Gęś gęgawa – opis, charakterystyka i zdjęcia
Psy można również karmić gotowymi suchymi karmami. Oczywiście, należy wybierać te najwyższej jakości, których wartości odżywcze są zbilansowane, a bogactwo witaminowe i mineralne dostosowane do tej rasy. Szerokim łukiem należy omijać wszelkiego rodzaju karmy marketowe, nasiona roślin strączkowych, posiłków zawierających dużą ilość cukru oraz cebuli i czosnku.
Owczarek niemiecki – charakterystyka i opis rasy
Owczarek niemiecki (owczarek alzacki) sklasyfikowany jest w I grupie FCI (psy pasterskie i zaganiające). Został wyhodowany w pełni świadomie, celem pasterstwa i ochrony stad owiec. Jego wszechstronność, użytkowość, inteligencja i atletyczna sylwetka zostały szczegółowo opisane we wzorcu rasy, który stworzono pod koniec XIX wieku.
Potocznie nazywane wilczurami psy, poza wyglądem – nie mają żadnego związku z genotypem wilka. Prace hodowlane, które zapoczątkowano na przełomie XIX i XX wieku miały na celu doskonalić umiejętności obronne i stróżujące czworonoga.
Dzisiaj owczarek niemiecki traktowany jest jako genialny pies pracujący. Mimo małej podatności na szkolenia, psy tej rasy widywane są na zajęciach zdecydowanie najczęściej. Wynika to z faktu, iż jego cechy idealnie nadają się do roli stróża i obrońcy.
Te umięśnione psy charakteryzuje specyficzne umaszczenie: czarne z podpaleniem czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Owczarki niemickie mają spiczaste, stojące uszy, a ich głowa jest wąska i posiada bardzo mocne szczęki. Ogon noszą w sposób szablasty (unoszą go tylko w czasie pobudzenia). Ich umięśnione ciało może być pokryte krótkim, bądź długim włosem. Odmiana krótkowłosa posiada gęste włosy okrywowe, twarde i przylegające. Nieco bardziej obficie owłosiona jest szyja oraz łapy (powyżej nadgarstków) i uda (tworzy portki). Z kolei odmiana długowłosa charakteryzuje się miękkimi, nieprzylegającymi włosami na niemal całym ciele. Tylko na głowie, wewnątrz uszu i z przodu łap posiada krótkie włosy.
Owczarek niemiecki pielęgnacja – jak dbać?
Owczarek niemiecki jest psem, którego pielęgnacja nie jest ani wymagająca, ani czasochłonna. Najwięcej uwagi poświęca się sierści (szczególnie grupie psów długowłosych). Należy wyczesywać psa minimum raz w tygodniu, w przeciwnym kierunku ułożeniu włosa.
Owczarki niemieckie mają bardzo wrażliwą skórę w okolicach oczu, dlatego też usuwanie zanieczyszczeń (w tym także tzw. „śpiochów”) powinno być realizowane niezwłocznie, aby nie dopuścić do odparzeń. Oczy należy przemywać destylowaną wodą lub naparem z czarnej herbaty.
Uszy owczarka niemieckiego powinny podlegać naszej kontroli. Zbyt duża ilość woskowiny nie jest wskazana. Należy usuwać ją wacikiem nawilżonym specjalnym preparatem do pielęgnacji uszu. Najczęściej występującymi przyczynami podrażnień są bakterie, roztocza i grzyby. Pies informuje nas o nich – potrząsając głową i drapiąc się po uszach. Występować również może zaczerwienienie i opuchlizna.
Zaleca się również pielęgnację zębów psa tej rasy, gdyż powstawanie kamienia nazębnego jest bardzo powszechne. Poza nieprzyjemnym zapachem z pyska czworonoga, może skutkować powstaniem stanu zapalnego nie tylko dziąseł, ale i całej jamy ustnej. Szczotkowanie należy realizować przy wykorzystaniu specjalnej pasty do zębów. Z kolei usuwanie kamienia nazębnego możliwe jest w gabinetach weterynaryjnych, a od niedawna także na własną rękę – przy wykorzystaniu środków dostępnych w sklepach zoologicznych.
Ostatnim – podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym, któremu należy poddawać psa regularnie jest oczywiście kąpiel. Nie ma zasady, co do częstotliwości tego zabiegu. Istotnie – znacznie częściej należy kąpać psy długowłose.
Owczarek niemiecki tresura – jak wytresować?
