Rzodkiew chińska: opis odmian, uprawa, techniki rolnicze, wskazówki

Jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne, konieczne będzie nawożenie. Przeprowadza się już 2 tygodnie po posadzeniu melona, wykorzystując do tego nawozy potasowe i fosforowe. Nie zapominajmy o regularnym podlewaniu. W trakcie uprawy nie możemy doprowadzić do przesuszenia podłoża, ponieważ ma to bardzo zły wpływ na uprawę. Natomiast nie zaleca się podlewania w chłodne dni. Bardzo ważne jest również cięcie, które rozpoczyna się w momencie, gdy na pędach bocznych pojawi się 9 liści. Wtedy właśnie cięcie przeprowadza się nad siódmym liściem i usuwa się nieowocujące pędy.

Melon miodowy – charakterystyka, uprawa, wymagania, pielęgnacja

Melony miodowe mimo tego, że są owocami tropikalnymi to w Polsce są stosunkowo popularne. Ten owoc tropikalny odznacza się przyjemnym smakiem, dzięki czemu znajduje swoje zastosowanie w kuchni. Powinniśmy jednak wiedzieć, że nie tylko smak ma tu znaczenie, ale również ilość kalorii, witamin i właściwości. Zobaczmy, jak wygląda melon miodowy i jakie są jego wartości odżywcze.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o owocach.

Ogrodnik – gdzie szukać ofert?

Poniżej przedstawiamy ponad 13 000 sprawdzonych ogrodników w serwisie Fixly w poszczególnych miastach:

Melon miodowy – kilka podstawowych informacji

Charakterystyka melona żółtego – jak wygląda

Melon miodowy to pyszny i soczysty owoc. Zdecydowanie cieszy się największą popularnością wśród wszystkich odmian melonów. Powinniśmy wiedzieć, że charakteryzuje się on jajowatym i podłużnym kształtem. Nazywany jest on również melonem żółtym, ze względu na barwę swojej skórki. Natomiast jego miąższ jest koloru zielonego.

Musimy jednak wiedzieć o tym, że podczas kupowania melonów musimy zwrócić uwagę na to, by ten owoc był dojrzały. Jest to bardzo istotne, ponieważ tylko wtedy, gdy melon miodowy jest dojrzały, ma on słodki smak, a przy tym jest miękki. Co więcej, powinniśmy kupować melony tylko w całości.

Dlatego też warto wiedzieć, jak poznać, że melon jest wystarczająco dojrzały, ale nie przejrzały. Otóż dojrzałego melona żółtego poznamy po tym, że po jego naciśnięciu, skórka lekko ugnie się pod palcem. Pamiętajmy jednak o tym, że jeśli po naciśnięciu owocu skórka wgniecie się zbyt mocno, wtedy melon jest już zepsuty i nie nadaje się do tego, by go zjeść.

Rodzaje melonów – czym różnią się te owoce

Melony to obecnie owoce bardzo znane. Konkretne rodzaje melonów różnią się między sobą smakiem, ale także wyglądem. Zobaczmy, który rodzaj melona będzie dla nas najbardziej odpowiedni i czym charakteryzują się dane odmiany. Zacznijmy od tego, że najpopularniejsze są melony miodowe, melony kantalupa, melony galia i melony kasaba.

Melon kantalupa ma wyjątkowo słodki smak. Dodatkowo zawiera wiele składników odżywczych. Jego skórka przybiera lekko żółto -zielony kolor, a sam miąższ jest żółto-złoty. Warto wspomnieć także o tym, że poznać możemy go po prążkowanej skórce. Jego waga dochodzi do około 1 kg.

Melony Galia mają intensywnie żółty, czasami nawet pomarańczowy kolor skórki, który w przypadku niedojrzałych jeszcze owoców może być biało-zielonego koloru. Melony te nazywane bywają również melonami siatkowymi, ponieważ ich skórka wygląda, jakby była pokryta drobną siateczką. Natomiast melon kasaba to żółty, okrągły i gładki melon, który zawiera spore ilości miedzi. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł o uprawie melona w gruncie.

Melon miodowy – wymagania, uprawa i pielęgnacja

Melona miodowego możemy uprawiać również w naszym kraju. Musimy jedynie dowiedzieć się tego, jakie ma wymagania i jakie zabiegi pielęgnacyjne są konieczne przy jego uprawie. Zacznijmy więc od tego, że melon miodowy to roślina z rodziny dyniowatych. Dlatego też cechuje się dużymi wymaganiami.

Podczas uprawy melona miodowego nie możemy zapomnieć o tym, że wymaga on zasobnej w składniki pokarmowe, a przede wszystkim wystarczająco wilgotnej gleby. Podłoże pod uprawę tej rośliny musi być lekkie, dzięki czemu szybko się nagrzeje, a także zasobne w próchnicę. Dodatkowo musimy zapewnić mu także nasłonecznione, osłonięte od wiatru i ciepłe stanowisko. Melona, bez względu czy będzie to melon biały, żółty, czy zielony, nie można zasadzić na glebie gliniastej, ciężkiej i wapnowanej, a dodatkowo takiej, na której wcześniej uprawiano rośliny z rodziny dyniowatych.

