Sadzenie i uprawianie wieloletnich astry alpejskiej

Popularne rodzaje fałszywych astry:

Aster

Astry (Aster) to duży rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych (Asteraceae). Zaliczamy tutaj ponad 250 gatunków roślin. Naturalnie występują na obszarach o umiarkowanym klimacie na półkuli północnej.

Astry to w głównej mierze byliny (czasem krzewinki). Ich liście mają przeważnie lancetowaty kształt. Są najczęściej całobrzegie. Wytwarzają wzniesione, sztywne łodygi. Ziele tych roślin często jest szorstko owłosione.

Kwiaty astrów to charakterystyczne kwiatostany typu koszyczek – zewnętrzne kwiaty są nazywane języczkowymi i maja różne kolory, a na środku zebrane są rurkowate kwiaty (w kolorach żółtym lub różowym). Zależnie od gatunku, znajdziemy astry które kwitną wiosną, latem lub jesienią.

Wymagania i uprawa

Są bardzo zależne od gatunku, ale wszystkie astry preferują stanowiska słoneczne i przepuszczalne gleby. Lubią wapienne podłoże. Potrzebują częstego podlewania. Gatunki uprawiane w polskich ogrodach są mrozoodporne.

Wyższym odmianom musimy zapewniać podparcia. Po kwitnieniu często wymagają cięcia.

Astry rozmnaża się przez podział (jesienią) lub przez zdrewniałe sadzonki (wiosną).

Zastosowanie

Rośliny te sadzimy na słonecznych rabatach. Nadają się zarówno na wysokie jak i niskie nasadzenia. Są znanymi kwiatami ciętymi do bukietów, ponieważ utrzymują się dość długo po ścięciu.

Wśród astrów znajdziemy ogromną ilość kultywatorów –

Ważne gatunki astrów

Aster gawędka (Aster amellus) – przedstawiciel gatunku (na zdjęciu tytułowym). Kwitnie latem i osiąga wysokość 40-60 cm. Preferuje miejsca słoneczne oraz glebę przepuszczalną, wapienną. Polecane odmiany: ‘Breslau’ (niebieska), ‘Hindlip’ (różowa).

Aster alpejski (Aster alpinus) – kwitnie wiosną, dorasta do ok. 20 cm wysokości. Preferuje glebę piaszczystą, przepuszczalną, wapienną oraz pełnego nasłonecznienia. Jest przydatny jest do obsadzania murków skalnych i skalniaków. Polecane odmiany: ‘Dunkle Schone’ (fioletowa), ‘Happy End’ (jasnoróżowa), ‘Albus’ (biała).

Aster nowobelgijski (Aster novi-belgii) kwitnie jesienią. Może dorastać nawet do 1,8 m wysokości. Jest łatwy w uprawie i wytrzymały. Preferuje stanowisko słoneczne i żyźniejsze gleby. Polecane odmiany: ‘Little Blue Boy’, ‘Plenty’, ‘Royal Blue’, ‘Fellowship’, ‘Patricia Ballard’, ‘White Ladies’.

Aster nowoangielski (Aster novae-angliae) również kwitnie jesienią. Dorasta do ok. 2 m. Stanowisko słoneczne i żyzne gleby. Polecane odmiany: ‘Barr’s Blue’, ‘Andenken an Alma Pötchke’, ‘Septemberrubin’.

Ciekawostki

Nazwa rodzajowa tych roślin pochodzi od greckiego słowa “astéri”, co oznacza gwiazdę. Wzięła się ona do gwiaździstego kształtu koszyczka kwiatowego astrów.

Zdjęcia: Jerzy Opioła/Wikimedia Commons, kellyhouse718/Pixabay

Sadzenie i uprawianie wieloletnich astry alpejskiej

Żadna nowoczesna strefa podmiejska nie jest kompletna bez kwiatów. Mogą rosnąć na rabacie lub przy ścieżkach, a także ozdabiać rabatki czy zjeżdżalnie alpejskie (krajobraz imitujący krajobraz górski). Aster alpejski będzie doskonałym rozwiązaniem do dekoracji ogrodu kwiatowego. Roślina, która ma wiele odmian, może działać jako główny kwiat lub być używana do dekoracji ogrodu lub ogrodu warzywnego w połączeniu z innymi uprawami.

