoborów wody. W uprawie na wczesny zbiór można stosować osłony z foli perforowanej lub włókniny polipropylenowej, co pozwala na sadzenie rozsady już w połowie kwietnia. Warunkiem uzyskania wysokiego plonu jest dobre zaopatrzenie roślin w wodę. W warunkach suszy seler wytwarza małe korzenie spichrzowe z dużą ilością cienkich korzeni bocznych. Przy niedoborze opadów, zwłaszcza w okresie intensywnego przyrostu korzeni, nawadnianie nie tylko zwiększa plon, ale także pozwala na uzyskanie wyrównanych i kształtnych korzeni. Zbyt szybki wzrost roślin, stymulowany intensywnym nawadnianiem, zwiększa podatność selera na tworzenie pustych przestrzeni w korzeniach. Duże wahania w zaopatrzeniu roślin w wodę mogą być jedną z przyczyn zgorzeli liści sercowych i zamierania wierzchołków wzrostu roślin.
W lata suche, szczególnie na lżejszych glebach można spotkać się z zasychaniem najmłodszych liści, a w dalszym stadium gniciem korzeni od wierzchołka. Jest to choroba fizjologiczna, spowodowana suszą oraz niedoborami wapnia w okresie intensywnego wzrostu roślin. W takim przypadku plantacje dobrze jest opryskiwać roztworem saletry wapniowej o stężeniu 0,5%. Jeżeli braki wapnia są bardzo dotkliwe, należy zastosować saletrę wapniową w dawce 200 kg/ha, wysiewając ją w międzyrzędzia. Jeżeli selery mają być przeznaczone do przechowywania, to nie należy stosować nawożenia pogłównego po 10 sierpnia. Do zbioru przystępuje się po osiągnięciu przez rośliny pełnego okresu wegetacji, bowiem opóźnienie zbioru źle wpływa na przechowywanie korzeni.
Sosna Negishi: sadzenie i pielęgnacja, rozmnażanie
Sosna Negishi jest często używana do uprawy bonsai. Ale czasami to drzewo jest sadzone na działkach ogrodowych. Aby drzewo zapuściło korzenie, musisz znać cechy opieki nad nim.
Ogólny opis sosny Negishi
Negishi to biała sosna. W naturze można go znaleźć na terytorium Wysp Kurylskich, a także w Japonii. Drzewo o stożkowatej koronie może osiągnąć wysokość 20 m. Kolor igieł jest ciemnozielony (przeważa), od spodu srebrzysty.
Sosna drobnokwiatowa Negishi zaczyna kwitnąć w maju. W rezultacie na drzewie powstają szyszki, których długość może sięgać 12 cm, szyszki pozostają na drzewie do 7 lat i dojrzewają dopiero po 2-3 latach. Przy odpowiedniej pielęgnacji drzewo może rosnąć przez 200 lat. Ponadto jest odporny na ekstremalne warunki. Sosna może więc wytrzymać mróz do 34 ° C, a także nie boi się powietrza zatrutego spalinami. Istnieje kilka odmian sosny:
- Blue Angel – osiąga wysokość 50 cm, ma bujną koronę z niebieskimi igłami;
- Glauka – drzewa średniej i niskiej długości, mają niebieskie zakrzywione igły;
- Negishi to karłowaty krzew, który dobrze owocuje;
- Tempelkhov – za 10 lat roślina może dorastać do 2 m długości, ma niebieskie igły z odpływem.
Istnieją jednopędowe i wielopędowe odmiany tej rośliny. Kora młodej sosny jest stosunkowo gładka, ale z czasem staje się łuskowata.
Jak prawidłowo sadzić roślinę?
Naturalne sosny można sadzić w miejscach, gdzie temperatura powietrza nie spada poniżej 28°C. Odmiany wyhodowane sztucznie nadają się do sadzenia w trudniejszych warunkach.