Owczarki niemieckie to psy, które zostały stworzone z myślą o pracy. Dlatego też, ich szkolenie jest niemalże koniecznością. Należy rozpoczynać je w wieku szczenięcym (2-3 miesiąc), gdyż wówczas podatność na szkolenie jest największa.
Tresura psa powinna być oparta o kilka podstawowych zasad:
- brak jakichkolwiek kar cielesnych
- wykorzystywanie różnorodnych nagród (pochwała, jedzenie, masaż)
- pies musi zapracować na nagrodę
- nie oczekuj natychmiastowych rezultatów
Owczarek niemiecki wychowanie – jak wychować?
Socjalizację psa należy realizować w wieku szczenięcym. Powinna być rozciągnięta w czasie i prowadzona bezustannie (codziennie). Oswajanie z dźwiękami, zachowaniami, innymi zwierzętami i ludźmi najlepiej przeprowadzać w formie zabawy i rozrywki. Odwagę psa wypracowuje się w pierwszych miesiącach jego życia.
Niezliczona ilość energii, którą posiadają psy tej rasy powinna być wykorzystywana do maksimum. Owczarki niemieckie uwielbiają bowiem zmęczenie, a ich skłonność do zabawy określana jest jako „bardzo duża”.
Owczarek niemiecki żywienie – jak karmić?
Zapotrzebowanie pokarmowe u owczarków niemieckich różni się w zależności od wieku, kondycji, wykonywanej pracy oraz pory roku. Bardzo wrażliwe żołądki i skłonność do zaburzeń pracy trzustki sprawiają, że jedzenie nie może być zbyt tłuste.
Szybki wzrost w okresie szczenięcym wymaga odpowiedniej diety i bogactwa mineralnego (szczególnie wapń oraz witaminy: A,D3,E,B1,B2,B6,B12). Brak obecności wymienionych witamin i minerałów w diecie może skutkować schorzeniami kostnymi. Pies musi mieć stały dostęp do wody i nie być poddawany ruchowi bezpośrednio po posiłku.
Owczarki niemieckie można karmić następującymi produktami: kaszami, makaronami, warzywami, owocami, surowym i gotowanym mięsem, podrobami, rybami, jajami i kośćmi. Ponadto, w wieku szczenięcym należy podawać psu mleko (dorosłe psy mogą nie trawić laktozy).
Psy można również karmić gotowymi suchymi karmami. Oczywiście, należy wybierać te najwyższej jakości, których wartości odżywcze są zbilansowane, a bogactwo witaminowe i mineralne dostosowane do tej rasy. Szerokim łukiem należy omijać wszelkiego rodzaju karmy marketowe, nasiona roślin strączkowych, posiłków zawierających dużą ilość cukru oraz cebuli i czosnku.
Najczęściej zadawane pytania
Ile waży owczarek niemiecki?
Waga dojrzałego owczarka niemieckiego wynosi od 25 do 35 kg w przypadku suki i od 30 do 40 kg w przypadku psa.
Czy owczarek niemiecki jest agresywny?
Owczarek niemiecki nie ma wrodzonej agresji. Nieodpowiednia socjalizacja i postępowanie może jednak spowodować, że pies stanie się nieufny i agresywny.
Ile owczarek niemiecki chodzi w ciąży?
Długość ciąży waha się od 54 do 72 dni.
Kiedy owczarek niemiecki stawia uszy?
Zazwyczaj uszy owczarka niemieckiego powinny stanąć do 7-8 miesiąca życia. Czas ten uwarunkowany jest jednak przez genetykę: sztywność, grubość, a także osadzenie uszu.
Kiedy owczarek niemiecki osiąga dojrzałość płciową?
Owczarki niemieckie zdolność do rozrodu osiągają w wieku 7-12 miesięcy.
Kiedy owczarek niemiecki zmienia zęby?
Wymiana zębów rozpoczyna się w wieku 3 miesięcy. Pełne uzębienie stałe zazwyczaj pojawia się do 8 miesiąca życia.
Dla kogo owczarek niemiecki?
Pies ten polecany jest dla osób stanowczych i konsekwentnych, aktywnych i doświadczonych. Owczarki niemieckie wymagają bardzo dużej ilości ćwiczeń, dlatego też właściciele tych czworonogów powinni mieć sporo wolnego czasu.