• Opis kultury roślinnej
• Popularne odmiany kwiatów
• Funkcje sadzenia
• Podstawy pielęgnacji alpine aster
• Okres odpoczynku zimowego
• Wieloletnie metody hodowli
• Potencjalne choroby i szkodniki
• Aster alpejski

Opis kultury roślinnej

Aster alpejski lub aster fałszywy lub aster Korzhinsky`ego to wieloletnie zioło z rodziny Astrov. Od wielu stuleci uprawiana jest przez ogrodników i amatorskich hodowców kwiatów..

Średniej wielkości kwiat może osiągnąć wysokość 30-35 cm Przy dobrym oświetleniu krzew rośnie, uzyskując obszerny kształt. Roślina ma zagęszczone kłącze położone poziomo. Wyrastają z niego wyprostowane i silnie rozgałęzione pędy z pokwitaniem. Blaszki liściowe znajdujące się przy korzeniach są odwrotnie jajowate. Pędy pokryte są lancetowatymi liśćmi petiolate, płytszymi ku górze.

Kwiatostany są reprezentowane przez wierzchołkowe koszyczki o średnicy do 5-6 cm, mające wiele kwiatów trzciny o różnych kolorach. Nasiona odwrotnie jajowate mają kępki. Główną zaletą asteru alpejskiego jest długi okres kwitnienia, który rozpoczyna się pod koniec maja i kończy jesienią..

W XVI wieku zaczęto uprawiać fałszywy aster. Piękne kwiaty przypominające rumianek są używane przez letnich mieszkańców i ogrodników do swoich działek. Mixbordery, krawężniki, zjeżdżalnie alpejskie i nasadzenia grupowe na pierwszym planie rzadko są pozbawione takiego kwiatu. Aster jest uprawiany nawet w regionach północnych, gdzie doskonale znosi długie zimy bez negatywnych konsekwencji..

Na świecie istnieje ponad 250 odmian rumianku alpejskiego. Naturalne obszary półkuli północnej są bogate w tę kulturę roślinną. Najczęściej ten aster występuje w Ameryce Północnej. Ponadto Alpy, Sajany, Ałtaj i Kaukaz są bogate w takie rośliny..

Popularne odmiany kwiatów

Astry alpejskie różnią się czasem kwitnienia. Różne rodzaje roślin mogą zachwycać atrakcyjnymi kwiatami wiosną, latem lub jesienią. Kilka odmian krzewów można znaleźć tylko w Afryce Południowej. Kwiaty, które wyglądają jak gwiazdy, mają jasnożółty środek i liczne płatki w postaci promieni.

Zephyranthes: gatunek, sadzenie i rozmnażanie w domu

Popularne rodzaje fałszywych astry:

• Albus. Krótkie łodygi mają małe, ciemnozielone liście. Kwiaty proste lub półpełne z białymi płatkami i żółtym środkiem pokrywają cały kulisty krzew. Roślina osiąga 13-20 cm wysokości. Kwitnienie rozpoczyna się na samym początku lata.
• Blondie. Roślina uprawiana często do cięcia kwiatów dorasta do 35 cm, kwiaty są białoróżowe lub liliowo-fioletowe, przypominające puszyste kulki. Bezpretensjonalny aster kwitnie na początku czerwca.
• Gloria. Wysokość rośliny osiąga 30−35 cm, krzew o szmaragdowych liściach jest ozdobny do końca jesieni. Proste niebieskie kwiaty, które pojawiają się pod koniec maja, charakteryzują się średnicą 3-4 cm, a Gloria jest uważana za odmianę bezpretensjonalną i odporną na choroby.
• Goliat. Krótka roślina wyróżnia się półpełnymi kwiatami o jasnofioletowym odcieniu. Gatunek ten ma tendencję do szybkiego wzrostu, więc do jego uprawy potrzebny jest duży obszar..
• Ciemne piękno. Malowniczy krzew osiągający 15 cm wysokości ma jasne fioletowe kwiaty. Odmiana ta jest często sadzona między kamieniami, co daje malowniczy krajobraz..
• Dunkle Chenet. Bujna roślina dorastająca do 25 cm, ma fioletowe koszyczki. Nasycony odcień kwiatu wygląda korzystnie na tle zieleni i kwiatów innych typów.
• Rozea. Krzew dorasta do 16-22 cm Kwiaty z zielonkawożółtym środkiem i różowymi płatkami pojawiają się na początku lipca, zdobiąc kulisty krzew. Zaleca się również sadzenie tego gatunku w pobliżu kamieni..
• Ruber. Roślina ma bogaty kolor czerwono-różowych kwiatów. Krzew dorasta do 30 cm i może ozdobić ogród zarówno pojedynczymi nasadzeniami w kwietniku, jak i nasadzeniami wzdłuż ścieżek.
• Superbus. W okresie kwitnienia ażurowe krzewy zdobią liliowo-niebieskie kwiaty. Odmiana jest bezpretensjonalna, nie wymaga specjalnej pielęgnacji i może rozwijać się nawet w zacienionych obszarach.
• Szczęśliwe zakończenie. Odmiana wcześnie kwitnąca charakteryzuje się krzewami o wysokości co najmniej 35 cm, a różowokwiatowy aster alpejski obficie kwitnie od maja do lipca. Ta różnorodność będzie wyglądać spektakularnie na ścieżkach.

