Jeżówki kwiaty – sadzenie, uprawa i pielęgnacja jeżówek

Jeżówka to bylina wieloletnia osiągająca do 100 cm wysokości i charakteryzująca się pojedynczym kwiatem wielopłatkowym, podobnym do stokrotki, występującym najczęściej w odcieniu fioletu i różu, ale także bieli, żółci, a rzadziej również pomarańczy i czerwieni. Znakiem rozpoznawczym jest przede wszystkim masywny szyszkowaty środek, pełen kolorowych słupków i pręcików, które przyciągają w lecie dziesiątki motyli i pszczół. Jego kulisty kształt przypomina trochę jeża i stąd nazwa – nawet w łacinie Echinos oznacza kolczastego ssaka leśnego. Sam kwiat może osiągać do 10 cm w średnicy i kwitnie od czerwca do września, co dla wielu ogrodników jest największą zaletą jeżówki purpurowej. Od dołu łodygi wyrastają podłużne, dość długie liście, które zmniejszają się wraz z wysokością.

Malina „Cascade Delight” – opis, zdjęcie i charakterystyka odmiany

Na wstępie należy zauważyć, że malina Cascade Delight jest jedną z najbardziej popularni i wybitni przedstawiciele znanych ogrodników i zasłużony popyt „Kaskada” władcy. Na terytorium Rosji odmiana ta pojawiła się stosunkowo niedawno, ale jednocześnie była w stanie w rekordowym czasie zdobyć prawdziwą armię fanów. Taka popularność wynika przede wszystkim z dobrych plonów, dużych owoców i oczywiście ich smaku.

Kto i kiedy opracował odmianę?

Zespół hodowlany Centrum Badawczo-Rozwojowego Puyallup, który należy do: Washington University, pod kierunkiem dr Patricka Moore’a i przy wsparciu państwa w ramach projektu. Z angielskiego nazwa formy hybrydowej jest tłumaczona jako „Cascade Delight” lub „Cascade of Delight”. To od niej rozpoczęło się tworzenie wspomnianej już serii odmian o tej samej nazwie, wyhodowanej przez Moore’a.

Cascade Delight to udany wynik krzyżówki WSU 994 b Chilliwack, która odbyła się w 1989 roku. Również w rodowodzie hybrydy można znaleźć malinowy Meeker. W 1990 roku nasiona uzyskane z tej hybrydyzacji po raz pierwszy posadzono w warunkach szklarniowych. Po 2 latach, zgodnie z wynikami owocowania, eksperci przeprowadzili selekcję sadzonek, które oznaczono WSU 1090. Powodem takiej selekcji był wysoki plon i duża wielkość samych owoców. Nasadzenia próbne z materiału uzyskanego z sadzonek korzeniowych przeprowadzono w 1993 roku w Puyallup i potwierdziły one zachowanie wszystkich głównych cech odmiany u potomstwa.

Oficjalny wniosek o rejestrację Cascade Delight został złożony w 2002 roku. Już w lutym 2004 roku odmiana została opatentowana. Obecnym następcą jest Uniwersytet Waszyngtoński.

Funkcje, zalety i wady

Pomimo oczywistych zalet i przewag konkurencyjnych Cascade Delight nie znalazła jeszcze szerokiej dystrybucji wśród krajowych ogrodników. Wynika to z faktu, że materiał do sadzenia nie jest dostępny we wszystkich szkółkach. Ale tutaj należy zauważyć, że ta hybrydowa forma nadaje się do uprawy na skalę przemysłową. Biorąc pod uwagę cechy owocu, plon można zbierać mechanicznie.

Lista głównych zalet tej odmiany jest następująca:

• jednoczesne dojrzewanie owoców;
• dobra tolerancja na ciepło i suszę, a także zimno;
• zwiększona odporność roślin na powszechne choroby, do których należy szara zgnilizna i antraknoza;
• duży rozmiar i gęstość jagód;
• doskonała przenośność;
• możliwość długotrwałego przechowywania plonu bez utraty prezentacji i smaku;
• wysokie wskaźniki owocowania, w tym w porach deszczowych;
• możliwość spożywania świeżych owoców i wykorzystania ich do różnego rodzaju przetwórstwa.