Gęś gęgawa – opis, charakterystyka i zdjęcia
Dorosłe osobniki ważą około 2,5- 4,1 kg. Rozpiętość skrzydeł może wynieść 170 cm, a długość ciała nawet 90 cm. Ciało ma kształt litery „S”, głowa jest mała osadzona na wysmukłej szyi. Tułów ma kształt elipsy, linia grzbietu delikatnie opada w dół. Nogi są szeroko rozstawione, znajdują się po środku ciała. Palce są spięte błoną pławną, ułatwiającą poruszanie w środowisku wodnym.
Gęgawa ma popielate upierzenie, grzbiet jest wyraźnie ciemniejszy od skrzydeł. Od piersi do brzucha odcień szarości blednie, aż do kupra, który zazwyczaj jest całkowicie biały od spodniej strony. Rozmieszczenie barwnika na piórach tworzy poprzeczne prążki na bokach i grzebiecie.
Oczy są ciemnej barwy, wokół występuje pomarańczowa obwódka. Dziób jest pomarańczowo różowy, a nogi są brązowo-pomarańczowe z szaroniebieskimi pazurami.
Młode mają upierzenie oliwkowe, a od spodu żółte. Są trochę ciemniejsze od rodziców i nie zaznacza się u nich wyraźne prążkowanie na grzbiecie i bokach.
W wyglądzie samców i samic nie zaznacza się dymorfizm płciowy w wielkości i wyglądzie. Podczas przepierzania dorosłe gęsi są przez okres jednego miesiąca nielotne. Najstarsza obrączkowana gęgawa miała 17 lat i 4 miesiące, więc podejrzewa się, że mogą one żyć nawet do 20 lat.
Zachowanie
Gęsi są ptakami ostrożnymi i czujnymi. W razie niebezpieczeństwa zrywają się do lotu, jednak jeśli zagrożenie dotyczy ich młodych, stają się agresywne i zaciekle bronią gniazda. Podczas obrony uderza bardzo silnie skrzydłami i szczypie. Gęgawy wydają z siebie identyczne dźwięki jak gęsi domowe- gęgają oraz syczą.
Pokarm
Głównym pokarmem gęgawy jest ziarno zbóż, pędy i liście, trawy, nasiona, bulwy oraz kłącza. Nie pogardzi również korzeniami roślin uprawnych oraz roślinności wodnej.
Żerowiska najczęściej obejmują ścierniska, nieużytki, pola, łąki i mokradła.
Zimowiska
Gęgawa zimuje w Wielkiej Brytanii, w Niemczech, Holandii oraz wokół basenu Morza Czarnego i Śródziemnego. Odloty z Polski obserwuje się w październiku i listopadzie, a powroty w marcu i kwietniu. Osobniki dorosłe i młodzież wracają z zimowisk oddzielnie. Pary gęgaw szukają miejsc na gniazdowanie po powrocie, natomiast młodzież udaje się w miejsca przepierzania.
Łowiectwo. Łowiec Polski. Warszawa 2011 r., s. 241-246.
Łowiectwo. Pod redakcją Krupki J., PWRiL, Warszawa 1990 r., s. 257-259.
Klucz do oznaczania gniazd ptaków lęgowych Polski. Aulak W., Wydawnictwo SGGW-AR, Warszawa 1989 r., s. 111.
Mały słownik zoologiczny. Ptaki Tom I. Pod redakcją Busse P., Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s.172-173.
Wędrówki wśród ptaków. Pawłowski W., Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1978 r.
Zoologia dla uczelni rolniczych. Hempel-Zawitkowska J., PWN, Warszawa 2004 r.
Hodowla i chów gęsi. Mazanowski A., wyd. Apra, Bydgoszcz 2012 r., s. 9-15.
Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004, Sikora A., Rhode Z., Gromadzki M., Neubauer G., Chylarecki P., Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2007, s. 54-55.
Ptaki Polski. Kruszewicz A., G., wyd. Multico, Warszawa 2011 r., s. 31-34.
Dzikie gęsi. Dzięciołowski R., Frankiewicz E., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1970, s. 73-75.
Zwierzęta łowne. Janiszewski P., Daszkiewicz T., Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2010 r.
Mieszańce z dziką gęsią gęgawą – nowy surowiec dla przemysłu drobiarskiego? Mazanowski A., Polskie Drobiarstwo, 2004, supl. Gęsi, s. 40-42.
Porównanie wyników reprodukcji i jakości jaj potrójnych mieszańców z gęsią gęgawą. Mazanowski A., Roczniki Naukowe Zootechniki, 2003, t. 30 z.1, s. 171-184.