Łącząc różne odmiany, można uzyskać żywy krajobraz i ciągłe kwitnienie od samego początku wiosny do początku zimy. Astry współgrają z wieloma kolorami, dzięki czemu wpasują się w każdą kwiatową aranżację. Jeśli chcesz zaaranżować letnią działkę z samymi astrami, możesz dodać do odmian alpejskich oktobryny, septenbriny, belgijskie, włoskie, nowozelandzkie i inne rodzaje bylin.

Pielęgnacja kwiatów Milkweed w domu

Funkcje sadzenia

Sadzenie i pielęgnacja asteru alpejskiego nie jest trudne. Kultura roślinna zakochała się w większości ogrodników za swoją bezpretensjonalność. Jednak osiągnięcie zdrowego rozwoju i bujnego kwitnienia będzie działać tylko w określonych warunkach..

Aby uprawiać rumianek alpejski, należy wybrać obszar dobrze oświetlony przez słońce. Aster będzie dobrze rosnąć w zacienionych miejscach, ale w tym przypadku rzadko występuje obfite kwitnienie. Zwykle pojawiające się kwiaty charakteryzują się niewielkim rozmiarem. Doświadczeni ogrodnicy nie zalecają sadzenia roślin w wilgotnych miejscach, ponieważ wody gruntowe przyczyniają się do rozkładu systemu korzeniowego.

W przypadku asteru Korzhinsky`ego konieczne jest wybranie osuszonej gleby alkalicznej. Przygotowują to jesienią. Najpierw kopią ziemię, a następnie dodają do niej humus lub kompost w objętości 3 kg na metr kwadratowy. Wczesną wiosną gleba jest traktowana siarczanem amonu, solą potasową i superfosfatami. Następnie wykonuje się jeszcze jedno kopanie z dalszym spulchnieniem gleby. Wykop dołki dla każdego krzewu o głębokości co najmniej 25 cm, aby sąsiednie kwiaty nie zostały zmylone przez pędy.

Podstawy pielęgnacji Alpine Aster

Szybki rozwój i obfitość kwiatów gwarantuje odpowiednia pielęgnacja rumianku alpejskiego.

Bylina potrzebuje umiarkowanego podlewania. Możliwe jest obfite podlewanie rośliny tylko w letnim upale, przy jednoczesnym monitorowaniu jej stanu. Na metr kwadratowy sadzenia powinno przypadać około 3 wiadra wody. Wiosną i jesienią kultura jest podlewana, gdy na glebie w pobliżu krzaków tworzy się cienka skorupa. Jeśli proces nawadniania zostanie zakłócony lub wystąpi nadmierna wilgoć, może pojawić się mączniak prawdziwy.

Aster, podobnie jak wiele roślin, potrzebuje karmienia. Roślina jest karmiona 3 razy w roku:

• 2 tygodnie po posadzeniu. Na metr kwadratowy wymagana jest mieszanina 10 g siarczanu potasu, 50 g superfosfatu i 20 g azotanu.
• W okresie pączkowania. Superfosfat i siarczan potasu dodaje się do ziemi w ilości 50 g na metr kwadratowy.
• Wraz z początkiem kwitnienia. Trzeci i ostatni opatrunek pod względem objętości i składu jest podobny do drugiego.

Ważne jest, aby nie przesadzać z nawozami, ponieważ nadmierne ilości często prowadzą do śmierci rośliny..

Konieczne jest również regularne spulchnianie gleby z usuwaniem chwastów rosnących w pobliżu astry. Glebę należy poluzować nie głębiej niż 5-7 cm Zabieg należy wykonać po deszczu.