W uczciwości warto również podkreślić główne wady Cascade Delight, a mianowicie:

• powolny wzrost w pierwszych latach po posadzeniu;
• wysokie ryzyko zakażenia miotłą wiedźmy i mozaiką;
• niebezpieczeństwo ataków mszyc, much malinowych i chrząszczy, a także muszek żółciowych.

Wygląd krzewu

Przede wszystkim należy skupić się na energii wzrostu, przy której w ciągu sezonu powstaje do 10-12 pędów. Pędy Cascade Delight:

• mocny;
• pionowo;
• wysoka (1,6–2,5 m);
• połowa standardowego typu.

Ale nawet biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, krzewy hybrydowe są rozrzucone. Inną ciekawą cechą są dość krótkie międzywęźle.

Pędy do 0,3 m wysokości są gęsto pokryte małymi fioletowymi kolcami. Na tym etapie rozwoju ich gęstość wynosi od 20 do 40 sztuk na centymetr liniowy. Gdy pędy osiągną wysokość 1 m, gęstość kłosów zmniejsza się wielokrotnie (do 5 szt.). na cm).

Odmiana ma duże, pofałdowane, jajowate blaszki liściowe ze spiczastymi dziobkami. Tworzą je 5 bogatych zielonych liści o słabym pokwitaniu i ząbkowanych brzegach. Same zęby mogą mieć czerwonawo-brązowy kolor. Największe talerze osiągają długość i szerokość odpowiednio 13 i 8,6 cm.

Kwitnienie rozpoczyna się w 3 dekadzie maja. Same kwiaty Cascade Delight są zgrupowane w wiele gęstych skupisk o wydłużonym kształcie. Są dość duże (szerokość 2–2,5 cm) i mają biały kolor. Warto zauważyć, że aromatu praktycznie nie ma.

Jagody i ich smak

Piękne, szerokie, mięsiste i jednolite owoce odmiany Cascade Delight mają następujące kluczowe cechy.

• Kształt stożkowy.
• Jasnoczerwony kolor z lekkim połyskiem. W niektórych przypadkach na jagodach widać białawą powłokę. Również mozaikowy kolor niektórych jagód można uwzględnić na liście cech hybrydowych. Tak więc niektóre jaskrawoczerwone okazy mogą mieć jasne lub pomarańczowe segmenty.
• Drobne, jednorodne w strukturze i ściśle powiązane pestkowce.
• Małe nasiona, które praktycznie nie są wyczuwalne podczas jedzenia malin.
• Średnia długość i szerokość to odpowiednio 3,3 i 2,4 cm. Znaleziono jagody rekordowe, osiągające długość 5 cm.
• Waga – 6-8g.
• Łatwe zbiory. Owoce, nawet nie w pełni dojrzałe, łatwo i bez wysiłku wyrywa się z krzaków, nie przepuszczają soku i nie kruszą się.
• Miąższ gęsty, elastyczny, ale jednocześnie soczysty.
• Zrównoważona zawartość cukru i kwasowość.

Ocena degustacyjna walorów smakowych opisywanej odmiany wynosi 4,8 punktu. Jagody są słodkie, nie mdlące, mają orzeźwiający i bogaty smak.

Czas dojrzewania i wydajność

Jedną z ważnych cech odmiany Cascade Delight jest to, że owocowanie następuje na zeszłorocznych (tj. przezimowanych) pędach. Warto również zauważyć, że wzrost krzewu i równoległy wzrost plonu aktywuje się od 3 roku życia. W rezultacie z każdej jednostki sadzącej można zebrać do 4-5 kg ​​jagód.

W rejonach południowych odmiana ta owocuje od 3 dekady czerwca, a w pasie środkowym również w północnych i zachodnich regionach Ukrainy od 2 dekady lipca. I tutaj należy zauważyć, że okres owocowania jest dość krótki. Trwa tylko 3 tygodnie.