Cechy reprodukcyjne i mięsne mieszańców potrójnych z udziałem gęsi gęgawych. Mazanowski A., Roczniki Naukowe Zootechniki, 2002, t. 29 z.1, s. 105-120.
Prace nad tworzeniem mieszańców towarowych gęsi. Mazanowski A., Przegląd Hodowlany, 2000/ 6, s. 40-43.
Gęś gęgawa (Anser anser) w Rezerwacie im. B. Papiego na Jeziorze Zgierzynieckim, Nowaczewski S., Zeszyty Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego. Przegląd Hodowlany, 1997/ 32, s. 318.
Hawańczyk. Opis i charakterystyka rasy
Słodka kudłata kulka pełna energii do zabawy – to właśnie hawańczyk. Hodowla i trzymanie w domu takiego pieska z pewnością przyniesie wam wiele radości! Ale zanim zdecydujesz się na hawańczyka, najpierw dokładnie poznaj tę rasę. W poniższym artykule opisujemy jej charakter, a także podpowiadamy, jak dbać o hawańczyki i ile kosztują takie psiaki. Zapraszamy do lektury!
Hawańczyk – hodowla. Jak wygląda hawańczyk?
Kudłaty psiak niewielkich rozmiarów o lekko opadających, dość długich uszach i krótkich łapach – to cały hawańczyk. Hodowla i adopcja takiego psiaka będzie idealną decyzją dla osób, które jeszcze nigdy nie miały psa, ale o tym dlaczego, opowiemy poniżej. Teraz skupmy się na samym wyglądzie. Hawańczyki mają długi włos w różnych kolorach. Zdarzają się psiaki rude, szare, jasnopłowe, popielate, brązowe czy białe. Niektóre mioty mają nawet psiaki z kilkoma różnymi kolorami, np. popielato-białe. Rzadkimi okazami są psiaki o umaszczeniu złotym. Dorosły hawańczyk będzie ważył około 5-7 kg, więc są to psy zaliczane do ras małych.
Hawańczyk – opis rasy
Skąd pochodzi ta rasa? Ich nazwa może wskaywać, że z Kuby, ale te urocze psiaki mają zgoła inną historię. Psy rasy hawańczyk wywodzą się z zachodniego regionu Morza Śródziemnego. Nie jest jasno ustalone, jakie inne rasy są przodkami hawańczyka. Niektórzy twierdzą, że mogą być spokrewnione z maltańczykami czy bolończykami. Warto wspomnieć, że hawańczyki należą do grupy biszonów (grupa ras psów m.in. z maltańczykiem i lwim pieskiem).
Hawańczyk – charakter
A teraz przejdźmy do kwestii, która będzie najbardziej interesować przyszłych właścicieli. Hawańczyk to piesek bardzo radosny, towarzyski, pełen energii i chęci do zabawy. To psiak przyjazny – bardzo szybko przywiązuje się do domowników. Raczej nie wybiera sobie jednego właściciela – obdarzy miłością wszystkich. Hawańczyki uwielbiają się przytulać. Z reguły są psiakami grzecznymi, ponieważ nie posiadają silnych instynktów łowieckich ani obronnych. Będą więc idealne do domów z dziećmi. Hawańczyki nie są psami agresywnymi. Hawańczyki są też bystre i inteligentne, a więc trzeba zapewnić im zróżnicowaną rozrywkę. Ponadto to psiaki idealne do szkoleń – szybko uczą się komend oraz wszelkich sztuczek. Między innymi właśnie dlatego będą idealne nawet dla niedoświadczonych psiarzy.
Hawańczyk sam w domu – nie, to nie tytuł komediowego filmu familijnego. To kwestia, która często niepokoi przyszłych właścicieli hawańczyków. Dlaczego? Ponieważ te psiaki mogą źle znosić samotność. Ta rasa potrzebuje bliskości i obecności człowieka, dlatego nie sprawdzi się do domu, w którym musiałaby godzinami zostawać sama. Zostawienie hawańczyka samego na wiele godzin może skutkować gryzieniem i niszczeniem przez niego rzeczy. Będzie to zatem psiak idealny dla osób, które pracują w domu lub rodzin, gdzie przynajmniej jeden z domowników przeważnie zostaje w domu. Ponadto sprawdzi się dla osób, które mogą brać ze sobą psa do pracy. Hawańczyk jest grzeczny i szybko się uczy, więc z pewnością łatwo przyzwyczai się do nowego środowiska i nie będzie bać się obcych.