Sadzenie i pielęgnacja kwiatu jarząbka cesarskiego

Okres odpoczynku zimowego

Przed nadejściem zimy należy zapewnić wieloletniemu asterowi warunki, w których może przetrwać okres chłodu. Teren wokół krzewów musi być ściółkowany. To ochroni system korzeniowy rośliny przed zamarzaniem. Jako ściółkę stosuje się trociny lub suche liście..

Najczęściej zielone części kwiatu nie wysychają i zimują w tej formie. Jeśli pędy z liśćmi wyschły, należy przyciąć krzew z nadmiaru części. Bez tej procedury aster nie będzie mógł rosnąć następnej wiosny. Kwiat nie wymaga dodatkowego schronienia, ponieważ kultura roślinna jest dość odporna na surowy klimat. Jeśli roślina jest uprawiana w regionach północnych, zaleca się pokrycie podstawy krzewów piaskiem, aby pąki nie zamarzły, z których na wiosnę pojawią się nowe pędy.

Wraz z początkiem sezonu wiosennego należy usunąć z krzaków stopiony lód. Jeśli wilgoć zatrzyma się w glebie, system korzeni asteru ulegnie pogorszeniu. W takim przypadku mogą zostać uszkodzone nie tylko korzenie, ale także młode łodygi, dla których nadmiar wilgoci w tym czasie będzie destrukcyjny.

Wieloletnie metody hodowli

Astry alpejskie można rozmnażać na kilka sposobów: dzieląc krzew, sadzonki lub nasiona.

Najszybszym sposobem na wzbogacenie ogrodu o alpejskie stokrotki jest podzielenie buszu. Zabieg zaleca się wykonywać od maja do września. Działki sadzi się w osobnych doniczkach lub dużym pojemniku tak, aby odległość między nimi wynosiła co najmniej 15-20 cm, a gdy rośliny się rozwiną, sadzi się je w stałym miejscu w otwartym terenie.

Kultura roślinna jest często rozmnażana przez sadzonki. W tym celu nadają się tylko zdrowe okazy. Sadzonki są cięte sterylnym nożem. Dolne międzywęźle pozbywają się liści, miejsce cięcia jest traktowane korzeniem. Wykonywane jest również ściskanie góry. Aby stymulować tworzenie się systemu korzeniowego, wielu hodowców stosuje kwas bursztynowy: proszkuje sadzonki niewielką ilością substancji.

Ukorzenienie próbek zajmuje około dwóch tygodni. Pojemniki, w których ukorzenione są sadzonki, można przykryć folią lub szkłem, aby przyspieszyć pojawianie się korzeni. Rośliny należy codziennie wentylować przez 7-10 minut. Podlewanie przeprowadza się dopiero po całkowitym wyschnięciu podłoża, aby zapobiec podlewaniu. Przesadzanie sadzonek na otwarty teren odbywa się we wrześniu.

Uprawa astry alpejskiego z nasion w warunkach wewnętrznych:

• Dno małych pojemników jest wypełnione drenażem.
• Pojemniki wypełnia się lekkim podłożem ze zgniłej materii organicznej i ziemi ogrodowej.
• Nasiona zanurza się w ziemi na głębokość 1-1,5 cm. Na jeden pojemnik powinieneś wziąć 2-3 nasiona. W dużym pojemniku nasiona wysiewa się w odległości 6 cm od siebie. Między rzędami powinno być 7-9 cm.
• Szkółka powinna stać na parapecie południowym.
• Podlewanie powinno być umiarkowane, aby gleba nie zatykała się i nie stała się zbyt twarda..

Jesienne kwiaty: nazwy i opisy późno kwitnących roślin

Materiał do sadzenia w ogrodzie odbywa się latem lub na początku września. Pierwszego kwitnienia można się spodziewać dopiero po 3 latach. Należy wziąć pod uwagę fakt, że przy tej metodzie rozmnażania rośliny nie zawsze zachowują cechy odmianowe..

W regionach środkowego pasa aster alpejski można wysiewać bezpośrednio na otwarty teren. Należy to zrobić na początku kwietnia. Łóżka należy przykryć folią. Do przesadzenia na stałe sadzonki będą gotowe za około miesiąc. Pełne ukształtowanie kwitnących krzewów zakończy się wczesną jesienią. W przyszłym roku już w pełni się rozwiną i będą zachwycać licznymi kwiatami..

Potencjalne choroby i szkodniki

Chociaż fałszywy aster jest odporny na wiele chorób i pasożytów, kwiat ten może nadal cierpieć na pewne dolegliwości. Na pojawienie się i rozwój chorób mogą wpływać czynniki zewnętrzne i niewłaściwa pielęgnacja upraw.