Opieka i uprawa

Podczas sadzenia przyszłe krzewy umieszcza się w odstępach 1-1,5 m z rozstawem rzędów co najmniej 2 m. Najlepszym rozwiązaniem będą żyzne i dobrze przepuszczalne gleby. Pielęgnacja odmiany Cascade Delight ma następujące cechy.

• Pomimo odporności na suszę, brak wilgoci ma niezwykle negatywny wpływ na jakość owoców. Rośliny potrzebują umiarkowanego podlewania, ściółkowania i regularnego spulchniania gleby.
• Wiosną przycinanie odbywa się z usunięciem uszkodzonych i wysuszonych łodyg, a także skróceniem pędów o 10–15 cm. Jesienią krzewy przycina się na metr, usuwa się również owocujące pędy.
• Podczas sadzenia na żyznej glebie opatrunek górny nie jest wymagany.
• W zimę z małą ilością śniegu konieczne jest zapewnienie schronienia.
• Krzaki muszą być przywiązane do kraty.

Rozważana hybryda jest propagowana na trzy sposoby:

• sadzonki korzeniowe;
• odrosty korzeniowe;
• podział.

Przeważnie hodowcy pracują z materiałem siewnym. W praktyce najskuteczniejszym sposobem na zwiększenie powierzchni malin jest rozmnażanie przez potomstwo korzeniowe.

Brak recenzji. Możesz napisać własną recenzję, aby pomóc innym czytelnikom.

Kategorie

• Opinia Męska
• Pielęgnacja Twarzy I Ciała
• Na świątecznym Stole
• Camping
• Napoje
• Rzemiosła I Zabawki Własnymi Rękami
• Recepty
• Przechowywanie Produktów
• Urodziny I Rocznice
• Zwierzęta
• Ferie
• Blogów
• Horoskopy I Zegar Anioła
• Podróż
• Diety
• Rootowanie Smartfona
• Piękno
• W Wielowymiarowej
• Połączenie
• Kalendarze Księżycowe
• Aromaterapia
• Domeny, Adresy Url I Ip
• Ogrodnictwo
• Porady Na Co Dzień
• Puste Na Zimę
• Autocraps
• Интерьер
• Studio Twórców Facebooka
• Sałatki
• Czystość I Porządek

Jeżówki kwiaty – sadzenie, uprawa i pielęgnacja jeżówek

Chociaż mają uroczy wygląd i świetnie wywiązują się z funkcji dekoracyjnej, jeżówki purpurowe większości z nas znane są z… apteki pod swoją łacińską nazwą Echinacea. Uwielbiane już przed setkami lat przez etniczną ludność indiańską kryją w sobie ogromną siłą leczniczą, którą medycyna zachwyca się do dziś. Ale kwiaty te warto mieć w ogrodzie choćby tylko ze względów estetycznych – dziesiątki barwnych odmian rozweselą każdy krajobraz! Ich uprawa w przydomowym obejściu, a nawet rozmnażanie to zadania, z którymi poradzą sobie nawet amatorzy. Nic zatem dziwnego, że po ten piękny gatunek coraz częściej sięgają hobbiści.

Jeżówka purpurowa, fot. shutterstock

1. Pochodzenie jeżówki
2. Charakterystyka jeżówki purpurowej
3. Jeżówki – wymagania glebowe
4. Sadzenie i uprawa jeżówek
5. Sadzonki jeżówki purpurowej
6. Podlewanie i nawożenie jezówek
7. Rozmnażanie jeżówek
8. Ochrona jeżówek
9. Jeżówka purpurowa w lecznictwie
10. Jeżówka purpurowa – popularne odmiany
11. Jeżówki – zastosowanie
12. Wszechstronna jeżówka purpurowa
13. Jeżówka purpurowa w ogrodzie
14. Jeżówki – pytania i odpowiedzi

Pochodzenie jeżówki

Echinacea purpurea, czyli jeżówka purpurowa, której uprawa w polskich ogrodach jest powszechna pochodzi z Ameryki Północnej i praktycznie tylko tam występuje w stanie dzikim. W Europie sławę zyskała pod koniec XIX wieku, kiedy to niemieccy lekarze z fascynacją zaczęli badać jej wpływ na ludzki system odpornościowy, a konkretnie zdolność do zwiększania liczby białych krwinek. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej zaczęto jeżówkę uprawiać i rozmnażać w Niemczech na wielką skalę, właśnie ze względu na jej potencjał farmakologiczny. Już w 1880 roku na rynku pojawił się pierwszy opatentowany lek oparty na Echinacei – był to „oczyszczacz krwi” wskazany zwłaszcza przy ukąszeniach węży!