W Polsce melony uprawiane są z rozsady. Dlatego w pierwszej kolejności nasiona melonów wysiewa się do inspektu, a po uzyskaniu się liści pikuje do osobnych pojemników. Melon miodowy powinien być uprawiany w szklarni, ponieważ wtedy mamy możliwość regulowania warunków wodno-powietrznych.

Jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne, konieczne będzie nawożenie. Przeprowadza się już 2 tygodnie po posadzeniu melona, wykorzystując do tego nawozy potasowe i fosforowe. Nie zapominajmy o regularnym podlewaniu. W trakcie uprawy nie możemy doprowadzić do przesuszenia podłoża, ponieważ ma to bardzo zły wpływ na uprawę. Natomiast nie zaleca się podlewania w chłodne dni. Bardzo ważne jest również cięcie, które rozpoczyna się w momencie, gdy na pędach bocznych pojawi się 9 liści. Wtedy właśnie cięcie przeprowadza się nad siódmym liściem i usuwa się nieowocujące pędy.

Polecane akcesoria i nawozy do owoców – sprawdź je!

Wartości odżywcze, właściwości i zastosowanie

Zastosowanie melona miodowego w kuchni i nie tylko

Owoc melona, podobnie jak owoc granatu, jest często wykorzystywany w naszych kuchniach. Owoce granatów i melonów obecne są zarówno w daniach wytrawnych, jak i w słodkich deserach. Co więcej, kuli zrobione z owoców melona, tak jak i owoc granatu, są wielokrotnie dodatkiem dekoracyjnym do różnego rodzaju dań.

Melon miodowy to owoc, który możemy jeść w postaci deserów. Co więcej, nadaje się on także do deserów lodowych. Wykorzystywany bywa także jako składnik koktajli, w szczególności koktajli z truskawek, czy też bananów. Jednak to wykorzystywanie owoców nie jest jedynym.

Musimy wiedzieć, że owoce melona miodowego to składniki sałatek warzywnych oraz są wielokrotnie składnikiem diet odchudzających, ponieważ mają one niewielkie kalorie, bo w większości składają się z wody. Dodatkowo bywają one doskonałym dodatkiem do ryb, szynki parmeńskiej, czy nawet owoców morza.

Nie możemy zapominać o tym, że melon miodowy nie znajduje swojego zastosowania jedynie w kuchni, ale także i w dziedzinie kosmetycznej. Otóż z tych owoców produkowane są bardzo popularne balsamy i kremy pielęgnacyjne do ciała. Są to kremy regenerujące oraz nawilżające.

indeks glikemiczny, dlatego też nie powinny być spożywane przez osoby mające cukrzycę. Dodatkowo u osób, które są uczulone na pyłki traw, może wystąpić alergia krzyżowa, powodująca alergię na cytrusy. Warto mieć to na uwadze.

Rzodkiew chińska: opis odmian, uprawa, techniki rolnicze, wskazówki

Wczesną wiosną szczęśliwi właściciele działek letnich i ogrodowych zaczynają planować, które warzywa posadzić na swoich 6 akrach. Idąc do sklepów w poszukiwaniu właściwych nasion, wielu ogrodników i ogrodników spotyka torby z różnymi niezwykłymi nazwami. O rzodkiewce kultury chińskiej Lobo bardzo niewiele osób wie. Nic dziwnego – w końcu prawie nikt nie wie o tym rzadkim gościu na naszym terenie.

Historia odmiany

Jeśli prześledzimy historię tworzenia rzodkwi jako uprawy warzyw, chcielibyśmy zauważyć, że ta roślina korzeniowa była uprawiana na jej polach przez rolników starożytnego Egiptu. Następnie warzywo bezpiecznie „wyemigrowało” do innych krajów, a wraz z rozwojem rolnictwa zaczęły pojawiać się nowe odmiany tej popularnej rośliny zwyczajnej. W Europie hodowla rzodkiewki rozpoczęła się w XII wieku. W odległych Chinach od dawna uprawiany jest jeden gatunek – rzodkiewka Lobo.

Chińskie piękno – rzodkiewka Lobo

Charakterystyka i cechy

Chińska rzodkiewka to mini spiżarnia składników odżywczych i pierwiastków śladowych. Roślina okopowa o wadze 100 g ma niskokaloryczne -21 kcal. To popularne warzywo zawiera dużą grupę „witaminową”.