Możliwe choroby rumianku alpejskiego:

• Szuler. Na obecność grzyba wskazuje czernienie i rozkład krzewu. W takim przypadku dotknięte łodygi i liście są usuwane. Roślina jest traktowana środkiem grzybobójczym.
• Rdza. Choroba charakteryzuje się obrzękiem i wysuszeniem liści. Do przetwarzania pobierany jest płyn Bordeaux.
• Fusarium. Choroba grzybicza charakteryzuje się żółknięciem i więdnięciem liści. Zwykle takich roślin nie można już uratować, więc są spalane..
• Mączniak. Infekcja może szybko rozprzestrzenić się na pobliskie krzaki. Zainfekowane próbki są usuwane, a pozostałe są traktowane Fitosporin..

Czasami rośliny zamieszkują takie owady jak gąsienice, robaki łąkowe, śliniące się grosze. Będzie można pozbyć się tych szkodników za pomocą Karbofos. Przędziorki mogą również wpływać na astra. Fitoverm pomoże w tej sytuacji.

Pokhvalinka powtarzająca się w malinach: opis odmiany, cechy i uprawa, czas dojrzewania i cechy charakterystyczne

Malinowa Pokhvalinka to odmiana o uniwersalnym przeznaczeniu, która została uzyskana w wyniku złożonej pracy selekcyjnej. Ten gatunek można naprawić.

Kto i kiedy opracował odmianę?

Autorami tej odmiany malin są rosyjscy rolnicy i hodowcy Ilya i Vladimir Shiblev. Obecnie odmiana jest już zarejestrowana w Rejestrze Państwowym. Przeszła wiele testów.

Odmiana Pokhvalinka polecana była do sadzenia i uprawy w większości regionów kraju. Wciąż dopiero zyskuje popularność wśród ogrodników, dlatego najczęściej uprawiana jest na małych przydomowych działkach.

Funkcje, zalety i wady

Ta odmiana malin może być uprawiana z jednym lub dwoma zbiorami rocznie. Chociaż jego twórcy nadal zalecają uprawę krzewów tylko na jeden zbiór. Pokhvalinka charakteryzuje się dobrą odpornością na większość chorób, w szczególności na antraknozę, rdzę. A także maliny tej odmiany uważane są za mrozoodporne, odporne na suszę.

Takie maliny rozmnaża się najczęściej za pomocą pędów korzeniowych. Uzyskanie tego materiału do sadzenia jest tak łatwe, jak to możliwe, ponieważ wzrost rośnie i daje dużą liczbę pędów korzeniowych. Pokhvalinka jest uprawiana zarówno w otwartej glebie, jak iw szklarniach, szklarniach.

Pochwała ma wiele istotnych zalet:

• owoce bardzo duże;
• doskonałe właściwości smakowe jagód;
• wysoka wydajność (co roku będzie tylko rosła);
• dobra przenośność;
• odporność na choroby, ataki pasożytniczych owadów;
• odporność na zimno;
• możliwość zbioru w sposób zmechanizowany;
• wszechstronność użytkowania;
• brak specjalnych wymagań dotyczących opieki;
• łatwa reprodukcja;
• odporność na silne wiatry;
• łatwa adaptacja do różnych warunków wzrostu;
• ciernie nie stwarzają trudności w zbiorze.

Ale ta odmiana ma również pewne wady:

• nadmierny rozwój pędów korzeniowych podczas wzrostu, co ostatecznie powoduje osłabienie rośliny i spadek plonu;
• niezdolność do pełnego zbioru na obszarach o wczesnych przymrozkach;
• potrzeba ograniczenia rozprzestrzeniania się korzeni, w przeciwnym razie maliny szybko uchwycą sąsiednie miejsca na terenie.

Niektórzy ogrodnicy zwracają uwagę na powstawanie dużej liczby pędów zastępczych jako wadę.

Wygląd krzewu

Te krzewy malin są średnio rozłożyste i dość mocne. Rosną bardzo szybko. Ich średnia wysokość to 130-150 centymetrów. Pędy rośliny są mocne i wzniesione. Jesienią brązowieją.

Na szypułkach tej maliny widać nalot woskowy o średniej intensywności. Nie ma na nich dojrzewania.