Charakterystyka jeżówki purpurowej

Jeżówka to bylina wieloletnia osiągająca do 100 cm wysokości i charakteryzująca się pojedynczym kwiatem wielopłatkowym, podobnym do stokrotki, występującym najczęściej w odcieniu fioletu i różu, ale także bieli, żółci, a rzadziej również pomarańczy i czerwieni. Znakiem rozpoznawczym jest przede wszystkim masywny szyszkowaty środek, pełen kolorowych słupków i pręcików, które przyciągają w lecie dziesiątki motyli i pszczół. Jego kulisty kształt przypomina trochę jeża i stąd nazwa – nawet w łacinie Echinos oznacza kolczastego ssaka leśnego. Sam kwiat może osiągać do 10 cm w średnicy i kwitnie od czerwca do września, co dla wielu ogrodników jest największą zaletą jeżówki purpurowej. Od dołu łodygi wyrastają podłużne, dość długie liście, które zmniejszają się wraz z wysokością.

Jeżówki – wymagania glebowe

Jeżówka purpurowa nie należy do roślin wymagających – starczy jej praktycznie minimum w ogrodzie , łącznie z nieurodzajną, kamienistą ziemią. Za ponadstandardową jakość gleby odwdzięczy się natomiast imponującym wzrostem i pięknym kwitnieniem. W ramach możliwości warto więc przygotować jej kawałek żyznej, przepuszczalnej i wilgotnej ziemi o odczynie neutralnym lub lekko zasadowym – niskie pH niestety jej sprzyja, dlatego unikajmy sadzenia w sąsiedztwie rododendronów czy azalii. Poza tym warto wybierać stanowisko słoneczne, z minimum 5 godzinami światła słonecznego dziennie, oraz ciepłe, a więc osłonięte od wiatru. W półcieniu jeżówka ma tendencję do skręcania kwiatów w kierunku źródła światła.

Sadzenie i uprawa jeżówek

Sadzenie, uprawa i rozmnażanie Echinacei nie stanowią dużego problemu. Jeżówkę purpurową można wysiewać z nasion lub sadzonek. W tym pierwszym przypadku nasiona wysiewamy do substratu w marcu – idealnie w konspekcie lub doniczkach trzymanych w domu na parapecie, choć śmiałkowie sieją bezpośrednio do zagonów, z różnymi rezultatami. Po upływie dwóch miesięcy małe roślinki można już bez obaw przesadzić na rabatę, pamiętając, aby nie umieszczać więcej niż 7 kwiatów na 1 m2. W celu osiągnięcia optymalnych plonów z hodowli warto przed jej rozpoczęciem sprawdzić poniżej warunki glebowe, jakie trzeba zapewnić roślinie.

Sadzonki jeżówki purpurowej

Gotowe sadzonki można sadzić w ogrodzie praktycznie kiedykolwiek w trakcie trwania okresu wegetacyjnego, choć lepiej jest unikać dni upalnych i bardzo słonecznych. Echinacea posadzona do czerwca będzie kwitnąć już w pierwszym roku i konsekwentnie w każdym kolejnym. Aby wspomóc jej zdrowie oraz wydłużyć okres kwitnienia warto jednak od razu odcinać przekwitnięcie kwiaty od łodygi. Rośliny mogą przy tym pozostawać długie lata na tym samym stanowisku – przesadzanie nie jest w ogóle potrzebne. Jeżówkę purpurową można bez problemów uprawiać także w donicach i korytkach pod warunkiem zadbania o odpowiedni drenaż podłoża.