Negishi nie jest zbyt wybredny w kwestii gleby, ale lepiej zwilżyć glebę. Umożliwi to młodym roślinom szybszą adaptację. Wyokrętowanie jest możliwe od kwietnia do września. Najlepsze sadzonki mają 3-5 lat. Nawóz można wsypać do dołka przed sadzeniem.
Między drzewami małymi należy zachować odstęp 1,5-2 m, a między drzewami dużymi do 4 m. Sadzenie i pielęgnację należy wykonywać zgodnie z tymi zaleceniami. W przeciwnym razie roślina może umrzeć.
Zasady pielęgnacji sosny Negishi
Lepiej podlewać młode rośliny 2 razy w tygodniu, a potem wystarczy raz w tygodniu. Częstsze podlewanie może spowodować gnicie korzeni. Niezależnie od wieku sosny lepiej skupić się na pogodzie, aby zapewnić wystarczające podlewanie. Aby roślina mogła oddychać, koronę należy okresowo myć wodą z węża.
Drzewa iglaste wymagają obfitego karmienia dopiero w pierwszych 2-3 latach po posadzeniu. W przypadku opatrunku górnego konieczne jest zastosowanie nawozów mineralnych pod pniem w ilości 40 g nawozu na metr kwadratowy. powierzchnia. Ta procedura powinna być przeprowadzana nie więcej niż 1-2 razy w roku. Dojrzałe drzewa nie wymagają dokarmiania, ponieważ są nawożone przez opadłe igły.
Jeśli na pniu pojawią się wysuszone gałęzie, należy je natychmiast usunąć. Tworzą zaniedbany wygląd, a także zakłócają zdrowe gałęzie. Przycinanie najlepiej wykonywać wiosną, zaraz po pojawieniu się młodych pędów. Ściskając pąki, możesz uformować koronę.
Młode sadzonki są bardzo wrażliwe, dlatego przed nadejściem mrozu lepiej je przykryć. W przeciwnym razie mogą nie przetrwać zimy. Taka procedura pomoże im łatwiej przetrwać nadchodzące mrozy. Drzewa można przykrywać gałązkami świerkowymi jesienią, a usuwać w połowie kwietnia. Jeśli to możliwe, w wyspecjalizowanych sklepach możesz kupić pokrowce, które zastąpią świerkowe gałęzie.
Jak rozmnaża się Negishi?
Sosna Parviflora Negishi rozmnaża się na trzy sposoby:
- Nasiona, które można zbierać z szyszek. Można to zrobić tylko 2-3 lata po zapyleniu. Nasiona można przechowywać w szczelnym szklanym słoiku w temperaturze powietrza od +1 do +5°C. Można je sadzić w doniczkach na sadzonki wczesną wiosną.
- Szczepienie – do tej metody konieczne jest użycie podkładki (sadzonka 4-letniej sosny). Podkładkę i zraz (który należy szczepić) oczyszcza się z igieł (należy pozostawić tylko na czubku głowy), a na pniach wykonuje się cięcia. Następnie oba pnie są ze sobą związane i trzymane w cieple. Jeśli obserwuje się wzrost, uzwojenie można najpierw poluzować, a następnie całkowicie usunąć.
- Sadzonki – jednoroczną gałązkę umieszcza się w wodzie, a następnie w specjalnym roztworze stymulującym wzrost na 10 godzin. Podczas sadzenia gałąź jest zakopana na 5-6 cm i przykryta plastikową butelką lub polietylenem na górze. Wzrost jest głównym dowodem na sukces sadzonek.
Jeśli zastosujesz się do wszystkich instrukcji i zasad pielęgnacji, możesz wyhodować każdy rodzaj Negishi. Jeśli w glebie lub na samej sośnie pojawią się szkodniki, należy je potraktować chemikaliami. Przetwarzanie musi odbywać się zgodnie z instrukcjami wskazanymi na opakowaniach leków.
Powiązane Posty:
- Mirabilis – sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu
- Ogród jeżynowy – sadzenie i pielęgnacja
- Thuja western „Tini Tim”: opis, sadzenie i pielęgnacja