Płytki liściowe charakteryzują się jasnozielonym kolorem. Mają duże rozmiary. Ich powierzchnia jest lekko owłosiona. Na ich krawędziach widać zęby. Z tyłu liści jest białawy nalot. W dolnej części roślinności znajdują się ciernie. Są średniej wielkości.

Roślina kwitnie w tym samym czasie. Jednocześnie tworzą się na nim duże białe kwiaty. System korzeniowy roślinności jest włóknisty, wysoko rozwinięty. Jego średnica może sięgać 2 metrów, należy to wziąć pod uwagę przy sadzeniu sadzonek.

Jagody i ich smak

Dojrzałe jagody mają kolor ciemnoczerwony. Ich kształt jest stożkowy i wydłużony. Średnio długość każdego dojrzałego owocu wynosi 5 centymetrów. Średnia waga malin waha się od 7 do 20 gramów.

Miąższ owocu jest soczysty, ale jednocześnie gęsty. Ma wyraźny przyjemny aromat jagodowy. Rozmiary owoców są uważane za duże.

Deser o smaku malinowym Pokhvalinka. Jagody doskonale nadają się do spożycia na świeżo. Często wykorzystywane są do przetwarzania, zamrażania, przygotowywania słodkich napojów i potraw. W razie potrzeby zebrane maliny można wysłać do suszenia lub zamrożenia.

Zebrany plon można transportować nawet na duże odległości. Nie wpłynie to w żaden sposób na ich smak i prezentację.

Czas dojrzewania i wydajność

Pokhvalinka jest uważana za gatunek w połowie sezonu. Okres owocowania malin rozpoczyna się w lipcu. Wydajność jest wysoka: 6-10 kg z krzewu lub 15-20 t/ha.

Opieka i uprawa

Do sadzenia malin tej odmiany należy wybrać oświetlone miejsce na stronie. Pokhvalinka preferuje lekkie i „oddychające”, żyzne ziemie o słabej lub neutralnej kwasowości. Doskonałą opcją dla kultury będą obszary gliniaste lub czarnoziemne.

Podczas sadzenia konieczne jest zachowanie odległości między sąsiednimi roślinami. Przy metodzie krzewów pozostaje między nimi 0,7-1 m, przy metodzie taśmowej – 0,4-0,5 m. Odległość między poszczególnymi rzędami malin powinna wynosić 1,5-2 m.

Pochwała wymaga wystarczającej ilości wilgoci. W przeciwnym razie plon i jakość owoców będą niskie. Najlepszą opcją jest nawadnianie kroplowe. Zabieg wykonuje się co najmniej raz w tygodniu. Każda roślina ma około 10 litrów wody.

Podobnie jak wiele innych odmian, Pokhvalinka będzie potrzebować nawozów (ptasich odchodów, dziewanny, nawożenia fosforem i potasem). Ważną rolę odgrywa przycinanie roślinności. Przeprowadza się jesienią lub wiosną. W takim przypadku odetnij wszystkie łodygi u nasady. Nie trzeba zostawiać kikutów. W sezonie pędy są w stanie wyrosnąć i dać zdrowy i wysokiej jakości plon malin.

Pomimo dużej odporności kultury na infekcje, nadal zaleca się profilaktyczne opryskiwanie krzewów malin. W tym przypadku stosuje się gotowe leki przeciwgrzybicze, które można kupić w sklepach ogrodniczych.

Pokhvalinka jest w stanie wytrzymać znaczny spadek temperatury. Nie trzeba go przykrywać specjalnym materiałem. Ale system korzeniowy nadal powinien być pokryty śniegiem lub grubą warstwą ściółki.

Brak recenzji. Możesz napisać własną recenzję, aby pomóc innym czytelnikom.

Kategorie

• Opinia Męska
• Pielęgnacja Twarzy I Ciała
• Na świątecznym Stole
• Camping
• Napoje
• Rzemiosła I Zabawki Własnymi Rękami
• Recepty
• Przechowywanie Produktów
• Urodziny I Rocznice
• Zwierzęta
• Ferie
• Blogów
• Horoskopy I Zegar Anioła
• Podróż
• Diety
• Rootowanie Smartfona
• Piękno
• W Wielowymiarowej
• Połączenie
• Kalendarze Księżycowe
• Aromaterapia
• Domeny, Adresy Url I Ip
• Ogrodnictwo
• Porady Na Co Dzień
• Puste Na Zimę
• Autocraps
• Интерьер
• Studio Twórców Facebooka
• Sałatki
• Czystość I Porządek