Żółte jeżówki, fot. shutterstock

Podlewanie i nawożenie jezówek

Jeżówka purpurowa to spełnienie marzeń każdego leniwego ogrodnika. Roślina w uprawie co do zasady nie potrzebuje bowiem ani podlewania, ani nawożenia i nawet przy całkowitej ignorancji z naszej strony i tak będzie kwitnąć rok po roku. Naturalnie w okresach wyjątkowej suszy, jak każdy prawie kwiat ogrodowy, będzie wdzięczna za okresowe nawadnianie. Podlewać też należy bezwzględnie jeżówki posadzone w donicach, które mają tendencję do szybszego wysychania.

Wielu specjalistów zaleca jednak mimo wszystko odżywianie kwiatów Echinacei w ogrodzie i to w dość intensywnym, 2-tygodniowym trybie. Praktyka ta przynosi większe i trwalsze kwiaty i może zdziałać dużo dobrego dla końcowego wyglądu rabaty. Do nawożenia wykorzystujemy przy tym standardowy nawóz wieloskładnikowy.

Rozmnażanie jeżówek

Kolekcję sadzonek do uprawy jeżówki purpurowej w ogrodzie zwiększymy poprzez rozmnażanie. Wykonujemy to samodzielnie poprzez dzielenie wykopanej na wiosnę bryły korzeniowej, bądź też poprzez wysiew zebranych jesienią nasion. Jeśli zdecydujemy się na tę drugą metodę nie odcinajmy kwiatów po przekwitnięciu, ale pozwólmy im wyschnąć i wytworzyć nasionka – z jednego kwiatostanu otrzymamy ich ponad sto! Nasiona wysiewamy na wiosnę, jak wskazano wyżej, należy jednak liczyć się z tym, że zaledwie 20-30% z nich faktycznie wykiełkuje. Jeśli chodzi o dzielenie korzeni, jakie wypuściła jeżówka, rozmnażanie jest nieco mniej pracochłonne, ale możliwą do przeprowadzenia wyłącznie na roślinach starszych niż 3 lata i nie częściej niż co 3-4 lata.

Ochrona jeżówek

Echinacea jest w pełni odporna na mrozy i nie wymaga żadnej ochrony, choć wielu ogrodników jednoroczne kwiaty okrywa na wszelki wypadek gałęziami iglaków. Wczesną wiosną wszystkie suche pędy i liście należy ściąć drastycznie przy samej ziemi i pozwolić roślinie odrodzić się z korzenia.

Jeżówki purpurowe w uprawach nie są również specjalnie wrażliwe na choroby czy szkodniki, chociaż zdarzają się sytuacje, że pokryją się one żukami czy mszycami, które można śmiało zwalczać klasycznymi preparatami insektobójczymi. Czasami na liściach pojawia się również pleśń, którą najlepiej wykluczać w drodze prewencji – unikając zraszania wodą całych łodyg oraz zapewniając roślinom odpowiednio dużo przestrzeni wokół.

Jeżówka purpurowa w lecznictwie

Dzisiaj ekstrakt z jeżówki (w formie tabletek lub kropli) stosuje się w leczeniu przeziębień i grypy, przy nawykowych infekcjach spowodowanych osłabioną odpornością oraz przy bólach gardła. Ponadto doniesienia naukowe dotyczące gatunków Echinacea prupurea oraz Echinacea angustifolia mówią o działaniu bakteriobójczym, przyspieszającym gojenie ran, chroniącym kolagen oraz antyalergicznym. W ogrodach uprawa jeżówki purpurowej prowadzona jest oczywiście głównie w celach ozdobnych, przy czym może być sadzona zarówno w skupiskach, jak i w formie solitery na rabacie. Bardzo często wykorzystuje się ją również w bukietach jako atrakcyjny kwiat cięty.

Jeżówka purpurowa – popularne odmiany

Jeżówka to uniwersalny kwiat ogrodowy, który pasuje do wielu różnych stylów dekoratorskich – od sielskiego rustykalizmu po nowoczesną elegancję. Aby nie powielać utartych schematów można wypróbować jej mniej znane odmiany, które zachwycają nie tylko niebanalnymi kolorami, ale także pełnym kwiatostanem przypominającym pompon. Wśród ciekawych i popularnych odmian warto wskazać białą „White Swan”, pierzasty różowy „Raspberry Truffle”, słoneczno-żółtą odmianę „Leilani” czy żółty „Secret Glow” o niezwykle ciekawej strukturze kwiatu. Mimo wszystkich doniesień o leczniczej wartości Echinacei radzimy jednak ograniczyć się do jej uprawy, a dla efektów leczniczych korzystać z aptecznych preparatów – jeżówka może bowiem wywoływać osób alergię, mdłości oraz zawroty głowy.