Miąższ z czerwonych warzyw uważany jest za cechę warzyw Lobo

Tabela nazw składników odżywczych i witamin chińskiej rzodkwi:

Wiewiórki	1, 2 g	Witamina B3	2, 2 mg
Węglowodany	4, 1 g	Witamina A	10 mcg
Popiół	0, 8 g	Witamina B1 (tiamina)	0, 8 mg
Mono-disacharydy	0, 2 g	Witamina B2	0, 2 mg
Skrobia	0, 5 g	Witamina B5	2, 2 mg
Witamina C	30 mg	Witamina B6	0, 3 mg
Witamina E	2, 1 mg	Biotyna	19 mcg

Rzodkiew chińska należy do rodziny kapusty z zapylaniem krzyżowym. Warzywa można sadzić wczesną wiosną lub sadzić na zimę, a rośliny okopowe zawierają pierwiastki śladowe wapnia, magnezu, sodu, potasu, fosforu, chloru i siarki, które są niezbędne dla organizmu człowieka. Obecne są także żelazo, cynk, jod, molibden, miedź, mangan i selen. Jedna mała roślina korzeniowa rzodkiewki Lobo ma tak bogaty arsenał witamin.

Opis odmiany:

1. Pozostawia całe klapowane pocięte na płaty boczne, w ilości od 3 do 12 par. W wylocie liści może być od 10 do 15 liści;
2. Dojrzałe korzenie mają płaski, owalny lub cylindryczny kształt. Istnieją odmiany o wydłużonym kształcie cylindrycznym;
3. Smak rzodkiewki Lobo jest łagodny, o gęstym i soczystym miąższu. Trochę przypomina wszystkie znane daikon lub rzodkiewki;
4. Kolor dojrzałej rzodkwi Lobo może być biały, zielony, czerwony, fioletowy lub magenta;
5. Po dojrzeniu masa korzeni sięga od 300 g do 10 kg;
6. Skóra rzodkiewki może być zielona lub biała;
7. Wysokość rozgałęzionego pnia sięga 1 metra;
8. Roślina kwitnie małymi kwiatami o białym, różowym, fioletowym odcieniu. Kwiaty są zgrupowane w racemes;
9. Po kwitnieniu zamiast kwiatów powstają owoce łodygowe, cylindryczne z dużymi owalnymi i brązowymi nasionami.

Zebrane nasiona zachowują zdolność kiełkowania od 4 do 6 lat.

Zielona chińska skórka rzodkiewki

Uprawa i opieka

Agrotechnologia uprawy rzodkiewki jest prosta: roślina dobrze rośnie na słonecznych terenach, ale toleruje niewielkie zacienienie. Idealnym miejscem do sadzenia rzodkiewek są połączone łóżka, które są narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez długi dzień, po czym następuje mała półcień.

Jeśli mówimy o cechach uprawy korzenia, należy zauważyć jego odporność na zimno, jak w jego bliskim „krewnym” – rzodkiewce.

Nasiona rośliny rosną w temperaturze zewnętrznej od +2 do +3 stopni Celsjusza. Rzodkiewka pędów nie źle toleruje powrotne wiosenne przymrozki. Dojrzałe korzenie mogą pozostać w ziemi nawet w temperaturach od -5 do -6 stopni. Optymalna temperatura wzrostu chińskiej rzodkwi jest podobna do zwykłej rzodkwi i waha się od +18 do +20 stopni. Cieplejsza pogoda sprawia, że ​​korzenie są twarde z suchą i lekko gorzką miąższem.

Dbałość o rzodkiewkę różni się niewiele od tradycyjnej: terminowe rozluźnienie gleby, ochrona przed chwastami i najważniejsze – obfite podlewanie. Faktem jest, że warzywo w okresie nalewania warzyw korzeniowych wymaga obfitego podlewania, w przeciwnym razie miazga będzie sucha i bez smaku. To jest osobliwość opieki nad chińską rzodkwią.

Zalety i wady odmiany

Niewątpliwe zalety chińskiej rzodkwi to:

1. Doskonały smak soczystej miazgi i delikatnego przyjemnego aromatu;
2. Rzodkiew Lobo praktycznie nie ma przeciwwskazań do stosowania;
3. Rośliny okopowe, takie jak ziemniaki, są przechowywane w piwnicach i są dobrze zachowane do wiosny;
4. Rzodkiew chińska jest bardzo przydatnym produktem z medycznego punktu widzenia. Regularne spożywanie świeżych i po gotowaniu pomaga w zapobieganiu wielu chorobom;
5. Roślina korzeniowa zawiera niewiele kalorii, co pozwala jej spożywać bez obawy o uzyskanie dodatkowych kilogramów.

Jeśli mówimy o wadach tej odmiany, należy zauważyć, że na etapie pojawienia się wczesnych pędów warzywa mogą być dotknięte pchłą kapusty. Dlatego konieczne jest przeprowadzenie przetwarzania dopuszczonych pestycydów, co może mieć negatywny wpływ na przyjazność dla środowiska roślin.