Ekologia.pl poleca

Echinacea prupurea wykazuje działanie bakteriobójcze, przyspieszające gojenie ran oraz antyalergiczne, fot. shutterstock

Jeżówki – zastosowanie

O historii zastosowania jeżówki można by napisać naukowy elaborat. Północnoamerykańscy Indianie wykorzystywali ją powszechnie do radzenia sobie z codziennymi dolegliwościami, a współcześni naukowcy krok po kroku potwierdzają faktyczną skuteczność korzeni i kwiatów Echinacea w leczeniu wielu różnych przypadłości. Po analizie ich składu okazało się bowiem, że zawierają bogactwo czynnych substancji obejmujących nie tylko witaminę C i minerały takie jak chrom, mangan, selen czy żelazo, ale także flawonoidy, glikozydy, pochodne kwasu kaftarowego, inulinę oraz poliacetyleny o działaniu antybiotycznym.

Wszechstronna jeżówka purpurowa

Echinacea jest rośliną znaną obecnie prawie na całym świecie. Chociaż pierwotnie porastała wyłącznie niewielki skrawek globu, to po odkryciu jej właściwości leczniczych szybko dotarła do Europy. Mimo zaawansowanego rozwoju medycyny dotąd jeżówka purpurowa jest wykorzystywana jako składnik wielu lekarstw stosowanych na różnego typu schorzenia. Stanowi bowiem źródło witamin, minerałów i mikroelementów, które są kluczowe dla funkcjonowania organizmu człowieka. Jej nieskomplikowana uprawa, pielęgnacja i rozmnażanie sprawiają, że roślinę i jej kolorowe kwiaty można spotkać także w wielu polskich ogrodach.

Jeżówka purpurowa w ogrodzie

Ta piękna roślina może być wdzięcznym dodatkiem w aranżacji terenów zielonych. Jeżówka purpurowa rozkwita w ogrodzie od początku czerwca aż do połowy października. Dzięki temu możemy cieszyć oko jej wspaniałymi kwiatostanami praktycznie przez cały sezon ogródkowy. Uprawa Echinacei na przydomowej posesji to świetna opcja dla miłośników motyli. Te zjawiskowe owady lgną do jej kolorowych płatków, tworząc razem z nimi uroczy widok. Rozmnażanie byliny można przeprowadzić osobiście, co pozwala dodatkowo zaoszczędzić na zakupie nasion na kolejny sezon. Jedyną, nieznaczną wadą rośliny jest to, że starsze kwiaty jeżówki z czasem blakną pod wpływem słońca. Jednak jest to wyłącznie drobny mankament, zwłaszcza jeśli zasadzimy obok niej inne, kwitnące gatunki, które zrównoważą ubarwienie ogrodowej aranżacji.

Jeżówki – pytania i odpowiedzi

Do jakiej wysokości wzrasta?

Jest to stosunkowo niewielka roślina, która osiąga wysokość nieprzekraczającą jednego metra. Na wiosnę wzniesione w górę kępy pokrywają kolorowe kwiaty, dla których to jeżówka purpurowa jest głównie hodowana.

Jaki jest czas kwitnienia jeżówki?

Pierwsze kwiaty zdobią jeżówkę purpurową już w połowie wiosny, jednak to dopiero latem roślina daje najbardziej obfite plony. Kwiatostany są nie tylko piękne, ale też długotrwałe, utrzymują się bowiem aż do października.

Jak często podcinać pędy jeżówki?

Jeżówka, a właściwie jej kwiaty, powinna być przycinana wyłącznie na samym początku wiosny. Warto pamiętać o tej czynności, która spowoduje, że roślina zapewni nam wspaniałe, obfite plony już na początku lata.